Εσείς, πού ήσασταν;

Εάν κατίσχυση σημαίνει υπερισχύω σε όλους τους τομείς τότε σίγουρα "αναγνωρίζεται" υπό την έννοια του γίνεται αντιληπτή. Αυτό δεν μεταφράζεται σε κρίση ως προς τον Κ αλλά ως εσωτερική αναγνώριση του Άλλου. Αυτό που επιβάλλεται είναι η υποταγή. Μα πόσο να κρατήση αυτή χωρίς διαρκή κατίσχυση; Κατ' εμέ η υπεροχή του Κ είναι αναγκαία.

 

Αγαπητέ μου Marqui, δεν έχω πρόβλημα ακόμη κι αν παίζετε με τις λέξεις, αρκεί να το κάνετε έντιμα. Τούτο σημαίνει ότι όταν γράφω "αναγνώριση ισχύος", δεν γράφω αναγνώριση κατίσχυσης και συνεπώς όλη η συνεπαγωγή είναι άτοπη. Η αναγνώριση της ισχύος εμπεριέχει τόση κρίση όση απαιτείται για μία αναγνώριση. Επιπλέον δήλωσα με πολύ σαφήνεια ότι ομιλώ περί κατισχυόμενου (ο υφιστάμενος κατισχυτική δράση) και όχι κατισχυμένου, ακριβώς για να προλάβω τέτοιες παρανοήσεις. Ο κατισχυόμενος έχει κάθε ευχέρεια να κρίνει εκείνον που επιχειρεί να τον κατισχύσει, επειδή δεν έχει ήδη κατισχυθεί (βλέπε κατισχυμένος). Φαντάζομαι γνωρίζετε εδώ και πολλά χρόνια, ότι αρέσκομαι κι εγώ να ακριβολογώ.

Τέλος, μπορώ να διαβάσω από περισσότερα του ενός κύτταρά σας την ακολουθία του DNA σας και θεωρητικά ακόμη και να σας αναπαράγω, αλλά αυτό που θα κλωνοποιήσω θα είναι μόνο γενετικά εσείς. Σε κάθε περίπτωση αυτό που θέλω να καταδείξω, είναι ότι θα σας αναγνώριζα ως όλον στο μικροσκόπιο μόνο αν ήσασταν μονοκύτταρη αμοιβάδα. Αυτό που είστε όμως, μόνο ως σύνολο κυττάρων μπορώ να το αναγνωρίσω και επίσης μόνο ως τέτοιο μπορεί να λειτουργήσει και να επιβιώσει. Επιπλέον το δάσος δεν είναι οικοσύστημα μόνο για την καστανιά που ζεί εκει αλλά και για όλα τα άλλα δέντρα, φυτά, θάμνους, μικρόβια, ζώα, έντομα, μύκητες κλπ κλπ που διαβιούν εκεί. Συνεπώς όλο αυτό το χάνετε όταν κοιτάτε επίμονα και σε λεπτομέρεια την καστανιά...

 

 

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις  

 

Καλά ο Κ , αλλά ο υ;
Κρίνει ο υ τον. Κ;
Ιιιιιιιιιιιιι...... Τα ύστερα του κοσμου!!!  

 

Δεν μπορώ παρά να δηλώσω   ένα, όχι περισσότερα  

Γνωρίζω πως όλοι το γνωρίζουμε, οι καλύτερες διαφωνίες, αυτές που δεν τελειώνουν ποτέ, είναι όταν ούτε ο ένας έχει δίκιο ούτε ο άλλος. Για τον λόγο αυτό δεν το συνεχίζω, να πω για το πλαίσιο αναφοράς του νήματος, no mercy ενέργειες κλπ.

 

Κάποιος μου καταλόγισε πριν λίγο καιρό πριν οτι σκέφτομαι και επχειρηματολογώ για ζητήματα του βδσμ με όρους βανίλα. Μπορεί να έχει δίκιο. Υπάρχουν όμως ανθρώπινα χαρακτηριστικά που έχουν καταχωρηθεί στο κόσμο των βανίλα μόνο επειδή δεν σκέφτηκε κάποιος να συμπεριλάβει βιβλιογραφικά ή εμπειρικά σε αυτά το χώρο του βδσμ. Κοντολογίς, πρόκειταιι για χαρακτηριστικα με πανανθρωπινη ισχύ.

Σε απάντηση του ερωτήματος της @gaby_m επιστρατεύω το επιχείρημα που λέει οτι "σε μία σχέση ο καθένας είναι υπεύθυνος για το 100% του ποσοστού που του αναλογεί". Η προσαρμογή του επιχειρήματος αυτού στον κόσμο του βδσμ είναι πως σε μια Κ/υ σχέση ο Κ είναι 100% υπεύθυνος για το σύνολο της σχέσης, επειδή εκείνος έχει την κατίσχυση και την Κυριαρχία, άρα την εξουσία στη λήψη αποφάσεων, άρα και το σύνολο της ευθύνης της σχέσης. Επομένως, το ερώτημα της νηματοθέτριας, εφ' όσον αναφέρεται και αναζητά τις ευθύνες του Κ, είναι βάσιμο.

Θεωρώ πως το παραπάνω συμπέρασμα είναι λάθος. Ο Κ δε μπορεί να εισχωρήσει απόλυτα στο μυαλό της υ (ως ένα βαθμό μπορεί) και να είναι σε θέση να γνωρίζει όλες τις διεργασίες που συμβάινουν εκεί μέσα. Όταν επομένως οι διεργασίες αυτές παράγουν συγκεκριμένο αποτέλεσμα, ο Κ δεν είναι σε θέση να το προοβλέψει και να αντιδράσει ανάλογα. Επίισης, στη συγκεκριμένη περίπτωση εξ όσων κατάλαβα η απόφαση περί αποχώρησης από τη σχέση ήταν προϊόν αναρώτησης της υ περί της υποτακτικής της φύσης, διαδικασία επι της οποίας ο Κ ελάχιστα μπορούσε -ή ήθελε σκοπιμα- να παρέμβει.

 

Είχε δικιο.

 

Ας μην μπερδεύουμε το κατισχυμένο, υποταγμένο πρόσωπο με το πρόσωπο με ανεπεξέργαστα ένστικτα, το δεύτερο είναι που δεν μπορεί να επιμεληθεί τα του εαυτού του σε μια σχέση και πάντα φταίει ο άλλος άνθρωπος που δεν πηγαίνουν καλά τα πράγματα. Η κατίσχυση και η συνεπακόλουθη ηγεσία του Κ σε μια σχέση Κυριαρχίας - υποταγής σημαίνει πως οτιδήποτε αποφασίζει ο Κ το αποφασίζει μόνος του και δεσμεύει απόλυτα το υ με αυτό. Πέραν τούτου το υ, όπως και το Κ, έχουν την ευθύνη του εαυτού τους στην σχέση αυτή και παντού. Την ευθύνη του μηνύματος που περνάνε στον άλλο άνθρωπο, μεταξύ άλλων. Μέχρι τις κόκκινες γραμμές υπάρχουν στάδια ακόμα και αν αυτά, σε κάποιες περιπτώσεις, διανυθούν αστραπιαία. Μπορούν τόσο το Κ όσο και το υ να προειδοποιήσουν ότι κάτι πηγαίνει πολύ στραβά, κάτι άσκημο πλησιάζει.

Όσον αφορά τα δικά μου, λάθος καταλάβατε, αποχώρησα από παλαβό φόβο προς τον Κ, δεν τον άντεξα, έσπασα το σκοινί μου και έφυγα τρέχοντας πολύ γρήγορα, αφού πρώτα είχα δώσει και μια καλή δαγκωνιά. Μετά, πολύ μετά, όταν ηρέμησα κάπως, αναρωτήθηκα αν ήμουν αρκετά υποτακτική, διότι τότε τα βραβεία δίνονταν στις σκλάβες εκείνες που έμεναν no matter what, τι μυαλά που κουβαλούσα και εγώ εκείνη την εποχή!

 

Μην ξεχνας οτι υπαρχει και το <βαρεθηκα,βαριεμαι> ακομα και σε αυτη την κατηγορια σχεσης,οπως σε ολες τις σχεσεις.
Υποσυνειδητα η συνειδητα καλιεργειται και αυτο.
Το μυαλο ειναι αλητης,μπορει να μπουχτισει,να ζηταει μια αλλη συγκινηση,να συγκρινει,να ζυγιζει και πολλα μα πολλα αλλα μεχρι ολα αυτα να υπερισχυσουν απο το καποιο βολεμα της σχεσης.
Αυτα..

 

Το ίδιο λέμε αναφορικά με τις ευθύνες στη σχέση.

Σχετικά με τα αίτια αποχώρησης σου, ομολογώ ότι καταβα λάθος.

 

Μην παραβλέπετε το ότι κάποιοι είμαστε εδώ - μεταξύ άλλων- γιατί αυτά είναι too much vanilla shit για μας...