Ηλικία υποτακτικών : πλεονέκτημα ή τροχοπέδη;

Τα είπατε όλα σε μια φράση θεωρώ.

 

Εκτιμώ κι αντιλαμβάνομαι την τοποθέτηση σου όμως πιστεύω πως υπάρχει φυσική προδιάθεση.

 

Χμ…
Αντιλαμβάνομαι ομοίως γιατί το πιστεύετε.
Τα στερεότυπα που λέγαμε…
Ίσως θα ήταν ενδιαφέρον θέμα για άλλο νήμα ωστόσο.

Σε κάθε περίπτωση σεβαστή η άποψη σας, και καλοδεχούμενη η συμμετοχή σας στο νήμα.

 

Στα 41 εγώ αυτό που θα πω με όποιες ελάχιστες εμπειρίες έχω από αυτό τον χώρο είναι ότι ο χρόνος είναι αμείλικτος.
Δεν μπορείς πράγματα που τα έκανες στα 25 να τα κάνεις και στα 40 με την ίδια ευκολία.
Θα δώσω ένα χαζό ίσως παράδειγμα για την Θεσσαλονίκη που ζω(τρομάζω να σκεφτώ τι συμβαίνει στην πρωτεύουσα).
Θα πει λοιπόν η Κυρία έλα να μου καθαρίσεις το σπίτι.Πολύ ωραία τελειώνεις τις επαγγελματικές σου υποχρεώσεις και πηγαίνεις στον χώρο Της.Τελειώνεις και επιστρέφεις στον χώρο σου.
Όπως και να το κάνουμε στο πέρασμα του χρόνου οι αντοχές δεν είναι ίδιες.Την απόσταση δεν την βάζω στην κουβέντα αλλά ξαναλέω τρομάζω να σκεφτώ τι γίνετε αντίστοιχα στην Αθήνα.
Άρα ναι η ηλικία από ένα σημείο και μετά μπορεί να είναι τροχοπέδη.Ίσως να βοηθάει αν τα 2 μέλη της σχέσης μένουν κάτω από την ίδια σκέπη.

 

Κάθε αναφορά σε παραμέτρους/περιπτώσεις σε κάθε είδους ανθρώπινης σχέσης ψάχνει τα άλλοθι της πάρτης μας.
Κάτι ανάμεσα σε "παρ' τον παππά", "αμαρτίαν ουκ έχω", "οι άλλοι φταίνε", "μακρυά απ΄τον κώλο μας κι όπου θέλει ας πάει", "οι που δεν είναι μαζί μας, είναι οχτροί μας"...
Μια ιδιότυπη μορφή κοινωνικού αυτοματισμού με αφορμή οτιδήποτε έχει να κάνει με την προσωπική ή συλλογική μας οπτική/θέση/συμπόρευση.
Το φαινόμενο είναι πιο διεθνές κι απ΄το "κλείσ' την πόρτα, κάνει ρεύμα"...

 

Υπάρχουν παράγοντες προσωπικοί και παράγοντες αντικειμενικοί που αλλάζουν ανάλογα με την ηλικά, όπως θίχτηκε στα προηγούμενα σχόλια. Ο νέος υποτακτικός είναι προφανώς πιο άπειρος, μπορεί αναποφάσιστος, μπορεί να μην ξέρει ακόμα τι θέλει και σε τι έκταση (προσωπικοί παράγοντες), αλλά συνήθως είναι πιο ευέλικτος χρονικά, με λιγότερες υποχρεώσεις και περιορισμούς (αντικειμενικοί παράγοντες). Ένας ώριμος μπορεί να έχει τα αντίστροφα. Πέρα από αυτό, σημασία έχει και τι θέλει και ο Κ: μπορεί κάποιος να μην ενδιαφέρεται για έναν πολύ έμπειρο, απλά και μόνο επειδή τον εξιτάρει να πάρει κάτι απείθαρχο και να το μετατρέψει ο ίδιος σε αυτό που θέλει. Εδώ η δυσκολία είναι μέρος της ηδονής. Ένας ώριμος Υ, με την έννοια ότι το έχει καλλιεργήσει το πράγμα και όχι απαραίτητα ώριμος ηλικιακά, είναι λίγο έτοιμο πιάτο. Επομένως, ανάλογα και με τα θέλω του Κ έχεις και την απάντηση. Εγώ π.χ. ίσως και να βαριόμουν με έναν εντελώς ώριμο και εκπαιδευμένο, γιατί το να βλέπεις το βλέμα κάποιου που συναντά πρωτόγνωρα πράγματα είναι μέρος της ηδονής.

 

Η ηλικία και η απειρία ποικίλει και στη κυρίαρχη πλευρά αλλά η διαφορά είναι ότι ένας υποτακτικός θα μπορούσε να ζητάει κυρίαρχη μικρότερης ηλικίας ακόμα και άπειρη(προσωπικά αυτό προτιμώ) ενώ αντίθετα καμία υποτακτική δεν θα προτιμούσε μικρότερο και άπειρο κυρίαρχο.
Βέβαια, η εμπειρία δεν συνάδει ντε και καλά με την ηλικία..

 

Νομίζω ότι η εμπειρία έχει να κάνει με την ηλικία η αντίληψη μάλλον όχι

 

Ναι, συμφωνώ κατά κανόνα.
Αλλά σίγουρα κάποιοι ξεκινάνε μεγαλύτεροι ή δεν έχουν τόσες ευκαιρίες να αποκτήσουν εμπειρίες και για άλλους ισχύει το αντίστροφο, αυτό εννοώ.

 

Εστιάζετε στην χρονική ευχέρεια, ωστόσο το νήμα δεν πραγματεύεται αυτή, αλλά την ηλικία και ότι απορρέει από την τελευταία και μόνο.

 

Οπως σε όλα, με τρεις λέξεις, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Παραμένουν ενδιαφέρουσες παρ´ολα αυτά, οι οπτικές έκαστου.