Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ζήλια vs Κτητικότητα

Συζήτηση στο φόρουμ 'Σεξ και Σχέσεις' που ξεκίνησε από το μέλος Θρυαλλίς, στις 29 Δεκεμβρίου 2015.

  1. rea..

    rea.. Contributor

    @skia μου..
    Τα όρια και οι θέσεις στην θεωρία, μπορούν να φτάσουν μέχρι ένα σημείο κατανόησης. Στην πράξη ξεκαθαρίζουν επί της ουσίας.

    Η αρχική κτητικότητα μπορεί να είναι ανώριμα βανιλοσυμπλέγματα, η αλλαγή/μεταβολή μιας χρονικής σταθεράς μπορεί να εμφανίσει κτητικότητα. Όπως τα αγριόχορτα χρειάζονται σταθερή γη για να φυτρώσουν.

    - Γιατί αλλάζει η ρουτίνα ΜΟΥ, η καθημερινότητά ΜΟΥ, η επικοινωνία ΜΟΥ?

    Σε βάθος χρόνου άθελά μας μπορεί να ξεχάσουμε ότι τίποτα από αυτά δεν είναι δικά μας γιατί συμβαίνουν σταθερά μέσα στον χρόνο και είναι σταθερό μέρος της ζωής μας. Στο μυαλό μας ξέρουμε ότι δεν ήταν η συμφωνία αυτή εξ αρχής, αλλά τίποτα δεν αποκλύει ότι θα το αντιμετωπίσουμε σαν εμπόδιο στην π ρ ά ξ η.
    Και σε βάθος χρόνου να ξανάξεχάσουμε και να ξαναχρειαστεί να το ξαναθυμηθούμε. Επανάληψη, μήτηρ μαθήσεως δε λένε?

    Επίσης διαχωρίζοντας την ζήλια από την θεός φυλάξοι κτητικότητα, γιατί για κάποιο λόγο η ζήλεια είναι απενεχοποιημένη σε βάρος της κτητικότητας, αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα μονομερώς και αφήνουμε τις ρίζες. Δικαιούμαι ως άνθρωπος να ζηλεύω την άλλη υ και παραχώνω εκεί όλα τα άλλα τα κτητικά μου. Το πρόβλημα εστιάζεται στα καπούλια της άλλης υ και χάνουμε την ουσία της δικής μας πορείας.

    Δεν λέω ότι σε κάθε Κ/υ ντε και καλά υπάρχουν ζήλειες και κτητικότητες, λέω ότι είναι ανθρώπινο ( και όχι λογικό) να συμβούν.
     
  2. Arioch

    Arioch Μαϊμουτζαχεντίν Premium Member Contributor

    Γιατί είμαστε άνθρωποι και υπάρχουν φορές που όσο γερά και αν είναι τα θεμέλια και αν έχουμε, κάτι μπορεί να βρεθεί να τα ταρακουνήσει, και αυτό δεν αφορά μόνο στη ζήλεια.

    ΥΓ: σχετικό/άσχετο για να γελάσετε:
    Ένας tester μπαίνει σ' 'ενα μπαρ:
    • περπατώντας
    • τρέχοντας
    • πετώντας
    • έρποντας
    • με μηχανάκι
    • με τανκ
    • με ιπτάμενο δίσκο
    • παραγγέλνει 1 μπύρα
    • 402394042390 μπύρες
    • 0 μπύρες
    • -1 μπύρες
    • π/2 μπύρες
    • μια σαύρα σε ποτήρι μπύρας
    • μια μπύρα με μεζέ κρουασάν κοκορέτσι
    • δξσδκξασδκξακ μπύρες
    Τα tests ολοκληρώνονται επιτυχώς. Το μπαρ ανοίγει και την πρώτη μέρα μπαίνει ένας πελάτης και ρωτάει που είναι η τουαλέτα.
     
  3. skia

    skia Contributor

    Χαίρομαι που υπάρχουν κι άτομα που έχουν αυτήν την άποψη γιατί έχω βαρεθεί να ακούω από κάποιους ότι μια υ/σ δε ζηλεύει ή δε νοιώθει κτητικότητα ποτέ.
     
  4. MindFeeder

    MindFeeder Η ζωή Μου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη. Contributor

    Γιατί η ζήλια (ή ζήλεια) πηγάζει από την ανασφάλεια που νιώθει κανείς .. και για αυτό το λόγο δεν έχει να κάνει τόσο με το άλλο πρόσωπο όσο με τον ίδιο τον εαυτό.

    Έτσι, όσο γερά και αν είναι δομημένη μια σχέση, η ζήλια θα ξεκινήσει αφού πρώτα το άτομο νιώσει (για οποιοδήποτε λόγο, και όχι αποκλειστικά λόγω της σχέσης του) ανασφάλεια.
     
  5. Arioch

    Arioch Μαϊμουτζαχεντίν Premium Member Contributor

    Θαρρώ πως ισχύει και το αντίστροφο, η ανασφάλεια να πηγάζει από τη ζήλια, και αναφέρομαι σε περιπτώσεις που η τελευταία προκύπτει ως αναγνώριση υστέρησης, ασχέτως της εμπιστοσύνης που έχουμε στον εαυτό μας.

    Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι η ζήλια χρήζει διαχείρισης· είναι δηλητήριο και δηλητηριάζοντας εμάς δηλητηριάζει τα πάντα γύρω μας.
     
  6. rea..

    rea.. Contributor

    Κάποιος μου μιλούσε με κρυφοκαμάρι για την ζήλια της σκλάβας του. Που του έβριζε όλα τα άλλα υ και έλαμπε το πρόσωπό του από περηφάνια για το τρελό πάθος που δημιουργούσε στην σκλάβα του.
    Εντωμεταξύ η συγκεκριμένη ήξερα ότι από αδέσποτο ήταν ψυχάκιας, ζήλευε όλα τα σουμπάκια και τα Κ/υ και είχαμε περάσει κόσμος και ντουνιάς από το βρωμόστομά της.

    Και όμως αυτό το ψυχάκι είχε κάνει τόσο ευτυχισμένο αυτόν τον άνθρωπο.. που δεν μου πήγαινε η καρδιά να του το χαλάσω ότι το "τρελό πάθος" προυπήρχε της θέσης, λάμπανε τα ματάκια του. Δεν είπα τίποτα, του χαμογέλασα και είπα "Μπράβο – μπράβο!"

    Αργότερα μόνη αναρωτήθηκα τι σόι Κ/υ μπορεί να είναι αυτό?
    Δεν έχω την πείρα για να το κρίνω.
    Και κατέληξα:
    Μωρ μακριά απ τον κώλο μου ..και ό,τι θέλει ας είναι.

    Σίγουρα τα υ,σ που θα μπλέξουν σε ένα τέτοιο σχήμα, τα περιμένει μια πικρή γεύση "μάθημα-πάθημα.."
     
  7. Iagos

    Iagos Contributor

    Έχω γνωρίσει αρκετά submissives που δεν ζηλεύουν.

    Για slaves με συνείδηση εαυτού και θέσης δεν το συζητώ.

    Κανένα απ' όσα Έχω γνωρίσει δεν ζηλεύουν.

    Όπως και να έχει άνθρωπος που ζηλεύει.... ζηλεύει....

    Η ζήλια δεν απομόνωνεται στα ερωτικά...

    Αν ο άνθρωπος ζηλεύει... ζηλεύει... τον εραστή, τον γκόμενο, τον γείτονα, τον μπακάλη, τον συνάδελφο....

    Μακριά και αγαπημένοι...

    Ειδικά σε Κυρίαρχο αυτό που Έχω να πω είναι: όταν και αν διαγνώσει ζήλια να κόψει λάσπη...

    Πάντως στην κοινότητα των polyamory υπάρχουν εξειδικευμένοι ειδικοί που μπορούν να βοηθήσουν...

    Αρκεί να ζητήσει βοήθεια

    Με εκτίμηση

    Iagos
     
    Last edited: 29 Ιουνίου 2024
  8. tithon

    tithon Contributor

    24 likes, και παρσπάνω.
    η δυσφορία εαυτού βρίσκεται στην πηγή των περισσότερων στρεβλώσεων που ξέρουμε. από τις ελαφρύτερες ως τις βαρύτερες, μέχρι τα "κινήματα".
     
  9. AntreasTr

    AntreasTr My pleasure, your purpose

    Γνώμη μου είναι ότι αυτά είναι αλληλένδετα. Για να ζηλεύεις δεν είσαι ολοκληρωμένος. Κάτι σου λείπει. Είτε κάτι που έχει ο δίπλα σου και δεν το έχεις εσύ ή κάτι που δεν είχες ποτέ και το αναζητάς. Όταν αποκτάς κάτι που ζηλεύεις φοβάσαι μήπως το χάσεις και δυσκολευτείς να το ξαναβρείς (αν το ξαναβρείς). Εκεί θεωρώ μπαίνει η κτητικοτητα. Ο φόβος να χάσεις αυτό που έχεις