Ερώτηση περί τιμωρίας

@vussinada

Βιώνουν την απόλαυση της ταπείνωσης, ολοκληρωτικά.

 

Ευχαριστούμε @clarisse για αυτήν την πολύ σημαντική πληροφορία.

Επιβεβαιώνεται ότι το στοματικό θεωρείται από τα Κ, ένα έργο τέχνης όχι απλά ενας ακόμα τρόπος ερωτικής εκτόνωσης.

Λοιπόν, συντρόφισσες. Για σας τα λέω αυτά.
ΤΕΡΜΑ ΟΙ ΦΡΑΟΥΛΕΣ.

Γλειψίματα τέλος. Μόνο γλυψίματα απο δω και μπρος.

Ολα για την τέχνη, γαμώ το στανιώ μου  

 

Εδω που τα λέμε όταν γλύφω, γλείφω. Έχω και μάρτυρες))))

 

Η παρέμβασή μου δεν ήταν επί προσωπικού, φυσικά ο καθένας το βλέπει διαφορετικά. Εξέθεσα την προσωπική μου άποψη όσον αφορά το θέμα του εγωισμού, καθώς η τοποθέτησή σου έδωσε μία χρήσιμη λαβή στη συζήτηση, για την οποία σε ευχαριστώ. Εάν βλέπεις το ευχαριστώ για την τιμωρία ως χτύπημα στον εγωισμό σου, σε τι έγκειται η απόλαυση; Δεν το καταλαβαίνω. Γιατί κάποιος να κάνει πράγματα που δεν απολαμβάνει;

Όσον αφορά το ερώτημά σου: η άποψή μου είναι ότι οι υποτακτικές δεν βιώνουν την ταπείνωση με τη συνήθη έννοια του όρου. Αυτή η "ντροπούλα" που νιώθουν είναι εξόχως σεξουαλική και απελευθερωτική. Βιώνουν απόλαυση όταν ο Κύριός τους διευκολύνει το πέρασμά τους στη "ζώνη" υποταγής, εκεί όπου δεν έχουν εγωισμό. Προφανές νομίζω πως οι σχέσεις Κυριαρχίας - υποταγής δεν διαλύουν την έννοια του εγωισμού, ο οποίος είναι απαραίτητος για την επιβίωσή μας. 'Όμως στη ζώνη υποταγής, όσο το εγώ μειώνεται, τόσο απογειώνεται η σεξουαλικότητα. Δεν είναι παράξενο βέβαια το ότι οι υποτακτικές ερωτεύονται συχνά το κυριαρχικό άτομο που τους επιτρέπει αυτές τις μεταβάσεις. Ούτε είναι παράξενο το ότι δεν διστάζουν να εγκαταλείψουν το άτομο που δεν μπορεί να διευκολύνει τη μετάβασή τους στη ζώνη υποταγής. Οι υποτακτικές είναι αρκετά εγωίστριες, τελικά.  Φαίνεται αντιφατικό, αλλά δεν είναι. Είναι ένας πολύ λογικός τρόπος σκέψης και διεκδίκησης της απόλαυσης, που όταν έρθει στην επιφάνεια της συνείδησης, το ευχαριστώ ως απάντηση στην τιμωρία είναι απολύτως φυσικό, εκφέρεται εκ βαθέων και δεν αποτελεί χτύπημα.

 

για την εμπέδωση και την υπογράμμιση του ανήκειν και της συνέπειας σ αυτό, που η τιμωρία τείνει να υπενθυμίσει.
κάθε μετρημένος χτύπος με υπογραφή, κινητοποιεί περισσότερο την σκέψη, παρα την ηδονή.