Η ΕΚΛΕΚΤΗ ΤΟΥ

Απάντηση: Η ΕΚΛΕΚΤΗ ΤΟΥ

από τη στιγμή που Κάποιος Master αποφάσισε να φορέσει το κολάρο Του σε μια σκλάβα, αυτομάτως αυτή είναι "εκλεκτή", "ξεχωριστή", "μοναδική", έχει τέλος πάντων αυτό το "κάτι" που Τον έκανε να ασχοληθεί μαζί της... αυτό θα έπρεπε να της δίνει την αυτοπεποίθηση-αυτοεκτίμηση εκείνη, που διώχνει μακριά κάθε ανασφάλεια που μπορεί να δημιουργήσει ζήλεια... όταν η υπό είναι σίγουρη για την αξία της σαν άνθρωπος και σα σκλάβα και ακόμα πιο σίγουρη για τη θέση που έχει στην καρδιά Του, τότε δεν υπάρχει καμιά ανησυχία... είναι στο χέρι της να διατηρήσει το επίπεδο αυτό

 

Θα αντιστρέψω λίγο την ερώτηση. Γιατί να μην θέλει κι άλλη?

Γειά στο στόμα σου.

 

Το να θέλει κάποιος άνδρας και κάποια άλλη γυναίκα είτε για πήδημα είτε για ό,τι άλλο, σημαίνει πως απλά αυτό που έχει δεν τον ικανοποιεί στο συγκεκριμένο τομέα ή έχει βαρεθεί π.χ. το sex με την ίδια γυναίκα.

Η αλήθεια είναι πως σε όλους τους άνδρες περνάει από το μυαλό (ίσως και στις γυναίκες) η σκέψη του «πως να ήταν άραγε;» να πάω και με αυτήν. Αυτό όμως που κρατάει και τα δυο φύλα από το να πάνε με άλλους όταν έχουν σχέση, είναι προφανώς το ότι γνωρίζουν πως κάτι τέτοιο θα πλήγωνε τον άνθρωπό τους.
Κι όποιος αγαπάει δεν θέλει να πληγώνει με αυτόν τον τρόπο, εκτός και αν δεν υπολογίζει ιδιαίτερα τον άλλο ή έχει ελεύθερη σχέση. Κάτι το οποίο όμως νομίζω πως δεν ισχύει στη σχέση Αφέντη – σκλάβας.

 

Σκέφτηκες ποτέ πως ίσως να μην πληγώνει ούτε Τον Αφέντη, ούτε τη σκλάβα, αλλά να συνεχίζουν να αγαπάνε ο ένας τον άλλο, απλά να επιλέγουν να μην είναι μονογαμικοί?

Το να με Παραχωρήσει προς χρήση, κατά την άποψη σου σημαίνει πως δεν νοιάζεται για την ιδιοκτησία Του? Ή το να το απολαύσω εγώ σημαίνει πως δεν Τον Λατρεύω?
Το να Του προσφερθώ με μια άλλη γυναίκα και να Τον υπηρετήσουμε μαζί σημαίνει δεν νοιάζομαι για Κείνον? Το να το Απολαύσει σημαίνει πως δεν με νοιάζεται αρκετά?

Σίγουρα δεν μπορώ μόνη μου να Του προσφέρω εκείνο το κάτι που θα μπορώ να Του προσφέρω με μια άλλη σκλάβα και αντίστροφα.
Είναι τόσα πολλά που εμπλέκονται από την ταπείνωση τον εξευτελισμό την απόλυτη αίσθηση του αντικειμένου.

Δεν είναι για όλους το βδσμ κάτι που γίνεται μέσα σε 4 τοίχους ανάμεσα στους δύο.

Σε τι διαφέρει αυτή η "σκλάβα" από την κάθε βιτσιόζα ερωτευμένη γυναίκα που ασκεί εξουσία όχι άμεσα αλλά έμμεσα αν δηλώνει και απαιτεί να είναι η μοναδική?
Πόσο σκλάβα και ιδιοκτησία μπορεί να είναι πραγματικά αν το μόνο όριο το οποίο διατίθεται να ξεπεράσει είναι αυτό που η ίδια επιθυμεί να κάνει για τις καύλες της και μόνο?

Ας μην προσπαθούμε να μετατρέψουμε όλο το βδσμ ή τους swingers ή τα πολυγαμικά ζευγάρια σε τέρατα αναισθησίας που δεν νοιάζονται αρκετά ο ένας για τον άλλο επειδή κάποιοι επιλέγουν να μένουν στους 4 τους τοίχους

 

Επιλέγουν και οι δυο ή μόνο ο Αφέντης; Γιατί αν μπορούμε να θεωρήσουμε πως η κατάσταση είναι ανεκτή από μερικούς/ες όταν υπάρχουν κοινές επιθυμίες και των δυο, πως μπορεί να γίνει η ίδια κατάσταση ανεκτή από μια σκλάβα όταν δεν είναι επιθυμία δική της παρά μόνο του Αφέντη της;
Δεν την πληγώνει αυτό βαθύτατα;
Το δέχεται απλά και το πνίγει επειδή είναι επιθυμία του Αφέντη; Προσωπικά αμφιβάλλω αν λειτουργούν έτσι τα συναισθήματά της.

Κι αυτό γιατί φαντάζομαι πως πληγώνει βαθύτατα μια γυναίκα (έστω και σκλάβα) να βλέπει τον άνθρωπό της με άλλη. Κάνω λάθος σε αυτό;
Επίσης, πως μπορεί κάποιος άνθρωπος να μην ενδιαφέρεται αν πονά ψυχικά τόσο τη σκλάβα του που υποτίθεται είναι το παν γι’ αυτόν;

 

Μα αν έχει πρόβλημα η σκλάβα τότε απλά θέλει κι άλλη δουλειά.
Πρόσεξε μιλάω για σκλάβα, όχι υποτακτική, όχι Bottom, αλλά για μια σκλάβα σε μια Ms σχέση.
Και μια σκλάβα όχι δεν μπορεί να την πληγώνει κάτι που ευχαριστεί Εκείνον, αν έχει εκπαιδευτεί. Δεν καταπιέζει τίποτα μια σκλάβα, τα βγάζει όλα έξω τα εκφράζει όλα γιατί αυτή είναι η υποχρέωση της και ανάγκη της.
Αν κάποια είναι σε μια Ms σχέση και καταπιέζεται τότε κάτι δεν πάει καλά με την σχέση την ίδια.
Πολλές φορές επιλέγουμε μόνες μας να καταπιεζόμαστε, χωρίς να εκφράζουμε αυτό που μας βασανίζει, που μας κάνει να υποφέρουμε, που μας γεμίζει ενοχές. Καταπιέζοντας τον εαυτό της και τα συναισθήματα της όμως μια σκλάβα ΑΣΚΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑ.
Αποφασιζει η ίδια τι αρμόζει και τι δεν αρμόζει να εκφράσει και με τον τρόπο αυτό ασκεί εξουσία στη σχέση, κάτι ανεπίτρεπτο, γιατί οι ίδιες οι ανάγκες της είναι να παραδώσει εξουσία.

Οπότε αν η σκλάβα δεν έχει φτάσει στο σημείο εκείνο που να είναι έτοιμη να ξεπεράσει το όριο αυτό, είτε είναι μαλακό είτε σκληρό, τότε το μόνο που σημαίνει είναι πως και οι δύο χρειάζεται να δουλέψουν με αυτό.

Όσο για τον πόνο της σκλάβας. Προσωπικά εγώ χαίρομαι όταν πονάω, γιατί μόνο μέσα από τον πόνο ωριμάζω, διδάσκομαι, δυναμώνω και ξεπερνώ τον ίδιο τον πόνο.
Αν συμπάσχει μαζί μου είναι πολύ διαφορετικό από το να αποφεύγει να κάνει οτιδήποτε μπορεί να μου προκαλέσει πόνο. Όλη η βασική εκπαίδευση είναι πόνος, το ξεπέρασμα κάθε ορίου μικρού ή μεγάλου είναι πόνος.
Ίσως γι αυτό πιστεύω πως η πλειοψηφία των σκλάβων είναι μαζοχίστριες στον ένα ή άλλο βαθμό και οι Αφέντες ανάλογα Σαδιστές σε μεγάλο ή μικρό βαθμό.

 

Αν το είχα διαβάσει πριν λίγες ώρες αυτό δεν θα το είχα καταλάβει.

Νομίζω πως η φάση μπορεί να γίνει κατανοητή μόνο βιωματικά. Ο πόνος είναι απαραίτητος τελικά, δεν γίνεται να τον αποφύγουμε. Και ποιος θα το ήθελε εξάλλου; Θα χάναμε την μισή απόλαυση. Απλά εκείνη τη στιγμή πνίγεσαι, δεν υπάρχει βοήθεια από πουθενά, ούτε καν από τον Κυρίαρχο, έχεις δίκιο, μπορεί να συμπάσχει κιόλας (ταυτόχρονα με την έξαψη που μάλλον αισθάνεται από την διαδικασία). Οι διεργασίες είναι εσωτερικές. Το BDSM δεν μπορεί να γίνει κατανοητό θεωρητικά, μόνο αν το ζήσεις βλέπεις πώς λειτουργεί η φάση.

Αγαπημένη μου lara, είναι σαν να είσαι έτη φωτός μπροστά μου. Πες μου, με λυπάσαι ή χαίρεσαι που είμαι ακόμη στην αρχή και τώρα αρχίζω τον χορό πάνω στα πυρωμένα κάρβουνα;

Ή δεν τελειώνει ποτέ αυτή η έκσταση;

 

Απάντηση: Re: Η ΕΚΛΕΚΤΗ ΤΟΥ

 

Βρήκα κι αυτό το ωραίο βιντεάκι και άφού το έδειξα και στον Κύριό μου, έτσι για να πάρει μια ιδέα περί γυναικείας αντίληψης των πραγμάτων - όχι ότι δεν ξέρει - τουναντίον θα έλεγα - είπα να το παραθέσω κι εδώ. Ιδίως μετά από μία απάντηση στο νήμα εξευτελισμός ότι το κέρατο αποτελεί εξευτελισμό για τον άντρα, θα έλεγα ότι η γυναίκα δεν εξευτελίζεται αλλά στρέφεται με έναν ακραίο τρόπο κατά του εαυτού της με οποιονδήποτε τρόπο έχει στη διάθεσή της. Εγώ προσωπικά είμαι ικανή να ξεθάψω κάτι που συνέβη πριν 30 χρόνια και να μου επιτεθώ μέχρι τελικής πτώσεως ώστε να δικαιολογήσω γιατί το έκανε αυτό ο σύντροφός μου. Ποταπά συναισθήματα indeed, όσο ποταπό είναι να χειρίζεσαι τα ποταπά συναισθήματα του άλλου. Α ρε ευγενές BDSM, καλά τα κατάλαβα εγώ στο φεστιβάλ...

Enjoy darlings:

 

Νομίζω ότι η χαρά δεν είναι να πονά μια σκλάβα (από τη μεριά της) διότι αυτό θα ήταν αυτοσκοπός. Η χαρά είναι να πονά όταν θέλει ο Κυρίαρχος να πονά και να υπηρετεί απλά όταν αυτός θέλει έτσι απλά να υπηρετεί. Νομίζω ότι αυτό που έχει σημασία είναι η υπακοή.

 

Απάντηση: Η ΕΚΛΕΚΤΗ ΤΟΥ

δυστυχως δεν δινει καμια σημασια κανεις στους σκλαβους..νοιωθω μονος