Ζήλια και BDSM

Νομίζω η ζήλεια δεν χρειάζεται αφορμές. Είναι σε πολλές περιπτώσεις αυθύπαρκτη.

Για παράδειγμα εγώ δεν ζηλεύω. Σχεδόν ποτέ. Ε έχουν υπάρξει φορές που έχω λιώσει από ζήλεια, αλλά δεν νομίζω ήταν οι «αφορμές».

Ήταν πάθη, από αυτά τα ανθρώπινα, που όσο δεν είναι αυτοκαταστροφικά, ειναι οι κορυφές της ζωής και της ανθρώπινης φύσης.

Δεν ξέρω αν υπάρχει εξήγηση που να κάνει τάλιρα δεκάρικα τα πάθη, αλλά δεν θα με
ενδιέφερε ιδιαίτερα να την μάθω.    Απλά τα βιώνω.

Το Κ συνήθως, ούτε νοιάζεται, κι έτσι η ζωή προχωράει.  

 

@Brt Τα γραπτά σου βγάζουν μια τσαχπινιά που με κάνουν να χαμογελάω... ασχέτως αν φάσκεις και αντιφάσκεις.

Αχα

χμμμμ

αχα!!! Θα φέρω μπουκάλι κρασί να τα πούμε ένα βράδυ... έχεις πολλά να πείς.

Πάντως ένα είναι σίγουρο... είσαι σταθερή.  

Άκαρδα τα Κ ε; δεν βαριέσαι; και η ζωή προχωράει και Κ υπάρχουν και υπό που καλύπτουν ανάγκες.

Τι άλλα;  

 

 

    Τι να πεις. Τα φέρνει η ζωη έτσι. Δεν
ζήλευα μέχρι που ζήλεψα, και τώρα ξανά δεν ζηλεύω (αναφέρομαι σε πολυγαμικές, πολυσυλλεκτικες σχέσεις, και σε Κ που φλέρταραν/φλερτάρουν/κάνουν ο,τι πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν, και καλώς).

Ακαρδα τα Κ…να σου πω, η μικρομεσαία εμπειρία μου, δεν μου έχει δείξει να έχουν κι η ιδιαίτερη ενσυναισθηση. Μπορει εγώ να έχω λάθος οπτική. Η λάθος προσδοκίες. Η να είμαι αδαής (χα). Πρόσεξε κοινωνικά, σε φιλικές σχέσεις, στον περίγυρο, μπορεί να ειναι εξαιρετικοί. Όταν έρχεται η ώρα της απόλυτα προσωπικής διάδρασης, συνηθως ειναι «ανιωθα».  

Σε κάθε περίπτωση, τα ανθρώπινα συναισθήματα πχ η ζήλεια, δεν μπορείς να τα αποφύγεις, ως θεωρώ, αλλά μπορείς να τα χαλιναγωγήσεις, να τα διαχειριστείς, και να τα βάλεις σε ένα ωραίο κουτάκι μέσα σου.

Φρέσκια Μαλαγουζιά, κρύα, και είμαι μέσα     

 

Μιλωντας για d/s και για ανθρωπους ζηλευεις γιατι ετσι γνωριζεις. Δεν πατιεται κουμπι στο υ και πραττει οπως αρεσκεται το Κ. Αρα για μενα ζηλεια=κακη εκπαιδευση.

 

... αυτό είχα κι εγώ μες στο μυαλό μου, απ' την δική μου μεριά όταν φτάσω σε ζήλεια, χάνω το ενδιαφέρον μου.

Το κουτάκι, εκρήγνυται σε 3-2-1-------> boom 
Αστειεύομαι. Όλα είναι θέμα διαχείρισης.

 

   και το «πατα το κιμ»
Διαχείριση το λες  

 

Στην αρχή μας ξεκαθαρίζεις πως μιλάς για D/s.
Στη συνέχεια αναφέρεσαι σε καταστάσεις που δεν ταιριάζουν σ΄αυτό. Λες π.χ. πως το υ δεν εμπιστεύεται τον Κ και δεν παίρνει αυτό που θα ήθελε. Λες ακόμα πως ενώ στην αρχή ο Κ χάρισε την αποκλειστικότητα στο υ, μετά άλλαξε και φλερτάρει και με άλλες .

Πιστεύω πως αν υπήρχε συσχέτιση D/s θα είχε εκπαιδευτεί το υ να ακολουθεί τα θέλω του Κ του και να το ικανοποιεί αυτό, να το γεμίζει. Ακόμα και αν η αρχική του εκπαίδευση ήταν ελλιπής, δεν αναφέρεις καθόλου αν το έχει συζητήσει με τον Κ του και πως το έχει εκείνος χειριστεί. Θα είχε πιστεύω ενδιαφέρον να μας έλεγες , αν θέλεις φυσικά. Αν ας πούμε ο Κ ούτε νοιάζεται, κάτι δεν πάει καλά.

Είναι φανερό πως το vanilla σακίδιο, είναι καρφωμένο στην πλάτη του και δεν διανοείται να το βγάλει και να μπει σε μια νέα κατάσταση.

 

Κάπου έχετε μπερδευτεί. Να σας ξεμπερδέψω.

Μιλάω για συμφωνημένο D/s με κάποιες σταθερές. Μονογαμικό υπό - μονογαμικό Κ (κατά περίπτωση) στο παρελθόν υπήρξε πολυγαμικός.

Σε ποια περίπτωση; μα σε αυτή φυσικά!

Το αρχικό ερώτημα που έθεσα ποιο ήταν;

Απάντηση δεν έλαβα... οκ ο καθένας έχει τι δικαίωμα να γράψει ή να μην γράψει προσωπικές του εμπειρίες.

Μετά έδωσα καινούργια δεδομένα. Τι δηλαδή; τι συμφωνία ανάμεσα στο υπό και στο Κ μέλος. Και δημιουργήθηκε δεύτερη ερώτηση.
Ποιος είναι υπεύθυνος και ένοχος; Το Κ που δήλωσε μονογαμία και στην πορεία άλλαξε τις σταθερές και τάραξε το υπό; Και για ποιά εκπαίδευση μιλάμε; αφού δεν θα υπήρχε 3ο πρόσωπο στο D/s δεν είχε συμφωνηθεί τπτ τέτοιο. Ή την ευθύνη την έχει το υπό που έπεσε από τα σύννεφα και έχασε την εμπιστοσύνη Του στο Κ;
Και το υπό μπορεί να βανιλίζει και να μην έχει αποτινάξει την βαλίτσα της όπως λέτε αλλά ξαναλέω οτι είναι μονογαμικό και κάτω από αυτή την βάση είχε ξεκινήσει το D/s.

Ναι, όταν τα θέλω του Κ είναι γνωστά και δεν αλλάζουν στην πορεία.

 

Το συμφωνημένο D/s δεν προβλέπεται. Η D/s συσχέτιση είναι ζωντανή και εξελίσσεται και σε κάθε περίπτωση το υ δεν έχει λόγο για την πορεία αυτής της εξέλιξης. Η εκπαίδευση που ανέφερα στο προηγούμενο πόστ, αφορούσε αυτό ακριβώς. Αν η αποκλειστικότητα είναι κόκκινη γραμμή για το υ, πολύ απλά ζητάει αποδέσμευση και εγκαταλείπει τη σχέση. Σκληρό ίσως ακούγεται αλλά αυτό συμβαίνει.

Σαν εμπειρία το έχω αντιμετωπίσει, δουλεύοντας με τις ανασφάλειες της υποτακτικής μου, όταν τέθηκε το ζήτημα και πιο συστηματικά στην αρχή της σχέσης μαθαίνοντας την να ακολουθεί εντολές που δεν της ήταν πάντα ευχάριστες. Γι΄αυτό ζήτησα την αντίδραση του Κ.

 

Το Κ αλλάζει ό,τι γουστάρει όποτε γουστάρει. Δεν τίθεται ζήτημα αφορμών ή απολογίας.
Αν το υ δεν το δέχεται, βάζει το βρακί και πορεύεται αλλού.

 

Καλά τα λέτε... το Κ κάνει οτι γουστάρει. Την ευθύνη ποιος την έχει; εκεί δεν βλέπω να απαντάτε.

 

Ευθύνη για ποιο πράγμα;