Η Δεύτερη Μου Κυρία

«Μπορείς να έρθεις απόψε από το σπίτι μου;» με ρώτησε η Αφροδίτη στο μήνυμά της. Φαντάστηκα ότι απλά έκανε λάθος. Δεν απάντησα στο μήνυμα, άλλωστε σε λίγη ώρα θα έρχονταν κι εκείνη στο γραφείο. Ήρθε με καλημέρισε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Τα γραφεία μας είναι αντικριστά, εργαζόμαστε στο ίδιο πρότζεκτ αλλά εκείνη είναι περισσότερα χρόνια από εμένα στην εταιρία. Αυτή τη φορά μου έστειλε μήνυμα στον υπολογιστή.
«Δεν θα μου απαντήσεις;»
«Νόμιζα κάνατε λάθος» της μιλώ πληθυντικό από την αρχή που την γνώρισα. Είναι μεγαλύτερη μου αρκετά. Περισσότερο από είκοσι χρόνια. Εγώ μόλις γύρισα Ελλάδα από τις μεταπτυχιακές σπουδές μου στην Αγγλία είμαι εικοσιεπτά ετών. Εκείνη κοντεύει τα πενήντα.
«Ξέρω τι είσαι» μου είπε κάνοντας το πρόσωπο μου να κοκκινίσει.
«Η Έλενα είναι φίλη μου» μου έγραψε αφήνοντας με με το στόμα ανοιχτό. Κοίταξα προς το μέρος της. Μου χαμογελούσε και μέχρι εκείνη την στιγμή δεν είχα καταλάβει πόσο όμορφη είναι η Αφροδίτη. Τα μακρυά κόκκινα μαλλιά της, τα εκφραστικά της μάτια, το γυμνασμένο κορμί της, το πλούσιο στήθος της σαν να φανερώθηκαν για πρώτη φορά μπροστά μυο εκείνη την ώρα. Δαγκώθηκα.
«Ξέρετε πολλά;» τι σας απάντησα.
Την είδα που γέλασε. «Πάμε για πρωινό;» φώναξε με αποτέλεσμα να ακούσουν όλοι. Σηκώθηκα από το γραφείο, σχεδόν έτρεμα. Πήγα κοντά της.
«Είσαι πολύ όμορφος όταν ντρέπεσαι» μου είπε άφησε το χέρι της να πέσει πάνω στον καβάλο μου. Χαμογέλασε.
«Πρέπει να το κρύψεις αυτό» συνέχισε. Πήρα το μπουφάν μου, το κούμπωσα. Την ακολούθησα.
Καθίσαμε στο καφέ απέναντι από την δουλειά.
«Πόσο καιρό το ξέρετε;» την ρώτησα. Εκείνη γέλασε.
«Μου έκανε εντύπωση που συνεχίζεις να μιλάς πληθυντικό.»
«Αλήθεια; δεν το έκανα γι αυτό»
«Ναι το κάνεις κυρίως με τις γυναίκες όμως» μου είπε κι ένιωσα σαν ποντικός που πιάνεται στη φάκα με το τυρί.
«Και η Έλενα;» την ρώτησα ξέροντας πως η Έλενα δεν θα έλεγε για εμάς.
«Η Έλενα είναι κολλητή μου χρόνια..» μου είπε, αλλά εγώ δεν ήξερα για εκείνη.
«Δεν σε είχα δει ποτέ όμως, βγαίναμε με φίλους» της απάντησα.
«Είμαστε κολλητές τα δύο τελευταία χρόνια, όταν ήσουν δικός της δεν την ήξερα» μου απάντησε λύνοντας μου αυτή την απορία.
«Όταν ήρθες στην εταιρεία, της είπα για εσένα, σε περιέγραψα. Τις σπουδές σου και μετά μου έδειξε φωτό σου»
«Γουάου. Η Έλενα τι κάνει;» την ρώτησα.
«Είναι καλά, Μάριε. Πραγματικά είναι καλά» χάρηκα εκείνη την στιγμή αν και δεν την είχα ξεπεράσει για τα καλά ακόμα.
«Χαίρομαι. Αλλά δεν σου κρύβω ότι θα ήθελα να μπορώ να έχω επαφή μαζί της» της απάντησα ανοίγοντας όλα μου τα χαρτιά.
«Το καταλαβαίνω. Μου μίλησε για εσένα. Πως σε γνώρισε, πως σε εκπαίδευσε. Τους λόγους που σε άφησε να φύγεις»
Κούνησα το κεφάλι μου. Μου θύμιζε τον μεγαλύτερο μου πόνο μέχρι εκείνη την στιγμή. Η Έλενα με γνώρισε όταν ήμουν δεκαοχτώ κι εκείνη τριάντα τέσσερα. Έμεινα για σκλάβος της πέντε χρόνια. Με εκπαίδευσε στα πάντα. Όταν ήρθε η υποτροφία για την Αγγλία με ελευθέρωσε για να πάω να σπουδάσω. Να ακολουθήσω το όνειρο μου, παρ΄όλο που δεν ήθελα να το κάνω. Αυτό έλεγε « Είσαι ο Φοίνικας μου που αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του»
«Γιατί θέλετε να έρθω στο σπίτι σας απόψε;» την ρώτησα.
«Θέλω να σου κάνω στραπ ον Μάριε» μου είπε αφοπλίζοντας με. Δεν ξέρω αν ήταν ερώτηση ή πρόσκληση. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι δεν ήθελα να αρνηθώ.
«Κι αν αρνηθώ;» της απάντησα. Χαμογέλασε.
«Φυσικά και μπορείς να αρνηθείς» μου απάντησε.
«Αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν θέλεις» συμπλήρωσε.
«Θέλω, αλλά...» με είχε κυριεύσει ήδη.
«Αλλά τι άλλο θέλεις;» με ρώτησε καρφώνοντας με στα μάτια. Ήταν σίγουρο πως η Έλενα της είχε πει τα πάντα.
«Δεν ξέρω αν έχω ξεπεράσει την Κυρία Έλενα» της απάντησα με όλη την ντροπή σχηματισμένη στο πρόσωπο μου.
«Καλό μου, δεν πειράζει αυτό. Σιγά σιγά..»

Δεν είπαμε κάτι άλλο μέχρι να σχολάσουμε. Μου έστειλε μόνο ένα μήνυμα με την διεύθυνση της. Πήγα στο σπίτι της ακριώς στις οκτώ το απόγευμα όπως το ζήτησε. Το σπίτι της πανέμορφο, ζεστό, χαμηλός φωτισμός το τζάκι έκαιγε..
Η Αφροδίτη ήταν απλά ντυμένη, πολύ απλά, φορούσε μόνο τις πιτζάμες της με αγκάλιασε με φίλησε στο στόμα τρυφερά, με έκανε να αισθανθώ υπερβολικά όμορφα κι άνετα.

Είχε βάλει κόκκινο γλυκό κρασί και για τους δυο μας και είχε παραγγείλει σούσι. Η Έλενα φαίνεται της είχε πει τα πάντα για εμένα. Καθίσαμε στον καναπέ, τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας κι αρχίσαμε να φιλιόμαστε πάλι. Τα χέρια μας τυλίγονταν γύρω από τα κορμιά μας αφήνοντας τα να γνωριστούμε καλύτερα. Υπήρχε μόνο κάτι στο μυαλό μου και δεν έβρισκα άλλον τρόπο να το μοιραστώ μαζί της.

«Θα μου επιτρέπατε να σας γλείψω;» ίσως ήταν βιαστικό, ίσως ήταν παρορμητικό αλλά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ άλλο.
«Ναι αλλά υπάρχει ένας όρος» με φίλησε στο στόμα κι άρχισε να μου βγάζει τα ρούχα, με έγδυσε με άφησε να στέκομαι γυμνός μπροστά της.
«Το σώμα σου, το πουλάκι σου. Είναι πανέμορφα» μου είπε αγγίζοντας με. Έφερε ένα κουτάκι μπροστά μου, το άνοιξε.
«Ξέρεις τι είναι αυτό;» με ρώτησε. Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.
«Αυτός είναι ο όρος, για όσο καιρό κρίνω εγώ» μου είπε πριν με πάρει με το στόμα της. Έβαλε τα χέρια μου στο κεφάλι της κι άρχισε να με γλείφει έντονα, απαλά, δυνατά. Το ένιωθα να χτυπά στον λάρυγγα της, δεν πνίγονταν το απολάμβανε όσο κι εγώ. Συνέχισε μέχρι να με φέρει σε οργασμό, μου επέτρεψε να τελειώσω στο στόμα της, τα κατάπιε κι εγώ ένιωσα λες και ήμουν στον έβδομο ουρανό. Φόρεσε το μεταλλικό μου κλουβί, το κλειδί το πέρασε σε μια αλυσίδα στον λαιμό της. «Θα το βλέπεις κάθε μέρα στο γραφείο» μου είπε γελώντας ενώ τώρα ήταν πλέον κι αυτή γυμνή. Ξάπλωσε πίσω στον καναπέ, άνοιξε καλά τα πόδια της, γονάτισα. Μύριζε τόσο όμορφα και ήταν τόσο γλυκό, το έγλειφα έντονα, δυνατά, γευόμουν τους αλλεπάλληλους οργασμούς της. Πίεζε κατά διαστήματα το κεφάλι μου, απολάμβανε κάθε γουλιά από το κρασί της. Με άφησε να γλείψω το υπόλοιπο κορμί της, τα πλούσια στήθη της. Τα θήλαζα σα μωρό. Σταμάτησε με έβαλε πάνω στα πόδια της. Μου τις έβρεξε με τα χέρια της πριν με ξαναβάλει ανάμεσα στα πόδια της.

Με πήγε στο μπάνιο, ρίξαμε ζεστό νερό πάνω στα κορμιά μας, φιληθήκαμε πολύ, έντονα. Πήγαμε στο καθρέφτη, σταθήκαμε γυμνή. Με κοίταζε και την κοίταζα μέσα από τον καθρέπτη. Την ήθελα πολύ. Δεν ήξερα πως, Δηλαδή σαν αφέντρα, σαν σχέση, σαν οτιδήποτε... Δεν ήξερα. Το μόνο που υπήρχε ήταν έλξη και την δεχόμασταν και οι δύο.

«Κυρία Αφροδίτη..» της είπα χαμογέλασε..
«Μου αρέσει πολύ αυτό» απάντησε..

 

Μακαρι να το ζούσαμε και εμεις

 

Πέρασε μία εβδομάδα από τότε. Δεν μου ζήτησε να ξαναπάω σπίτι της, αλλά η κάθε μέρα γίνονταν ολοένα και πιο μαρτύριο. Απέναντι της στο γραφείο, κλειδωμένος και κάθε μέρα το ντεκολτέ της πιο έντονο. Νόμιζα ότι θα σπάσω θα ραγίσω. Σχολάσαμε. Ήταν Παρασκευή μεσημέρι. Φύγαμε μαζί στο ασανσέρ. Ήθελα να της μιλήσω.

«Δεν αντέχω άλλο, Κυρία» της είπα. Γύρισε. Έβαλε το χέρι της πάνω από το παντελόνι μου. Το έσφιξε δυνατά.
«Θα αντέξεις» μου είπε κι έφυγε.

Λίγες ώρες μετά με δέχτηκε στο προσωπικό της ίνσταγκραμ. Είχε φωτό της από την παραλία, με έντονα ντυσίματα, τα καλλίγραμμα πόδια της. Μου άρεσαν όλες. Δεν πάτησα καρδιά σε καμία. Δεν ήξερα αν το επιτρέπει. Ευτυχώς δεν το έκανα. Ήρθε μήνυμα της.
«Ξέρω ότι τις είδες όλες, πάτα καρδιά σε αυτή που σ άρεσε περισσότερο» μου είπε και τώρα με έβαλε σε έναν τρελό πειρασμό.
Το σκέφτηκα πολύ πριν πατήσω καρδιά σε μια συγκεκριμένη. Έλαβα το επόμενο μήνυμα της.
«Σε μια ώρα να είσαι εδώ, φέρε ρούχα για μία εβδομάδα» Το χαμόγελο μου γέμισε το πρόσωπο μου. Έβαλα σε μια βαλίτσα ότι χρειάζονταν και βρέθηκα ακριβώς σε μια ώρα στο σπίτι της.

Μου άνοιξε τη πόρτα. Ήταν πανέμορφη. Με φίλησε στο στόμα. Κρατούσε ένα δερμάτινο κολάρο. Μου το πέρασε στο λαιμό. Σφικτό σαν τσόκερ με το όνομα της επάνω.
«Αυτό και το κλουβί σου, θα το φοράς παντού και πάντα» Χαμογέλασα. Το ένιωσα να κλείνει.
Η φωτογραφία που πάτησα λάηκ ήταν ένας πίνακας ζωγραφικής με μια γυναίκα να κοιτάζει την θάλασσα. Κομμένη. Ήξερα ότι ήταν του σάρνταξ ο πίνακας.
 

της την έστειλα ολόκληρη. 'Εβαλε αλυσίδα στο κολάρο μου.

«Θέλω εδώ να φοράς την αλυσίδα πάντα» γονάτισα μπροστά της. Έκλαιγα από χαρά.

 

Με πήρε με την αλυσίδα. Με γύρισε σε όλο το σπίτι της. Μου το έδειξε όλο. Μου ζητούσε πότε πότε να γαυγίζω. Έβαλε μπωλ με νερό στο σαλόνι. Ήπια από αυτό. Μου έριξε μερικά χαστούκια. Δυνατά πολύ χαστούκια. Όχι τιμωρητικά, εξουσίας. Έκατσε να δει τις αγαπημένες της εκπομπές στη τηλεόραση. Με άφησε στα γόνατα, έγλειφα ή έκανα μασάζ στα πόδια της, τις πατούσες της. Πέρασε πολύ ώρα μέχρι να με οδηγήσει στο κρεβάτι της. Με έβαλε γονατιστό στη μέση του κρεβατιού. Μπόλικο λάδι στο χέρι της, με άλειψε όλον, έβαλε όσο περισσότερο μπορούσε στον κώλο μου. Πρώτα τα δάκτυλα της, μετά ο δονητής της. Τεράστιος, μαύρος. Βογγητά έβγαιναν από το στόμα μου, αρχικά πόνου, πίεσης και μετά απόλαυσης. Με πήρε με το χέρι και τον δονητή της για ώρα. Έχυσα χωρίς να έχω καυλώσει, περισσότερο από όσο επέτρεπε το κλουβί μου. Με ελευθέρωσε. Πήγα στο μπάνιο, καθάρισα το κλουβί μου και το σώμα μου. Ήρθε στο μπάνιο. Γυμνή. Φορούσε στραπ ον, μεγάλο, μωβ. Γονάτισα, την τσιμπούκωσα, με πήρε μέσα στο μπάνιο με το στραπ ον της, έχυσα πάλι. Αλλά αυτή τη φορά καυλωμένος.

Συνέχισε στο κρεβάτι να με φιλάει. Τα στήθη της πάνω μου, τα φίλαγα, τα έγλειψα. Έγλειψα εκείνη. Ανέβηκε πάνω στο κεφάλι μου και μου γάμησε τα μούτρα στην κυριολεξία. Την γεύτηκα πολλές φορές. Δεν ξέρω πόσες.
«Ξανακαύλωσες» είπε Ούτε κι εγώ δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ανέβηκε πάνω μου, με οδήγησε μέσα της. Πονούσα, αλλά συνέχισε πάρα πολύ δυνατά. Τώρα δεν μπορούσα καθόλου να χύσω. Τα χαστούκια της επέστρεψαν. Πολύ δυνατά. Μάτωσαν τα χείλη μου. Έχυσε πολύ. Άφησε το κορμί της πάνω μου. Φίλαγε τον λαιμό μου, δάγκωνε τις ρώγες μου, τους κοιλιακούς μου. Πήρε στάση για 69. Το έβαλε στο πρόσωπό μου κι εκείνη πήγε στους όρχεις μου. Τους τράβαγε με τα νύχια της, τους χτυπούσε και τώρα πήρε αυτό που που λαχταρεί περισσότερο. Τους δάγκωσε κι εγώ ούρλιαξα από πόνο μέσα της Δεν σταμάτησε να χύνει.

Ξάπλωσε δίπλα μου εξαντλημένη. Της άναψα ένα τσιγάρο. Φύσηξε τον καπνό επάνω μου.
«Γύρνα» με διέταξε. Το έσβησε πάνω μου, στη πλάτη μου. Έβαλα τα κλάματα από τον πόνο.
«Πήγαινε στο πάτωμα για ύπνο, σκύλε»