Ερώτηση περί τιμωρίας

Προσωπικά δεν έχω ζητήσει ποτέ να μού λέει "ευχαριστώ".

Εάν μού ερχόταν όμως η όρεξη να τής τό ζητήσω, θα μέ καύλωνε, όπως και το μέτρημα στα χτυπήματα. Κι εξηγώ τον τρόπο:

Όταν μετράει τα χτυπήματα, όπως και όταν υποχρεώνεται να πεί "ευχαριστώ" σε κάθε -δυσάρεστο, τό τονίζω και τό υπενθυμίζω- χτύπημα, εγώ τό εκλαμβάνω ώς περισσότερη υποταγή, ώς μεγαλύτερη ταπείνωση... Έτσι κι εγώ καυλώνω παραπάνω...

Οπότε, προσωπικά τό βρίσκω αρκετά καυλωτικό...

Αλλά, περί ορέξεως... Ό,τι τραβάει η όρεξη της καθεμιάς και του καθενός! Το θέμα είναι να γουστάρουμε!

 

Πολλές υ προκαλούν τιμωρία για να το ευχαριστηθούν. Αν η τιμωρία γίνεται καύλα το έχασες το παιχνίδι. Ακόμα κι αν πρόκειται για την ίδια πράξη σε παιχνίδι και στην τιμωρία (π.χ. μαστίγωμα), η διάθεση του Κ στην τιμωρία θα πρέπει να προκαλεί δυσφορία και ψυχικό πόνο στην υ. Προσωπικά προτιμώ ψυχολογικές τιμωρίες όπως να της στερήσω την παρουσία μου (κοινώς να τη διώξω και σιγή ασυρμάτου για κάποιο χρονικό διάστημα) ή να τη βάλω με τη μύτη στον τοίχο για ώρες ή να τη στείλω να γλύψει το σπίτι. Η τιμωρία δεν πρέπει να είναι προβλέψιμη. Στις ελάχιστες φορές που μετρούσε απλώς μάθαινε αριθμητική. Μέχρι ποιό αριθμό θα μάθαινε, δε το ήξερε.

 

Χωρίς να θέλω να το παίξω έξυπνη, και με όλο τον σεβασμό - και κυρίως για την επιμόρφωση των νεοτέρων και αδαών:

Γλείφω: εφαρμόζω και γλιστράω τη γλώσσα μου πάνω σε κάτι.

Γλύφω: λαξεύω, επεξεργάζομαι την πέτρα ή άλλο σκληρό υλικό με σκοπό την παραγωγή ενός γλυπτού.

 

Κατι πιο συμβατικό. Η τελευταία τιμωρία που έχω επιβάλει (το εγραψα κι αλλου) ηταν το να την ξυπνησω στις 3 και να πλυνει, να σφουγκαρισει και να κανει το σπιτι λαπμίκο, κοινώς να το γλ(ει)υψει. Καθόλου καυλωτικό. Τιμωρητικό λογω ωρας.
ΟΚ. Εχω ελαφρά δυσλεξία. Με την ορθογραφία κανω πολλές προπάθειες. Το σημειώνω.

 

Μια τιμωρια που μου επεβαλε μερικες φορες ηταν να με βαζει γυμνο να σφουγγαρισω ολο το σπιτι με σφουγγαροπανο πεσμενος στα τέσσερα, όταν εβλεπε καποιο σημειο που δεν το 'χα περασει μου εριχνε μια δυνατη βιτσια στα πισινα. Το σπιτι ηταν σχετικα μεγαλο και μου επερνε πανω αο μιαμιση ωρα να το τελειωσω.

 

Εδώ βλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε πραγματικά να γλ(ει)υψουμε το σπίτι. George Pichard. Marie Gabrielle de Saint-Eutrope.

 

 

Το μετρημα στο μαστιγωμα και το ευχαριστω κατα το δικο μου σκεπτικο,ειναι ταπεινωτικο.
Αντι να βρισεις ή να πεις κατι αλλο καθεσαι και μετρας λες και ζητας το χτυπημα,περιμενεις και αριθμεις.
Το ευχαριστω ειδικα,ειναι χτυπημα στον εγωισμο.
Καπως ετσι το βλεπω εγω

 

Οι υποτακτικές δεν έχουν εγωισμό απέναντι στον Κύριό τους. Βιώνουν μόνο απόλαυση κατά την ταπείνωσή τους στα χέρια Του.

 

Το 'ευχαριστώ' για εμένα είναι αυτό που είναι, πραγματικά δηλαδή..ευχαριστώ.
Αν δηλαδή δεν σε μαστιγώσει, δεν ασχοληθεί καν να σε πονέσει, θα σου αρέσει; εμενα πάντως κα θο λου. Οπότε όταν αποφασίζει να το κάνει, ε τι άλλο απο 'ευχαριστώ' ; Καθόλου ταπείνωτικά δεν το βιωνω εγώ, απλά μου υπενθυμίζει κάποια πραγματάκια  

 

Δεν ειναι και λυτρωτικο? Ειδικα σε τιμωρια?

 

Το θέμα είναι σε ποιες περιπτώσεις κάνει η μάσκαρα να είναι αδιάβροχη, σε ποιες όχι και σε ποιες δεν χρειάζεται καθόλου...

 

@clarisse ευστοχο το μηνυμα σου,δε καταλαβαινω ομως γιατι διαλεξες να το στειλεις ως απαντηση προς εμενα.Δεν ειπα πως το βλεπουν οι υποτακτικες αλλά πως εγώ το βλεπω.
Επίσης μια ερωτηση-απορια.Πως ταπεινώνονται οι υποτακτικες άμα δεν εχουν εγωισμο;