Ετεροφυλόφιλη σκλάβα στην υπηρεσία Κυρίαρχης

Re: Απάντηση: Re: Ετεροφυλόφιλη σκλάβα στην υπηρεσία Κυρίαρχης

Πιστεύω ότι είμαι σκλάβα για την καύλα μου, μόνο που η καύλα μου είναι κάτι πολύ ευρύτερο από τον τρόπο που οι βανίλλες "τρίβουν το πιπέρι" επί δύο εικοσάλεπτα την εβδομάδα. Η απόλαυση που αποκομίζω από την όλη ιστορία είναι πολύ ευρύτερη της σεξουαλικής. Η καύλα μου διαποτίζει όλη μου τη ζωή (να με δεις να αυνανίζομαι στη δουλειά να σου φύγει το καφάσι...) και είναι τόσο εγκεφαλική όσο και σωματική, τόσο συντροφική όσο και μοναχική, τόσο πνευματική όσο και τσουλίστικη. Είμαι σκλάβα επειδή η καύλα μου είναι μόνιμη και όχι μόνο σεξουαλική. Όταν τα πάντα είναι σεξ, το ίδιο το σεξ είναι κάπως βαρετό. Προτιμώ χίλιες φορές σέσσιον με σκληρή χρήση μου (άνευ οργασμού, αν χρειαστεί) παρά να κάνω σεξ. Προτιμώ να είμαι ήρεμη επί 10 μέρες, με τακτική επικοινωνία, ξεκάθαρο έλεγχο, σαφείς προσδοκίες του άλλου από μένα στο πώς διάγω τη ζωή μου και μία επαφή έντονη στο δεκαήμερο, έστω και άνευ σεξ. Την τελευταία φορά που έκανα σεξ ήταν πριν μερικούς μήνες και ήταν μέτρια. Προχθές όμως που έκανα σέσσιον (άνευ σεξ), έφτασα στον παράδεισο. Εκτός αυτού, περνώ τις μέρες μου δουλεύοντας σκληρά και χαμογελώντας. Λίγο τόχεις;

Θεωρώ πολύ πρακτικά, ως απόρροια της πορείας μου στο BDSM. Τα πρώτα 3 χρόνια, με δύο διαφορετικούς συντρόφους, κατέληξα να κάνω έρωτα περίπου 6 φορές τον χρόνο. Έκανα έρωτα 18 φορές μέσα σε 3 χρόνια. Στην αρχή με ενοχλούσε όλο αυτό, το θεωρούσα λάθος. Πίστευα ότι θα πάθαινα κατάθλιψη, ότι θα αρρώσταινα. Όταν χώρισα από την τελευταία μου σχέση, ήμουν ελεύθερη να κάνω ότι ήθελα, ότι είδους σχέση ήθελα. Βανίλλα, BDSM, με σεξ, χωρίς σεξ, ότι μου έκανε κέφι. Με έκπληξή μου διαπίστωσα ότι συνέχισε να μην με ελκύει το σεξ και ότι περνούσα ωραιότατα και χωρίς αυτό. Έκανα κάποιες φορές βέβαια, αλλά δεν ήταν κάτι που το αναζητούσα. Το έκανα στο πλαίσιο της χρήσης μου από κάποιον Dom και σπάνια με διείσδυση (πιο συχνά ήταν βαθιά πίπα, fisting, αυνανισμός, τέτοια πράγματα). Προσεγγίζω επομένως το ερώτημά σου από την πρακτική του πλευρά περισσότερο, έτσι όπως το έζησα και το ζω. Λυπούμαι που δεν με απασχολεί και τόσο το θέμα έρως - θάνατος. Έχω βουτηχτεί με μανία στη ζωή αυτό τον καιρό και δεν προλαβαίνω ρε γμτ...

Σε μία ασύμμετρη σχέση μπορεί να υπεισέλθει ανά πάσα στιγμή ο εγωιστικός έρωτας. Αυτός φέρνει μαζί του την βανιλλίαση. Η βανιλλίαση ζηλεύει, θέλει το όλον του άλλου, τον χρόνο του, την προσοχή του. Η βανιλλίαση δεν αρκείται στο να φιλάει το έδαφος εκεί όπου πάτησε Εκείνος. Δεν ακολουθεί με λαχτάρα τα ίχνη του, προτιμά να χάσει τα πάντα παρά να νιώσει παραπεταμένη. Η βανιλλίαση νιώθει ότι δεν αναγνωρίζουν την αξία της. Η βανιλλίαση ασχολείται με τον εαυτό της, είτε αναδιπλούμενη μέσα στον πόνο της, είτε αποχωρώντας πικραμένη.

Θεωρώ ότι το πήδημα δεν είναι απαραίτητο. Για λόγους ψυχικής και σωματικής υγείας ίσως, πότε πότε (όπως το κάνω και τώρα). Γι αυτό η απάντησή μου ήταν καταφατική στο ερώτημά σου.

Δεν κατάλαβα τί ακριβώς εννοείς. Με ενδιαφέρει αποκλειστικά και μόνο η κυριαρχικότητα του άλλου ή της άλλης. Μόλις την νοιώσω, υγραίνομαι. Δεν κοιτάζω αν έχει φαλλό, αν λειτουργεί, αν θέλει να μου τον χώσει κλπ. Το κέντρο της υποταγής μου είναι αυτό, το ότι κάποιος θέλει και μπορεί να με κουμαντάρει, εμένα, τον τρελο-χείμαρρο. Και τότε νιώθω ευγνωμοσύνη και ανακούφιση και ηρεμία και διέγερση και όλα τα καλά του κόσμου.

2 και 2 κάνουν 4. Ποιος το λέει αυτό; Γυναίκα ή άντρας; Να ακόμη ένα: I think, therefore I am. Και ακόμη ένα: I hurt, therefore I am.

Η ψυχανάλυση είναι πολύ καλό εργαλείο για πολλά πράγματα, δεν είναι όμως πανάκεια.

Δεν γνωρίζω τις απαρχές της υποτακτικότητας, πιστεύω όμως ότι δεν είναι μόνο βιολογικές, αλλιώς θα ήμασταν πολύ περισσότερες από όσες είμαστε τώρα. Επίσης, η εκπαιδευμένη σκλάβα δεν δίνει μεγάλη σημασία στα οιστρογόνα, μαθαίνει να υπερβαίνει την βιολογία της. Το νήμα σου είναι κομμάτι αυτής ακριβώς της αλήθειας.

Εγώ θεωρώ ότι το "it" περιγράφει την αδιαφορία προς το "τρίψιμο του πιπεριού", αδιαφορία η οποία καλό είναι να είναι συνειδητή. Η απόλαυση έρχεται αλλιώς σε ένα "it" από ότι σε μία γυναίκα ή σε έναν άντρα. Ίσως έρχεται με ένα χάδι, ίσως με ένα μπράβο. Ίσως με ένα χαστούκι. Ίσως επειδή έκανε καλά μία μετάφραση για τον Κύριό του. Ενδέχεται να έρθει και με έναν μπούτσο. Αλλά δεν επιβάλλεται να έρθει έτσι ή αλλιώς. Οι επιθυμίες του "it" για μένα είναι ξεκάθαρες: είναι η μεταφορά του ελέγχου σε εξωτερικό φορέα.

Oh well, αυτός θα χάσει... 

Ήταν μεγαλούλης όντως. Αλλά και ο Γηραιός ήταν, και ακόμη Sir τον αποκαλώ. Δεν είναι δικό μου πρόβλημα αν κάποιου δεν του σηκώνεται. Ούτε με αφορά, ούτε με απασχολεί. Όταν θέλω να γαμηθώ, γαμιέμαι (όταν σε σχέση, ζητώ άδεια γι αυτό). Αλλά δεν τα μπερδεύω. Δεν λέω, α, είναι παράλυτη η ψωλή του, άρα δεν είναι Sir. Όχι, για μένα είναι Sir.

Πολύ σωστά. Ο Κύριος "γαμάω και δέρνω" είναι kinky vanilla, ολοκάθαρο...

Δεν δρούμε σε κενό αέρος όμως. (Αντι)δρούμε. Και άρα το περιβάλλον μας και οι άνθρωποι που συναντούμε και με τους οποίους σχετιζόμαστε, αφήνουν αρκετές φορές το σημάδι τους πάνω μας (όπως και εμείς αφήνουμε το δικό μας πάνω σ' αυτούς, κι ας μην το παραδέχονται...)

Εγώ σ' ευχαριστώ για την εποικοδομητική συζήτηση.