Ζώνη αγνότητας για αντρες

Αυτο το ξερω, αξιοσεβαστε))).

 

γίνεστε όλο και λιγότερο κατανοητός.
  

 

Ναι, το παρατήρησα.
Σκέφτομαι μάλιστα να υποβάλλω αίτημα στο μοντερεισον να αλλάξω νικ, να το κάνω Πυθιος.
Χαχα.

 

Δεν ισχυρίστηκα, ούτε υπονοησα κάτι τέτοιο.
Τα θέλω, όμως, δέον όπως επικοινωνουνται , κρίνονται, αξιολογούνται, ένθεν και ένθεν μπας και βρεθεί μια άκρη.
Κι άμα πάει μετά "δικαιωματικά" το ζυγι στα τρία να μην ενοχλουμεθα που ένα γαμοσειφγουορντ μας αχρηστεύει τη ζυγαριά....

Αυτό.

 

Δικαιωματικά στο ζύγι δεν υπάρχει, ό,τι θένε οι πελάται, n'est ce pas?

 

Ε, τώρα, σιγά μη δεν ξες τι πα να πει "τάχαμ, τούχαμ"...
Πάσα σε δίνω και συ κοιτάς τον λάινσμαν...

 

Πείτε μου ότι κάνετε πλάκα... διαφορετικά το έχουμε τερματίσει.

Πρώτον αναφέρεστε σε υποτακτικό και όχι σε σκλάβο και δεύτερον ειναι στην ανθρωπινη φυση τα θελω και οι επιθυμίες. Θα μπορουσε υποθετικα να έχει στερηθεί από έναν σκλάβο η δυνατότητα έκφρασης των θέλω του, όχι όμως η δυνατότητα να έχει θέλω.

 

Μέχρι να περιμένει να γίνει :1 το πιο πιθανό είναι να έχει αλλάξει στάτους και από υποτακτικός να γίνει Αφέντης....(συνηθίζεται πολύ τελευταία...  )
2. Να μας αφήσει χρόνους το πετούμενο μέσα στο κλουβί....  .

 

Αν δεν καταλάβατε αυτό

Τότε τι λέτε για τούτο;

Μόνο σε μένα φαίνεται όλως διόλου ακατανόητο και μόνο το "καρφί" για τους Ολυμπιακούς 2004 έπιασα και αν το έπιασα σωστά και αυτό;

Εγώ τον Πύθιο τον καταλαβαίνω και λέει πλειστάκις παρατηρημένα πράγματα και γνωστά, για να τονίσει την διαφωνία του με αυτά, βέβαια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα  

Προσωπικά δεν μου αρέσει η χειριστικότητα. Εξάλλου το topping from the bottom θα μπορούσε να λέγεται και "πηγαίνω γυρεύοντας για φασαρίες και δεν θα πληρωθώ τον κόπο μου, πάλι!" στο γραφείο συνήθως, γιατί είναι όρος δανεικός από το management - της δεκαετίας του '70 το management.

Έχω την εντύπωση ότι και το σ και το υ μπορούν να λένε τους πόθους τους στον Αφέντη, με τον τρόπο, την συχνότητα και την ένταση που τους έχει υποδειχτεί και από κει και πέρα, λέω εγώ τώρα, το ξεχνάνε το θέμα και αν γίνει έγινε, αν δεν γίνει δεν έγινε και τίποτα. Άποψή μου ότι οι σκλάβοι ειδικά είναι καλό να είναι επιθυμητικοί - θα ήταν πρόβλημα να έχουν παραιτηθεί από την επιθυμία γενικώς - αλλά θα βοηθούσε να έχουν επιθυμίες κάπως εύκολα προσαρμόσιμες στα θέλω του Αφέντη τους.

Τα bottom μπορούν να έχουν συγκεκριμένες επιθυμίες και να τις συζητούν με το Top και να θέλουν να τις κάνουν πραγματικότητα όπως είναι.

Στην ανθρώπινη φύση είναι οι επιθυμίες, η βούληση, τα εσωτερικά κίνητρα, στην ανθρώπινη κοινωνική υπόσταση είναι ο φόβος απόρριψης, ο φόβος εγκατάλειψης και η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό και φυσικά, κατ' επέκταση στους άλλους όλους. Με λίγα λόγια, πιστεύετε ότι μόνον οι, κατά την BDSM έννοια, σκλάβοι δεν ενθαρρύνονται ιδιαίτερα να εκφράζουν επιθυμίες; Όλοι οι άλλοι, δηλαδή το 98% των συνανθρώπων μας είναι ο.κ. με το επιθυμητικό τους, ανέκαθεν το περιβάλλον τους ενθάρρυνε την έκφραση της επιθυμίας τους, γνωρίζουν να επιθυμούν, γνωρίζουν τι επιθυμούν, γνωρίζουν πώς και πότε να το εκφράζουν, έχουν ανθρώπους που μπορούν να το εκφράσουν, απολαμβάνουν τελικά αυτό που επιθυμούν;

 

Έτσι όπως έχετε τοποθετηθεί, Φυσικά και οχι δεν θα έλεγα οτι μόνον οι, κατά την BDSM έννοια, σκλάβοι δεν ενθαρρύνονται. Φυσικά και όλα όσα ανωτέρω αναφέρατε συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά. Όμως είναι δύο τελείως διαφορετικές καταστάσεις και δύο διαφορετικα ειδη ενθάρρυνσης. Στην κατά του bdsm έννοια σκλάβος, οφείλεις να ξέρεις ποιος είσαι, ποια είναι τα θέλω σου και για ποιο λογο θέλεις π.χ να είσαι σκλάβος ? Το bdsm δεν είναι ψυχοθεραπεία, ούτε δουλειά του κυρίαρχου είναι να λύνει τα ψυχολογικά μας πρόβληματα. Το προτιμότερο είναι να τα έχουμε λύσει πριν ασχοληθούμε με το bdsm. Είναι πιο ωφέλιμο.
Όσον αφορά το υπόλοιπο ποσοστό πιστεύω ότι οταν δεν γνωρίζω τι επιθυμώ, πως και πότε να το εκφράσω, έχει να κάνει καθαρά με το προσωπικό κομμάτι του καθενός. Με το κομμάτι της αυτογνωσίας. Φυσικα το ιδιο ισχυει και για οσους bdsm δεν γνωριζουν. Δεν μπορείς να περιμένεις και να εχεις την απαίτηση απο κανέναν να σε ενθαρρύνει. Ειναι καποιοι δρόμοι, που ειναι ακρως μοναχικοι. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να αναζηταμε την βοήθεια όπου την χρειαζόμαστε. Κ όταν αυτό δεν μπορεί να γίνει από το περιβάλλον μας, υπάρχουν και οι ειδικοί. Όταν κάποιος δεν ξέρει τι επιθυμεί, πως και ποτέ να το εκφράσει είναι επειδή δεν ξέρει ποιος πραγματικά είναι και οφείλει στον εαυτό του να μάθει. Όταν μάθει λοιπόν ποιος πραγματικά είναι δεν θα χρειάζεται ενθάρρυνση από κανένα

 

αυτό το καθήκον κι αυτήν την οφειλή που αναθέτετε στον οποιονδήποτε «κάποιον», πώς σας ήρθε να την αναθέσετε; ποιός «κάποιος» σας ζήτησε να του την αναθέσετε έτσι συλλήβδην;