ΖΩΗ.....

Ευχαριστωωωω  

 

Πολύ ωραία η αφήγησή σου!!

 

Ρανεβου για καφε...στο μερος μας.της ειπε ο Φιλιππος.
Το μερος τους....η κορυφη του βουνου κ το λεκανοπεδιο απο κατω. Εικονες μαγικες καθως ο ηλιος δυει κ βλεπεις την Ακροπολη
Ελα να περπατησουμε ειπε η Ζωη....κ καπως ετσι ανακαλυψαν ενα κιοσκι απομονωμενο κ καλα φυλαγμενο. Να βλεπεις χωρις να σε βλεπουν.
Κοιταχτηκαν κ οι δυο....αλλα η Ζωη προλαβε.
- Σε θελω στον στυλο μικρε....χερια ψηλα ποδια ανοιχτα κ κοιτας το ηλιοβασιλεμα
- κ εγω σε θελω αλλα ....ειναι μερα ακομα, η απαντηση του Φιλιππου
- δεν με νοιαζει...στυλος...τωρα...

Πηγε ο Φιλιππος..αγκαλιασε με τα χερια ψηλα τον στυλο κ κοιταζε την Αθηνα
Πισω του η Ζωη..

(συνεχιζεται...)

 

Ηταν απιστευτο ποσο γρηγορα καυλωσε η Ζωη σε αυτη τη θεα. Πηγε πισω του κ τον αγκαλιασε. Τον φιλησε στο λαιμο κ του ψιθυρισε στο αυτι να μην κουνηθει...να μεινει ακινητος. Τα χερια της κατεβηκαν στο σωμα του. Μπηκαν μεσα απ τα ρουχα. Το μπλουζακι βγηκε εξω απ το παντελονι. Εκεινη συνεχιζε να ναι πισω του κ να πιεζει το σωμα της πανω στο δικο του κ παν στον στυλο. Ο ερεθισμος του Φιλιππου ηταν κ αυτος εμφανης. Τον φιλαγε στο λαιμο καθως του ξεκουμπωνε το παντελονι...
Μεινε..του ψιθυρισε κ απομακρυνθηκε λιγο...

Πηρε ενα κλαδι απο κατω. Ηταν μια χαρα. Λεπτο. Ευλυγιστο...ισα που θα ποναγε...παιχνιδι να γινοταν.
Ξαναγυρισε κοντα του
Του κατεβασε το παντελονι...
Με το κλαδι....χαραξε αργα μια διαδρομη στα κωλομερια του
Κ αρχισε μετα μικρα χτυπηματα.... Ισα που τον χτυπαγε. Γκαμωωωτο...δεν της αρεσε. Εσκυψε...τον φιλησε..αρχισε με την γλωσσα της να παιζει με το κωλαρακι του.
Η στυση του Φιλιππου ηταν πλεον ικανοποιητικη...αυτο της αρεσε. Του βγαλε την ζωνη απ το παντελονι...ενω του εβαζε το δαχτυλο στον πρωκτο του...
Σε θελω κοκκινισμενο..οπως ο ουρανος...του ψιθυρισε...κ αρχισε με την ζωνη να του ριχνει γρηγορες κ δυνατες.. Βιαζοταν...μην χασει την μαγεια της στιγμης...
Κωλαρακι κοκκινισμενο...οπως τα συννεφα στον ουρανο
Ηρθε μπροστα του...γονατισε κ τον πηρε στο στομα της. Δεν τον χορταινε...
Ετρεμε ο Φιλιππος...εκει μπροστα της
Η Ζωη κ η Αθηνα.στα ποδια του!!!

Σειρα σου τωρα ....

 

Delighted!!!! Οχι μόνο από το post αλλά από ολόκληρο το νήμα.

 

Ευχαριστωωωωω!!!!

 

ανοιξιάτικο απόγευμα που χαλαρά καθόντουσαν στο κρεβάτι. Ο Φίλιππος κολλημένος με την μπάλα...
Οκ .. Η Ζωή βαριόταν... μπήκε στο φόρουμ (ναι το έμαθε και αυτό), χάζεψε αλλά και πάλι βαριόταν. Κάτι επρεπε να κάνει.
χμ... 3 λέξεις του λέει...
τι? απαντάει ο Φίλιππος...
3 λέξεις: μανταλάκια.... παγάκι.. κερί... Και σηκώθηκε η Ζωή απότομα από το κρεβάτι και πήγε στην κουζίνα.
Επέστρεψε εκεί μπροστά στου κλείνοντάς του την τηλεόραση και του επανέλαβε...

3 λέξεις:

μανταλάκια....
θέλω σκληρές τις ρώγες ώστε να πιάσω το μανταλάκι εκεί.
σκουλαρίκι σε κάθε ρώγα

χέρια ψηλά δεμένα
ξαπλωμένος ανάσκελα


παγάκι΄
θα στο δώσω στο στόμα σου και από εκει θα το ξαναπάρω
και θα κάνει την διαδρομή μέχρι κάτω στο σώμα σου αργά...να σε παγώνει
κυκλικά σε κάθε ρώγα
φτάνω χαμηλά γλυφω λίγο το παγάκι και λίγο το καυλί σου
σου ανοίγω τα πόδια
γλύφω την τρύπα σου
και σου βάζω αργά και βαθειά το παγάκι

κερί...
στο σπρώχνω με το κερί να πάει βαθειά μέσα το παγάκι...
γλύφω το καυλί σου καθώς το κερί γαμάει την τρυπουλα σου, αργά και ερεθιστικά
το βγάζω το κερί και το ανάβω...
αρχίζω να το στάζω από ψηλά στις ρώγες .. στην κοιλιά... εντός των γλουτών
και το ξαναβάζω στο κωλαράκι σου και σε γαμάω μέχρι να χύσεις...

αυτό θέλω.!!!!!

 

Αποτελεις εμπνευση , διεγειρεις νου και σωμα , ξεσκιζει μελωδικα το μυαλο !!
Ευγε !!!

 

Ισχυουν αυτα που εγραψα

 

Κανόνας Νο 1: το πρωί θα ξυπνάω και θα μου έχεις έτοιμο τον καφέ μου. Θα μου κάνεις παρέα ώσπου να τον πιω και να κάνω τσιγάρο και να ξεκινήσει η μέρα μας ή να φύγω για δουλειά. Οι μισές μέρες δικές μου… οι άλλες δικές σου.


Αυτή ήταν μια από τις μέρες του Φίλιππου.

Σηκώθηκε η Ζωή και του ετοίμασε τον καφέ του. Είπε να του κάνει έκπληξη… έβαλε το πουκάμισό του ανοιχτό ως χαμηλά κάτω και του σερβίρισε τον καφέ με τα τσιγάρα του στο μπαλκόνι. Του άρεσε του Φίλιππου να τον πίνει εκεί και να βλέπει την πόλη… Οι τέντες του μπαλκονιού ήταν κατεβασμένες….6:30 η ώρα το πρωί επικρατούσε ησυχία..

Άφησε η Ζωή το καφέ στο τραπέζι. Γύρισε πλάτη και επιδεικτικά έσκυψε δείχνοντάς του τα οπίσθιά της τάχα μου για να πάρει κάτι από κάτω. Είχε βάλει την γούνινη ουρίτσα της….

Του κούνησε λίγο τον κώλο…και με ύφος αθώο γύρισε και τον ρώτησε αν επιθυμεί κάτι άλλο ο κύριος…

Εκείνος δεν της απάντησε.. τράβηξε μια ρουφηξιά από το τσιγάρο του…

Εκείνη τότε τον ρώτησε αν της επιτρέπει να ρουφήξει και αυτή…

Της έγνεψε ναι…..

Έσκυψε κοντά του σε απόσταση αναπνοής χωρίς να τον ακουμπά και του πήρε το τσιγάρο, τράβηξε μια δυνατή τζούρα (παρότι δεν κάπνιζε) ενώ τον κοίταζε στα μάτια και τον φίλησε δίνοντάς του τον καπνό στο στόμα…

 

Ενθουσιασμένος