Ζήλια vs Κτητικότητα

ακριβως πριν 17ημερες 5ωρες και 23 λεπτα ..... πριν ημουν sadomasochist gay για την ακριβια και πριν απο αυτο ημουν παλι Perv

 

@Θρυαλλίς γιατι τι status νομιζες οτι ειχα δλδ ?  

 

Είμαι ζηλιάρα και κτητική. Δεν θέλω να κοιτάει, μιλάει, αγγίζει,σκέφτεται, ακούει, διαβάζει, φαντασιωνεται καμία άλλη παρά μόνο εμένα. Ζηλεύω οτιδήποτε γένους θηλυκού κινείται γύρω, κοντά, δίπλα, πίσω, μπροστά, αριστερά, δεξιά του και σε απόσταση μικρότερη του ενός μιλίου. (Ζηλεύω και τα αρσενικα που συναναστρέφεται αλλά δεν του το λέω μην με περάσει για τρελή...! )

Η χειρότερη σκηνή που του έχω κάνει από ζήλια είναι όταν στο αμάξι ακουγε την γυναικεία φωνή του GPS να του δίνει οδηγίες και όταν τις ακολουθούσε του φώναζα υστερικα στο αυτί του "αυτή την πουτανα θα εμπιστευτείς??? Και όχι εμένα Την αγάπη σου που σου λέω ότι πρέπει να στρίψεις στην επόμενη διασταύρωση?? "

 

Το στόμα του μπορεί να το δείξει και να το ανοίξει καλάααα καλά σε άλλη γυναίκα... πχ οδοντίατρο; Για να μην πιάσω πιο περίεργες ειδικότητες  
Μάλλον θα τις βάζεις να τον εξετάζουν πάνω από τα ρούχα, από απόσταση και με την παρουσία σου μόνο!

 

Θελω να πιστευω οτι δεν εισαι ΟΛΑ αυτα... Οχι δηλαδη,οτι δεν υπαρχουν ανθρωποι με περισσοτερα απο αυτα που περιγραφης... 

 

Είμαι όλα αυτά και κάτι παραπάνω!

 

Μπορεί σαφώς αρκεί ο οδοντίατρος να είναι άνδρας, μεγάλος σε ηλικία, φαλακρος , με κοιλαρα ,και σημάδια ακμής από την εφηβεία του.

 

Kαι κατι παραπανω...???   

 

Μμμμ, τι εικόνα. Μας "έφτιαξες", λέμε. Με 2-3 κορασίδες ειδικευόμενες και πρόθυμες να ρουφήξουν γνώσεις και εμπειρίες... χεχεεε!!!

 

Διάβασα πολλές, διαφορετικές κι ενδιαφέρουσες απόψεις, οπότε ξεμύτισα (νατο, πετιέται!) κι εγώ...

Η ζήλια νομίζω, είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα. Σε μικρές δόσεις, όσο το τσίμπημα μιας καρφίτσας, μπορεί να μετασχηματιστεί σε χρήσιμα πράγματα, όπως καύλα, επιβεβαίωση, ενδιαφέρον. Σε μεγαλύτερες δόσεις, είναι απλά άχρηστη και καταστροφική. Γιατί όμως ζηλεύουμε τον άνθρωπο που αγαπάμε; Ίσως γιατί δεν αγαπάμε τον άλλο, ξεχωριστό άνθρωπο, αλλά τον εαυτό μας όταν είναι μαζί της/του.

Εφόσον επέλεξα να είμαι δίπλα σε κάποια, κάτι μου άρεσε σ' αυτην. Λογικό δεν είναι να αρέσει και σ' άλλους; Γιατί να ζηλέψω αν κάποιος της το εκφράσει; Αντίστοιχα, εκείνη δεν είναι μια ενδιαφέρουσα, ερωτική, ξεχωριστή γυναίκα; Γιατί πρέπει να της αρέσω μόνο εγώ; Τόσο γαμάτος πια;

Η κτητικότητα, είναι μια αντίστοιχη κατάσταση, κάτι σαν το τρίχρονο που ουρλάζει "δικό μουυυυυυυυυυυυυυ" όταν κάποιο άλλο παιδάκι θελήσει να παίξει με την κούκλα του. Ακόμα κι όταν κάποια μου κάνει δώρο την υποταγή της, ίσως κάποια στιγμή της φερθώ σαν αντικείμενο, αλλά γνωρίζω πως είναι μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή, ακόμα και αξιοθαύμαστη προσωπικότητα. Είναι δική μου, μόνο γιατί εκείνη επέλεξε να μου παραδώσει την υποταγή της. Αυτό το γεγονός, κάνει το δώρο της πιο πολύτιμο, πιο όμορφο, πιο επιθυμητό.

 

Για μένα η ζήλεια δεν έχει κάποια αναγκαστική σχέση με τον έρωτα ή την αγάπη. Έχει αναγκαστική σχέση όμως με τον εγωισμό και την αυτοεικόνα μας.

Στην περίπτωση του Κ ατόμου η ζήλεια για μένα είναι απλά η παραδοχή της μη κυριαρχίας του. Το Κ άτομο κυριαρχεί πρώτα στον εαυτό του και δευτερευόντως στο υ. Αν το Κ ζηλεύει σημαίνει ότι ξέρει ότι δεν κυριαρχεί στο υ, θεωρεί δυνατό κάποιος άλλος να κυριαρχήσει στο υ του και να τον πετάξει στην άκρη.Αν το Κ ζηλεύει πετάει ένα πολύ μεγάλο εργαλείο που έχει στα χέρια του, το να ελέγχει με ποιόν πάει το υ.

Αν το υ ζηλεύει, αυτό είναι μια εκδήλωση αυτού ακριβώς του είδους εγωισμού που πρέπει να σπάσει το Κ για να κυριαρχήσει. Η ζήλεια του υ είναι ένα εργαλείο του Κ για να βάλει το υ στη θέση του. Πολλά υ θα θέλαν το Κ τους να είναι αποκλειστικά δικό τους. Δεν είναι παράλογη όμως μια τέτοια απαίτηση;