Η Ανδροπρέπεια - Aνδρισμός των υποτακτικών

RE: RE: Η Ανδροπέπεια - Aνδρισμός των υποτακτικών

Εσύ δηλαδή, αγαπητέ μου φίλε ( σε λέω αγαπητέ και φορουμίστικα αλήθεια το εννοώ ),
εάν ζούσες το '40, στη Γερμανία, και ερχότανε εκείνος εκεί ο τυπάκος με το Μουστακάκι, μπορεί και να τον έχεις ακούσει, Αδόλφο τονε λέγανε, και ήσουνα Εβραίος, και σου έλεγε ότι Όλοι εσείς πρέπει να γίνετε σαπούνια...

με τί ακριβώς θα ασχολιόσουνα εκείνη την ώρα;

με την καταλληλότερη πρώτη ύλη για τη σαπουνοβιομηχανία, ή με την ακατάλληλη ύλη που χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί ο εγκέφαλος του Αδόλφου;


Ε;
slave-shadow;

 

Κάποτε σε ένα σεμινάριο με θέμα την επαγγελματική συνέντευξη, ο εισηγητής (υψηλόβαθμο στέλεχος γνωστής εταιρίας) πρότεινε μια διαδικασία απο τις αγαπημένες του κατα την διάρκεια συνεντεύξεων. "Γράψτε σε ένα χαρτι σε 20 δευτερόλεπτα, 5 πράγματα που ΔΕΝ είστε.5 μειονεκτήματα σας". Η εξήγησή του ήταν απλή. Οτι κανείς δεν μπορεί να κρίνει επιτυχώς και ειλικρινώς τα δυνατά σημεία του, παρά μόνο τα αρνητικά. Με άλλα λόγια όποια αρνητική αυτοκριτική κάνει κάποιος μπορεί να είναι έγκυρη. Καθε θετική είναι σίγουρα αερολογίες.

Η δική μου προσέγγιση έχει το ίδιο αποτέλεσμα, με διαφορετική όμως συλλογιστική. Κατ εμέ, δεδομένου οτι δεν υφίσταται αντικειμενική αλήθεια σε μη ποσοτικά μεγέθη, καμία κρίση δέν είναι αντικειμένικά ορθή. Όμως για όποια αξία εντοπίζουμε πάνω μας, προσαρμόζουμε τον ορισμό της στα δικά μας χαρακτηριστικά. Κατα συνέπεια ο ορισμός όλων όσων είμαστε περήφανοι οτι είμαστε, είναι ακραία υποκειμενικός, άρα και απέχει απο τον κοινά αποδεκτό ορισμό της εκάστοτε αξίας.

Στη συγκεκριμένη περιπτωση η αξία που κρίνεται είναι "ο άντρας". Προσωπικά δέν δέχομαι λοιπόν ορισμό του "άντρας" απο κάποιον που δηλώνει άντρας, ως μιαν ακράια υποκειμενική έως και αυθαίρετη άποψη.

Το προιόν του άντρα (ως ιδιότητα) λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε με πολύ χαλαρό πνεύμα, οτι είναι ο ανδρισμός. Είναι λοιπόν το σύνολο των πράξεων/συμπεριφορών/αποψεων (κλπ) του, τα οποία επιβεβαιώνουν τον ορισμό του. Υπάρχει ένα ακόμη μεγάλο debate σχετικά με το άν ένα προιόν πρέπει να κρίνεται απο το κοινό στο οποίο απευθύνεται ή απο ομοίους του δημιουργού του. Ένα μουσικό κομμάτι κρίνεται απο το μουσικό κοινό ή απο άλλους μουσικούς; Ένα πλυντήριο κρίνεται απο τους καταναλωτές ή απο άλλους μηχανικούς; Ένας πίνακας κρίνεται απο το κοινό ή απο άλλους ζωγράφους; Όσο κι άν οι όμοιοι δημιουργοί είναι γνώστες των ποιοτικών χαρακτηριστικών,εν μέσω όλων των κρίσεων που είναι υποκειμενικές, εν τέλει η γνώμη που μετράει είναι των αποδεκτών.

Ποιός αποτελεί όμως το "κοινό" του ανδρισμού; Το αντίθετο φύλο. Η γυναίκα είναι αποδέκτης του ανδρισμού ενός άντρα. Θεωρώ λοιπόν οτι αυτή και μόνο μπορει να κρίνει και να "μετρήσει" πιο έγκυρα τον ανδρισμό κάποιου. Και αυτό διότι η γνώμη/κρίση της είναι αυτή που έχει περισσότερη σημασία μεταξύ των μη αντικειμενικών.

Αν σκεφτούμε όμως καλύτερα, το ενα ερώτημα είναι δυικό, ενώ το άλλο όχι. Ο ανδρισμός λοιπόν μπορεί να θεωρηθεί μετρήσιμο μεγεθος. Απο την άλλη, ο άνδρας ως έννοια, οχι. Είναι: "αντρας ή όχι" και οχι "ποσο άντρας". Και αν αναλογιστούμε οτι το αντίθετο(ως έννοια) του άντρα είναι η γυναίκα, τότε καταλήγουμε στο οτι αν όχι άντρας, τότε γυναίκα. Γι αυτό τον λόγο δεν είναι απαράιτητη η ισχύς όλων των αντρικών γνωρισμάτων που έχουν παρατηρηθεί στους άντρες ανα τους αιώνες, για να χαρακτηρισθεί κάποιος "άντρας". Αρκεί η ισχύς κάποιων χαρακτηριστικών εξ αυτών, χωρίς τα τελευταία να υπόκεινται σε κάποια ιεραρχία σημαντικότητας.

Τουτο με τη σειρά του δηλώνει οτι ο ανδρισμός κάθε άντρα ώς προΪόν του, δείχνει το "βάρος" του καθε άντρα. Ο ανδρισμός λοιπόν αμφισβητείται, το άν είναι κάποιος άντρας, οχι. Φαίνεται και με το μάτι. Και σίγουρα η οπτική εικόνα είναι ένα απο τα γνωρίσματα που πιό πάνω ανέφερα, και αποτελεί ικανή συνθήκη για να χαρακτηριστεί κάποιος άντρας.

Έχοντας επιβεβαιώσει λοιπον έστω κάποια απο τα αντρικά γνωρίσματα στον εαυτό μου, αξιώνομαι ώς αντρας, και την βαρύτητα και τη σημαντικότητά μου την αφήνω να την κρίνει το γυναικείο φύλο, κρίνοντας με τη σειρά του τον ανδρισμό μου. Η ίδια συλλογιστική πορεία πιστεύω ισχύει για κάθε αρσενικό, ανεξαρτήτως status.

Τελος θα ήθελα να κάνω και ενα σχόλιο σχετικά με τις προηγουμενες διαφωνιες του thread.

Καθώς δεν αναγνωρίζεις το αντικειμενικά ορθό Mavrobasilis, δεν πρεπει να αναγνωρίζεις και το αυτονόητο (= αντικειμενικά ορθό). Αποφάσισε τί αναγνωρίζεις, και υποστήριξέ το αναλόγως. (σ.σ. μην το υποστηρίξεις σε μενα όμως, δεν με ενδιαφέρει ο ορισμός του αντρα απο έναν αντρα, το θεωρώ αερολογία.)

Sempre_Staccato

 

RE: RE: Η Ανδροπέπεια - Aνδρισμός των υποτακτικών

Oscar δεν το περίμενα από σένα να χρησιμοποιήσεις αυτές τις δύο λέξεις "αυτονόητο" και "λογική".
Γνώμη μου ειναι ότι αυτές οι λέξεις ειναι η αιτία πολλών δεινών που έχουν συμβεί στον άνθρωπο από καταβολής κόσμου.
Εσύ ένας τόσο ανοιχτόμυαλος, προχωρημένος, και ψαγμένος πως τις χρησιμοποιείς χωρίς οίκτο?
Ειδικά σε αυτό το forum οι λέξεις "αυτονόητο" και "λογική" γίνονται το κόκκινο πανί.
Για μένα προσωπικά τίποτε δεν λειτουργεί με "λογική" και τίποτε δεν ειναι "αυτονόητο" όπως τίποτε δεν ειναι "φυσιολογικό" άρα και τίποτε (σχετικά) "αφύσικο".
Οπότε οτιδήποτε λοιπόν που αφορά τον άνθρωπο και τις επιθυμίες του δεν ειναι δεδομένο.
Αλήθεια γιατί να διχαζόμαστε?

 

RE: RE: Η Ανδροπέπεια - Aνδρισμός των υποτακτικών

Την επόμενη φορά που θα έχεις διάθεση να επιδοθείς σε γλωσσικούς ακκισμούς πολύ πέραν των ορίων του βερμπαλισμού, αγαπητέ Sempre_Staccato, ξάνοιξε πρώτα ένα λεξικό. Ίσως έτσε αποφύγεις ατοπήματα όπως το παραπάνω.

Τα υπόλοιπα δε που παρατέθηκαν περί ρηξικέλευθων μανατζαραίων των οποίων οι παπαρολογίες εκλαμβάνονται ως θέσφατα, μάλλον αδόκιμα κρίνονται για το θέμα. Δεν θα ήμουν αυτός που είμαι αν έπρεπε να υπολογίζω τέθοιους γελοίους αφορισμούς.

Είναι ασφαλώς μια πιθανότητα που απέκλεισες όντεν άνοιγες το θέμα, σωστά Εύα;

 

RE: RE: RE: Η Ανδροπέπεια - Aνδρισμός των υποτακτικών

'
Χωρίς να υποτιμώ το post σου Mavrobasilis απλά θα το παρακάμψω, διότι θέλω να μείνουμε στο θέμα.
Αν πρόσεξες η ερώτηση μου έχει τεθεί σε συνάρτηση με όλο το υπόλοιπο κείμενο.
Από μόνη της στέκει αόριστη.
Ας μείνουμε στο θέμα μας λοιπόν.
Ευχαριστώ

 

Αντρες με τα ολα τους ....
Πριν απο λιγο καιρο εγινα ξανα μαρτυρας μιας γνωριμης σκηνης . Η κοπελιτσα με το παπακι προσπερναει το σταματημενο αυτοκινητο και ο Ελληναρας/αντρακλας/νταης ανοιγει την πορτα του αυτοκινητου σαν να του ανοικει ο δρομος ... η κοπελιτσα καταφερνει με την ψυχη στα δοντια να αποφυγει το κτυπημα και αγανακτισμενη του δινει μια μουτζα και συνεχιζει μουρμουριζοντας . Ο Ελληναρας/αντρακλας/νταης ξαναμπαινει στο αυτοκινητο , την προσπερναει , την σταματαει κλεινοντας της το δρομο και της δινει ενα χαστουκι μαζι με αλλα κοσμητικα λουσιματα ... Στην αρχη ομολογω πως σκεφτηκα να τον αρπαξω μα ενιωθα οτι ηταν πολυ λιγο .. ηθελα να τον δω να χανει την ψευδαισθηση της προσωπικοτητας του ... τον πλησιαζω λοιπον ηρεμα και του λεω "εμπιστευτικα" : "φιλαρακο .. ειδα την φαση και εχε τον νου σου διοτι η κοπελιτσα επινε καφε στο μαγαζι σου , σε ξερει αλλα εσυ δεν ξερεις οτι ειναι κορη του διυεθυντη του κλιμακιου της ΣΔΟΕ και μαυρο φιδι που σ'φαγε αν κλαφτει στον μπαμπακα της .. θα αλαξεις πολη μετα .." ... Ο τυπος στην αρχη σαστισε , μετα παρατηρησε το σοβαρο μου υφος και εχασε τα λογια του ... της ζητησε συγνωμη κλαιγοντας προσπαθωντας να δικαιολογησει την συμπεριφορα του απο τις αναποδιες που του ετυχαν εκεινη την μερα .....
Αυτο που θελω να πω οτι ειναι οτι το φυλλο μας το τιμουμε με την συμπεριφορα μας προς τους συναθρωπους μας και οχι με τις ορεξεις μας πισω απο τις κλειστες πορτες οταν αυτες δεν αδικουν κανενα ...

 

Sempre_Staccato να γράφεις πιο συχνά , αν και ξέρω ότι ο χρόνος σου είναι περιορισμένος   , έχεις πολλά να πεις .
Μαυροβασίλη , θα έπρεπε να ξέρεις , αν και νομίζω ότι το ξέρεις   , ότι κάποιος γνήσιος αναρχικός σταματά κάποια στιγμή να παίζει με τις λέξεις και δηλώνει απλά και λιτά την άποψη του . Αυτό που σε ρωτούν όλοι είναι τι ορίζεις ως άνδρας και με περίσσια τέχνη το έχεις αποφύγει μέχρι τώρα  
Από εκεί και πέρα αν δεν υπήρχε ο Αδόλφος , η ανθρώπινη ιστορία δεν θα είχε εξελιχθεί έτσι . Όχι πως ταυτίζω τον Μαυροβασίλη με τον Αδόλφο , αν είναι δυνατόν , έχω τελείως διαφορετική άποψη για αυτόν από το λίγο που τον έχω γνωρίσει , για τον βαθυστόχαστο (δίχως ειρωνία Barkoulh) φίλο μου , αυτό .
Και τέλος , πρέπει όλοι να συμφωνούμε , με το ζόρι ; Έλεος . Όσο και αν εξοργίζεστε , το είπε . Είναι η υποκειμενική του άποψη . Πρέπει με την βία να ακολουθήσει την δική μας ; Μένουμε στο πλακάκι και ξεχνάμε το μωσαικό ...

 

RE: RE: Η Ανδροπέπεια - Aνδρισμός των υποτακτικών

Πιάστηκα από τις λέξεις σου...
Οι άντρες είναι σαν τα πλακάκια...αν θα τα στρώσεις καλά, μια ζωή θα πατάς πάνω τους!
 

 

Παρακολουθώ από καιρό την ενδιαφέρουσα θέση που παρουσιάζει ο Mavrobasilis είτε στα περί του υποτακτικού άνδρα είτε στα περί της κυριαρχικής γυναίκας και δεν την έχω σχολιάσει - σκοπίμως.

Ο λόγος είναι ότι την διαβάζω ως μια πρωτίστως πολιτική θέση (συμφωνώ slave-shadow) και κάθε ανοιχτή συζήτηση επ΄αυτής θα μακρηγορήσει και ενδεχομένως να αλλοιώσει κατά πολύ το φόρουμ.

Εικάζω ότι και ο ίδιος δεν την αναλύει περαιτέρω για περίπου τους ίδιους λόγους. (Οτ)αν το κάνει - ελπίζω στο off topic  - εδώ είμαστε. Φυσικά, δεν του ρίχνω άδικο, γιατί όταν φτάσουμε στο επίπεδο που συζητάμε ήδη τις σχέσεις ανδρών - γυνακών δεν μπορεί παρά οι απόψεις μας να έχουν πολιτική (όχι κομματική, για όνομα!) χροιά.

Σε αυτό το ποστ θέλω να κάνω 2-3 παρατηρήσεις μήπως λιγοστέψουν οι εύκολες παρεξηγήσεις.

Με κίνδυνο να θεωρηθεί ότι κλέβω Βιτγκενστάιν της πρώτης περιόδου (από κάποιους, οι άλλοι αγνοείστε την αναφορά) θέλω να προτείνω ότι μεγάλο μέρος των παρεξηγήσεων μας εδώ μέσα, οφείλεται σε γλωσσολογικούς και όχι φιλοσοφικούς λόγους. Η φυσική γλώσσα, με τις αδυναμίες της, μας παγιδεύει.

Για παράδειγμα, όταν ο Mavrobasilis λέει ότι δεν νοείται άνδρας υποτακτικός έχει απόλυτο δίκιο, αν υποθέσουμε ότι η λέξη άνδρας δεν είναι παρθένα, και κουβαλάει μαζί της όλη την ιδεολογία και την κοινωνιολογία με την οποία είναι άνεξιτηλα εμποτισμένη.

Πραγματικά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια στις κοινωνίες μας (για πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος) ο άντρας είναι συνώνυμο της Κυριαρχίας. Και δεν αναφέρομαι στο σεξουαλικό παιχνίδι και τις χαζαμάρες για το αν γλείφει τα πόδια της καλής του. Ούτε κρίνω το αν είναι καλή ή λάθος η επιλογή μας να βλέπουμε τον άνδρα έτσι. Δείτε και παρακάτω.

Ισως κάποιοι από μας να γράφαμε αυτό το άντρας με Α κεφαλαίο, άλλοι θαυμαστικά, άλλοι περιπαιχτικά. Ισως οι παρενέργειες αυτού του "φορτίσματος" της λέξης και η αδυναμία να ανταπεξέλθει κανείς σε αυτή τη φόρτιση να είναι οι φαιδρές συμπεριφορές που λέει παραπάνω ο isnogood.

Αλλά, αν θέλουμε κάπως να συνεννοούμαστε, η κοινωνική συναντίληψη για το τί είναι άντρας (και αναφέρομαι στην κοινωνία που μεγαλώσαμε / ζούμε όλοι) είναι ακριβώς αυτό: ο Κυρίαρχος. Επειδή ακριβώς, στα μάτια του Mavrobasilis τουλάχιστον, πρόκειται για ταυτολογία, περιττεύει το κεφαλαίο Α, που μόνο σύγχυση ως προς την ειρωνεία θα δημιουργούσε.

Η φαινομενική εμμονή του Mavrobasilis να διαχωριστούν τα αρσενικό, άντρας κλπ. μάλλον έγκειται στο γεγονός ότι θέλει να υπερασπιστεί τη λέξη εν ονόματι του νοήματος, ακριβώς όπως θα διαμαρτυρόταν κανείς αν παρατηρούσε ότι στην εποχή μας πλέον "το καλό ρολόι δεν πρέπει να λέει την ώρα". Τότε τί σκατά ρολόι είναι, για να τα λέμε και απλά.

Αν κάτι έχουμε να του απαντήσουμε, είναι αν καλώς ή κακώς η λέξη άνδρας έχει φορτιστεί έτσι, και κυρίως μήπως είναι (ή δεν είναι) καιρός να αποφορτιστεί.

Αλλά δεν μπορούμε να προσπαθούμε να τον τρελλάνουμε λέγοντάς του ότι η λέξη είναι αφόρτιστη και ότι το αν ένας άντρας θα (αναμένεται από όλους να) γίνει Κυριαρχικός είναι μια απόφαση που παίρνει ανεπηρέαστα ο ίδιος, στα 18 που βγάζει δίπλωμα και μπορεί να ψηφίσει. Και ότι η "άρνησή" του να ενταχθεί στην κοινωνική προτροπή δε θα 'χει κόστος - " 'ντάξει, μωρέ, και πάλι άντρες είμαστε". Αντρες ναι, αλλά κατά ποία έννοια;

Υπάρχει βέβαια και μια προσπάθεια υπεκφυγής από το δίλημμα, αυτή που ακολουθείται ας πούμε σε ένα άλλο νήμα από τον Incomplete_ ,ότι δηλ. άντρας είναι αυτός που γεννήθηκε άντρας. Τελεία.

Αν μείνουμε στον φαινότυπο (το σύνολο των παρατηρούμενων μορφολογικών, φυσιολογικών ή βιοχημικών χαρακτηριστικών ενός οργανισμού που καθορίζονται από τα γονίδια, άρα άνδρας είναι ο έχων τσουτσούνι, τριχοφυΐα, τεστοστερόνη αντί οιστρογόνων και εξογκωμένο μήλο του Αδάμ) ανεξαρτήτως της κοινωνικής του συμπεριφοράς τότε έχουμε ορίσει έναν άνδρα "εν κενώ", "αδρανή" δηλ. κοινωνικά αβάπτιστο - και άρα αδιάφορο. Εναν άνδρα συναιρεμένο στη βιολογία του αρσενικού ανθρωποπίθηκα.

Είναι (συνολοθεωρητικά) σωστός ορισμός, απλώς είναι άχρηστος, γιατί δεν μας βοηθάει να κατανοήσουμε και να βελτιώσουμε τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, πόσο μάλλον το BDSM.

Επίσης, αυτή η ζωολογική ταξινόμηση μας αφήνει με ένα σωρό άλυτα προβλήματα, όπως είναι για παράδειγμα η ανδρική ομοφυλοφιλία που είναι ένα ανθρώπινο φαινόμενο και δεν απαντά στο βασίλειο των ζώων όπου οι ορισμοί αρσενικού / θηλυκού είναι κυρίως φαινοτυπικοί και όπου δεδομένης της δυνατότητας επιλογής δεν παρατηρείται μακροχρόνια ομοφυλοφιλική συμπεριφορά Λογικόν άλλωστε, δέσμια της βιολογίας τους, τα ζώα στοχεύουν πάντα να αναπαραχθούν - δεν παίζουν οργανωμένα καβλο-games!

Πριν αρχίσουν οι γκρίνιες για το gay γονίδιο που είδατε σε ντοκιμαντέρ του BBC διαβάστε την επιστημονική δημοσίευση της ομάδας που το ανακοίνωσε προσεκτικά, για τον κοινωνικό ρόλο του ομοφυλόφιλου "θείου" που προσέχει τα γυναικόπαιδα όσο λείπει ο άντρας (ή Αντρας) και ο οποίος θείος -υποτίθεται- περνά το γονίδιο στα ανίψια του και η ομοφυλοφιλία αντέχει την φυσική επιλογή.

Γιατί όμως όλα αυτά οδηγούν σε πολιτική θέση;

Γιατί απλούστατα, μας αναγκάζουν να απαντήσουμε στο ερώτημα αν είχαμε ποτέ την επιλογή να διαλέξουμε ένα μοντέλο άνδρα για τις κοινωνίες μας που να μην είναι Κυριαρχικό ή μήπως αναπόδραστα και νομοτελειακά η ίδια η βιολογία (και δεν εννοώ τα "γονίδια") του άνδρα και της γυναίκας θα μας οδηγούσε αργά ή γρήγορα σε τέτοιες κοινωνίες.

Αλλά αυτή η ερώτηση μπορεί να περιμένει...

Dream

-------------------------------
Σαν σκηνή από ταινία προσεχώς: η γυναικεία Κυριαρχία θα είναι το τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού

 

slave-shadow, πρόσεξε:
Αν χρειάζεται να σου το εξηγήσω, δεν έχεις καταλάβει.
Κι αφού δεν έχεις καταλάβει, δεν αξίζει τον κόπο να σου το εξηγήσω.

Κάποιοι που με ενδιαφέρει η γνώμη ντως έχουν καταλάβει πολύ καλά τι εννοώ και οι όποιες αποκρίσεις μου μέχρι τούδε ήντονε απλώς διευκρινιστικές. Των υπόλοιπων μου είναι αδιάφορη η άποψη. Αν με ενδιέφερε, θα είχα ανοίξει ο ίδιος το νήμα- θαρρώ ειδικά το τελευταίο πως είναι κατανοητό.

Apropos, μην καταχράσαι της λέξης 'φίλος'.

 

Θεωρώ ότι τα είπε όλα ο isnogood, ειδικά στις δυο τελευταιες σειρες του post του και μαλιστα χωρίς ιδιαίτερη προσπαθεια ...  

 

Η έννοια της κυριαρχίας ως ανδρικό γνώρισμα απευθύνεται γενικά και αόριστα στα πάντα ή μήπως στο αντίθετο φύλο;
Η κυριαρχία του άντρα σαν ιδιότητα εμφανίζεται μόνο απέναντι στο γυναικείο φύλο. Πουθενά αλλού. Κυριαρχεί ο άνδρας τα στοιχεία της φύσης; Η μήπως αυτοί που υποτάσσονται σε άλλους άντρες χάνουν την ιδιότητά τους; Οι 300 του Λεωνίδα με άλλα λόγια δέν ηταν άντρες, ηταν ημίμετρα, και αυτοί που πέσαν για την πατρίδα ακολουθώντας διαταγές ανωτέρων ήταν και αυτοί μη άντρες.

Δεν μου απάντησε κανείς όμως, αν μή άντρας, τότε τι;

Και επιτελους...
ΕΛΕΟΣ με τα λεξικά και τις φιλοσοφίες, καλό να είναι να χρησιμοποιούμε σωστά τη γλώσσα, όμως άν για κάθε έννοια που αναφέρουμε γράφουμε και μια παράγραφο για να την αναλύσουμε και επειτα ακολουθούν άλλα 3 post με διορθώσεις/σχόλια/αντιρρήσεις, τότε έχουμε κάνει ένα τέλειο φιλολογικό/φιλοσοφικό forum . Εύγε! Μέλη σταμάτησαν να διαβάζουν, διότι θέλουν να αφιερώνουν χρόνο σε θέματα bdsm και όχι φιλοσοφικά.

Δεν έχω σκοπό λοιπόν να γράψω κανένα λεξικό, και ούτε να αναλύσω αν το αυτονόητο είναι ταυτόσημο με τον όρο αντικειμενική αλήθεια. Αν είχα τραβήξει από λεξικό τον όρο, θα παρέθετα και την απαραίτητη βιβλιογραφία. Αυτονόητος είναι αυτός που γίνεται εύκολα αντιληπτός(υπερλεξικό της Ελληνικής γλώσσας, Παγουλάτου, 2ος τόμος). Υπό αυτή την οπτική, ο άντρας σαν έννοια εδω μέσα δεν είναι εύκολα αντιληπτός αφού φάγαμε ήδη 11 σελίδες να τον αναλύουμε, άρα και πάλι το τι είναι άντρας δεν είναι αυτονόητο Mavrobasilis, συνεπώς είσαι ξανά λάθος, και βιάστηκες να κατακρίνεις το λεξιλόγιο και όχι το νόημα των όσων έγραψα. Όμως, το αυτονόητο συμβαδίζει με τον κοινό νού, τον κοινό γεωμετρικό τόπο όλων των υποκειμενικών αληθειών. Αυτός ο κοινός γεωμετρικός τόπος όμως είναι σαν έννοια όσο δυνατόν πλησιέστερη της αντικειμενικότητας, και ως εκ τούτου δεν βλέπω το τρομερό αυτό λεκτικό μου σφάλμα ώστε να απαξιωθεί η θέση μου, και να είναι περιττή η απάντησή σου. Και στην τελική έχεις γεμίσει σελίδες παίζοντας με τις λέξεις, δεν πείθεις ότι απλά δεν έχεις όρεξη να γράψεις τα αυτονόητα.

Oscarwil ευχαριστώ για τις επισημάνσεις, τις έλαβα ήδη υπ όψιν. Συμφωνώ στα περί αερολογίας, μα στο αποτέλεσμα της δεν αλλάζει τιποτε. Όπως λές είναι λογικώς άτοπη.

Sempre_Staccato