Ηθική και M/s

DISCLAIMER
Το παρόν νήμα απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε Μιστρέσσες και Αφεντάδες οι οποίοι έχουν M/s βιώματα. Οποιαδήποτε ανάρτηση από άτομο που δεν ανήκει στη κατηγορία αυτή, θα θεωρηθεί από εμένα ως αγένεια και θα αντιμετωπισθεί αγενώς.
Ήταν στις προθέσεις μου αρχικά να συμπεριλάβω και σ. με ονομαστική πρόσκληση συμμετοχής, πλην όμως με τέτοια κίνηση και αγενής θα ήταν και πιθανά να απέκλειε σ. που έχουν απλά διαλάθει της προσοχής μου.

---.---.---

Στις συχνές συζητήσεις με σ. , οι οποίες λόγω προσωπικότητος και εκπαίδευσης, είναι από τις ελάχιστες στις οποίες προσωπικά αναγνωρίζω την τιμή και το δικαίωμα να φέρουν τον τίτλο της σκλάβας, ανακύπτει συχνά, πυκνά το θέμα της ηθικότητος του Αφέντη και μάλιστα σε διάφορες εκφάνσεις και πραγματώσεις αυτής, πάντα στα πλαίσια M/s εκπαίδευσης και σχέσης.
Μεταφέρω, με μια δόση αυθαιρεσίας, την κατακλείδα. Οι έχοντες Δυτικοευρωπαϊκή προσωπικότητα και κουλτούρα Αφεντάδες/Μιστρέσσες, με απολύτως απαραίτητο στοιχείο την ηθική και οι Ανατολικοτραφείς, με αμβλυμένη την ηθική ως ανάγκη ή/και μπούσουλα.
Ευθέως να καταθέσω, ότι τόσο στις κουβέντες Μ/μας, όσο και στο μυαλό Μ/μας, ο όρος "ηθική" ουδεμία σχέση έχει με θρησκειολογικές/εκκλησιαστικές καταβολές. Εντελώς σχηματικά και χωρίς καν να δοθεί βαρύτητα στην ιστορική ακρίβεια του παραδείγματος, σχηματοποιώ την διαφορά στο δίπολο Γέρος του Βουνού και οι ασσασίνοι Του και Ναϊτες.
Το θέμα και ερώτημα του παρόντος νήματος είναι να ορίσει έκαστος συμμετέχων κατ' αρχήν τί ο ίδιος εννοεί "ηθική" και στη συνέχεια εάν είναι η ηθική αυτή κομμάτι της δικής Του/Της σχέσης/εκπαίδευσης/mentoring στο M/s του.

Δίνοντας το αρχικό έναυσμα, έχω πλειστάκις δηλώσει και το επαναλαμβάνω βαθύτατα επηρεασμένος από τον Φρειδερίκο(Νίτσε), τον Νικολό (Μακιαβέλι) και τον Κάρολο (Γιούνγκ).
Ορίζω την "ηθική" ως το διαχωρισμό των πράξεων του ανθρώπου, και σε καμία περίπτωση των σκέψεων, σε ορθές και εσφαλμένες με βάση την ευρύτερη δυνατή αποδοχή περί καλού και κακού από τους λοιπούς, όχι όμως αποκλειστικά στο συγκεκριμένο χωροχρόνο τέλεσής της, αλλά στην ιστορική της διάρκεια, όσο ζει και κρίνεται ως πράξη στη μνήμη.
Υπό το πρίσμα αυτό, το δίπολο "καλό/κακό" για εμένα απλά δεν υφίσταται. Τα προσωπικά μου δίπολα είναι τελέσφορο/ατελέσφορο, όμορφο/άσχημο, πρακτικό/άχρηστο κ.ο.κ. Επί παραδείγματι, γράφτηκε ότι πάρα πολλοί αυτοκτόνησαν, με αιτία ή αφορμή τη διδασκαλία του Γιούνγκ. Ορθό ως ιστορικό δεδομένο. Απαντώ: Ο κόσμος, αλλά και (κυρίως ίσως) οι ίδιοι οι αυτόχειρες, κέρδισαν ή έχασαν με αυτές τις αυτοκτονίες?

Ευχαριστώ εκ των προτέρων τόσο και το σεβασμό προς το αρχικό disclaimer, όσο και για τις απόψεις Σας.

Υ.Γ. Να τονίσω και δηλώσω ρητά το γεγονός ότι ειδικά το πρόσωπο των Κύρηδων στους οποίους οι συνομιλήτριες μου αναφέρονται και Οι οποίοι έχουν διαφορετική τοποθέτηση από την δική, αλλά και συνολικά Οι ακολουθούντες την αντίθετη της δικής μου άποψη, χαίρουν της απολύτου εκτιμήσεως και σεβασμού μου.

 

Ή Ηθική για μένα είναι ο οδηγός που με τριγυρνά ανάμεσα στο φωτεινό και σκοτεινό συναίσθημα. Αποκτήθηκε από την εκπαίδευσή μου, την προσωπική μου πορεία, την επίμονη/ εμμονική δίψα μου για ελευθερία και ελευθεριότητα.
Ή Ηθική με ισορροπεί και την εμπιστεύομαι, μου δίνει απαντήσεις και ιδέες , με μόνη απαίτηση να αμφισβητείται και να ανατρέπεται συστηματικά το σύνολο των σταθερών και κεκτημένων που την συναποτελούν.

 

Με απόλυτο σεβασμό προς το μέλος που έθεσε το θέμα θα ήθελα να εκφράσω τα εξής. Κατ' αρχάς η λέξη "ηθική, ήθος" προέρχεται από την αρχαία λέξη "έθος" που σημαίνει συνήθεια. Άρα, η ηθική είναι ένα σύνολο αξιών, μιας κοινότητας, μιας ομάδας κλπ όπου οι αξίες αυτές έχουν άτυπα διαμορφωθεί, άτυπα συμφωνηθεί και άτυπα τηρούνται. Κι επειδή όλα αυτά είναι άτυπα, δηλαδή άγραφα, είναι και δύσκολο να τηρηθούν. Συμφωνώντας με την Lazycat, η ηθική μας επιτρέπει να την αμφισβητούμε και να την αναδιαμορφώνουμε, αρκεί να έχουμε την κατάλληλη ευρύτητα πνεύματος ώστε να μην μένουμε σε συνήθειες του παρελθόντος-οι οποίες βέβαια δούλευαν σωστά στο παρελθόν. Η ηθική αλλάζει, γιατί εμείς αλλάζουμε. Η ηθική μπορεί να είναι αρκετά διαφορετική μέσα στην ίδια κοινωνία, και στην περίπτωσή μας, μέσα σε μια ομάδα με κοινές ιδέες και ενδιαφέροντα. Έτσι λοιπόν, πιστεύω, ότι ο τίτλος του θέματος είναι πάρα πολύ γενικός, για να μπορέσει κάποιος να κάνει πολύ ειδικά σχόλια. Ίσως ένας περισσότερο λεπτομερής τίτλος, που θα οδηγούσε προς κάποια κατεύθυνση-κλάδο του bdsm να ήταν χρησιμότερος για την ανάπτυξη μιας συζήτησης.

 

@Lazycat : Καλή μου Κυρά ευχαριστώ Σας για τη συνεισφορά. Αν ή ισορροπία μεταξύ Φωτός και Ερεβους είναι ζητούμενο, κατανοώ και σέβομαι απόλυτα τη γραφή Σας. Όντας κάποιος που αρέσκεται να ζει κάπου στο μέσον των πινάκων του Ρέμπραντ, εκεί που ή σκιά είναι τόση, όση απαιτείται για να φαίνονται ρευστά περιγράμματα, να Σας υποβαλλω μιαν ερώτηση: Έχει ουσιώδες νόημα ή ύπαρξη μία Ηθικής ή οποία (αυτό) ανατρέπεται συστηματικά πιότερο της μίας φοράς στο χρόνο διάρκειας μιας ανθρώπινης ζησης? Στις εκ των ων, ουκ άνευ απολυτοτητες του Μ/s, χωράει και πώς?

@downunder : Ο τρόπος γραφής δείχνει ότι υπάρχει γνωση της Ελληνικής γλώσσης, ως εκ τούτου παίρνω ως δεδομένο ότι υπάρχει Κυριαρχικο βίωμα σε M/s επίπεδο, όπως απαιτεί ή εισαγωγή του νήματος. Θα μοιραστείς μαζί μας μία εντολή που ως Μάστερ έδωσες στη σκλάβα ή το σκλάβο σου την οποία έδωσες άτυπα και τηρήθηκε άτυπα? Και αφού συμβεί αυτό θα δώσεις μία ιδέα πόσο πιο λεπτομερής κλάδος του βδσμ από το περιορισμό σε M/s βιωμένο θα σου ήταν απαραίτητο?

 

@Marqui: Μία συνήθης πρακτική του συστήματος με την οποία έχει γαλουχισει γενιές και γενιές είναι αυτή της ταμπελας- ετικέτας, όπου υπάρχουν κάποια στάνταρντ δεδομένα - θεσφατα κάτω από κάθε ετικέτα. Μη. θεωρεις τίποτα δεδομένο και για να επιστρέψουμε στην ηθική για το συγκεκριμένο ποστ, αυτή ορίζεται καθαρά από τους συμμετέχοντες. Έχω διαβάσει κατά καιρούς διάφορα περί "κανόνων" στη σχέση master/mistress - slave. Όλα αυτά μπορούν να αποτελέσουν απλά μία τροφή για σκέψη δίνοντας κάποιες ιδέες. Έχω συνομιλήσει με άτομα που θεωρούν τους εαυτούς τους έμπειρους μόνο και μόνο επειδή έχουν διαβάσει τόσα πολλά ποστς. Οι κανόνες ορίζονται καθαρά και μόνο από τους συμμετέχοντες, άρα και η ηθική αυτής της σχέσης. Γι αυτό και βλέπουμε αλαζονικες συμπεριφορές από κυρίαρχους (άντρες και γυναίκες), καθώς και πιεστικές συμπεριφορές από υποτακτικούς-κες. Όταν όμως κάποιοι τελικά ταιριάξουν, διαμορφώνεται με έναν μοναδικά "μαγικό" τρόπο ή δική τους μοναδική ηθική.

 

@downunder : Στην ψευδεπίγραφη απάντηση σου, είδα τα ρήματα " έχω διαβάσει" και "έχω συνομιλήσει". Δεν είδα "έχω ζήσει", ούτε βέβαια και ένα παράδειγμα "άτυπο", όπως απαίτησα.
Καθώς λοιπόν προειδοποίησα για το τι θα εκλάβω ως αγένεια και πως θα αντιδράσω σε αυτη, νομιμοποιούμαι "ηθικά" να πω οτι αυτοί που μπερδεύουν τον ναύτη με τον καντηλανάφτη, βιώνοντας τον ανηλεή βούρκο της μετριότητας του "ανθρωπάκου", βαυκαλίζονται τις ηδονές της Ισχύος, αποκαλώντας τον κάθε Άνθρωπο "αλαζόνα ",

 

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου Master ή Κυρίαρχο πλην της έννοιας εκείνης που περιγράφει ότι θέλω να κυριαρχώ στις καταστάσεις και στα πράγματα με τρόπους που εξυπηρετούν τις εκάστοτε επιδιώξεις μου, κάτι το οποίο είναι τελικά πολύπλοκο και πολλές φορές πολύ διαφορετικό, αμφίσημο, βαθύτερο και πιο αδιόρατο στην τέλεσή του από αυτό που δείχνει εξωτερικά.

Σε αυτό είμαι απόλυτος και ακλόνητος και στο τέλος πάντα, μέχρι τώρα, με υπομονή και σταθερότητα, κυριαρχώ. Διαφορετικά προσπερνώ.

Πάνω σε αυτό το θεμέλιο λοιπόν, η δική μου οπτική περί ηθικής και M/S συνοψίζεται στην εξής περιγραφή:

1) Ευθύνη και καθοδήγηση με γνώμονα το κοινό συμφέρον, απόλαυση και βαθύτερη ικανοποίηση στον ερωτικό τομέα, και μακρύτερο στόχο την κοινή ατομική εξέλιξη, όσο δυνατόν παράλληλη, άσχετα της μοναδικότητας στο περιεχόμενο της έννοιας "εξέλιξη".

Γόνιμη συμπληρωματικότητα δηλαδή που να εξελίσσει στο τέλος το ζευγάρι εσωτερικά σαν χαρακτήρες. Να το φέρνει αντιμέτωπο με πτυχές του εαυτού του που αν εξερευνηθούν και κατακτηθούν προσφέρει ισχύ και αυτογνωσία.

2) Ευελιξία και κενό μυαλό, όσο καταφέρνω, στη διαδικασία ώστε να συλλαμβάνω ευκαιρίες και λεπτές αποχρώσεις του ψυχισμού ή/και της ιδιοσυγκρασίας που όμως μπορεί να είναι ζωτικές, προσαρμόζοντάς τις στον στόχο που περιγράφτηκε παραπάνω.

Τα παραπάνω συνθέτουν μία ηθική αντίληψη που έχει σαν άξονα ότι κάθε δραστηριότητα, ακόμα και οι ασύμμετρες ερωτικά σχέσεις, είναι ευκαιρία για βελτίωση του εαυτού, κοινή το επιθυμητό όταν πρόκειται για ζευγάρι. Και αυτό για μένα είναι ευθύνη αλλά συνάμα και πρόκληση που προσφέρει ζωντάνια και αν τελικά ικανοποιηθεί έστω και μερικώς υπερηφάνια και εσωτερική ικανοποίηση.

Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός επειδή αυτό πρώτη φορά το περιγράφω έτσι, αλλά εκεί η Κυριαρχία για μένα αποκτά νόημα όταν την ασκώ ή τη μοιράζομαι ή τέλος πάντων έχει θέση στη ζωή μου.

 

Η ιδία Ηθική πηγάζει και από αυτούς που τα χρήματα του πανεπιστημιακού ιδρύματος τα έκαναν λούσα και πισίνες....

Οι απόγονοι τους.. τώρα..

 

Υπάρχουν κομμάτια της πορείας της "ηθικής", της επίπονης προσπάθειας του ανθρώπου δηλαδή να ορίσει/γνωρίσει/νομοθετήσει τον εαυτό του,τους "''αλλους", τη θέση του στη ζωή, το σύμπαν και το θάνατο, ανά τους αιώνες, που ασπάζομαι και άλλα που τα Έχω γραμμένα κάτω από τις σόλες των υποδημάτων Μου και αρέσκομαι να χοροπηδάω πάνω τους βακχικώς και μαιναδοδώς... Αυτά που κρατώ και τα άλλα που απορρίπτω δομούν την προσωπική κοσμοαντίληψη μέσα στην οποία νιώθει ο Εαυτός Μου λεύτερος και πλήρης, και για την ακρίβεια όσο περισσότερο λεύτερος και όσο περισσότερο πλήρης μιας που η αρμονία είναι υπόθεση και δυναμική αλλά και εν-δυναμεική (στο δικό μου ηθικό σύμπαν και μόνο)... Μέσα από αυτήν την κοσμοαντίληψη που Είμαι Εγώ ανά πάσα ώρα και στιγμή με όλες τις αντιφάσεις που πάνε πακέτο επιλέγω εχθρούς και φίλους, εραστές και συντρόφους, δράσεις και πράξεις, λόγια και έργα, μέσα από την πηγή αυτή αντλώ τις δημιουργικές Μου δυνάμεις και καλλιεργώ ή ξεχορταριάζω συναισθήματα... Αυτή η κοσμοαντίληψη δομεί αισθητική αλλά και δομείται/αποδομείται από την αισθητική που έχει δημιουργήσει... Η κότα ή το αυγό; Μέρος της είναι και ότι ό,τι δεν είναι χρήσιμο πλέον (μα για ποιόν; φυσικά για Εμένα... Και ποιός το κρίνει; Μα φυσικά Εγώ) να αποχαιρετάται και να εγκαταλείπεται με ευχαριστία για τα όσα προσέφερε στο δρόμο της εξέλιξης ή στη στασιμότητα της ακόμα και αν αυτό ειπώνεται και με την ενεργειακή εκφώνηση "στα τσακίδια και καλά ξεκουμπίδια... Απέθανες και οι νεκροί με τους νεκρούς, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς, δεν υπάρχεις πλέον και ούτε και θα σε θυμηθώ"... Δεν έχει νόημα εδώ να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες για την "ανηθικότητα" της ηθικής Μου ή για την "ηθική" της ανηθικότητας Μου, αρκεί να πω όμως ότι βάση αυτής αγρεύω θηράματα, αποδέχομαι ικεσίες για δοκιμαστική ανάληψη σ, βάση αυτής διαμορφώνω πλαίσιο και ευνομούμενο ή και μη ευνομούμενο σύμπαν ( η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη για ένα σ) στο οποίο το σ εναποθέτει όλα τα δομικά υλικά από τα οποία αποτελείται για να δημιουργήσω κάτι νέο και παράλληλα το αισθητικό οίκημα για να το στεγάσω μέχρι να θελήσω να δημιουργήσω κάτι άλλο και με αυτό και με το οίκημα... σ που δεν εναποθέτουν τα δομικά τους υλικά προς αναδιάταξη και δημιουργία δεν θεωρούνται συμβατά προς τις Επιθυμίες και τις Επιταγές (μου) και όπου διαπιστώνεται ασυμβατότητα ο νόμος(μου) λέει ή τσακίζεται να γίνει συμβατό (και το θέαμα αυτής της μάχης-προσπάθειας είναι αν μήτι άλλο ψυχαγωγικό και εκτιμάται) ή βλέπει την πόρτα του σύμπαντός κόσμου (μου) να κλείνει στα μούτρα του...Α.

 

Αδυνατώ να κατανοήσω την ηθική.

Δεν ξέρω τι είναι.

Ρώτησα παντού.

Τι είναι ηθική;

Απάντηση δεν έχω πάρει.

Κανείς δεν ξέρει να μου πει.

Η ηθική είναι κάτι σαν τον θεό. Δεν την βλέπεις αλλά οφείλεις να υπακούσεις στις επιταγές της.

Ποιος ορίζει την ηθική ρώτησα.

Άλλοι λένε ο θεός, άλλοι η κοινωνία.

Ποια κοινωνία ρώτησα και ποιος θεός;

Απάντηση δεν πήρα.

Δεν έχω ηθική.

Είμαι ανήθικος.

Δεν έχω ηθικά όρια.

Δεν μου προσφέρουν τίποτε.

Το M/s που ασκώ είναι ανήθικο.

Στο δικό μου το M/s, αυτό που ασκώ καθημερινά, δεν θα κακοποιήσω, δεν θα εκμεταλλευτώ, δεν θα βιάσω.

Στο δικό μου το M/s φροντίζω, αφοσιώνομαι, δίνω ώθηση και δεν φοβάμαι να δείξω την αγάπη μου και το χάδι μου απλόχερα όταν το κρίνω.

Αλλά αυτό δεν είναι ηθική είναι απλά το ήθος μου.

Με αυτό πορεύομαι.

Τα περί ηθικής είναι απλα΄τσιτάτα φιλοσόφων και παπάδων, βλακείες κομματικών γραφειοκρατών, μαστούρα γιαγιάδων που κάνουν μετάνοιες και σιγοψυθιρίσματα χεσμένων μικροαστών .

Πορευτείτε ανήθικα με οδηγό την ανθρωπιά σας σύνκαυλοι….

Iagos

 

 

κάποιοι φροντίζουν να κάνουν το M/s ανήθικο... βρόμικο και αισχρό...
αηδιάζω και μόνο που ξέρω...
αν είναι έτσι το M/s τους το χαρίζω να το κάνουν λάβαρο και να παινεύονται...