Ερώτηση προς φερέλπιδες σκλάβους

Παιδιά μέσα στην απελπισμένη και μάλλον ανώφελη προσπάθεια σας να βρείτε μία αφέντρα, κάνετε μία αδικία προς την μέλλουσα επίδοξη αφέντρα σας. Είναι τέτοια η επιθυμία σας να βρείτε επιτέλους αυτή που ψάχνετε που απροβλημάτιστα κάνετε "εκπτώσεις" από αυτό που πραγματικά έχετε στο μυαλό σας. Προσφέρετε κυριολεκτικά "γη και ύδωρ", όμως πολύ αμφιβάλλω αν είστε σε θέση να κρατήσετε τις υποσχέσεις σας και εξηγούμαι: Αντε και καλά σας απαντάει μία αφέντρα και στην πρώτη σας συνάντηση διαπιστώνετε ότι είναι 150 κιλά, άσχημη και βρώμικη. Τι θα κάνετε σε αυτή την περίπτωση, θα προχωρήσετε? Και αν δεν προχωρήσετε γιατί την κοροϊδεύετε και τρώτε τον χρόνο της, αντί να θέσετε εξ' αρχής τις προϋποθέσεις σας? Επειτα καθόλου δεν καταλαβαίνω γιατί την πέφτετε στον Κωνσταντίνο, αυτός είναι ο ρόλος του?

 

Αυτό μου θυμίζει κάποια vanilla άτομα που γνωρίζω, που φοβούνται τόσο πολύ την μοναξιά, που βγαίνουν με τον πρώτο τυχόντα απλά και μόνο για να είναι συνέχεια σε σχέση. Ξέρω πως άλλο η μοναξιά και άλλο η σεξουαλική ικανοποίηση, αλλά νομίζω ότι αυτή είναι η αναλογία...

 

Η απελπισία είναι πάντα κακός οδηγός. Ποτέ δεν ξέρεις όταν ξεκινάς κάτι πως θα εξελιχθεί, αλλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να υπάρχουν μειοδοσίες γιατί έτσι με το καλημέρα υποβιβάζουμε τους εαυτούς μας.

Paranoinia μην νομίζεις ότι μοναξιά και σεξουαλική ικανοποίηση απέχουν πολύ. Σεξουαλική ικανοποίηση επιτυγχάνεται και στην μοναξιά μας, αλλά συγκρίνεται με την άλλη ικανοποίηση? Και ενώ τεχνικά μόνοι μας, μπόρούμε ίσως και να το κάνουμε καλύτερα, ποιός αρκείται σ' αυτό και μόνο? Ολα τα σχετιζόμενα με τον έρωτα θέματα, συμπεριλαμβανομένου και του bdsm, ξεκινάνε από μία ανάγκη για επικοινωνία και επαφή και είναι λογικό εξάλλου. Ετσι επτυγχάνεται η συνουσία και η αναπαρωγή.