Ζήλια vs Κτητικότητα

Σωστά το έθεσες.

Κι εγώ ειμαι ζηλιάρα αλλά αν ο άλλος δεν μου εχει δώσει το πάτημα με βάση τα δικά μου κριτήρια το καταπίνω γιαι ξέρω ότι ειναι το τερατάκι μου. Αν θεωρήσω ότι κάτι στην συμπεριφορά του μου το προκάλεσαι το συζητώ.
Κτητική ειμαι χωρίς να μου αρεσει να γίνομαι κουραστική...το ντύνω με χιουμορ   (γλυκά πονούσε το μαχαίρι) χαχαχαχα

 

Όλα δικά σου, μάτια μου.
Κι ο πόνος σου, δικός μου.

Άσε κάτω το τσουρέκι!!!  

 

Δεν διαφωνώ. Εγώ, οι πιο ζεν, οι περισσότεροι πιστεύω νιώσαμε κάποια στιγμή απειλημένοι, ζηλιάρηδες και καταπράσινοι.
Αλλά σε αυτή τη περίπτωση για μένα η ζήλεια είναι ένδειξη ενός δικού μου προβλήματος, οπότε ας ψάξω γιατί νιώθω απειλημένη και ανεπαρκής. Έχει να κάνει με αυτογνωσία και αυτοεκτίμηση, γιατί όλοι ξέρουμε ότι και χλωροφυλλί να γίνω, έξω από μένα δεν πρόκειται να καταφέρω να αλλάξω τίποτα.

Βέβαια στις περιπτώσεις όπου αρχίζουν τα ψέματα και πάψουν ειλικρίνεια, εμπιστοσύνη κοκ. υπάρχουν η αντιμετώπιση ζεν (δεν είναι απόκτημά μου, ελευθερία, ας φύγει) και η αντομετώπιση μπαλτά (ας φύγει, με ένα χέρι και ένα πόδι λιγότερο). Θεμιτό και αυτό για μένα, όχι για το κεράτωμα per se, αλλά για το ψέμα. Γιατί κάποιος άλλος πήρε απόφαση για μένα, χωρίς εμένα  

 

Αυτός παίρνει τις αποφάσεις , πριν από σένα για σένα, όχι; Πρώτα απ' όλα δεν πρέπει να πιέζουμε τον άλλον να είναι ειλικρινής, ξέρει Αυτός...   

 

Mπρρρρρ. Νοnonono. Είμαι μια ά-κυρη, α-δέσποτη ronin sub. Ξέρω εγώ τι κάνω.    

 

Η ζήλια, όπως κι αν μασκαρεύεται, είναι απώλεια ελέγχου ή έστω εν δυνάμει απώλεια ελέγχου στην πραγματικότητα και ένα συναίσθημα που κατακαίει τα πάντα, τρομερή φθορά. Επίσης είναι ένα συναίσθημα που πολύ εύκολα εξοστρακίζει σκέψεις, λόγια και πράξεις στη σφαίρα του άσχετου με την πραγματικότητα.

Η κτητικότητα είναι έκφραση ελέγχου, ένα ήπιο και ισχυρό συναίσθημα το οποίο μπορεί, στις κατάλληλες συνθήκες, να συνάδει με την πραγματικότητα.

Δεν εξετάζω πότε είναι θεμιτό και με ποιες προϋποθέσεις είναι βατό να υπάρχει κτητικότητα έναντι ενός άλλου ανθρώπου γιατί δεν μας ρώτησε η νηματοθέτης  

Δεν ζηλεύουν όλοι. Δεν είναι όλοι κτητικοί. Είναι και θέμα εξάσκησης. Όπως ο διάδρομος στο γυμναστήριο αλλά δωρεάν, χωρίς την καταπληκτική προσφορά των ευρώ 199,99 για ένα χρόνο μόνο για σήμερα...

 

Να σου πάρουμε τα αιχμηρά αντικείμενα. Δεν είναι ώρα για seppuku...

 

Λάθος, αγαπητέ. Οι ronin ήταν οι samurai που ΔΕΝ έκαναν seppuku όταν πέθαινε ο άρχοντας που υπηρετούσαν.
Με μένα εσείς κινδυνεύετε. You have been warned.

 

Δεν έχω σχέση με ντεμέκ σαμουράι...πφφφφφφ
No warnings, no worries...

 

Ας παραθέσω το ίσως απλό - για μένα κάποιους/ες άλλους/ες που θα γνώριζαν - και πιθανώς ηλίθιο/άσχετο με το θέμα ( αλλά αν μιλάμε και με BDSMική sauce όχι τόσο ).

Περί Νομής και κατοχής λοιπόν:

Νομή είναι η άσκηση φυσικής εξουσιάσεως επί κινητού ή ακίνητου πράγματος,
με την θέληση να εξουσιάζει κανείς το πράγμα σαν να ήταν δικό του.

Η νομή δεν συμπίπτει ούτε συγχέεται πάντα με την κυριότητα, αλλά:
Αποτελεί το περιεχόμενο του δικαιώματος της κυριότητας &
Τον τρόπο πραγματοποίησης του σκοπού να καταστεί οικονομικώς ωφέλιμο.
Χωρίς τη νομή, ο κύριος δεν μπορεί να κάνει χρήση του αντικειμένου της κυριότητας του.
Είναι δυνατόν να υπάρξει νομή άνευ κυριότητας και αντίστροφα.

Το σωματικό στοιχείο (corpus), τη φυσική εξουσίαση του πράγματος, συνήθως δι’εαυτόν,
με σκοπό την αποκόμιση των οικονομικών ωφελειών του πράγματος.

Το πνευματικό στοιχείο (animus), τη θέληση εξουσίασης του πράγματος.

Η υλική σχέση με το πράγμα δεν αρκεί, για να υπάρχει νομή.
Απαιτείται να συνυπάρχει και το πνευματικό στοιχείο.
Αν δεν υπάρχει το πνευματικό στοιχείο, δηλαδή η θέληση να έχει κανείς το πράγμα σαν να ήταν δικό του, δεν υφίσταται νομή αλλά κατοχή.
Ο κάτοχος διαφέρει από τον νομέα, ως προς το ότι δεν συμπεριφέρεται προς το πράγμα σαν να ήταν δικό του, αλλά το χρησιμοποιεί αναγνωρίζοντας το δικαίωμα κυριότητας άλλου.

-----------------------------------------------------

Μέχρι εδώ καλά, ποιο είναι το "ηθικό δίδαγμα" βάσει λογικής και "θεσμικών προβλέψεων" ? Ότι η νομή και κατοχή αφορά μόνο πράγματα, όχι ανθρώπους.
Ακόμη και αν αυτοί οι ίδιοι θα ήθελαν, να τους φέρονται σαν αντικείμενα.

Κλείνει η "επιστημονική" ( μην αφοδεύσω χαχαχα ) παρένθεση και πάμε στην αναλογία με τους άθρωπες...

Να τα αποκαλέσω συναισθήματα? Επιθυμίες? Ανασφάλειες? Ελλείψεις? Ανάγκες? Φοβίες?
Ο καθένας/καθεμία δίνει την ονομασία και το αρνητικό η θετικό πρόσημο που καλύτερα θα του/της ταίριαζε.
Για μένα το bottom line είναι ένα, η προσκόλληση ( γαμάτη έννοια και λέξη, από προχθές την πετάω συνέχεια χαχα ).
Δεν δίνω βαθμό στο "ανήκειν" ή στην θέληση κάποιος/α να μας ανήκει...Δεν διαχωρίζω ανάμεσα στην ζήλια και στην κτητικότητα...
Δεν ψάχνω αν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα...Δεν "ψαχουλεύω" τα κίνητρα, τις αιτίες, εκείνα παραμένουν προσωπικά "χαλάσματα" πάντα του καθενός/καθεμιάς μας...
Κάποιοι/ες δεν ανέχονται ούτε καν το παραμικρό "τσίγκλησμα" πριν τους/τις σαλτάρει το κλαπέτο και προσπαθήσουν να τραβήξουν το "λουρί"...
Ο λόγος? Τ' όποιο συναίσθημα για τον/την άλλο/η νιώθουν και που αυτή τους την συμπεριφορά - στο μυαλό τους και πιθανότατα μόνο στο δικό τους - θα την δικαιολογούσε...
Κάποιοι/ες ανέχονται το σαλτάρισμα του κλαπέτου μέχρι ενός σημείου που εκείνοι/ες έχουν οριοθετήσει...
Κάποιοι/ες έχουν συνδέσει το πάθος, τον έρωτα με την αναγκαία ύπαρξη της ζήλιας, της κτητικότητας ή πείτε την όπως στο μόριο θα θέλατε...
Για κείνους/ες αν δεν υπάρχει έστω και στο ελάχιστο, ο/η άλλος/η θα μας ήταν αδιάφορος/η...

Και κάποιοι/ες άλλοι/ες "άρρωστοι/ες" ( σαν και του λόγου μου ), μάλλον έχουν κάποιο τσιπάκι καμένο στον επεξεργαστή της προσωπικότητας τους...
Και δεν νιώθουν το παραμικρό ψήγμα ζήλιας, κτητικότητας ή πείτε την ξανά όπως στο μόριο θα θέλατε, που να ήταν τρελά ερωτευμένοι/ες με κάποιον/α...
Που να τους/τις έβραζε το αίμα για κείνον/η...
Μάλλον επειδή κατάλαβαν, ότι τα πάντα είναι αιώνια για όσο διαρκούν...
Ότι το "ανήκειν" είναι μια ωραία σαπουνόφουσκα, μια ψευδαίσθηση που για χ, ψ, ω λόγους, θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να σπάσει...
Και ότι για κείνους/ες δεν θα είχε νόημα, να σπαταλούν άσκοπα τον όποιο χρόνο τους είχε παρασχεθεί σαν δανεικός με κάποιον/α...

Το να μην θέλει κάποιος/α να μπαίνει άλλο χέρι στ' όποιο "πιάτο" του/της, υπάρχει και η πιθανότητα να μην είναι απόρροια ούτε ζήλιας, ούτε κτητικότητας...
Μ' απλούστατα ωφέλειας και αποφυγής διασκορπισμού ενέργειας...Δίνω κάτι, θέλω να μου επιστραφεί κάτι που εγώ θεωρώ αντάξιο...
Δεν θα πληρώσω ένα καρβέλι ψωμί, για να πάρω το 1/3...
Αν ο/η φούρναρης/ισα θεωρεί δίκαιη μια δοσοληψία του είδους...Χάνει έναν/μια απ' τους/τις πελάτες/ισες του/της...
Τόσο απλά...

Anyway, ζήλια, κτητικότητα, ή πείτε γα τελευταία φορά όπως στο μόριο θα θέλατε, αν βρει την κατάλληλη παρέα, περνούν και οι 2, 3 , 1000 φίνα...
Αν ένας απ' όλους/ες την έχει σαν στοιχείο του χαρακτήρα του/της και ο/η/οι άλλος/η/οι όχι...
Ή μιζεριάζουν παρέα ή παίρνει ο καθένας/καθεμία το κουβαδάκι του/της και πάει σ' άλλη παραλία...

Καλά τα πρωτόκολλα, καλά τα πλαίσια, αλλά όσο υπάρχει ελεύθερη βούληση, όσο υπάρχουν τ' αναφαίρετα δικαιώματα του αυτοπροσδιορισμού και της αυτοδιάθεσης...
Όσες αλυσίδες και να προσπαθήσει κάποιος/α να μας περάσει με το στανιό, όσους χαλκάδες και να θελήσει να μας φορέσει στη μύτη...
Θα παραμένουν όλες από βούτυρο...

Αυτά και τίποτ' άλλο, στα θεομπανάλ κι όμως Σκοταδικά, κάθε Παρασκευή μεσάνυχτα στο Tenebra channel   

 

 
Δυο σελίδες κυλησαν απο αυτο το ποστ χωρίς τρολιά, δε λέει...