Ηλικία υποτακτικών : πλεονέκτημα ή τροχοπέδη;

Τα 100 πρώτα χρόνια είναι δύσκολα...  

 

Παλι καλά!
36.499 και σήμερα..

 

Ανεξαρτήτως της ηλικίας του υ δεν είναι καλύτερα το Κ να είναι μεγαλύτερο σε ηλικια

 

Μήπως το προτιμάτε επειδή σας αρέσει να ελέγχετε τα πράγματα από κάτω;

 

Καλή σκέψη, δεν μου είχε περάσει από το μυαλό.
Γίνεται όμως αυτό;

 

welcome to topping from bottom

 

Προσωπικά δεν με απασχολει πια το ηλικιακό.

Η στολή ...νοικοκυρουλας έχω δει να πηγαίνει εξίσου καλά και σε μικρότερες και μεγαλύτερες ηλικίες.

Η πηγμενη προσωπικότητα , η κατασταλαξη, η ιδεολογία , η συγκρότηση λίγα μου λένε. Μου αρκεί η ικανότητα για δικαιοπραξια 

Πρέπει να της πηγαίνει και να τιμα τη στολη της. Να -παιζει για το φασκιολι και την ποδια-

Στα ιδιαιτέρως αξιολογούμενα προσοντα, ασχέτως ηλικίας , θα εβαζα την ύπαρξη πεποίθησεων όπως :

α) εγώ είμαι και καμιά άλλη
β) Την πομπωδη στάση και μεγαλοπρέπεια. Όσο πιο πομπωδης και μεγαλοπρεπής τόσο καλυτερα  .
γ) Τον ευγενή η αγενη τσαμπουκαλισμο, τον ρεμπελισμο ιδίως αυτόν που τυγχάνει τροφοδοτουμενος από απάτες και αυταπάτες. 
δ) Τον ινφλουσιακο ινσταγκραμισμο κ φεισμπουκισμο 

Η κατεμε προτιμώμενη υποτακτικοτητα είναι λειτούργημα που λειτουργείται ανεξάρτητα της ηλικιας  

 

Ένα άτομο άνω των 40 σίγουρα λόγω ηλικίας αν δεν έχει την εμπειρία θα έχει κάποια στερεότυπα...αν καταφέρεις να το κάνεις να τα ξεπεράσει τότε έχεις τον πιο ιδανικό υποτακτικό που μπορείς να τον κάνεις ότι θες.

 

η ηλικία είναι απλά ένα νουμερο...δεν καθοριζει κάτι όπως η θέληση και τα πιστευω μας

 

το καλύτερο θεωρώ οτι ειναι να ειναι καπως μεγαλύτερη ώστε να είναι συνηδητοπιημένη για το γιατί γίνονται όλα αυτά και γιατί η ζωή της θα είναι διαφορετική απο μια βανίλλα ζωή

 

Θα έλεγε κανείς ότι τα χρόνια κάνουν τους ανθρώπους να ωριμάζουν. Εγω πάλι θα έλεγα ότι οι καταστάσεις και τα βιώματα κάνουν τους ανθρώπους να ωριμάζουν. Μπορουμε γενικόλογα να δεχθούμε ότι, ένα νεαρό άτομο δεν έχει προλάβει να έχει ακόμη τα βιώματα που του δίνουν αυτήν την ωριμότητα. Και ίσως ένα άτομο μεγαλύτερης ηλικίας να εχει κάποια. Ναι, αλλά κάποιος άλλος θα πει ότι, το να σου τυχαίνει μια κατάσταση, δεν σημαίνει ότι διδάσκεσαι από αυτή. Και άρα ότι σε ωριμάζει περισσότερο.


Τελικα νομίζω έχει να κάνει με τον άνθρωπο. Με την δυνατότητα που έχει να αντιλαμβάνεται το εξωτερικό του περιβάλλον, τον εσωτερικό του κόσμο, τα θέλω του. Να καταφέρνει να διαλύει τα στερεότυπα του, να προσπερνά τις αγκυλώσεις και τα θεσφατα της κοινωνικής νόρμας και να ικανοποιεί τις ανάγκες και τα πάθη του. Και αυτό μπορεί να το καταφέρει σε οποιαδήποτε ηλικία ή και ποτέ.


Δεν έχει να κάνει όμως μόνο με το υποτακτικό άτομο. Ένα υλικό δεν φτάνει να είναι εύπλαστο. Χρειαζονται και οι κατάλληλες δεξιότητες από αυτόν που θα το επεξεργαστεί για να βγάλει αποτέλεσμα. Και αν κάποιος έχει την ικανότητα, ποσό εύπλαστο χρειάζεται να είναι το υλικό; Και είναι πλεονέκτημα ή μειονέκτημα να δουλέψεις με ένα δύσκολο υλικό, μια καλά δομημένη και παγιωμένη προσωπικότητα;


Μάλλον δουλεύοντας με ένα δύσκολο υλικό θα διαπιστώσεις ότι, και αυτό μπορεί να γίνει εύπλαστο και θα βγάλει ένα δυνατό αποτέλεσμα. Αρκει να κοπιάσεις.


Και αν η πρόκληση δεν είναι μεγάλη τότε, πως θα είναι το αποτέλεσμα;

 

Πώς φαντάζεστε αυτή την μεγάλη πρόκληση;