Εσείς μ ενα τραγούδι...

Στο άπειρο πορεύομαι,
απ’ το άπειρο ξεκίνησα.

Κέντρο του σύμπαντος κι αθάνατος
νόμιζα ο άμυαλος πως ήμουνα.

 

Σωθήκανε τα ψέματα κατάρρευσαν οι μύθοι,
τώρα σχεδόν αμήχανα κοιτάζω τον καιρό.
Tις διαδρομές που κάναμε τις κάναμε στην τύχη
μικρό καράβι χάρτινο βουλιάζει στο νερό.

Tα οράματα μας άφησαν σαν άστατη ερωμένη,
λάθος στο λάθος κύλησε του μύθου η τροχιά.
Περίλυποι αθροιζόμαστε του ονείρου οι χαμένοι,
και μας κυκλώνει του άγνωστου μια θάλασσα πλατιά.

Ενοικιαστές αυθαίρετων κάστρων ερειπωμένων
ενός ονείρου φθίνοντος παράλογοι εραστές.
Ποιος είπε ταχα πονηρά νικά ο επιμένων,
νικά εκείνος που πουλά επικερδώς το χθες.

Μέσα σε γήπεδο βαρύ στου σχετικού τη λάσπη,
σύραμε και κυλήσαμε ιδέες κ'εμμονές.
Σ' αυτά που αγαπήσαμε μια μαύρη τρύπα χάσκει,
ο θούριος που αρχίσαμε μας βγήκε αμανές.