Η Ανδροπρέπεια - Aνδρισμός των υποτακτικών

'Aντρες....
...Η αλήθεια είναι ότι έχω αυτήν την έκτη αίσθηση, τους νιώθω όταν τους βλέπω.
Φαίνονται συντηρητικοί και συγκροτημένοι μέσα στα επαγγελματικά κοστούμια τους,
αλλά βαθιά μέσα στο μυαλό τους υποβόσκει η υποτέλεια, περιμένοντας
την πρώτη ευκαιρία για να εκδηλωθεί.

Και πιστέψτε με, είμαι η καταλληλότερη γι αυτή τη δουλειά.
Να τους ωθώ να εκλιπαρούν για τη μεγαλύτερη δυνατή ταπείνωση...

 

Oscarwil σωστά ισχυρίζεσαι οτι το ερώτημα "είναι άνδρας" δεν δέχεται αληθοτιμή. Στο υπο περιορισμούς δείγμα ποιά είναι η άλλη διακριτή εκτός απο το άντρας; Σίγουρα δέν μπορούμε να δώσουμε πεδίο ορισμού για την έννοια "ανδρας" (άρα και αληθοτιμή), ανήκει στα ελλιπή κατηγορηματικά σύμβολα (δεν είμαι και 100% βέβαιος γι αυτό για να πώ και την αλήθεια...). Δεν είναι ο σκοπός μου να δώσω ορισμό για τον άνδρα. Θέλω να βρώ αν οι 2 διακριτές έχουν κοινό γεωμετρικό τόπο,οχι να τον ορίσω, μόνο το αν έχουν.(γνώμη μου οτι δέν έχουν, ομως γι αυτό συζητάω. ) Και βεβαίως εαν υπάρχουν παραπάνω απο 2 διακριτές σε αυτό το δείγμα, ποιές είναι αυτές.
Στο δείγμα επιμένω, διότι οι κατηγορίες που απέκλεισα πιθανόν να μή δέχονται οι ίδιοι τους εαυτούς τους ως άνδρες. Κάνουν πιό πολύπλοκη την ανάλυση, και πιθανόν να μην ενδιαφέρονται (συνεπώς ούτε και θίγονται; )ούτε οι ίδιοι για τον ορισμό της φυλετικής τους ταυτότητας. Αυτοί που θίγονται απο τις μέχρι τώρα συζητήσεις είναι αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους άντρες.
Σε ευχαριστώ τέλος για τις σαφής απαντήσεις σου, και την αποφυγή εντυπωσιασμών.

 

Οντως. Αλλά το ζήτημα είναι ότι τέθηκε, και τίθεται επί τόσες σελίδες αυτό το ερώτημα. Δεν θα 'ναι απλή η απάντησή του για να αργούμε τόσο... Αλλιώς θα μας είχε καλύψει η απάντηση που δίνει το (φόρουμ του) Madame Figaro: ’ντρας, είναι ο "κουνήσου μάγκα και ρίχτα τα φράγκα" - κοινώς, μη μας το κουράζεις και πολύ με το μπες-βγες, και φρόντισε να καλύπτεις τα έξοδά μας. Φρονώ ότι επιχειρούμε μια βαθύτερη ερώτηση.

Αυτό δεν το σχολιάζω γιατί είναι συναίσθημα - πώς να απαντήσω σε συναίσθημα γραπτώς;   Πάντως, πρώτον έχεις κάθε δικαίωμα να το εκφράζεις και δεύτερον, δεν νομίζω ότι η "πρακτική" φιλοσοφία που εμφανίζεται καμμιά φορά στα ποστ κάποιων βλάπτει ή αποπροσανατολίζει. Αν έβλεπα στο φόρουμ να αναλύεται "η στάση της Ανατολής απέναντι στο Επέκεινα" θα ήμουν ο πρώτος που θα είχα χιουμήξει. Από την άλλη, η γκρίνια για τους "φιλοσοφίζοντες", αντί -ενδεχομένως- για τα επιχειρήματά τους, έχει αρχίσει να μου τη δίνει.

Ως Dom "διδάσκεις" υπομονή, έτσι δεν είναι:-;

Δεν στέκομαι στην Λογική διαφωνία του oscarwil, που είναι έγκυρη. Εχω βαθύτερη διαφωνία. Για να την εξηγήσω όσο πιο απλά μπορώ (όχι ότι δεν καταλαβαίνεις εσύ, για να μην έχω παρερμηνείες από κανέναν) θα το "κουράσω" λίγο.

Χτες το απόγευμα, σε ένα φιλικό σπίτι, είχα φάει κάτι που με πείραξε. Επρεπε να το βγάλω και δεν ήθελα να βάλω δάχτυλο στο στόμα - αγένεια μπροστά στους οικοδεσπότες. Η καλή μου φίλη που με φιλοξενούσε, μου λέει, "Κάτσε μια στιγμή, να βάλω TV, έχει Μικρούτσικο". Ξέρασα αμέσως, ανακουφίστηκα, αλλά πρόλαβα να δω 2-3 ενδιαφέροντα πλάνα.

Είχε καλεσμένη μια τρανς, χειρουργημένη με (χωρίς!) τα όλα της, ορμονοθεραπεία από τα 15 κλπ. Στην συνέντευξη που τον έβαζε να της πάρει, τον οδήγησε να κάνει την εξής ερώτηση: "Εχει εξαφανιστεί τελείως ο άντρας μέσα σου;" Απάντηση: "Τον άνδρα μέσα μου, τον κρατώ για τα δύσκολα".

Το αναφέρω για δύο λόγους:

1) Για να δείξω ότι, ακόμη κι αυτό το άτομο που αρνήθηκε τον ανδρισμό μέχρις εσχάτου βαθμού, που αποποιήθηκε κάθε ιδέα της ανδρικής "εικόνας", που εξήγησε ότι είπε στον φίλο της την αλήθεια ΜΟΝΟΝ όταν σοβάρεψε ο δεσμός τους (μη γελάτε, μπορεί να την "πάθει" κι ο καλύτερος), αυτό το άτομο, ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕ να ξεφύγει από το ολικό στερεότυπο, από την κοινωνική αναπαράσταση του τί είναι άνδρας. Ο άνδρας είναι για τα δύσκολα, είπε.

2) Για να δείξω επίσης ότι, δυστυχώς, το πρόβλημα ΔΕΝ υπάγεται στα διακριτά μαθηματικά. Δεν υπάρχουν δύο διακριτές τιμές (άνδρας, γυναίκα).

Εξηγώ:

Αν σταθείς στον βιολογικό ορισμό, ένας άνθρωπος γεννιέται άνδρας και πεθαίνει άνδρας. Τελεία. Ακόμη και η τρανς που ανέφερα παραπάνω, δεν μπορεί να αλλοιώσει τα χρωμοσώματά της. Δεν μπορεί να παίξει με το χρωμόσωμα Υ. Θα πεθάνει "άνδρας". Αυτό θα βρει όποιος την ξεθάψει μετά από 300 χρόνια.

Αν όμως, κοιτάξεις τον ιστορικοκοινωνικό ορισμό τότε υπάρχει ένα συνεχές (με μαθηματικούς όρους) ανάμεσα στον Ανδρα και στην Γυναίκα, δηλ. τις κοινωνικές αναπαραστάσεις που έχουμε γι αυτούς τους ρόλους / έννοιες.

Να μην επεκταθώ παραπάνω: μια "τζαζλή" που ντύνεται αντρικά και ακκίζεται σε μπαρ στο Γκάζι, έχει όμως κρίσεις ευαισθησίας (που θυμίζουν γυναικείο σετρεότυπο) κλπ. κλπ. προφανώς βρίσκεται σε άλλο σημείο του "συνεχούς" ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα, σε άλλο ο συνειδητοποιημένος ομοφυλόφιλος και σε άλλο ο κοινώς ονομαζόμενος "κωλομπαράς".

Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίπλοκα, γιατί, νομίζω, κανένας μας δεν μένει ΣΤΑΘΕΡΟΣ και αταλάντευτος σε ένα σημείο αυτού του συνεχούς σε όλη του τη ζωή, και ανεβοκατεβαίνουν μέσα του τα ποσοστά "ανδροσύνης" και "γυναικοσύνης". Ιδίως με την αλληλεπίδραση συγκεκριμένων άλλων.

Λόγω του παραπάνω και ελλείψει άλλου μέτρου, αν χρειαστεί να "μετρήσουμε" τον αντρισμό μας κλπ. καταλήγουμε στα κοινωνικά στερεότυπα της εποχής μας. Τα οποία προσαρμόζονται μεν - οι γυναίκες χορεύουν ζειμπέκικο, κι ας τσαντίζεται ο Χάινριχ- αλλά εξακολουθούν να θέλουν τον άνδρα Κυριαρχικό.

Ο Mavrobasilis και ο Χάινριχ ζωγραφίζουν το απόλυτο της μίας μεριάς, το ένα άκρο, όπως το φαντάζονται βέβαια, και επικαλούνται ότι είναι στόχος / προορισμός που απαιτεί κόπο και προσπάθεια να επιτευχθεί. Του δίνουν την υπέρτατη αξία και απαξιώνουν αυτόν που έχει τα χρωμοσώματα που θα του επέτρεπαν κοινωνικώς να το κάνει και δεν το κάνει.

Δεν τους απασχολεί το συνεχές, μολονότι το δέχονται (ιδίως ο Χάινριχ, ο άνθρωπος με την μοναδική ιδιότητα να είναι 'αμετροεπής με μέτρο'!). Αλλά ως "έκπτωση". Πιο σωστά: "μη ανύψωση".

Βαριές κουβέντες, ίσως προσβλητικές, αλλά όχι για τους λόγους που τους απαντάτε.

Δείχνουν / προτείνουν έναν δρόμο που κάποιοι ίσως τον αρνούνται ή τον θεωρούν άκυρο. Ας πουν αυτοί γιατί.

Η δική μου μεσολάβηση, ήταν για την εξυπηρέτηση της κουβέντας. Οι αναδιατυπώσεις που κάνω είναι εν αγνοία και φυσικά χωρίς την έγκριση του Mavrobasilis et al.

Είπα ήδη: Η δική μου μεσολάβηση, ήταν για την εξυπηρέτηση της κουβέντας. Οι αναδιατυπώσεις που κάνω είναι εν αγνοία και φυσικά χωρίς την έγκριση του Mavrobasilis et al.

Το αυτό τους ρώτησα και εγώ, αν πρόσεξες. Γιατί να είναι σήμερα ελίτ;

Οπως σωστά εξήγησες παρακάτω, στο μέτρο του δυνατού και πάντα σε συμβολικό επίπεδο. Κάποτε μετουσιώνεται σε έργα, κάποτε όχι.

Η προϊστορική κυριαρχία του άνδρα έχει τελειώσει την μέρα που ο άνδρας κατάλαβε (του το είπε κάποια γυναίκα  ότι το λιοντάρι δεν το σκοτώνεις με τα χέρια, αλλά με παγίδα. Για αυτό μίλησα για κυριαρχία του είδους, πλην απολιθωμάτων (δεν εννοώ εσένα oscarwil).

Καθόλου δεν αδιαφορώ για την θέση του στο παρόν, προσπάθησα να θυμίσω πώς φτάσαμε ως εδώ και είναι όντως ώρα να ξαναδούμε αν καλώς φτάσαμε. Αυτό κάνουμε - επιμένω ότι δεν είναι φιλοσοφικό το νήμα, όσο δεν είναι και πολιτικό.

Δεν θα μπορούσες να το έχεις θέσει καλύτερα.

Μια χαρά θα τα πας, βασικό γνώρισμα του Κυρίαρχου άνδρα είναι η αυτο-κυριαρχία. Να επιλέγει δηλαδή τις "συμβάσεις" που θα αποδεχτεί και "υποχωρώντας, να παίρνει εκεί που οι άλλοι νομίζουν πως δίνει..." (όποιος γνωρίζει ποιανού είναι αυτή η ατάκα, ξέρει ήδη πως δεν είμαι λογοκλόπος).

Καλά, δεν ήταν για σένα το σχόλιο μου  Κάτι άλλους (και άλλες) που κυκλοφορούν την ιδέα ότι ο αληθινός Κυρίαρχος δεν πληρώνει εφορία, άρα αληθινός Κυρίαρχος δεν υπάρχει, σημάδευε...

Dream

ΥΓ. Εισήγαγα έναν όρο, "κοινωνικές αναπαραστάσεις". Με κίνδυνο να μου τα ψάλλουν πάλι με ΡΜ ότι αν συνεχίσω να προτείνω βιβλία θα σας ξεπαραδιάσω, έχω να αναφερθώ σε έναν εξαίρετο Ελληνα επιστήμονα, τον Παπαστάμου. Αν διαβάσετε το βιβλίο του "Εισαγωγή στην Κοινωνική Ψυχολογία" τομ. Α, θα δείτε σε απλή γλώσσα όλα όσα πρέπει να ξέρει κανείς για τα στερεότυπα, τις παγίδες αλλά και τις λειτουργικότητες που κρύβουν (οι γαλλόφωνοι μπορούν να διαβάσουν και Moscovici). Μιλώντας για Παπαστάμου, μου 'ρχεται να του ζητήσω την άδεια να δημοσιεύσω στο φόρουμ το κομμάτι του για την "ψυχολογιοποίηση" την μαλακισμένη συνήθεια δηλ. που έχουμε όλοι μας να αποδίδουμε τα επιχειρήματα στον άνθρωπο, να λέμε δηλ. τα λες αυτά γιατί είσαι μαύρος -δεξιός - γκέι - μογγόλος - αγάμητη - πολυγαμημένη, αντί να λέμε "διαφωνώ".

 

Πάντως η έκταση του thread αυτού , εμένα μου λέει πολλά...Και όχι μόνο για την ιδιοσυγκρασία του συγκεκριμένου forum,αλλά για την ποικιλόμορφη ανασφάλεια του γενικότερου συνόλου ,που υπάγεται το forum αυτό.Προσδιορίστε εσείς το σύνολο ....

Φοβάμαι πως οι αλήθειες που βγαίνουν είναι τρομακτικές και αρνείστε οι περισσότεροι-ες να τις δείτε (οι οποίες δεν έχουν σχέση με καμιά αρρενωπότητα και αρσενική και ετεροφυλοφιλική υπόσταση-το κακό είναι διαφορετικό και βαθύτερο).

Για άλλη μια φορά αγνοείστε με..

Κλείνω,χαιρετώντας όσους-ες έχουν μια σχετική ισορροπία...Στους υπόλοιπους απλά ...τι να πω..να κλείσω το μάτι ή να τους αγαπήσω με τα ελλατώματα τους;

 

RE: RE: Η Ανδροπέπεια - Aνδρισμός των υποτακτικών

«Go home κουφάλες φεμινιστές
εδώ είναι Ελλάδα
Εδώ είναι Ελλάδα, Ανατολή
είμαστε όλοι Αραπάδες,
είμαστε όλοι Αραπάδες, Τσιγγάνοι, Γύφτοι
Μοϊκανοί, Μοϊκανοί*»


Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι «δείχνουμε» έναν δρόμο στον οποίο μεγαλώσαμε , παίξαμε μπάλα , σκονιστήκαμε , και φάγαμε πολλές φορές τα μούτρα μας και τα γόνατα μας . Η αλήθεια είναι ότι κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια και ότι ίσος πίσω από τις «αναχρονιστικές» απόψεις που εκφράζουμε μπορεί να κρύβετε και ένας κρυφός φόβος – πόθος να υποταχτούμε κάτι σαν την ομοφοβία των «κρυφών »

Ίσως να είναι αυτό ίσως πάλι να είναι γιατί έτσι μεγαλώσαμε , έτσι ζήσαμε , αυτά τα πρότυπα είχαμε και τέλος πάντων το να χαμηλώνεις μπροστά σε μια γυναίκα δεν φαίνεται να μας εξιτάρει και πολύ .

Και δεν το κρύβω πως φαινόμενα «ladette» μου βγάζουν έτσι μια αγριάδα και παίζοντας πια με ίσους όρους αντιπαρέρχομαι ακόμα και με σωματική ρώμη κάτι που δεν με τιμά αλλά μην τα θέμε και όλα δικά μας .

Ένα σημείο που δεν κατάλαβα είναι για πια συνέχεια ομιλούμε ;
^
|
|

Όπως και να ‘χει δεν θα επαναλάβω τα ας πούμε επιχειρήματα που ανέπτυξα στο νήμα «θα σε γαμήσω»

*Οι ευέλπιδες μοϊκανοί

 

Αυτή η πολυπλοκότητα με οδήγησε στο να θεωρήσω το συγκεκριμένο δείγμα, για τους λόγους που ανέφερα.

Δεν δέχομαι θεούς με ανθρώπινη υπόσταση, για τον απλό λόγο οτι δεν έχω γνωρίσει ούτε ακούσει ούτε για έναν. Υποδείξτε μου έναν για να τον δεχθώ ως τον πρώτο και μοναδικό Άνδρα που γνωρίζω, και να απορρίψω όλους τους άλλους. Καταλήγω σε άτοπο, που με οδηγεί είτε στο ότι δεν υπάρχουν άνδρες, είτε στο οτι η υποθεση οτι άδρας=απόλυτος κυρίαρχος είναι λάθος.

Δεν βλέπω να συμμερίζεται κανείς το δέιγμα που θεώρησα πρίν,οπότε δεχόμαι τις πολλές διακριτές, μεταξύ των "αντρας" - "γυναίκα" , και ζητώ βοήθεια να προσδιορίσω τον εαυτό μου μιας και θεωρώ οτι δέν μπορώ να κυριαρχήσω στα πάντα άρα δεν είμαι άντρας, δεν είμαι αδερφή, δεν είμαι trans, δεν ειμαι τραβεστί, δεν είμαι γυναικα, ΕΧΩ ΚΡΙΣΗ ΦΥΛΕΤΙΚΗΣ ΤΑΥΤΌΤΗΤΑΣ, ΤΙ ΕΙΜΑΙ; ΒΟΗΘΉΣΤΕ ΜΕ! ......

Με άλλα λόγια ο άνδρας καλώς ή κακώς δεν είναι σήμερα απόλυτος Κυρίαρχος όλων.(σωστα; )

Συνεπώς μιλάμε για κυριαρχία ανθρωπίνου είδους και όχι του άνδρα. Τιμητικά του αποδίδουμε την αρχή της Κυριαρχίας μας, η οποία έχει περάσει εδώ και καμποσους αιώνες.(σωστά; )

Συμπέρασμα; Η έννοια της Κυριαρχίας του άνδρα όποια κι άν είναι δεν περιλαμβάνει την Κυριαρχία του γενικά και αόριστα στα παντα. Συνεπώς το να μήν κυριαρχεί κάποιος τα πάντα δεν είναι ικανή συνθήκη για να του αφαιρέσει τον τίτλο του άνδρα. Αν σε αυτό καταλήγουμε, είμαι απόλυτα σύμφωνος.

Και πάλι είμαι απόλυτα σύμφωνος, ίσως περισσότερο απο κάθε άλλο που άκουσα εδω μέσα. Μιλάμε για αυτο-κυριαρχία. Δεν προσθέτω τίποτε άλλο, με κάλυψες πλήρως.

 

RE: RE: Η Ανδροπέπεια - Aνδρισμός των υποτακτικών

Ευτυχώς διευκρινίζεις πως είναι δίχως την έγκρισή μου.
Όπως και η ερμηνεία που αποδίδεις.

Απόλυτη αυθαιρεσία συνιστά δε, η υπόθεση: 'ζωγραφίζουν το απόλυτο της μίας μεριάς, το ένα άκρο, όπως το φαντάζονται βέβαια,'. Καθώς δε γνωριζόμαστε, δε δύνασαι να κατέχεις αν-ε το φαντάζομαι ή το εν λόγω πρότυπο είναι υπαρκτό κι όχι στη σφαίρα του φανταστικού, αν το προσεγγίζω και σε ποιό βαθμό.

DreamMaster, δεν πρόκειται να επεκταθώ για το λόγο που εξήγησα στον slave-shadow.
Έλαβα κατ' εξαίρεσην τον κόπο να σου αποκριθώ διότι θεωρώ πως αξίζει(ς).

 

Την μακρυνή εκείνη εποχή που οι άντρες σκότωναν θηρία για να επιβιώσει το είδος δεν ήταν το ισχυρό φύλο. Αναλώσιμοι ήταν.

Ούτε οι γυναίκες ήταν τότε το ισχυρό κοινωνικά φύλο και ας μας τα λένε αλλιώτικα σήμερα. Οι γυναίκες υπήρξαν κάτι που ποτέ δεν υπήρξαν οι άντρες - Θεές δηλαδή - αλλά το ισχυρό φύλο ουδέποτε.

Γιατί; Γιατί την εποχή που οι άντρες ήταν αναλώσιμοι ακόμα, δεν υπήρχε η έννοια της ιεραρχίας. Αυτή ήρθε με την ανατολή των πατριαρχικών χρόνων. Που και αυτά ήρθαν γιατί; Επειδή οι άντρες μπορούσαν και ήξεραν να κάνουν κάτι που ακόμα και σήμερα καμμιά φορά δυσκολεύονται να κάνουν καλά οι γυναίκες: να φτιάξουν δομές, ιεραρχίες, πλαίσια διαδικασιών και διαδικασίες για τη συλλογική διαχείριση της παραγωγής. Γι αυτό δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να γίνουν Θεοί οι άντρες, γιατί η εποχή τους ήταν μία πιό πραγματιστική πλέον εποχή.

Το ποιός είναι ανώτερος λοιπόν, ποιός κατώτερος, πώς, τί, γιατί, ήταν καθαρά αντρικές συλλογιστικές - το κύτταρο του παγκόσμιου πολιτισμού ουσιαστικά. Με λίγες παρανοήσεις εδώ κι εκεί.

Τώρα τί γίνεται;

Τώρα οι άντρες αυτοπροσδιορίζονται - όλοι και οι χειρουργημένοι και οι αχειρούργητοι και οι μάγκες και οι μεταξωτοί - και μόνο αυτοπροσδιορίζονται ως προς τρία πράγματα:

Ως προς τη γυναίκα. Εκεί είμαι της γνώμης ότι όσο άντρες οι κυριαρχικοί άλλο τόσο και οι υποτακτικοί - αλλά την έχω αναπτύξει σε άλλο νήμα στο οφφ τόπικ.

Ως προς τον εαυτό τους. Όπως ο χειρουργημένος του Κυρίου DreamMaster. Ουσιαστικά, η απάντηση που έδινε είναι ότι το αν είναι άντρας ή δεν είναι το αποφασίζει αυτός και μόνο αυτός. Κατά το δοκούν το δικό του. Αλλά δεν θα επιτρέψει σε άλλον να τον προσδιορίζει.

Ως προς την περιβάλλουσα κοινωνία. Εκεί είναι καυτό το θέμα στα χρόνια που ζούμε. Υποθέτω όλοι οι Κ/κύριοι του φόρουμ το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά αυτό, σίγουρα καλύτερα από μένα.

Ασφαλώς και η ιδέα της αντρικής κυριαρχίας δεν έπεσε ως μετεωρίτης στο κεφάλι του Mavrobasilis (αριστούργημα η έκφραση) αλλά δεν είναι τόσο απλό πλέον, α) να προσδιοριστεί κοινωνικά και β) να εκφραστεί. Και γι αυτό δεν είναι δεδομένο πιά ότι αντρας = κυρίαρχος, λόγω της εμπλοκής στον προσδιορισμό του "τί εννοούμε κυρίαρχος" και "πώς συμπεριφερόμαστε αν είμαστε κυρίαρχοι".

Όλοι όσοι επέστρεψαν στον τόπο τους από το Βιετνάμ, έχοντας χάσει έναν πόλεμο, έχοντας υποστεί τεράστια πολιτισμικά σοκ, έχοντας υποστεί ποιός ξέρει τί σε προσωπικό επίπεδο και βρήκαν τις γυναίκες τους να καίνε σουτιέν σε πλατείες σε έξαλλη κατάσταση, υποθέτω θα είχαν κάτι να πουν σχετικά.

Όσοι κάνουν δουλειές που δεν έχουν ενσωματωμένο ένα στοιχείο επιθετικότητας - δημιουργικότητας - αυθεντικότητας που κάπως στην ψυχή τους να τους δικαιώνει ως άντρες, επίσης βιώνουν εσωτερικά καθημερινά διλήμματα ως προς τον αντρισμό τους. Ενίοτε διαβρώνονται και σε βαθμό κατάθλιψης.

Όσοι έχουν βρει τις απαντήσεις τους και έχουν αυτοπροσδιοριστεί ως προς αυτούς τους τρεις άξονες - γυναίκα, εαυτός τους, κοινωνία - υποθέτω ότι είναι σε θέση να περνάνε καλύτερα από τους υπόλοιπους και γνωρίζουν καλά ότι λόγο κανένα να προσβάλλονται από οποιαδήποτε σχετικά σχόλια δεν έχουν.

Και για να κλείσω, θα Σ/σας πω μία ιστορία για το πώς έπαψα να είμαι φεμινίστρια.

Καλοκαίρι του 90, διακοπές στις Σεϋχέλλες. Κατέβηκα από το αεροπλάνο της Αεροφλοτ φεμινίστρια και το ανέβηκα, μετά από λίγες μέρες, μη - φεμινίστρια.

Οι Σεϋχέλλες είναι ένα σύμπλεγμα νησιών, απομονωμένο στη μέση του Ινδικού Ωκεανού. Απέχουν από σοβαρές πολιτισμικές στεριές γύρω στα 1500 μίλια από κάθε πλευρά. Σε αυτό το σχετικά ασήμαντο πολυπολιτισμικό σημείο, όπου κανένας από τους ντόπιους δεν είναι ακριβώς της ίδιας φυλής και απόχρωσης με τον άλλο, τα πάντα είναι μίγματα. Οι χριστιανικοί γάμοι π.χ. μπορεί και να γίνονται με νύφες που φοράνε σάρι και έχουν κόκκινη βούλα στο μέτωπο.

Εκεί, οι γυναίκες είχαν το πλήρες πρόσταγμα. Παντρεύονταν μεν και έπαιρναν το όνομα κάποιου, αλλά παιδιά έκαναν - επίσημα - με όποιον ήθελαν. Τα παιδιά είχαν το επώνυμο του συζύγου της μητέρας. Στις τράπεζες, στην Barclays bank, όλοι οι προϊστάμενοι και διευθυντές ήταν γυναίκες. Στα ξενοδοχεία όλες τις θέσεις ευθύνης τις είχαν γυναίκες.

Οι άντρες έκαναν χειρωνακτικές δουλειές και υπαλληλικές χαμηλού εκτελεστικού επιπέδου. Δεν ασχολούνταν με το νοικοκυριό, ούτε με παιδιά - τα οποία παιδιά ήταν το 65% του πληθυσμού του νησιού, δείγμα ότι το σύστημα λειτουργούσε. Δεν ασχολούνταν με τίποτα.

Ήταν δυστυχέστατοι. Εντυπωσιακά πολύ. Ήταν απόντες από τα πάντα. Δεν τους ενδιέφερε τίποτα. Δεν είχαν άποψη για τίποτα. Δούλευαν για το θεαθήναι και μόνο. Σ ένα νησί που ζούσε από τον τουρισμό, δεν υπήρχαν "καμάκια". Η μόνη περίπτωση να αποκτήσουν κάποια έκφραση χαράς στο πρόσωπο ήταν όταν χάλαγε κάποιο από τα ανοιχτά τζιπ που νοίκιαζαν οι τουρίστες κοντά στο σπίτι τους. Τότε, ευτυχείς, έβρισκαν κανένα κατσαβίδι από καμμία γωνία και έτρεχαν ομαδικά να ασχοληθούν με το χαλασμένο αυτοκίνητο.

Δε νομίζω να χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία το γιατί, εκεί και τότε, έπαψα να είμαι φεμινίστρια...

 

RE: RE: Η Ανδροπέπεια - Aνδρισμός των υποτακτικών

Aν καταλαβα καλα, θες να πεις πως τους (πληθ.ευγενειας) ευνουχισαμε με τη συμπεριφορα μας, ως μανες και ερωμενες και συντροφοι?

 

Θέλω να πω ότι όλοι εκεί όσοι απαρτίζανε τον αντρικό πληθυσμό των Σευχελλών, κάπου στην ψυχή τους καταλάβαιναν ότι δεν ζούσαν σαν άντρες. Και ας μην το εξέφραζαν.

Γι αυτό έγραψα γι αυτή την περίπτωση σε αυτό το νήμα για να πω ότι εκείνοι οι άντρες ήταν σε ισορροπία με το κοινωνικά απαιτούμενο γύρω τους, τα παιδάκια γύρω - γύρω έδειχναν ότι σεξουαλικά λειτουργούσαν ως άντρες, αλλά δεν τα είχαν καλά με τον εαυτό τους - και μάλιστα συλλογικά. Τουλάχιστον έτσι το είχα αντιληφθεί εγώ τότε.

Και είχα σκεφτεί ότι αν είναι ο φεμινισμός, η ισότητα, και όλα αυτά να τους κάνουν τέτοια ράκη, ας λείπει, δεν είναι πιά και τόσο ανάγκη.

Αν και υποτακτική και ενοχικό ον, δε θεωρώ ότι "για όλα φταίνε οι γυναίκες". <χαμόγελο>

 

Δίκαιη και απολύτως δεκτή η ένσταση: αποσύρω το "όπως το φαντάζονται βέβαια" - όποιος έχει την απορία, ας αναζητήσει τη γνωριμία σου 

Φαντάζομαι ότι η tender_lilly απόταξε τον φεμινισμό επίσης επειδή, μεταξύ άλλων, είδε και "επιτοπέως" πώς θα ήταν ο πολιτισμός μας αν δεν υπήρχαν τόσα χρόνια ανδρικής (πατριαρχικής) κυριαρχίας - και μπορούσε ακόμη περισσότερο να φανταστεί τις Σευχέλλες χωρίς να έχουν πάει οι Δυτικοί και η κάθε Barcleys.

Δεν είναι τυχαία η έκφραση, "αφού δε γαμείς, που δε γαμείς, δεν πας για ψάρεμα;"

Μπορεί να ήταν καλύτερα, μπορεί να ήταν και χειρότερα.. Ποιός ξέρει;

Dream

 

RE: Η Ανδροπρέπεια - Aνδρισμός των υποτακτικών

Βλέπω αυτό το νήμα να ξετυλίγεται καιρό. Όσοι/ες ξέρουν από νήματα ξέρουν πως όσο ξετυλίγεται τόσο μπερδεύεται κάτω στο πάτωμα μιας και κανείς δεν υπάρχει από την άλλη πλευρά να το μαζέψει (κουβαριάσει).

Φυσικά εδώ δεν μας ενδιαφέρει μιας και δεν θα πλέξουμε κανα βαμβακερό τρουακάρ μπλουζάκι αν και μπήκε για τα καλά η άνοιξη. Σε δουλειά να βρισκόμαστε λοιπόν.

Αναρωτιέμαι πόση λατρεία μπορεί να δείχνει ένας Άνδρας απέναντι σε μια Γυναίκα όταν την καλεί να φορέσει το strap-on και να πάρει έναν καθαρά αντρικό ρόλο. Να καλύψει την φύση της;

Αγάπη μου, θεά μου σε λατρεύω έτσι όπως είσαι! Μήπως όμως να κούρευες λιγάκι τα μαλλιά σου αλλά Γιουλ Μπρύνερ και να χτύπαγες και ένα tattoo στον ώμο "I love ΟΣΦΠ";

Και άλλη μια απορία μου…Γιατί το No1 αξεσουάρ των κυρίαρχων γυναικών είναι το πλαστικό ομοίωμα πέους;

Αστάρτη