Ζήλεια και κάβλα

Απάντηση: Ζήλεια και κάβλα

Τώρα ναι Άριοχ, είσαι πιο ξεκάθαρος!
Όσο για το θέμα μας, είναι αρκετά λεπτό...και η ζήλεια μπορεί εύκολα να γίνει ο δαίμονας μας...Καταλαβαίνω αυτές/αυτούς που δεν μπορούν να το αντέξουν. Αν όμως μπορεί κανείς να το "αντέξει" είναι απόλαυση, για μένα τουλάχιστον.
Για το νυφοπάζαρο...je ne sais pas! Δεν με αφορά

 

Απάντηση: Ζήλεια και κάβλα

Δηλαδή εσύ με τον άντρα τον οποίο είσαι ερωτευμένη δε σε πειράζει μα τον δεις να πηδάει άλλη γυναίκα και να γουστάρει;Ή σε πειράζει αλλά σ'αρέσει;
Τονίζω το ερωτευμένη και όχι απλά σε μια σχέση που έχει βαρεθεί ο ένας τα μούτρα του άλλου.
Επειδή ανήκω και εγώ στη κατηγορία των γυναικών που ζηλεύουν σε φυσιολογικά πλαίσια αυτό που περιγράφεις μου ακούγεται πολύ βάναυσο.

 

Απάντηση: Ζήλεια και κάβλα

Συμφωνώ απόλυτα. Η δική μου προσωπική εμπειρία λέει πως η εκπαίδευση -με όλα τα εργαλεία της(πειθαρχία, τιμωρία, επιβράβευση, conditioning κ.ο.κ.)- σε συνδυασμό με την εσωτερική μου επιθυμία ήταν ο δρόμος να αρχίζω να ξεπερνώ την ζήλεια μου. Δεν ήταν αρκετό ή το ένα ή το άλλο.

Δεν είναι αναισθησία επειδή δεν ερχόμαστε όλοι απ εκεί απ όπου εσύ.
Για άλλους είναι ελευθερία το να ξεπερνούν όπως έγραψε και ο slave dimi τις πιο πρωτόγονες μας παρορμήσεις και να μην πανικοβάλλονται αν ο Σύντροφός τους «τολμά» και απολαμβάνει οτιδήποτε δεν αφορά εμάς άμεσα.
Αδυνατώ να κατανοήσω την θέση, αφού έχει εμένα, (το δώρο για κάθε αληθινό άντρα, την καλύτερη και πιο σεξυ και πιο νοικοκυρά και πιο δεν ξέρω τι άλλο), δεν πρέπει ποτέ ξανά να δει άλλη γυναίκα, θα πρέπει να κλείνει τα μάτια και το μυαλό και να καταπιέζει τις ορμές του και κάθε φορά που έχει μια φαντασίωση άλλης γυναίκας οφείλει να νιώθει ένοχος για το υπόλοιπο της ζωής του.
Προσπάθεια ελέγχου της ποσότητας και του είδους της ευχαρίστησης που δικαιούται να έχει ο άλλος είναι αυτό, ανάμεσα σε άλλα. Κι εγώ ούτε όσο νόμιζα πως είμαι βανίλλα δεν αποδεχόμουν πως είναι φυσιολογικό να παραμείνω με ένα άντρα κι εκείνος με μια γυναίκα για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Ζήλευα σαν τρελή, έχω χειροδικήσει άγρια σε γυναίκες, τόσο που 2 άντρες δεν κατάφερναν να με συγκρατήσουν, αλλά ήθελα να το νικήσω αυτό το πράμα γιατί περιόριζε.
Έχω φάει τις χειρότερες τιμωρίες της ζωής μου, για συμπεριφορές ως εκπαιδευόμενη σκλάβα που εξέφραζαν ζήλεια και σιγά σιγά μαθαίνω να χαίρομαι με την απόλαυσή Του, όποια κι αν είναι η πηγή της.

Όμως επειδή εγώ το αντιλαμβάνομαι έτσι, δεν μπορώ να μην σεβαστώ τις όποιες επιλογές του οποιουδήποτε μονογαμικού.
Κι υπάρχουν πολλοί μονογαμικοί, σε κάθε στάτους.
Δεν ακυρώνει η ύπαρξη του ενός την ύπαρξη του άλλου και δεν χρειάζεται να αποδειχθεί το ένα καλύτερο του άλλου. Δικαιούνται να συνυπάρχουν με τα καλά και τα κακά που έχει το καθένα απ αυτά.

Πάλι υποθέτεις και γενικεύεις.
Οι άλλοι, είναι ένα εργαλείο στην κάβλα του ζευγαριού όπως με την σειρά του το ζευγάρι είναι εργαλείο στην κάβλα των υπολοίπων.
Δεν σημαίνει πως έχουν βαρεθεί ο ένας τον άλλο, δεν σημαίνει πως δεν είναι ερωτευμένοι σώνει και καλά. Μπορεί να σημαίνει πως μοιράζονται περισσότερες εμπειρίες ο ένας με τον άλλο. Είναι απλά πιο ανοιχτοί ο καθένας ξεχωριστά αλλά και οι δυο μαζί, σε διαφορετικά αγγίγματα, διαφορετικού είδους σεξουαλικών αλλά και άλλων απολαύσεων, αλλά είναι «μαζί».
Το πόσο ανοιχτό θα είναι ένα ακόμα και βανίλλα ζευγάρι, μια κι εδώ ως επί το πλείστο την βανιλλα ζήλεια σχολιάζουμε –όπως πολύ ορθά επισημαίνει Ο Predominant_silence- το αποφασίζει το ζευγάρι, βάσει των επιθυμιών και αναγκών του.
Πιστεύω πως όπως δεν είναι όλοι οι μονογαμικοί απαραίτητα κλειστόμυαλοι και κολλημένοι, έτσι δεν είναι και αναίσθητοι ή έχουν βαρετή σεξουαλική ζωή απαραίτητα οι πολυγαμικοί.

 

Απάντηση: Ζήλεια και κάβλα

Να σου θέσω ένα ερώτημα για να θέσουμε μια βάση και να ξεκινήσουμε από εκεί.
Τι σημαίνει για σένα να είσαι ερωτευμένος με κάποιον;

 

Απάντηση: Ζήλεια και κάβλα

Δεν ξέρω αν είναι φυσιολογικό για 2 ανθρώπους να παραμένουν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής τους και ίσως να μην έχει να κάνει με το αν είναι vanilla ή όχι.
Αναγκαίο όμως είναι - και για μένα το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο και απορώ που δεν το κάνουν όλοι- το να είναι ξεκάθαροι ο ένας απέναντι στον άλλον.Να ξέρω ότι ο άνθρωπος που γνώρισα, δεν είναι διατεθειμένος να επενδύσει σε μια σχέση,απλά θέλει να είναι εδώ μαζί μου αυτή την στιγμή, για τους δικούς του λόγους και να με αφήσει να αποφασίσω αν θέλω να τον ακολουθήσω κι εγώ,για όσο κρατήσει.Τότε ναι,η ζήλεια είναι κάτι που δεν θα πρέπει να έχει θέση μέσα μου,γιατί ξέρω πως,ούτως ή άλλως δεν μου ανήκει και αφού είναι ειλικρινής και το έχω αποδεχτεί,ακόμα και να τον δω με άλλες 10,θα είναι ανώφελο να πω κάτι ή να κάνω παράπονα.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση,μου είναι απίστευτα δύσκολο να μην νιώσω ζήλεια,όταν ξέρω πως υπάρχει κάποια άλλη στο προσκήνιο και όταν δεν είμαι σίγουρη κατά πόσο κάποια λόγια,τα οποία δεν γνωρίζω καν,είναι αθώα και μέχρι ποιό σημείο φτάνουν.Καλά,για τις πράξεις δεν μιλάμε.....αν δω τον άνθρωπο που θέλω να φιλάει απλά μια άλλη,θα γίνω κομμάτια.
Δεν θα πω ότι θαυμάζω ακριβώς τους ανθρώπους που δεν νιώθουν πλέον ζήλεια,είτε γιατί δεν την είχαν ποτέ μέσα τους,είτε γιατί το πάλεψαν.Θα πω απλά ότι ζούνε ίσως πιο ήρεμοι από όλους εμάς τους υπόλοιπους.
Και επειδή ξέρω καλά τον εαυτό μου,την ημέρα που θα σταματήσω να ζηλεύω τον άλλον,όταν υπάρχει λόγος φυσικά,ξέρω ότι έχουν τελειώσει όλα μέσα μου και τον βλέπω απλά σαν έναν καλό φίλο.  

 

Απάντηση: Ζήλεια και κάβλα

Όπως είχα γράψει στο blog μου παλαιότερα:

"Θα χρησιμοποιήσω τους ορισμούς του Σκοτ Πεκ, γιατί με εκφράζουν:

«…η εμπειρία του να ερωτεύεται κανείς είναι μια ερωτική εμπειρία, που συνδέεται συγκεκριμένα με τη γενετήσια ορμή. Δεν ερωτευόμαστε τα παιδιά μας ακόμα κι αν τα αγαπάμε πολύ βαθιά. Δεν ερωτευόμαστε τους φίλους μας του ίδιου γένους — εκτός αν έχουμε ομοφυλοφιλικές τάσεις — ακόμα κι αν νοιαζόμαστε πολύ γι αυτούς. Ερωτευόμαστε μόνον όταν συνειδητά ή ασυνείδητα παρακινούμαστε από σεξουαλικά κίνητρα.
….
Το ερωτικό αίσθημα δεν είναι μια εκδήλωση βούλησης.
Όσο κι αν είμαστε ανοιχτοί σ' αυτό, ή όσο κι αν το ποθούμε, η εμπειρία μπορεί ακόμα να μας διαφεύγει.
Αντίθετα, η εμπειρία μπορεί να μας βρει σε στιγμές που σαφώς δεν τη γυρεύουμε, όταν μας είναι άβολη και ανεπιθύμητη.

Είναι τόσο πιθανό να ερωτευτούμε κάποιο άτομο με το οποίο φανερά δεν ταιριάζουμε, όσο και με κάποιο άτομο με το οποίο ταιριάζουμε περισσότερο.
Μάλιστα, μπορεί ακόμα να μη μας αρέσει ή να μη θαυμάζουμε το αντικείμενο του πάθους μας και αντίστροφα, έστω κι αν προσπαθήσαμε όσο ήταν ανθρώπινα δυνατό, μπορεί να μην καταφέραμε να ερωτευτούμε ένα πρόσωπο που βαθιά σεβόμαστε και με το οποίο μια βαθιά σχέση θα μας ήταν από κάθε άποψη επιθυμητή.

Αυτό δε σημαίνει ότι η εμπειρία του ερωτικού αισθήματος απαλλάσσεται από την πειθαρχία.

Οι ψυχίατροι, για παράδειγμα, συχνά ερωτεύονται τους ασθενείς τους, όπως άλλωστε και οι ασθενείς τους ερωτεύονται ωστόσο, από προσήλωση στο καθήκον τους προς τον ασθενή, και στον δικό τους ρόλου ως θεραπευτών, είναι συνήθως ικανοί να αποτρέψουν την κατάρρευση των συνόρων του εγώ τους, και να παραιτηθούν από τον ασθενή ως ρομαντικό αντικείμενο.

Ο αγώνας και το συνακόλουθο βάσανο της πειθαρχίας είναι τρομεροί. Αλλά η πειθαρχία και η θέληση μπορούν μόνο να ελέγχουν την εμπειρία, δεν μπορούν να τη δημιουργούν.

Μπορούμε να διαλέγουμε τον τρόπο που θα αντιδράσουμε στην εμπειρία του έρωτα, αλλά δεν μπορούμε να διαλέγουμε την ίδια την εμπειρία.

Το ερωτικό αίσθημα δεν είναι μια επέκταση των ορίων ή των συνόρων ενός ατόμου είναι ένα μερικό και προσωρινό γκρέμισμα τους.
Η επέκταση των ορίων ενός ατόμου προϋποθέτει προσπάθεια. Ο έρωτας έρχεται χωρίς προσπάθεια. Οκνηρά και απείθαρχα άτομα είναι εξίσου πιθανό να ερωτεύονται, όσο και τα ενεργητικά και αφοσιωμένα στα καθήκοντα τους άτομα.

Μόλις η πολύτιμη στιγμή του ερωτικού αισθήματος παρέλθει και τα σύνορα έχουν επανέλθει στην πρωτύτερη θέση τους, το άτομο μπορεί να απαλλαγεί από την ψευδαίσθηση, αλλά συνήθως δεν αποκτά καθόλου ευρύτερη αντίληψη από την εμπειρία. Όταν, ωστόσο, τα όρια επεκτείνονται ή διευρύνονται, έχουν την τάση να παραμένουν απλωμένα.

Η αληθινή αγάπη είναι μια διαρκής αυτο-διευρυνόμενη εμπειρία.

Ο έρωτας δεν είναι.»"

_____________________
Είναι πιθανόν όσο κρατάει ο έρωτας, να μην υπάρξει επιθυμία για άλλο άτομο. Μπορεί και να υπάρξει. Αλλά ο έρωτας πάντα περνά.
Κι η αγάπη ως αυτοδιευρυνόμενη εμπειρία, μπορεί να ξεπεράσει όρια όπως κτητικότητα και ανασφάλεια και φόβο, που για μένα ορίζουν την ζήλεια.
Δεν λέω καταρρίψει, γιατί δεν ισχύει για όλους αυτό, αλλά μπορεί να τα ξεπερνά εκ νέου, όλο και ευκολότερα κάθε φορά.

Αλήθεια γιατί είναι αναγκαίο?

Και σ ευχαριστώ που μου δίνεις την δυνατότητα να επεξηγήσω καλύτερα, δεν ειπα πως δεν μπορούν να είναι μαζί όλη τους τη ζωή, εκείνο που λέω είναι πως δεν μπορούν να θέλουν σεξουαλικά/ερωτικά μόνο τον σύντροφό τους.
Το αν θα κάνουν ή όχι την επιθυμία τους πράξη, είναι άλλου παπα ευαγγέλιο.

Από και και πέρα, δεν ήμουν και ποτέ δεν θα είμαι υπερ κρυφων σχεσεων.
Δεν λέω δηλαδή ας απατά ο ένας τον άλλο, λέω πως ένα πολυγαμικό ζευγάρι μπορεί ενώ είναι μαζί και αγαπιούνται και αν είναι εργατικοί να κατορθώσουν να είναι μαζί για το υπόλοιπο της ζωής τους, δεν περιορίζονται στις μόνο μεταξύ τους ερωτικές/σεξουαλικές σχέσεις.

Προσωπικά ζηλεύω. Ποτέ δεν ξεπέρασα και δεν νομίζω να ξεπεράσω απόλυτα την ζήλεια μου, εκείνο που κατόρθωσα με μόχθο και κόπο, είναι να μην πληγώνομαι και να μην πανικοβάλλομαι, πως επειδή τον διεγείρουν και άλλες γυναίκες σημαίνει απαραίτητα πως θα τον χάσω.
Ίσως γιατί κι εγώ μπορώ να απολαύσω σεξουαλικά άλλους συντρόφους, χωρίς αυτό να επηρεάζει με οποιοδήποτε τρόπο, την αγάπη μου και την αφοσίωσή μου σ Αυτόν.
Αλλά μόλις νιώσω πως κάποιος προσπαθεί να μπει ανάμεσα μας με δόλιο τρόπο, μπορώ να γίνω έως και πολύ βίαιη.
Υπάρχουν κανόνες που διέπουν τις πολυγαμικές σχέσεις, απλά είναι λίγο διαφορετικοί απ αυτούς που διέπουν τις μονογαμικές.

Προσωπικά δεν θεωρώ τίποτα ούτε αναγκαίο, ούτε ένδειξη για οτιδήποτε πέραν του ότι διαφορετικά άτομα έχουν διαφορετικές ανάγκες κι ενίοτε τα ίδια άτομα σε διαφορετικές περιόδους της ζωής τους, έχουν και διαφορετικές ανάγκες.
Αυτό που προσωπικά απέρριπτα στα 35 έρχομαι μετά από μια δεκαετία να αποδεχτώ.

Αν ένα ζευγάρι θέλει να είναι μονογαμικό δικαίωμά του.
Αν θέλει να είναι πολυγαμικό, επίσης δικαίωμά του.

Δεν χρειάζεται να υπάρχει ένας καθολικός κανόνας στον οποίο να οφείλουν να υπόκεινται όλες οι ερωτικές σχέσεις και όποιος αποκκλίνει να είναι αυτόματα λάθος.

Όπως διάβασα απο κάπου πρόσφατα στην κόρη μου, δεν σημαίνει πως έχει χάσει το δρόμο του κάποιος, επειδή δεν βρίσκεται στο ίδιο με σένα μονοπάτι.  

 

Απάντηση: Ζήλεια και κάβλα

Όταν λέω ότι είναι αναγκαίο,εννοώ προφανώς για μένα.Για άλλους ίσως όχι.  
Παρακάτω είπες βέβαια ότι ακόμα ζηλεύεις και είναι κάτι που δεν θα ξεπεράσεις ποτέ,απλά έχεις καταφέρει να μην πληγώνεσαι.Άλλα είχα καταλάβει από το προηγούμενο ποστ,ότι έχεις φτάσει στο σημείο να μη νιώθεις ίχνος ζήλειας.

Προσωπικά αν φτάσω στο σημείο να μην πληγώνομαι από την ζήλεια μου,θα είμαι μάλλον στην φάση που έχω αρχίσει και αδιαφορώ.Ο καθένας τα αντιλαμβάνεται διαφορετικά αυτά τα πράγματα φυσικά.  

 

Απάντηση: Ζήλεια και κάβλα

Εκτός του οτι αισθάνομαι στα χαμένα με όσα περιγράφεις για τα δικά σου συναισθήματα, συγκλονισμένη κάπως, εντυπωσιασμένη, χαρά στο κουράγιο σου (!), θα ήθελα να εκφράσω κάποιες απορίες-σκέψεις μπαίνοντας στο κλίμα που περιγράφεις...
Επειδή για μένα το να ζηλεύω δεν λειτουργεί ως διεγερτικό και δε θα μπορούσα καν να φανταστώ στη ζωή μου κάτι άλλο από μονογαμία σε μια σχέση όπου υπάρχει αγάπη, μένω έκπληκτη... Για μένα θα ήταν πλήγμα, ταπείνωση, οτι δεν είμαι αρκετή.. Είναι παρήγορο μεν το οτι ο σύντροφος σου τελικά δεν φεύγει μετά από αυτό..αλλά..
Επίσης, γενικά από δικές μου σχέσεις, έχω αντιληφθεί οτι πολλοί άντρες δεν θέλουν να μοιράζονται την γυναίκα τους, ακόμη και αν για τους εαυτούς τους έχουν άλλη άποψη.. Με προβληματίζει λίγο το οτι σου επιτρέπει να συνευρίσκεσαι και εσύ με άλλους, αν και το βρίσκω πολύ δίκαιο!
Έπειτα οι κανόνες που αναφέρεις, υποθέτω οτι απαγορεύουν το συναισθηματικό δέσιμο με το τρίτο πρόσωπο; Είναι αυτό πάντα εφικτό; Ποτέ δεν ξέρεις τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι του άλλου ή και το δικό σου..
Γενικά θέλω να πω, η πολυγαμία μου δημιουργεί ένα κλίμα ανησυχίας και ανασφάλειας επί μονίμου βάσεως και δεν μπορώ καθόλου να λειτουργήσω έτσι, είναι ψυχοφθόρο.

Ποιος ξέρει ίσως και εμείς που απορρίπτουμε όλα αυτά κάποια στιγμή να αναθεωρήσουμε.. ακόμη και εγώ που είμαι τόσο σταθερή σε απόψεις και πράξεις, έχω ανατρέψει πολλά από τα καθιερωμένα, στο πέρασμα του χρόνου..

Πολύ καλό το ρητό στο τέλος....εφόδιο του μυαλού..

 

Απάντηση: Ζήλεια και κάβλα

Όμορφη η τοποθέτησή σου περί έρωτα. Για μένα ο έρωτας είναι ντοπάρισμα. Ένα συναίσθημα που περικλείει τις σεξουαλικές ορμές πασπαλισμένες με ρομαντισμό, πάθος και ανασφάλεια. Σε διάφορες αναλογίες κάθε φορά. Σε κρατάει σε εγρήγορση και σε αναστάτωση.
Για μένα η ζήλεια στον ερωτευμένο άνθρωπο είναι η αντίδραση του εγκεφάλου, το alert αν θες, ότι κάτι σε απειλεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα τρίτο πρόσωπο που θέλει να σου πάρει αυτόν που εσύ έχεις ερωτευτεί. Άσχετα γιατί τον ερωτεύτηκες, αν τον θαυμάζεις ή όχι. Απειλεί να σου μειώσει τις ενδορφίνες. Οπότε ο εγκέφαλος βάζει μπροστά το συναίσθημα ζήλεια για να σε αφυπνίσει να προστατέψεις τα κεκτημένα σου. Σύστημα αυτοπροστασίας. Όλα αυτά ισχύουν όταν η ζήλεια είναι μέσα στα φυσιολογικά πλαίσια και υπάρχουν ενδείξεις. Βέβαια ο κάθε άνθρωπος σίγουρα είναι διαφορετικός και μπορεί να εκπαιδεύσει-κοιμίσει τον εαυτό του να μην αντιδρά. Όχι ότι δεν αισθάνεται όμως. Αυτό δε μπορώ να το πιστέψω όταν υπάρχει αμοιβαίος έρωτας.
Όταν είναι απλά μια σχέση που ο καθένας περνάει καλά και με άλλους αλλά έχουν κάποιες κοινές στιγμές μιλάμε για μια φιλική σχέση που περιλαμβάνει το σεξ. Μπορεί να υπάρχει και αγάπη αλλά είναι η κλασική αγάπη που μπορεί να έχεις για κάθε δικό σου άνθρωπο.
Γιατί όταν έχεις τον άνθρωπό σου και είσαι ερωτευμένος ή ακόμα καλύτερα τον αγαπάς και είναι αμοιβαία τα συναισθήματα πειθαρχείς στη σεξουαλική «πείνα» για άλλο κορμί. Θα μου πεις και γιατί να πειθαρχήσει κάποιος στη διάθεση για σεξ με κάποιον άλλο αφού μπορεί να γίνει με κοινή συναίνεση; Εδώ θα σου απαντήσω αλλά δηλώνω πως είναι προσωπικές μου εκτιμήσεις και αυτά που θα σου πω μπορεί να σου ακουστούν γελοία, οπισθοδρομικά ή χαζορομαντικά ή απλώς διαφορετικά από τις δικές σου εκτιμήσεις. Για μένα η αγάπη είναι ιερή, είναι ελευθερία. Σε δεσμεύει μεν αλλά είναι ελευθερία του πνεύματος. Μια όμορφη γαλήνη εσωτερική. Δεν θα απατήσεις από φόβο να μην ζηλέψει ή πληγωθεί ο αλλά γιατί τον σέβεσαι. Κάθε εκατοστό του κορμιού του το τιμάς αφιερώνοντας το δικό σου κορμί και πνεύμα. Όταν τα κορμιά μοιράζονται σε διάφορους σεξουαλικούς συντρόφους πως είστε μονάδα; Γιατί με το μοίρασμα του κορμιού χάνεται και η ουσία, το πνεύμα.
Καμιά φορά ίσως πείθουμε τον εαυτό μας πως κάτι δε μας ενοχλεί για να μη πληγωνόμαστε. Αλλά στην ουσία συνηθίζουμε στην ενόχληση αυτή και την αποσιωπούμε. Καμιά φορά νομίζουμε πως αγαπάμε τόσο πολύ κάποιον που δεχόμαστε να μην πληγωνόμαστε όταν μας πληγώνει στο φόβο μας μη τον χάσουμε. Παραχωρούμε την απόλυτη ελευθερία για να τον κρατάμε. Και σιγά σιγά τελικά το πιστεύουμε και εμείς και περνάμε στην αναισθησία που είχα αναφέρει πριν.
Ο καθένας βρίσκει τη φόρμουλα που του ταιριάζει και που είναι εντάξει με αυτήν και πορεύεται.
Προσωπικά θέλω και να ζηλεύω και να με ζηλεύουν μέσα σε πολύ λογικά πλαίσια έχοντας πάντα την εμπιστοσύνη αλλά να υπάχει ένα πείραγμα που θα με κάνει ή θα τον κάνω να χαμογελάει. Δε θέλω να υπάρξει στιγμή που θα τον δω να φλερτάρει και να μη του σπάσω το κεφάλι απλά  

 

Απάντηση: Ζήλεια και κάβλα

Καμιά φορά βέβαια,το τρίτο πρόσωπο αγνοεί ακόμα και την ύπαρξή σου,οπότε δεν απειλείσαι από αυτό,αλλά από την αδυναμία του δικού σου ανθρώπου να προσφέρει αποκλειστικότητα,αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Κατά τ'άλλα,πολύ όμορφα όσα έγραψες και με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη.  

 

Απάντηση: Ζήλεια και κάβλα

Η απειλή για κάποιον που είναι ερωτευμένος είναι το ότι μπορεί να διαλυθεί αυτό που έχει με τον άνθρωπό του.Είτε το τρίτο πρόσωπο γνωρίζει είτε όχι. Τώρα αν ο σύντροφος του αποκρύπτει την ύπαρξη του δεσμού κάπου αποσκοπεί και γίνεται ο ίδιος απειλή. Για την ψυχική υγεία του άλλου.

 

Απάντηση: Ζήλεια και κάβλα

Ενδιαφερουσα προβλεπεται η συζητηση   Τωρα τρεχω απλά ήθελα να σας πω κι ενα μεγαλο ευχαριστω γιατι το συγκεκριμενο θεμα ειναι ισως το 2ο δυσκολοτερο για μενα και συζητώντας μαζί σας, το επεξεργάζομαι και χαρη στις ερωτήσεις σκέφτομαι και επεξεργάζομαι παραμετρους που δεν έτυχε να ξανασυζητήσω ή αναλύσω σε τέτοιο βάθος. Για άλλη μια φορά σας ευχαριστώ και θα επανέλθω όταν ο χρόνος μου το επιτρέπει.