Ερώτηση προς masters/mistresses

Να ρωτήσω κι εγώ κάτι με την σειρά μου.
Αν μια/ένας σκλάβα/ος είναι πλήρως εξαρτημένος από τον/ην Αφέντη/α του, αν για τον οποιοδήποτε λόγο μείνει μόνος τι κάνει; Πως επιβιώνει;
Π.χ για περίπτωση release ή αν το Κ μέλος φύγει απ τη ζωή.
Δεν πρέπει το Κ να δώσει απαραίτητα εφόδια, να στρώσει δρόμο ώστε το υ/σ να μπορεί όποτε κληθεί, να επιβιώσει μόνο του;

 

Γενικά δεν με ενδιαφέρουν οι "κοινοί λογαριασμοί".
Ο καθένας τα δικά του.

 

Πάω κατευθείαν στο δια ταύτα του εισαγωγικού post ( ομολογώ ότι δεν διάβασα σχεδόν τίποτ' άλλο. Θα το κάνω μετά ).

Υποερώτημα α)

Για μένα TPE δίχως οικονομική εκμετάλλευση ή οικονομική υποδούλωση δεν υπάρχει.
( Η πρώτη του Α προς το σ, η δεύτερη του σ από το Α ).
Την σκλαβιά την καταλαβαίνω μόνο στην στενή - ουχί στην βουδουσουμική - της έκφανση.
Τουτέστιν, εκείνη που εξισώνει - ολικά ή μερικά - τον/την σκλάβο/α μ' ένα οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο στην ιδιοκτησία του Αφέντη/ρας του/της.
Να το μεταχειρίζεται, όπως θα γούσταρε - ακόμη και να το χρησιμοποιούσε με τρόπο, που θα το "χαλούσε" -.
Αν ο/η Α θα ήθελε από τον/την σ του/της, να τον/την ζει, ο/η σ αυτό θα πρέπει να κάνει δίχως να βγάλει άχνα.
Αν ο/η Α θα ήθελε τον/την σ του/της ν' αφιερώνει όλο τον χρόνο του/της στο να τον/την υπηρετεί ( και όχι να βγάζει τ' απαραίτητα για τα προς τον βιοπορισμό ή τα λούσα του/της Α του/της ).
Έχει την ευθύνη τουλάχιστον να παράσχει στο σ τ' αναγκαία προς το ζην ( ένδυση, στέγη, διατροφή, ιατρική περίθαλψη ).

Υποερώτημα β)

Δεν είμαι Α, μα ισχυρίζομαι ότι είμαι Κ.
Την οικονομική ευθύνη αν εννοούμε χορηγία κάποιας, δεν θα την αναλάμβανα ούτε νεκρός.
Η οικονομική αρωγή της συντρόφου σε περίπτωση οικονομικής δυσπραγίας είναι άλλο ζήτημα, τ' οποίο δεν θα το έβλεπα καν σαν ευθύνη/καθήκον, αλλά σαν ευχαρίστηση.
Να δεχόμουν ποτέ χορηγία/"δωράκια", πόσο μάλλον να ζούσα στις πλάτες της όποιας συντρόφου μου, δεν θα το έκανα ούτε αποτεφρωμένος.

Τέσπα, επιλογές είναι αυτές και αν το πως σκιαγράφησα την σκλαβιά, σας φανεί ακραίο ή κυνικό, λυπάμαι.
Αυτός είναι και ο λόγος, που όσο και να την σέβομαι σαν επιλογή για τους άλλους.
Όσο και να προσπαθώ, δεν την χωράει ο νους μου. Μάλλον επειδή έχει τύχει ν' ακουμπήσω με κάποιο δάχτυλο του χεριού μου ( σε κάποιο άλλο μετερίζι ) την σκλαβιά με την στενή της έννοια - εκείνη την δίχως συναίνεση -.
Και δεν μου είχε φανεί τόσο ευχάριστη για κείνους, που τους είχε επιβληθεί.

Υποερώτημα γ)

Αφέντης ή Αφέντρα για μένα βρίσκονται στην ίδια βάρκα.
Ή τα στάζουν αμφότεροι στα σ τους ή αμφότεροι τα σ τα στραγγίζουν.

 

Αν παλιώσει/χαλάσει ή βαρεθείς π.χ. το ρολόϊ ή τ' αυτοκίνητο σου και η δαπάνη για να τ' επισκευάσεις, δεν θ' άξιζε αυτά που θα είχε ακόμη να σου προσφέρει.
Θα το πέταγες ή θα το επισκεύαζες - πιθανότατα κρατώντας το ν' αραχνιάζει σ' ένα συρτάρι ή ένα γκαράζ - ?
Θα σ' ενδιέφερε, τι θα ένιωθε για τον παροπλισμό του?

Ναι ναι, οι άνθρωποι έχουν ψυχή, τ' αντικείμενα όχι.
Στους σκλάβους ποιου πολιτισμού και ποιας εποχής αναφερόμαστε?

Πως επιβιώνει ο/η σκλάβος/α, που θα μείνει για χ, ψ, ω λόγο δίχως Αφέντη/ρα?
Αυτό είναι πρωτίστως δικό του/της θέμα και όχι του/της πρώην Αφέντη/ρας του/της.
Όταν επέλεγε, να υποδουλωθεί σε κάποιον/α - γιατί περί επιλογής μιλάμε -.
Θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένος/η ακόμη και για την περίπτωση ο/η Α του/της, μια ωραία πρωΐα να τον/την πετάξει σαν την λεμονόκουπα.

Υ.Γ.

Θα παρακαλούσα, να μην παραθέσει κανείς τουλάχιστον σε μένα κάποιο link περί δουλείας.
Γνωρίζω ότι υπάρχουν άπειρα και πριν λίγες ώρες ξαναδιάβασα κάποια.
Ομολογώ πάντως, ότι επικέντρωσα την προσοχή μου στις πιο ακραίες περιπτώσεις.

Disclaimer : Όλα τα παραπάνω είναι προσωπική άποψη ( με ότι αυτό συνεπάγεται ), τίποτε περισσότερο.  

 

Γη καλεί Justmeandme...

 

Έχω ξεφύγει ε;  

 

Έχω την γνώμη (γνώμη, όχι άποψη) ότι οικονομικός έλεγχος θα υφίσταται στο ΤΡΕ, οικονομική ευθύνη με την έννοια να ζει ο Αφέντης τη σκλάβα όχι κατ ανάγκη. Τώρα για φόρμουλες θα σε γελάσω, καθώς βλέπω και από την συζήτηση που επακολούθησε εντάσεις και καχυποψίες και όχι ωριμότητα αποδοχής καταστάσεων, όπως συμβαίνει με τα συμβόλαια, το δημόσιο βδσμ, το ανοιχτό πολυγαμικό βδσμ και άλλα διάφορα.

Καλό είναι να έχει εκπαιδευτεί για να είναι Αφέντης του εαυτού της, αν αυτό χρειαστεί και συνήθως συμβαίνει, σε αυτό μπορώ να έχω άποψη, στοιχειωδώς   Έχει γίνει ένας σχετικός διάλογος στην απόλυτη υποταγή για το θέμα αυτό  

 

αν μου επιτρέπεις.
σε οποιαδήποτε περίπτωση κι αν τύχει να χάσει ο ένας τον άλλο πονάει.
συνήθως πονάει περισσότερο αυτός που μένει πίσω...
όμως η ζωή προχωράει. κάθε μέρα. απαιτεί ακόμα και από αυτούς που ίσως να θέλουν να παραδώσουν τα όπλα πολλές φορές.
αν ο άνθρωπος αυτός θέλει πραγματικά να παραδοθεί χάνεται...
συνήθως όμως κερδίζει η καθημερινότητα και πολύ αργότερα ο χρόνος.
μαθαίνεις να ζεις με τον πόνο σου. όσο πιο βαθύς τόσο πιο πολύ σου παίρνει. και κάποιες φορές δεν φεύγει και καθόλου.
κανένας Κ-Α δεν πρόκειται να προετοιμάσει κανένα υ-σ για καμία απώλεια... και κανένα υ-σ δεν θα είναι ποτέ έτοιμο για καμία απώλεια.
όπως δεν είναι προετοιμασμένοι αντίστοιχα και οι Κ-Α
το πως θα το διαχειριστεί ο καθένας είναι δικό του θέμα και προσωπική του μάχη.