Ημερόλογιο

Γράφω όπως κάποιος που πίνει μπύρες και καθυστερεί να πάει για κατούρημα.

Έχεις κατεβάσει ήδη την δεύτερη και ξεκινάς την τρίτη μπύρα και νιώθεις την κύστη σου να σου φωνάζει, μαλάκα δεν πάει άλλο.

Πας στον αστραφτερό καμπινέ, την βγάζεις έξω και σημαδεύεις το κέντρο. Και μετά ο πανικός. Που να κρατήσεις το στόχο σου. Κατουράς το καπάκι, το πάτωμα, το πιγκάλ, τα πλακάκια στον τοίχο...

Προσπαθείς να μη πετύχεις και τον εαυτό σου, αλλά τα χέρια σου έχουν ήδη λουστεί με το κάτουρο της μπύρας. Αυτό για 30 περίπου δευτερόλεπτα. Που σου μοιάζουν για δύο γεμάτα λεπτά.

Κάπου στη μέση του κατουρήματος η ροή αρχίζει και χαλαρώνει. Οπότε αποφασίζεις να κάνεις και δήλωση.

Κατουρώ στο κέντρο και σηκώνω και το στομάχι περήφανος γιατί βρίσκω στόχο. Ρυάκια από κάτουρο στα πλακάκια ακόμα σβήνουν. Κάνω πως δεν τα βλέπω. Εγώ κατουρώ στο κέντρο.

Κάπου στα 3/4 αρχίζω και να καυλώνω ελαφρώς. Μου περνάει και η εικόνα μίας γυναίκας γονατιστής από πίσω μου να μου την καθαρίσει όταν τελειώσω.
Τεμπέλης και σεξομανής. Οπότε αρχίζω και δυσκολεύομαι στο κατούρημα.

Κάνω τότε σκέψεις φιλοσοφικές. οτιδήποτε χρειαστεί για να τελειώσει τούτο το ρημάδι. Το επαναφέρω στην σωστή του θέση και μετά την τινάζω. Σηκώνω το σώβρακο και κουμπώνομαι. Δεν πλένομαι, θα ξανάρθω...

Ηλίας(16/1/2011)