Η Άννα μου έφυγε...

Απάντηση: Η Άννα μου έφυγε...

Έμαθες τα παιδιά σου πολλά και σημαντικά πράγματα Εύα. Τα έμαθες να αγαπούν και να σέβονται το συνάνθρωπο, να είναι περήφανα γι αυτό που είναι, να αναζητούν την αλήθεια, να είναι δυνατά και ανεξάρτητα, να εκτιμούν την ελευθερία..
Η Άννα σου, αυτός ο Άγγελος αναρωτιόταν και ήθελε να μάθει το πότε ένας άνθρωπος είναι πραγματικά ελεύθερος. Σε άκουσα να λες, όπως και όλοι όσοι ήμασταν εκεί την ώρα του αποχαιρετισμού της, ότι το μυστικό δεν της το είχες πει. Φοβόσουν μη το μάθει. Νόμιζες έτσι ότι της το έκρυβες καλά. Η Άννα σου απλά ψάχτηκε πολύ στο να βρει την αληθινή απάντηση. Και τώρα απλά είναι ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Καλή μου και αγαπημένη μου φίλη Εύα, είσαι μια πολύ δυνατή γυναίκα και ένας μοναδικά υπέροχος άνθρωπος. Σε θαυμάζω όσο έχω θαυμάσει ελάχιστους στην ζωή μου.
Σκουπισε τα δάκρυα από τα μάτια, σήκωσε και πάλι ψηλά το κεφάλι όπως κάνεις πάντα στις άσχημες και συνέχισε. Ακούς?
Συνέχισε επειδή δεν έχεις καν το δικαίωμα να σταματήσεις εδώ και να λιμνάσεις ...
Ένας σπουδαίος άνθρωπος που σε ξέρει καλά άκουσα να σου λέει: «Μοίρα σα και την δική σου Εύα, έχουν μόνο οι ηγέτες». Σίγουρα αυτός κάτι θα ήξερε.
Προχώρα λοιπόν μπροστά. Έχεις και άλλους που σε χρειάζονται και τους είσαι σημαντική και απαραίτητη.
Να’ σαι καλά για να την θυμάσαι πάντα. Όλοι θα θυμόμαστε τον ξανθό σου Άγγελο, με την καλή καρδιά, το ζεστό χαμόγελο, και τα μεγάλα εκφραστικά γκριζογάλανα μάτια..

 

Απάντηση: Η Άννα μου έφυγε...

συληπιτήρια ! δεν υπαρχουν λογια για ενα τετοιο χαμο..
καταλαβαινω...
η αννα ειναι ενα αγγελουδι...μαζι με το γιο μου
καλο ταξιδι..αννουλα....

 

Απάντηση: Η Άννα μου έφυγε...

Τα λόγια ειναι φτωχά μπροστά σε ενα τόσο μεγάλο πόνο. Κουράγιο...

 

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΟΥΝ ΤΗΝ ΛΥΠΗ, ΤΟΝ ΠΟΝΟ, ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΝΟ ΠΟΥ ΝΟΙΩΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟ. ΕΧΑΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΝΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΝΑΖΗΤΩ. Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΟΝΟΣ ΟΛΩΝ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ….

ΤΑ ΟΛΟΨΥΧΑ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΑΓΙΚΟ ΧΑΜΟ ΤΗΣ ΑΝΝΟΥΛΑΣ ΣΟΥ. ΕΙΘΕ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ. ΕΙΘΕ Ο ΠΑΝΔΑΜΑΤΩΡ ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΕΠΟΥΛΩΣΕΙ ΤΗΝ ΠΛΗΓΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ.

Ο ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ ΕΛΕΓΕ ΠΩΣ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΛΑ ΠΡΟΠΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΟΧΘΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ. ΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΣΕ ΠΑΡΗΓΟΡΗΣΕΙ ΕΧΕ ΚΑΤΑ ΝΟΥ ΠΩΣ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΟΠΟΤΕ ΟΡΙΣΕΙ Ο ΘΕΟΣ, ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΛΙ ΕΝΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΟΥ..


ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Slave_to_love

 

Απάντηση: Η Άννα μου έφυγε...

Τα θερμά μου συλλυπητήρια. Κουράγιο. Να ζεις και να τη θυμάσαι.

 

Συλλυπητήρια κι από μένα, δεν ξέρω τι άλλο να πω εκτός από το ότι πεθαίνουν αυτοί που ξεχνάμε...

 

Μια Κινέζικη παροιμία λέει
-Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από τον πόνο του γονιού που χάνει το παιδί του-
Δεν έχω λόγια να σου πω που θα απαλύνουν τον πόνο... παρά μόνο... κουράγιο.

 

Τι να πει κανείς και τι να γράψει... όταν ο χαμός είναι αβάσταχτος...

 

Απάντηση: Η Άννα μου έφυγε...

oTI KAI NA ΠΕΙΣ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ

ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ

 

Δεν υπάρχουν λόγια να απαλύνουν το πόνο σου.Η είκόνα της θα είναι πάντα χαραγμένη στο μυαλό σου.Δέξου τα θερμά συλλυπητήρια όλων μας και ΚΟΥΡΑΓΙΟ.Εχεις περάσει πολλές δοκιμασίες στη ζωή και αυτή είναι η μεγαλύτερη.

 

Γλυκιά μου και πολυπόθητη Ευα ο χαμός που είχες είναι από τους πιο δυσβάστακτους. κάτι τέτοιες στιγμές σε κάνουν να αναθεωρείς πολλά πράγματα στην ζωή. Δαν θα σου πω ότι καταλαβαίνω πως νιώθεις γιατί θα είναι ψέματα, αλλά θα σου βροντοφωνάξω να φανείς δυνατή και να αντέξεις και αυτήν την δοκιμασία της ζωης. Έχεις δύναμη και τα χαμογελά των δυο άλλων σου παιδιών θα σε βοηθήσουν πολύ στην δύσκολη ώρα που περνάτε…
Συλλυπητήρια..

 

Βρήκα μια παλιά φωτογραφία
Από όταν ήσουν παιδί
Και βλέπω ένα υπέροχο χαμόγελο
Να στολίζει το αγγελικό πρόσωπο σου.
Αισθάνομαι την παρουσία σου
Και ξαφνικά,
Η καρδιά μου
Θυμάται πάλι την αγάπη.

Κοιτώ τα αντικείμενά σου,
Απομεινάρια από έναν άλλο καιρό,
Μακρινό και περασμένο.
Μοιάζει σαν να έχουν περάσει αιώνες
Από τότε.

Τότε...
Δέκα μέρες ή ένας αιώνας πριν.
Η μυρωδιά σου ακόμα πάνω τους
Τα έχει σημαδέψει για πάντα
Αυτή η ευωδιά τους
Μου αγγίζει την ψυχή
Μου φέρνει γαλήνη.

Θυμάμαι ποια ήσουν
Ποια θα μπορούσες να γίνεις
Τα όνειρά σου
Την τρυφερότητα σου
Το γέλιο που μοιραστήκαμε
Τον πόνο που προκαλέσαμε
Η μία στην άλλη.

Αναρωτιέμαι τι να απέγινες...
Που να είσαι τώρα;
Πού να πήγες;
Τώρα που το σώμα έχει μένει πίσω
Τώρα που το πνεύμα σου είναι ελεύθερο
Από την κακία του κόσμου τούτου
Ποια μονοπάτια να έχεις διαλέξει;
Είσαι ζεστά σε αυτά τα ταξίδια σου;
Πώς να μην ανησυχώ;
Μάνα είμαι.

Καμιά φορά νομίζω
Πως είσαι το γκρίζο και κίτρινο πουλί
Που τραγουδάει χαρούμενα
Και υποδέχεται την ανατολή
Κάθε πρωί στην αυλή μας.
Σαν πουλάκι δεν έκανες συνέχεια;
Ή μήπως είσαι εκείνη η παράξενη
Πανέμορφη γάτα
Που επιστρέφει ξανά και ξανά,
Από την μέρα ‘κείνη
Για να την ταΐζουμε.
Και μετά
Η αθεόφοβη
Εξαφανίζεται
Το ίδιο παράξενα και ξαφνικά
Όπως εμφανίζεται.

Είμαι σίγουρη πως
Σε ακούω καμιά φορά.
Η φωνή σου αντιλαλεί
Στον κρύο χειμωνιάτικο αέρα.
Με φωνάζεις.
Τρέχω με ελπίδα έξω
Αλλά κανείς δεν στέκεται εκεί.
Δεν μου φώναξες να σου ανοίξω;
Μήπως κοιτάζω πολύ χαμηλά;

Που είσαι κοριτσάκι μου;
Μου λείπεις αφόρητα.
Πονάω.
Νιώθω όμως την παρουσία σου
Όποια μορφή και να παίρνεις εσύ.
Ξέρω πως είσαι κάπου καλύτερα
Σε ένα μέρος όμορφο και καταπράσινο
Χωρίς μίσος και θάνατο.
Αυτό είναι το νέο σου σπιτικό.
Κάποια μέρα θα σε επισκεφτώ εκεί
Να δω τι κάνεις.

Ξέρω πως θα είσαι κοντά μου
Ό,τι και να συμβεί.
Θα με προσέχεις
Θα μου δίνεις συμβουλές
Θα με καθοδηγείς.
Ξέρω πως τα ανεξήγητα
Που συμβαίνουν
Είναι σίγουρα
Οι δικές σου σκανδαλιές!

Μου ψιθυρίζεις στο αυτί
Κάθε βράδυ.
Με παρηγορείς.
Κοιμόμαστε αγκαλιά
Και με σκεπάζεις με τα φτερά σου.
Το ξέρω...
Μου λένε πως κάποιες φορές
Χαμογελάω στον ύπνο μου.

Σε θυμάμαι κόρη, φίλη,
Αγάπη και συντροφιά μου.
Είσαι μαζί μου,
Δεν πρέπει να φοβάμαι πια.

Όχι, δεν φοβάμαι πια.


~ Για την Εύα