Εχουν οι γυναίκες κάβλες;

χαχαχα.. βρε σεις... Ακομα κι ετσι (φαντασια διαθετουμε μπολικη) αυτη την πουρα καυλα που λετε εσεις απο καπου βγηκε κατι την δημιουργησε δεν ηρθε εξ ουρανου..Κι οταν ερθει (συναισθημα καποιο την προκαλεσε) ολοι μας ξερουμε τροπους να την κανουμε να ικανοποιηθει...

 

Έλα μου ντε! Δεν την προκάλεσε κανένα συναίσθημα. Πως είναι οι πρωινές ονειρώξεις των ανδρών; Ένα τέτοιο πράγμα.

 

Ας γίνω αναλυτικότερος.
Παιδιώθεν συνειδητοποίησα την διαφορά στον τρόπο σκέψης και αντίληψης μεταξύ ανδρών και γυναικών (και μετά ανακάλυψα την Αμερική). Είναι, συνεπώς, επόμενο να υπάρχει διαφορετική εσωτερική ανάλυση των αισθήσεων μεταξύ των 2 φύλων, ακόμα και για το ίδιο ερέθισμα.
Υπάρχει όμως ένα κοινό στις διηγήσεις τόσο ανδρών όσο και γυναικών στο τι τους/ τις ώθησε να προσέλθουν στο BDSM. Οι εικόνες. Είμαι της άποψης πως η ισχυροτέρα των 5 αισθήσεων είναι η όραση, μοιραία μια εικόνα αποτυπώνεται εντονότερα σε έναν άνθρωπο από ένα άκουσμα ή μια αφήγηση. Οι περισσότερες που μπαίνουν στον χώρο έχουν δει σαδομαοζοχιστικές εικόνες, οι οποίες προκάλεσαν σεξουαλική διέγερση (την κοινώς λεγόμενη καύλα - ή κατα Dream "κάβλα"). Συνειδητοποιόντας την καύλα που τους προκάλεσε ένα τέτοιο σύνολο εικόνων, ξεκινούν μια αναζήτηση, που στην πορεία ανακαλύπτουν ότι έχει και ψυχικό – συναισθηματικό υπόβαθρο. Έχοντας ως δεδομένη την καύλα, εστιάζουν στην ψυχική ολοκλήρωση. Αυτό, βέβαια, δεν εξαλείφει, ούτε υποβαθμίζει την αρχική διέγερση, που αποτελεί και το αρχικό ερέθισμα που τις ώθησε να εισέλθουν (δεν πιστεύω να ψαχνόταν καμία να ζήσει κάτι που δεν την καύλωνε).

Εικάζω πως η “απρόσμενη σαρωτική έκπληξη” οφείλεται στην αναγνώριση της ταύτισης της διέγερσης που αρχικά βίωσαν σε φαντασιακό επίπεδο με αυτήν που βιώνουν στην πραγματικότητα.

Συμφωνώ με αυτήν την "έκρηξη", πλην όμως οφείλω να παραδεχθώ ότι είναι φαινόμενο υπαρκτό. Το σαδιστικότατο λήμμα "γιατί" αφήνω να απαντηθεί από όσες ντρέπονται (και δεν ντρέπονται να το παραδεχθούν και να απαντήσουν επί του θέματος... χμμ)

 

Ομολογω πως πιανομαι "αδιαβαστη"..

Το μονο που μου ρχεται στο μυαλο ειναι το συμπαθητικο και το παρασυμπαθητικο νευρικο συστημα.. (κι αυτο σιγα μη θυμαμαι ή ξερω τι κανει)...

Αλλα που θα μου παει..θα το βρω.. (εκτος κι αν το απωθησω)  

 

Απάντηση: Εχουν οι γυναίκες κάβλες;

..έχουν..

 

Απάντηση: Εχουν οι γυναίκες κάβλες;

Αλήθεια πιστεύετε πως θα βγει κάποια εδώ και θα πει πως δεν έχει καύλες ή ότι είναι ανοργασμική?
Αποκλείετε! Και όμως μια μεγάλη μερίδα γυναικών δεν έχουν τουλάχιστον με την συχνότητα που έχουν οι άντρες έως και σπάνια…..
Μπορεί να μπαίνουν σε αυτό τον χώρο ψάχνοντας την ολοκλήρωση όμως όπως ανοργασμικές μπαίνουν άλλο τόσο και παραμένουν μην μπορώντας να την βρουν διότι μπαίνουν για άλλους λόγους…
Έχω παρατηρήσει χαμηλή αυτοεκτιμηση….όταν γυναίκες δεν αγαπάνε τον εαυτό τους και το σώμα τους πως θα νιώσουν καύλες??? Δεν νιώθουν καν ερωτικές ούτε οι ίδιες δεν καυλώνουν με τον εαυτο τους.
Είναι ένα θέμα πολύ δύσκολο για να συζητηθεί με ειλικρίνεια διότι ο ευνουχισμός δεν είναι μόνο σωματικός αλλά και εγκεφαλικός.

 

Διαβάζω με εξαιρετικό ενδιαφέρον (και υπομονή!) και ευχαριστώ.

Μια διευκρίνιση, γλωσσολογικής υφής. Χρησιμοποίησα την αδόκιμη γραφή "κάβλα" με "β" κάνοντας μια υπόρρητη δήλωση (εύσημα στην anasia που το έπιασε αμέσως). Εξηγούμαι:

(από τα λεξικά στο www.komvos.edu.gr)

καυλώνω [kavl&oacute;no] P1α μππ. καυλωμένος : (χυδ.) 1. έχω έντονη επιθυμία για συνουσία, διεγείρομαι σεξουαλικά. 2. (λαϊκ., μτφ.) α. επιθυμώ κτ. έντονα, συνήθ. ξαφνικά: Δε θα γυρνάμε μες στη βροχή επειδή σου καύλωσε να φας παγωτό. Ήρθε καυλωμένος για φασαρία. (έκφρ.) όποτε του καυλώσει, όποτε θέλει, συνήθ. για κτ. που γίνεται σπάνια: Έρχεται στο γραφείο όποτε του καυλώσει. β. ενθουσιάζομαι: Άμα δεις την καινούρια μου μηχανή θα καυλώσεις. [μσν. καυλώνω < καυλ(ίον) -ώνω]

καυλί το [kavl&iacute;] O43 : (χυδ.) 1. η βάλανος του πέους. || (επέκτ.) το πέος. 2. (λαϊκ., μτφ.) καυλιτζέκι. [ελνστ. καυλίον (στη σημ. 1) υποκορ. του αρχ. καυλός]

Εκ των άνωθεν, "καύλα" μπορεί να έχει μόνον ένας άνδρας. "Κάβλα" όμως...

Dream

ΥΓ. MasterJp, αφού έφερα εσάς στο νήμα, χαλάλι οι κόποι μου 

 

Ασχέτως σωστής ορθογραφίας, ως εικόνα το ύψιλον θα μου ταίριαζε περισσότερο στη θηλυκή διέγερση και το βήτα στην αρσενική.

Το γεγονός παραμένει όμως πως ότι και να κάνουμε, η γλώσσα παραμένει αντριική - η γλώσσα είναι ένα "ύπουλο" αλλά πολύ δυνατό πεδίο αντρικής κυριαρχίας μια και απευθύνεται στη δημιουργία εννοιών, ιδίως όταν αναφερόμαστε σε απειλές, βρισιές και γλώσσα της πιάτσας. Ότι δεν μπορείς να περιγράψεις με τη γλώσσα, μερικές φορές, σχεδόν δεν υπάρχει - μια και συχνότατα σκεπτόμαστε με λέξεις. Η γλώσσα που χρησιμοποιούμε είναι το εργαλείο εννοιολογικής κυριαρχίας της αντρικής κοινωνικής κυριαρχίας.

Διότι αν δεν υπάρχει η ανάλογη λέξη για τις γυναίκες, τότε δεν υπάρχει τρόπος να περιγράψεις τη θηλυκή διέγερση. Άρα σχεδόν καταλήγεις οτι δεν υπάρχει, ή οτι αδιαφορείς αν υπάρχει ή όχι, ή "αντρικοποιείς" αυτό που υπάρχει. Κατ' αυτή την έννοια ποτέ καμιά γυναίκα δεν είχε "καύλες", και το πολύ-πολύ να πεις "κάβλες" - υπέροχα αξιέπαινη προσπάθεια να ορίσει και να διαχωρίσει ένας σκεπτόμενος DreamMaster το θηλυκό, αλλά, κατά τη γνώμη μου, η λέξη και η γλώσσα είναι ακόμα ατελέστατη στην περιγραφή μια που ούτε καυλί έχει αλλά ούτε "καβλί".

Να μια καλή γλωσσική πρόκληση λοιπόν… Ποια (νέα) λέξη θα περιέγραφε πιο καλά αυτό που νοιώθουμε, οι γυναίκες;

​

 

Παλίρροια ; Με όλους τους συνειρμούς που μπορεί να φέρει η λέξη ...

 

* γελαει...

Εδω δυσκολευομαστε εμεις να την ορισουμε που τη βιωνουμε κιολας..

 

Γιατί δεν μας καλύπτει η λέξη διέγερση; Υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που μου ξεφεύγει εδώ; <s>

Οι γυναίκες διεγείρονται. Δεν καβλώνουν, υγραίνονται, ανοίγουν και αρχίζουν να νιώθουν μικρές και μεγαλύτερες συσπάσεις. Οι συσπάσεις, δίνουν την αίσθηση ότι ξεκινούν από την μήτρα και απλώνονται προς τα έξω. Το μάτι που όσο χαίρεται δακρύζει, που έλεγε και η Fanny Hill.

Οι γυναίκες έχουν πολλές ερωτογενείς ζώνες και πολλούς τρόπους να διεγείρονται. Άλλες ερωτογενείς ζώνες έχουν συναισθηματικές προβολές άλλες όχι.

Παίρνω εδώ την ευκαιρία να ευχαριστήσω έναν κύριο για την δράση του επί της ρώγας του αριστερού μου στήθους στο λεωφορείο της γραμμής Κηφισιά - Πειραιάς, το καλοκαίρι του 86.

Στα 19 μου είχα δύο οργασμούς απανωτούς από τη ρώγα του δεξιού μου στήθους. Βρισκόμουν καθιστή στο λεωφορείο, μία ώρα διαδρομή ως το πανεπιστήμιο που έδινα εξετάσεις στην μαθηματική ανάλυση. Και κάποιος πανάγνωστος όρθιος πίσω μου, μου πασπάτευε το δεξί μου στήθος με πολύ μεγάλη τέχνη. Το μόνο μου πρόβλημα ήταν πως δεν μπορούσε να κάνει τα ίδια και στο αριστερό γιατί θα έχανε την ισορροπία του ο άνθρωπος. Δεν κοιταχτήκαμε καν, με έφτασε σε δύο οργασμούς χαϊδεύοντάς μου την μία ρώγα και κατέβηκε από το λεωφορείο. Πήγα και έγραψα άψογα. Άλλωστε δεν είχα πάψει να διαβάζω τις σημειώσεις μου όση ώρα ο καλός αυτός κύριος έπαιζε, με το χέρι του μέσα στο μακώ, με το δεξί μου στήθος. Δεν μου έλειψε στη ζωή μου ως πρόσωπο αν και κάποιες φορές τον αναπόλησα για την άφταστη τεχνική του – στις δεξιές ρώγες.

Τον θυμήθηκα μ αυτό το θέμα και σκέφτηκα ότι αξίζει ένα ιδεατό ευχαριστώ, η καλή μου ανατροφή πλέον ως υποτακτικής φέρνει και τέτοια συμπτώματα   ...