Ευρώπη ώρα μηδέν

Σας ευχαριστώ, γενναιόψυχη δήλωση, μόλις με κάνατε πραγματικά να αισθανθώ περίεργα, με την μεγαλοθυμία σας, γιατί σκέφτομαι ότι δεν επέδειξα την ίδια όταν έπρεπε, και οφείλω να το αναγνωρίσω.

 

Επειδή τρία άτομα εως τώρα με έχουν ρωτήσει μήπως γνωρίζω ποιός ήταν ο ύμνος
με τον οποίο ξεκίνησε η επιμνημόσυνη λειτουργία στην Παναγία των Παρισίων
τον παραθέτω και εδώ. Ήταν το υπέροχο Seigneur rassemble nous.

 

Αυτό που έγινε στο Παρίσι απλά...δεν χωρά σε λόγια.

Στην ίδια τη Συρία πάντως, ανάλογα και πολύ φρικιαστικότερα περιστατικά συμβαίνουν αδιαλείπτως και σχεδόν καθημερινά με θύματα εκατοντάδες αθώες ψυχές εδώ και 3-4 χρόνια, ειδικά μετά την εγκατάσταση του ISIS στα ανατολικά της χώρας. Και στο Ιράκ το ίδιο εδώ και κοντά 12-13 χρόνια.

Στην Ινδονησία επίσης κάτι ανάλογο εδώ και χρόνια, όπως και στην Κευλάνη και σε άλλες περιοχές.

Πιθανόν μόνο η έκκληση για ειρήνη να μην αρκεί να σταματήσει αυτό το λουτρό αίματος που χύνεται συνέχεια. Πιθανόν τίποτα δεν αρκεί για την ώρα.

Πολύ φοβάμαι ότι θα ζήσουμε κι άλλα τέτοια και χειρότερα και όχι μόνο από τους τζιχαντιστές.

 

@brenda σε πολλά σημεία θα διαφωνήσουμε.
Σε πολλά δεν θα καταφέρουμε να επικοινωνήσουμε.
Σε κάποια αληθινά σημαντικά θα συνεχίσουμε να έχουμε πολύ κοντινή "ματιά".

@elfcat αν μη τι άλλο ο χαρακτήρας και η άποψη, από τον λίγο καιρό που σας διαβάζω, δεν σας λείπει.
Που να συμφωνεί κάποιος μαζί σας ή όχι.
Η "υπογραφή" σας και στα δικά μου λόγια είναι από κείνες, που τους δίνουν άλλο βάρος.
Και γι' αυτό σας ευχαριστώ.  

 

Και κάτι ακόμα: Η βία φέρνει βία, αλλά θεμελιώδης μορφή βίας είναι και η φτώχια, η στέρηση δηλαδή των βασικών αγαθών και οι κοινωνικές διακρίσεις και αδικίες που οδηγούν σε εγκλωβισμό και ματαιότητα για το μέλλον. Συνήθως μάλιστα η πρόκληση φτώχιας και αδικιών σε μαζική κλίμακα προηγείται της σωματικής βίας σε ευρεία κλίμακα (στρατιωτικά μέσα). Σαν υπόστρωμα και μετά τον τελευταίο Μεγάλο Πόλεμο 1939-1945 που οι Εθνικές Διαφορές ως πηγή πολέμων γενικά υποχώρησαν αρκετά διεθνώς (αν και συνεχίζουν να υπάρχουν).


Τις στρατιές του Χίτλερ και τα Ες-Ες τα επάνδρωσαν μάζες γερμανών γεμάτων μίσος για τις ταπεινώσεις και τις στερήσεις που υπέστησαν εξαιτίας της Συνθήκης των Βερσαλλιών το 1918. Στη Γαλλία και στην Αγγλία εκείνη την εποχή δεν παρατηρήθηκε τίποτα τέτοιο.

Τις στρατιές βομβιστών της Χαμάς τις γέμισαν μάζες νεαρών-αγράμματων-εξαθλιωμένων παλαιστινίων που έζησαν προσωπικά και οικογενειακά δράματα εξαιτίας της συμπεριφοράς ισραηλινών. Με μικρό αριθμό ευπορότερων και πιο μορφωμένων που συγκινήθηκαν με το δράμα και "κάτι σάλεψε" μέσα τους εξαιτίας του.
Στο Ισραήλ που επίσης έχει υποστεί δεινά και αδικίες αλλά είναι καλά οργανωμένο Κράτος με υποδομές και Πρόνοια, και συγχρόνως έχει ευρεία σε μέγεθος μεσαία-μορφωμένη και βιωτικά ασφαλή κοινωνική τάξη υπάρχουν μεν φανατικοί αλλά όχι τόσο αποφασισμένοι ούτε σε τόσο μεγάλους αριθμούς.

Τις στρατιές του ISIS τις γεμίζουν χιλιάδες παρόμοιοι στα δεινά με τους παλαιστίνιους μουσουλμάνοι από κάθε γωνιά του κόσμου, ακόμα και από τις χώρες της Δύσης, έστω και σε μικρότερο αριθμό από τις τελευταίες.
Στη Σαουδική Αραβία ή στο Ιράν όμως, επίσης σκληροπυρηνικά θεοκρατικά καθεστώτα, που ο πληθυσμός όμως δεν αποστερείται σε μαζική κλίμακα τα βασικά προς το ζειν, ούτε ζει σε καθεστώς αναρχίας και τρόμου, αν και είναι καταπιεσμένος σε αρκετά δικαιώματά του, δεν συναντά κανείς ορδές αιμοδιψών πολεμάρχων με μπουλούκια λυσσασμένων οπαδών, ούτε συναντούμε τα καθημερινά αιματοκυλίσματα που βιώνουν πχ. οι ιρακινοί ή οι σύριοι με τον εμφύλιο και τους "τζιχαντιστές".

Κάπως αντίστοιχα, τις στρατιές φονιάδων και συμμοριτών στις χαοτικές φαβέλες του Ρίο ή στις άναρχες και παρατημένες στη μοίρα τους φτωχογειτονιές του Γιοχάνεσμπουργκ και του Λος Άντζελες τις γεμίζουν νεαροί που έχουν υποστεί ανάλογες στερήσεις και αδικίες. Δεν συναντούμε ίδια φαινόμενα ή τουλάχιστον τέτοιας έκτασης πχ. στη Θεσσαλονίκη ή στο Όσλο ή στο Τόκιο.

Και στα δικά μας, οι πχ. εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, μετριοπαθείς οικογενειάρχες πολλοί μέχρι πρότινος, που ξαφνικά και από το πουθενά ψηφίζουν ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ χωρίς καν να σταυρώσουν ονόματα προτίμησης στα ψηφοδέλτια εμφανίστηκαν ως φαινόμενο τα τελευταία 5 χρόνια, εποχή που συνέπεσε με την εφαρμογή των Μνημονίων, την αύξηση εξαιτίας αυτών της ανεργίας, της φτώχιας, των στερήσεων και των κοινωνικών αποκλεισμών στη χώρα και την τεχνητή ιλιγγιώδη αύξηση των χρεών της Ελλάδας που "κλειδώνει" τη μη-απόδραση από τις παραπάνω άθλιες συνθήκες που προκύπτουν.

Και αυτό είναι "καμπανάκι κινδύνου" και ανησυχητικό μάλιστα.


Γενικά δηλαδή ο χορτάτος άνθρωπος που ζει σε ήσυχα και οργανωμένα περιβάλλοντα με βιοποριστική ασφάλεια και κοινωνική ισότητα δεν σηκώνει όπλο σε μαζική κλίμακα. Οι ψυχάκηδες δεν μετράνε επειδή αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά και όχι κοινωνικά φαινόμενα (βλ. Μπρέιβικ στη Νορβηγία ή εκείνον τον δικό μας στην Αιτωλοακαρνανία που σκότωσε 5 ανθρώπους πριν μερικά χρόνια).


Για μένα, περισσότερο απ΄ όλα τα άλλα, η φτώχια, η αδικία και οι κοινωνικές διακρίσεις είναι αυτά που οπλίζουν τα χέρια, ειδικά των νέων, και τους μεταμορφώνουν από κανονικούς ανθρώπους της-διπλανής-πόρτας σε αδίστακτους και τυφλούς μακελάρηδες. Σε κάθε άκρη του πλανήτη και όπως και αν επενδύουν ιδεολογικά, θρησκευτικά ή εθνολογικά τις αποτρόπαιες πράξεις τους.


Ο ασφαλής και ο χορτάτος δεν σηκώνουν χέρι εναντίον του συνανθρώπου τους (πλην απειροελαχίστων διαταραγμένων που ως αμεληταία ποσότητα δεν μετράει). Και η εξασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης του διπλανού απαλείφει από τους ανθρώπους το κίνητρο του "να κάνω κάτι για αυτό το αβάσταχτα ανήθικο".

Όποια θρησκεία και αν ασπάζονται, όποια ιδεολογία και αν ενστερνίζονται και απ΄ όπου και αν κατάγονται.

 

Συνεπώς, καθώς νομίζω βλέπουμε τι συμβαίνει διεθνώς με την (ανισο-)κατανομή πλούτου και αγαθών και τη (μη-)διείσδυση της παγίωσης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν το βλέπω να γλιτώνουμε να βιώνουμε εδώ κι εκεί διεθνώς, μπορεί και στη χώρα μας όσο και αν το απεύχομαι, κι άλλες τέτοιες φρίκες σαν αυτή που συνέβη στο Παρίσι.

Στο προσεχές μέλλον τουλάχιστον. Μακάρι να βγω ψεύτης.

 

Και μην ξεχνάμε: όλοι οι λαοί αν πιεστούν μπορούν να προβούν σε απίστευτες φρικαλαιότητες. Οι ευρωπαίοι συμπεριλαμβανομένοι οπωσδήποτε (βλ. 2 Παγκόσμιοι Πόλεμοι και συμπεριφορά παλαιότερα στις αποικίες ειδικά της Νότιας Αμερικής και άλλα πολλά). Είτε οργανωμένα ως Κράτη είτε αυθόρμητα ως ομάδες παραδομένων στον φόβο και στην οργή που φέρνει ο φόβος πολιτών που αποφασίζουν να "κάνουν κάτι για αυτό".

Ο φόβος δηλαδή δεν είναι οι τζιχαντιστές και οι κάθε τζιχαντιστές μόνο. Αυτοί οι συγκεκριμένοι άλλωστε επιχειρησιακώς είναι μια χαψιά αν αποφασίσει η Δύση ή η Ρωσία να τους εξαφανίσουν τελεσίδικα από προσώπου Γης και να τελειώνουν με δαύτους.

Είναι ο χορός που ανοίγει πόσο "ζωηρούς" χορευτές, σαν αντίδραση, θα ξυπνήσει και πού θα οδηγήσει αυτό συνολικά. Και ας φαίνονται ήσυχοι και πράοι κάποιοι τώρα, και μιλώ για τους ευρωπαίους.

 

@brenda , @Tenebra_Silente , @spartacus , and last, but not least, @Rope-bondage-fan ,

respect!

 

Ο διαχωρισμός του κόσμου σε Δύση και Ανατολή, σε χριστιανούς και ισλαμιστές κ.λ.π. αποτελεί τραγική υπεραπλούστευση.
Η Δύση δεν είναι μιά ομοιογενής ανθρωπογεωγραφία. Κατέληξε στη σημερινή της μορφή μετά από αιματηρούς πολέμους και συγκρούσεις πολιτισμών. Ούτε είναι άμοιρα ευθυνών τα κράτη που τη συναπαρτίζουν, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, για την κατάσταση που επικρατεί στον υπόλοιπο κόσμο, από τη Λατινική Αμερική μέχρι τις αραβικές χώρες.

Επίσης, δεν είναι όλοι οι αραβόφωνοι φανατικοί ισλαμιστές, ούτε αποτελούν ομοιγενές σύνολο. Και αυτοί σκοτώνονται μεταξύ τους.

Υπάρχουν ιστορικά ορόσημα που στιγμάτισαν και καθόρισαν τις σχέσεις Δύσης-Ανατολής. Ένα από αυτά, που έχει γραφτεί στο συλλογικό ασυνείδητο των μουσουλμανικών χωρών είναι οι σταυροφορίες. Ο βασικότερος λόγος όμως για τη σημερινή κατάσταση είναι τα οικονομικά συμφέροντα που συδέονται με τα ενεργειακά κοιτάσματα και τα παιχνίδια εξουσίας ΗΠΑ-Ρωσίας. Απέναντι σε όλα αυτά η θέση της Ευρώπης ουδέποτε υπήρξε ξεκάθαρη. Δεν έχει ενιαία εξωτερική πολιτική, τα εθνικά συμφέροντα υπερισχύουν των κοινών ευρωπαικών.

Μπορεί η Δύση να χαρακτηρίζεται ως η πιό δημοκρατική περιοχή του κόσμου (αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση), Η Δύση όμως δεν εξάγει τη δημοκρατία της στον υπόλοιπο κόσμο. Εκεί δρα ως χωροφύλακας των στενών συμφερόντων της, αδιαφορώντας για τις τύχες των λαών. Δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν.

Οσο για την ευαισθησία μας απέναντι στη βία, είναι σαφώς μεροληπτική και κατευθυνόμενη, όπως φάνηκε από τα προηγούμενα σχόλια. Προσοχή λοιπόν στο φανατισμό, στο διχασμό και στην εύκολη εξαγωγή συμπερασμάτων και την ένταξη σε "στρατόπεδα". Ας μην ξεχνάμε κάτι κοινό σε όλες τις χώρες της γης: Τα συμφέροντα της κάθε εξουσίας δεν ταυτίζονται τις περισσότερες φορές με τα συμφέροντα των λαών, οι οποίοι δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα μεταξύ τους...

 

Ο ISIS δεν θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί, εξοπλιστεί ή δράσει, αν δεν λάμβανε την στήριξη των Αμερικανών, αρχικά στο Ιράκ. Όταν το πεδίο δράσης τους, θεώρησαν ότι είχε τελειώσει εκεί, με την πλήρη ισοπέδωση μιας χώρας, σαν τιμωρία που της είχε τύχει μία τέτοια ηγεσία! Μετά τον Σαντάμ Χουσείν (θυμηθείτε την τροφοδότηση του μίσους, με την live εκτέλεση και πείτε μου πόσο ανθρωπιστές είναι οι Αμερικανοί που το προμοτάρισαν σ΄όλο τον κόσμο) το κενό εξουσίας, που δεν είχαν καθώς φαίνεται προβλέψει τα Αμερικανόπαιδα, ευνόησε τις συνθήκες ανάπτυξης ομάδων με εξτρεμιστικά αρχικά στοιχεία και επιθετικό προφίλ, σαν και του λόγου τους.

Όταν είδαν ότι δεν τους σήκωνε το Ιράκ, μία χώρα διαλυμένη και ανίκανη να σταθεί στα πόδια της, μη έχοντας εξασφαλίσει καμία λαϊκή υποστήριξη, θεώρησαν ότι η Συρία και ο επαπειλούμενος εμφύλιος, μετά τον ''ξεσηκωμό'' σε διάφορες χώρες του αραβικού κόσμου ήταν το τέλειο πεδίο για να αναπτύξουν τα ακραία σχέδιά τους. Βέβαια εκεί είχαν να υποσκελίσουν το Εθνικό Μέτωπο, δηλαδή την Αλ Κάιντα που ήταν στα ντουζένια της και τον Ελεύθερο Συριακό στρατό που σαν σκοπό τους είχαν την ανατροπή του Ασάντ. Αν οι ΗΠΑ δεν είχαν χρηματοδοτήσει τους επαναστάτες, αυτοί, -δηλαδή οι ''επαναστάτες''-, κατά δική τους ομολογία στο Αλ Τζαζίρα το 2013, θα είχαν χάσει τον πόλεμο σε λιγότερο από ένα μήνα. Οι ανθρωπιστές Ομπάμα και Μακ Κέιν, αιτιολόγησαν την ενίσχυση των επαναστατών, με πρόσχημα τις προσωπικές ελευθερίες και τα χημικά, ο νοών νοήτω και πάλι, γιατί πραγματικά μπλέχτηκαν στις ισορροπίες ενός εμφυλίου μεταξύ δικτατορικού καθεστώτος και φανατικών επαναστατών.

Οι έμποροι των Παρισίων, τους πούλησαν την οπλική τους πραμάτεια, το 2012, αφού είχαν ήδη υπογράψει διεθνή συμφωνία, περί απαγόρευσης παροχής στρατιωτικού υλικού ήδη από το 2011. Φυσικά, η δικαιολογία ήταν, ότι ο εξοπλισμός αυτός, δεν θα μπορούσε να απειλήσει την Ευρώπη, καθώς θα χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά για τις ανάγκες των μαχών εκεί.
Κούνια που τους κούναγε, αν κάποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να το δεχτεί αυτό σαν δικαιολογία.

Μέσα σε μερικές βδομάδες λοιπόν, το 2013, εντελώς συμπτωματικά, ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία, Ιορδανία, Κατάρ, Τουρκία και Ισραήλ παρείχαν όπλα, εκπαίδευση και χρήματα, με διαπιστωμένη και την ενορχήστρωση του εξοπλισμού υπό την αιγίδα της ίδιας της CIA. Η επιμονή του Μακ Κέιν λοιπόν για ενίσχυση των ''επαναστατών'', οδήγησε άμεσα, σε μερικές μόνο βδομάδες μετά την αποστολή του υλικού, στον σχηματισμό μίας νέας ομάδας, με την ονομασία ''Ισλαμικό Κράτος'' κι έτσι, το 2014, μέσα από τους ''επαναστάτες'' της Συρίας, γεννήθηκε ο ISIS. Σε χρόνο μηδέν μπήκαν στο Ιράκ, καταλαμβάνοντας την Μοσούλη και ''αξιοποιώντας'' κομμάτια του αμερικανικού εξοπλισμού που βρήκαν -τυχαία όπως καταλαβαίνετε- στο Ιράκ. Το γιατί άφησαν τέτοιου είδους εξοπλισμό οι τόσο προσεκτικοί Αμερικανοί, που ξοδεύουν εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο για να κατασκοπεύουν και να βολιδοσκοπούν τέτοιου είδους κινήσεις στον αραβικό κόσμο, σκεφτείτε το επίσης.
Για την διατήρηση των προσχημάτων στην Αμερική και διεθνώς, βγήκε προς τα έξω η αντίθεση των ΗΠΑ στη νέα δύναμη, δεν δικάζω τις προθέσεις τους, μπορεί όντως να συνειδητοποίησαν εκ των υστέρων την μεγαλειώδη μαλακία που είχαν διαπράξει. Σ΄εκείνη τη φάση παραδέχτηκαν την ύπαρξη του ISIS, o oποίος όμως σε λίγους μόνο μήνες, κατάφερε να στρατολογήσει πολύ κόσμο και να αποκτήσει μεγάλη οικονομική δύναμη. Κομβικό σημείο αυτό. Οι καημένες οι ΗΠΑ, παραπλανημένες, τότε κατάλαβαν ότι ήταν κακά τα παιδιά του ISIS και τον αναγόρευσαν ως το νέο και εξαιρετικά επικίνδυνο παγκόσμιο τρομοκράτη.
Κάτι εκατομμύρια δολαριάκια ενίσχυσαν σημαντικά τη δύναμη του ISIS, που πουλούσε πετρέλαιο στην Τουρκία -άλλοι που δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν κατάλαβαν τίποτα-. Η αντίδραση των φίλων Αμερικανών ήταν να καταστρέψουν τις πετρελαιοπηγές, μα τι έξυπνο? Καταστρέφουμε τις υποδομές, που συμπτωματικά βρίσκονται στην Συρία, μιας και δεν μπορούσε να αποκόψει τον ISIS, μέσω κυρώσεων στις χώρες που αγόραζαν πετρέλαιο και τους χρηματοδοτούσαν συστηματικά. Επίσης γαργάρα έκαναν τα 500 εκατομμύρια δολάρια με τα οποία χρηματοδότησαν τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, μέσα από τους κόλπους του οποίου τελικά, γεννήθηκε ο ISIS. Και κάπως έτσι, απέκτησαν μέχρι και αντιαεροπορικό εξοπλισμό, με την βοήθεια της Σαουδικής Αραβίας, λέγοντας όμως ότι προέρχεται από την Κίνα, λες και έχει καμιά διαφορά, πως θα ρίχνουν τα αεροπλάνα, με αμερικανικούς ή κινεζικούς πυραύλους!

Δεν είναι λοιπόν ο ISIS αποτέλεσμα της απραξίας των παγκόσμιων πολεμονταβαντζήδων, προέρχεται από αυτούς αποκλειστικά, με την δική τους στήριξη και χρηματοδότηση, συγκροτήθηκε και θέριεψε και τώρα τους απειλεί μέσα στα σπίτια τους.
Δεν λυπάμαι λοιπόν, ούτε τον Ολάντ, ούτε τον Ομπάμα, ούτε κανέναν από τους υπόλοιπους ηγέτες που παίζουν παιχνίδια εις βάρος των λαών, στον βωμό των οικονομικών συμφερόντων, των υπερδυνάμεων ή της ΕΕ.
Λυπάμαι τους λαούς, που σέρνονται σε πολέμους χωρίς αιτία, χωρίς αρχή και τέλος...
Η γνώση για τα γεγονότα, ελπίζω να βοηθήσει τον κόσμο να διαμορφώσει μία ξεκάθαρη άποψη για το πως γεννιούνται τα τέρατα, ποιος και γιατί γεννά την τρομοκρατία, τον εξτρεμισμό, πως η θρησκεία είναι το πρόσχημα για την επιβολή των λόμπι και την παγκόσμια ανακατάταξη δύναμης και εξουσίας, μέσω του ελέγχου των φυσικών πόρων.

Λυπάμαι για το Παρίσι, για τα αθώα θύματα, όπως λυπάμαι και για τα αντίποινα, που ποτέ δεν θα μάθουμε πόσες ζωές αμάχων στοίχισαν...
Δεν υπάρχουν προκάτ λύσεις, δεν υπάρχει κονσέρβα αλήθειας, ο καθένας κατανοεί ότι είναι εκπαιδευμένος να κατανοήσει...
Αυτά...

Μακρηγόρησα και με συγχωρείτε, αλλά θεώρησα υποχρέωσή μου να διατυπώσω την αλήθεια που αντιλαμβάνομαι, σύμφωνα με τα γεγονότα, έτσι όπως έχουν καταγραφεί, όχι από κάποια αριστερόφιλα μέσα, όπως κάποιοι θα βιαστούν να πουν, αλλά από ανεξάρτητα ευρωπαϊκά και αμερικανικά ΜΜΕ και αξιόλογους μαχόμενους δημοσιογράφους, που προσπαθούν να ρίξουν φως στα πραγματικά αίτια αυτού του φαινομένου, που ενδεχομένως να εμπλέξει τον πλανήτη σε έναν νέο, τραγικό παγόσμιο πόλεμο οικονομικών πρωτίστως συμφερόντων.

Με γεια μας που την φάγαμε, με άλλα λόγια.

 

@brenda , η υπόθεση ξεκινά από πολύ παλαιότερα, την εποχή του Λώρενς της Αραβίας. Οι πετρελαικές εταιρείες ΗΠΑ και Ευρώπης , καταλαβαίνοντας πως δε μπορούν να πατήσουν πόδι στα αραβικά πετρέλαια από μόνες τους, έπεισαν τις κυβερνήσεις τους να συνεργαστούν με ένα ισχυρό τοπικό παράγοντα στη Σαουδική Αραβία, τον Οίκο των Σαούντ. Από τότε ξεκίνησε ο πόλεμος για το πετρέλαιο, στον οποίο μπήκαν και οι Σοβιετικοί. Οι δύο υπερδυνάμεις δημιουργούσαν κατά καιρούς ή υποστήριζαν κυβερνήσεις ή αντιφρονούντες στις χώρες της Μ. Ανατολής, μεταξύ των οποίων οι φονταμενταλιστές, είτε ως Ταλιμπάν, είτε ως Αλ Κάιντα, είτε ως ISIS. Στο παιχνίδι έμπαιναν κατά καιρούς χώρες με φιλοδοξίες τοπικής υπερδύναμης, όπως η Τουρκία.

Οπως καταλαβαίνεις πρόκειται για ένα παιχνίδι των ισχυρών που ξέφυγε πολλές φορές από τον έλεγχό τους. Πίσω από όλα αυτά, οι μονίμως κερδισμένοι είναι οι έμποροι όπλων.

 

Είπα να μιλήσω μόνο για τον ISIS, και τα τεκταινόμενα των τελευταίων χρόνων...
Πάντα οι πόλεμοι γίνονταν για τα συμφέροντα, το πετρέλαιο και τους λοιπούς φυσικούς πόρους, οι δικαιολογίες και πάλι, πάντα ήταν οι ίδιες, περί πιστών και απίστων, κάπως έπρεπε να δώσουν ένα άλλοθι απέναντι στους λαούς που τους έσυραν σε αιματηρούς και άδικους πολέμους.
Ποτέ δεν είχαν να κάνουν ούτε με την ελευθερία, ούτε με την ανεξαρτησία και εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, καταδίκασαν ολόκληρους λαούς σε αιματοκύλισμα, σφαγές, αφανισμό, ανατροφοδοτώντας εθνικά και θρησκευτικά μίση.
Αυτός ήταν πάντα ο μοχλός. Η εξουσία ήταν πάντα το ζητούμενο. Και ο έλεγχος του εμπορίου, η διαμόρφωση των τιμών, τα μονοπώλια, η ενεργειακή αυτονομία κοκ.