Η Αλίκη στη χώρα των θυρών ...

Καλώς ήρθες φίλη ή φίλε υποτακτική . Ανέβα στο άλογο και ακολούθησε με…

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]

Κατεβαίνεις από το άλογο και δύο πόρτες αντίκρυ σου σε περιμένουν.
Σε μία επιλογή δίχως επιστροφή .

Πίσω από την ψηλή αυτού του ακριβού αρχοντικού , στέκεται ένας υπέροχος άνθρωπος . Το μέγεθος του διανοητικού του επιπέδου , μπορεί να σου προκαλέσει μόνο δέος . Η προσωπικότητα του κερδίζει αβίαστα το σεβασμό σου και η ομορφιά του … Αχχχ η ομορφιά του , σε κάνει να νιώθεις ένα παιδί τόσο δα μικρό , μία κουκίδα δίπλα από τη σκιά του , μία από τις τελείες στην ιστορία της ζωής του…

Παρόλα αυτά σε περιμένει να σε υποδεχθεί και να σε καλώς ορίσει στα κρυφά του μονοπάτια. Τα κεριά ανάβει και το τραπέζι σε περιμένει . Να γευματίσεις και να χαθείς στα σύννεφα μαζί του . Μα περίμενε μην επιλέξεις ακόμα , γιατί υπάρχει ακόμα μία πόρτα και ας είναι η στερνή.

Είναι η πόρτα ενός ανθρώπου από την κάστα των εργατών . Απέριττη μα όχι κακοφτιαγμένη . Άνθρωπος άσχημος και τόνων χαμηλών . Λειτουργεί πιότερο με τον ένστικτο και δε συνηθίζει να φιλοσοφεί . Ζει γιατί έτσι του έλαχε και μόνο του πάθος να βασανίζει . Να κάνει τον άλλο να γονατίζει από πόνο , να εκλιπαρεί έλεος από την κοντόχοντρη σκιά του και στο ταξίδι που πρόκειται να ακολουθήσεις να προκαλεί τις πιο δυσώδεις αναμνήσεις σου . Μα σε αυτό που κάνει καλός είναι και σίγουρο ένα είναι … Θα νιώσεις πιο φθηνός από τα άπλυτα εσώρουχα σου … Τόσο φθηνός που θα αποκτήσεις μία ανυπέρβλητη αξία λόγω της μοναδικότητας της ευτέλειας σου.

Σε περιμένει και τα εργαλεία του ακονίζει . Δε θα σε σκοτώσει , αλλά ίσως μετά να τον εκλιπαρήσεις και για αυτό…

[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]

 

Προφανώς και του εργάτη Ηλία μου.
Αν και αγωνιώ να δω που θα το εξελίξεις, λόγω αριστερού παρελθόντος διαλέγω τον εργάτη.
Ο άρχοντας μου κάνει λίγο κυτταρίτιδα...σκέτη νέα δημοκρατία...

 

Σου υπόσχομαι να δείξω ξεκάθαρα που το πάω , αφού πρώτα αφήσω λίγο να εξελιχθεί η ψηφοφορία ανηπηρέαστη  

 

διάλεξα τον εργάτη διότι γνωρίζει περισσότερα κατατόπια όλο και κάποιες φορές θα έχει περάσει έστω και κρυφά και πιστεύω είναι ο λιγότερο επικινδύνως αλλα και ο ποιο μακρύς

 

Του άρχοντα/ αρχόντισσας βεβαίως. Να προχωράμε και να μαθαίνουμε θέλουμε, όχι να ταλαιπωρούμε τη ζωή μας με λαϊκούς....

 

αν είναι τόσο διανοητικά ικανός ο άρχοντας θα καλύψει και αυτά που κάνει ο εργάτης σκέφτηκα, συν ότι όποιος μου εμπνέει σεβασμό θέλω να είναι από την προσωπικότητά του και όχι από την κατάστασή του και τον ψήφισα.

 

Απάντηση: Η Αλίκη στη χώρα των θυρών ...

Αντε,παιδια..ψηφιστε!Θελω να δω τη συνεχεια...

 

Απάντηση: Η Αλίκη στη χώρα των θυρών ...

Απο τη θύρα του Άρχοντα,γιατί δε μ αρέσουν οι τυποποιημένες εργασίες..

 

Απάντηση: Η Αλίκη στη χώρα των θυρών ...

... Χωρίς κανένα δισταγμό.. φλας αριστερά προς την πόρτα του Εργάτη μόνο και μόνο γι΄αυτή τη φράση..

Θα πάω κι ας μου βγεί και σε κακό.

 

Η ερωτηση σου, η απαντηση μου:

http://en.wikisource.org/wiki/The_Road_Not_Taken

Να 'σαι καλα Ηλια, κι εσυ και τα οραματα σου.   Απο τον φουρνο που βγηκες δεν βγαινουν πολλοι πια, ειναι παλιομοδιτικος.  

 

Διαλέγεις την πρώτη θύρα και συναντάς το φως. Βρίσκεις τις απαντήσεις που πάντα αναζητούσες. Ύστερα από ώρες έχεις μάθει πια ποιος είσαι. Το τι θέλεις μπορεί να το ήξερες , αλλά τώρα γνωρίζεις και το γιατί.

Η νύχτα εξελίσσεται σε ένα ταξίδι παραμυθένιο. Σκοτάδι ακόμα όταν ξαπλώνεις δίπλα του/της . Έρωτας που τρυφερά και γλυκά σε ανυψώνει. Οι ανάσες δένονται και στροβιλίζονται και χέρια που μεταξύ τους μπλέκονται για να σας ταξιδέψουν συντροφιά στις αθώες αναμνήσεις του Μορφέα. Μία απορία στέκεται διστακτικά , σαν μικρό αγκάθι στα τελευταία σας βήματα πριν κοιμηθείτε. Πόνος ;

Την σκέψη σας διαβάζει και την απάντηση σας δίνει.
«Μα ποτέ δεν σου τον υποσχέθηκα…»

Διαλέγεις την δεύτερη την θύρα και το βρώμικο πάτωμα σε περιμένει. Εκεί βουτηγμένος στις μυρωδιές του φόβου , χάνεις τα «ρούχα» σου. Πρώτα της αξιοπρέπειας , μετά των κοινωνικών σου καταβολών και ακατάπαυστα συνεχίζει με το βρώμικο «σουγιά» να σου αφαιρεί ότι περιττό θεωρεί για αυτόν/αυτήν. Το μόνο που ακούς , το μόνο που μυρίζεις , το μόνο που αντιλαμβάνεσαι είναι ο πόνος. Πόνος οξύς , που δυνατά και έντονα πλημμυρίζει την οντότητά σου εκτοπίζοντας το όλον από μέσα. Αντικαθιστά την ηδονή , το δάκρυ , την χαρά και σβήνει ό,τι άλλο θα μπορούσε ιεραρχικά να σε προσδιορίσει. Πόνος που απλώνεται και καταλαμβάνει την συνειδητότητα και την ανθρώπινη λογική σου. Λίγο πριν τα χάσεις τελείως και αρχίσεις να μουγκρίζεις και να λειτουργείς σαν ζώο και μόνο , αναρωτιέσαι το γιατί.
Ένα «καρφί» που διαπερνά το δέρμα σου η απάντηση του/της και μετά δεν σκέφτεσαι πια καθόλου…

Κρατάω τις ψήφους 10 για την πρώτη και 7 για την δεύτερη. Μπορείτε αν θέλετε να αλλάξετε την ψήφο σας. Πιθανόν να αδικηθήκατε , ακόμα και να ξεγελαστήκατε. Το κείμενο είναι στημένο ώστε να δημιουργεί πλάνες. Δεν σας είπα πουθενά ψέματα , αλλά και η αλήθεια άλλωστε δεν είναι πολλές φορές ένα ψέμα που μας βολεύει ; Ένα άλλοθι για να δικαιολογήσει τις επιλογές μας ;

Αν από την άλλη δεν άλλαξε η άποψή σας χαίρομαι για αυτό. Δείχνετε να γνωρίζετε τι θέλετε πέρα από κάθε παραμύθι. Απολαύστε με την ίδια ευχαρίστηση και τις «ζωντανές» σας επιλογές…

 

Δεν μπορώ να απαντήσω. Θέλω και τα δύο σε ένα.