Η Ειλικρίνεια Του Κυρίαρχου

Δεν θα το έγραφα καλύτερα, πραγματικά

Και απλά να προσθέσω το...
" μα δεν έχει νόημα να πω κάτι που σίγουρα έχει ήδη σκεφτεί και για κάποιο λόγο, τον όποιο λόγο..επιλέγει να φερθεί Α. Αν πω, ο,τι και να πω δεν είναι αυτόματα σαν να ζητάω, σαν να περιμένω μέσα μου; σαν να έχω απαίτηση; Δεν με ενδιαφέρει να μου δώσει κάτι που δεν θα ήθελε απο μόνος του να δώσει, και για να μην το έχει κάνει..κάποιος λόγος υπάρχει. Άν δεν το έχει σκεφτεί καν, πάλι για κάποιο λόγο δεν του βγήκε να το ακεφτεί. Για να ακολουθώ το ο,τι του βγει είμαι εδώ" και πάει λέγοντας..
Αυτο δεν έχω καταφέρει να το απαντήσω..να του βάλω ενα "γμτ" και ίσως γι αυτό δυσκολευομαι εξαιρετικά να μιλήσω.

 

Χαίρομαι που σου άρεσε το κειμενακι.    
Προσπαθώ να είμαι πολύ προσεκτική στων σχολιασμο θεμάτων τέτοιου τύπου, επειδή συνήθως κρύβουν πολύ πόνο και ατελείωτες ώρες σκέψεων κάτω από την επιφάνεια και δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να πατήσω ακούσια μια πληγή.
Έχω όμως μερικές ερωτησουλες που ίσως βοηθήσουν και χωρίς μεγάλο κίνδυνο:
1. Αν στον πυρήνα των σκέψεων σου αντί του "έχω πρόβλημα με την συμπεριφορά του Κ" τοποθετήσεις το "θα ήθελα να μη με πονάει η έλλειψη πληροφόρησης επί του συγκεκριμενου θέματος, αλλά όσο και να προσπαθώ, δεν το καταφέρνω μόνη μου" αλλάζει καθόλου η ροή των σκέψεων ή παραμένει ίδια?
2. Η απαίτηση τι διαφορά έχει από προσδοκία? Απαγορεύει πράγματι η θέση της υ την προσδοκία λύτρωσης από τον ψυχικό πόνο?
3. Αν ο Κ όντως αγνοεί την ύπαρξη του προβλήματος που αφορά το υ- αυτό δεν περιορίζει αυτομάτως την δυναμική της σχέσης? Και αν το υ δεν μιλήσει- δεν είναι σαν να αποφασίζει χωρίς τον Κ για ένα θέμα που αφορά και τους δυο?

 

Αποσύρει την ερώτηση.

hint: Τις απαντήσεις τις καλές, τις πρόστυχες τις δίνει η ζωή.

 

Και τις πιο βιτσιοζικες θα έλεγα. ..
Εκεί που λες:"Ούτε στα πιο τρελά μου ονειρα"...

 

Εγώ ευχαριστώ για ωραιότατο διάλογο!
Χμ, όλο και κάποια απάντηση θα πάρει, αλλά κατά 90% η απάντηση δεν θα λύσει με τρόπο μαγικό το πρόβλημα.    

Κ δεν είμαι και, όπως πολύ σωστά επεσήμανε η @gaby, η πραγματικότητα ξεπερνάει κατά πολύ τις όποιες υποθέσεις, υπάρχουν ομως μερικές εύκολα προβλέψιμες εξελίξεις που θα μπορούσαμε να δουμε:

1. " Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Προτιμάς την διαφάνεια - θα την έχεις. Κάτσε και άκου." Ωραία φάση... Βέβαια μόλις καταλαγιάσει η πρώτη χαρά του ανοίγματος και της εμπιστοσύνης εκ μέρους του Κ δεν αποκλείεται η πραγματικότητα να φέρει νέους πόνους που πλέον δεν θα έχουν να κάνουν με το άγνωστο αλλά με το γνωστό.

2. "Θα διατηρήσω το δικαίωμα μου να μην σου μιλάω για αυτά, αλλά έλα να δούμε εσένα αυτό γιατί σε ποναει" Εδώ ξεκινάει η διαλεκτική επίλυσης του προβλήματος. Η διαδικασία μπορεί να είναι εξίσου οδυνηρή και καθόλου σύντομη, αλλά έτσι πάνε αυτά. .

3. "Έχω κάθε δικαίωμα να μην σου μιλάω. Ο Λόγος μου πρέπει να είναι αρκετός. Πονάς επειδή δεν είσαι αρκετά υποταγμενη, βανιλιαζεις"... Είναι μια απάντηση και αυτή...από τις πιο δύσκολες κατά την γνώμη μου.. Το μόνο που μπορεί, κατά την γνώμη μου, να κάνει σε αυτήν την περίπτωση το υ, είναι να προσπαθήσει, με σεβασμό, πιστη και ταπεινοτητα, να περιγράψει τον εσωτερικο μηχανισμό που γεννάει τον πόνο του πιο καθαρά, να σκυψει πιο χαμηλά και να φέρει τον γυμνό και παλλομενο από την ενταση πόνο στα πόδια του Κ, μέχρι να τον δει και να τον πάρει. ..
να το προσπαθεί όσο πάει. .. για όσο φτάνει η Πίστη...  

Αν εξαιρέσουμε την περίπτωση 3, η εξελίξεις 1 και 2 είναι κατά πολύ προτιμοτερες από την σιωπή, επειδή επαναφέρουν την βεβαιότητα του υ πως είναι αποδεκτό, πως ο Κ αντιλαμβανεται την κατάσταση του και του έχει εμπιστοσύνη. Η βεβαιότητα αυτή είναι τεράστιας σημασίας και, κατά την γνώμη μου, σχετίζεται αντιστρόφως ανάλογα, ως βαθύτερο αίτιο, με τον ιδιο τον πονο της μη έγκυρης πληροφόρησης...

 

Ok! Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση και συγγνώμη αλλά επειδή το νήμα αναφερόταν σε Ειλικρίνεια του Κυριάρχου, μπερδεύτηκα  

Θα μπορούσα να χωρίσω τους λόγους που δεν επιδιώκουμε/θέλουμε τη διαφάνεια σε δυο κατηγορίες. Οι κατηγορίες αυτές αποτελούν "ομπρέλα" με κάποιο τρόπο και όλοι οι λόγοι που μπορώ να σκεφτώ, πηγάζουν αλλά και επανέρχονται τελικά σε αυτές τις δυο πολύ βασικές κατηγορίες.

Α. Η εικόνα μας.
Β. Η αυτοεικόνα μας.

Επίσης να πω ότι - κατά τη γνώμη μου- οι λόγοι αυτοί ισχύουν τόσο για τους υποτακτικούς όσο και για τους Κυριάρχους και αυτοί επηρεάζουν το αν κάποιος (Κ είτε υ) θα επιλέξει τελικά τη διαφάνεια / ειλικρίνεια / αλήθεια ή όχι.

Ευχαριστώ για το διάλογο  

 

Σε μία σχέση D/s, ποια είναι η προσδοκώμενη διαφάνεια, εκ μέρους του Κ και σε τι βελτιώνει το D/s;

 

@margarita_nikolayevna με το δίκιο σου μπερδευτηκες.

Σας ευχαριστώ όλους για τον διάλογο. Μ αρέσει να σας γνωρίζω μέσω του τρόπου σκέψης σας και πάντα υπάρχει χώρος για καινούριες φρέσκες προσεγγίσεις για ένα τόσο σημαντικό θέμα. Πήρα πράγματα απ αυτό τον διάλογο, πάντα μια άλλη οπτική εμπλουτίζει και την δικιά μας.

Για να τοποθετηθώ κι εγώ:

Πιστεύω πολύ στην Εντιμότητα. Για μένα είναι Αξία ζωής.
Και προσωπικά έχω επιλέξει να είμαι ειλικρινής όχι μόνο με Τον Λατρεμένο μου Αφέντη, αλλά και με τον εαυτό μου.

Κι ενώ είναι ανάγκη μου η απόλυτη ειλικρίνεια στο να την προσφέρω, δεν είναι άμεση ανάγκη να την λαμβάνω. Και κάποιες φορές -κάποιες φορές ασυνείδητα, κάποιες εντελώς συνειδητά- απέφευγα να την αναζητήσω. Όχι από δειλία, ούτε γιατί είμαι περισσότερο φαντασιόπληκτη απ τον οποιοδήποτε, αλλά επειδή έμαθα σ αυτή την ζωή να θέτω προτεραιότητες και να εστιάζομαι στο σημαντικότερο.

Γιατί η απόλυτη ειλικρίνεια μπορεί να διαφοροποιήσει ακόμα και τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι εαυτό/σχέση/Συντροφο και χρειάζονται οι ψυχικές αντοχές να το ακούσεις, να το αντέξεις, να το διαχειριστείς κ.τ.λ. χωρίς να σε διαλύσει και να σε ρίξει στα πατώματα, βλάπτοντας τον μακροπρόθεσμο Στόχο. Που δεν μπορεί να πλησιαστεί καν μέσα σε μερικά χρόνια. Θέλει δέσμευση και θυσίες και αφοσίωση και πείσμα και πολύ τρέλα. (Απ αυτην διαθέτω μπόλικη   )

Συνεπώς μου ήταν αρκετό να γνωριζω γενικά κι αόριστα για κάποια πράγματα και δεν αποζητούσα εκείνη την αλήθεια, που θα μπορούσε λόγω δικής μου πιθανής ανεπάρκειας, να μην εκληφθεί στις σωστές της διαστάσεις, και κατά συνέπεια να βλάψει την τροχοδρομημένη μου πορεία και τον Στόχο.

Αν βρισκόμουν σε μια σχέση απλά, όπου τώρα γνωρίζω τον Άλλο αναμένω ειλικρίνεια σε οτιδήποτε μπορεί να επηρεάσει εμένα και τις επιλογές μου για να μπω στην σχέση και πως εκλαμβάνω τον Ίδιο.

Σε μια σχέση ζωής όμως, όπου πλέον δεν νιώθω ξέχωρα απ Αυτόν, νιώθω και είμαι δικό Του κομμάτι, δικιά Του επέκταση, όπου έχω αφιερώσει την ουσία της ζωής μου όλης δουλεύοντας σκληρά και ακούραστα, είναι τόσα τα ουσιώδη ζητήματα που χρειάζονται ανεπηρέαστα να επιληθούν, που οι συνήθεις αληθειες που αποζητούν οι πλείστοι και θα μπορούσαν να με αποσπάσουν από τον Στόχο, δεν μου χρειάζονται.
Γιατί θα μπορούσαν να είναι από αδιάφορες έως και τόσο οδυνηρές, ώστε να μετατοπίσω την εστίαση από την επίλυση του ουσιώδους για να διαχειριστώ αλήθειες που με κανέναν τρόπο δεν με απειλούν και δεν επηρεάζουν τον Στόχο. Μη σοφά επενδυμένη ενέργεια κατα την γνωμη μου.

Βέβαια έρχεται η ώρα που Ο Λατρεμένος μου Κύριος με θέτει αντιμέτωπή τους, αλλά όταν το Κάνει είναι επειδή Γνωρίζει πως πλέον το κομμάτι Του που είμαι εγώ είναι έτοιμο να τις διαχειριστεί. Και μπορεί να μου πάρει λίγο χρόνο, αλλά πάντα βρίσκω τρόπους να διαχειριστώ τα πάντα, ωφέλιμα για Μ/μας.  

Αλλά δεν επιλέγω εγώ ούτε πότε θα τις πάρω, ούτε καν αν θα τις πάρω.
Δεν είναι δική μου δουλειά. Εγώ εκφράζω ειλικρινά τι χρειάζομαι και τι θέλω, τις αποζητώ όταν το νιώσω, αλλά αν δεν πάρω απάντηση, δεν αποσύρω, αλλά περιμένω. Πότε θα Κρίνει πως ήρθε η ώρα να απαντηθούν οι ερωτήσεις μου, να αντιμετωπίσω τις αλήθειες που επέλεξα να μην αναζητήσω όσο εργαζόμουν συγκεκριμένα σε κάτι σημαντικότερο απ οτιδήποτε μπορεί απ έξω να Μ/μας επηρεάσει.

 

Καταρχάς: ένα like δεν είναι αρκετό για την απάντηση αυτή  
Chapeau πραγματικά      

Ως προς το σημείο που κουόταρα μόνον, αναρωτιέμαι όμως αν είναι χρήσιμο και ορθόν, κάποιες φορές τουλάχιστον, πράγματι να έλθει η ειλικρίνεια για να διαφοροποιήσει το τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας αλλά και τη σχέση Μ/μας και τον Άλλο... Δεν έχω απάντηση στη διερώτηση μου αυτή, όχι για μένα τουλάχιστον... είμαι ακόμη στο στάδιο της περισυλλογής επ' αυτού και βεβαίως μετά από κάποιες αρκετά οδυνηρές εμπειρίες.
Χαίρομαι πάντως να διαβάζω τόσο de profundis απαντήσεις σαν τη δική σου  
Σπανίζουν και για αυτό είναι πολύτιμες  

Δεν έχω αρκετή εμπειρία, ούτε το έχω σκεφτεί για να δώσω μια γενική - θεωρητική απάντηση.
Θα μιλήσω για μένα λοιπόν μόνον.
Λόγω υποτακτικότητας (όπως μου έχει εξηγήσει ο Κύριος μου) αλλά και λόγω χαρακτήρα μου (αυτό και μου το έχει εξηγήσει Εκείνος αλλά και μόνη μου το έχω διαπιστώσει), είμαι άνθρωπος που μπαίνει πάρα πολύ εύκολα σε τρανς. Μα πάρα πολύ... Κι έτσι μπορώ να χτίζω κόσμους ολάκερους (και καλό και κακό αυτό   ).
Αυτό που μαθαίνω με τα χρόνια να κάνω, με πάρα πολύ κόπο ομολογώ, είναι αυτό που λέω reality check, ας πούμε κάτι σαν σημείο αναφοράς, που γνωρίζω ότι αναμφίβολα είναι κάτι πραγματικό και κοιτάζω προς τα εκεί όποτε έχω αμφιβολίες για το πόσο έχω "βυθιστεί", για να αντιληφθώ τη σχετική θέση που βρίσκομαι...

Κάποια πράγματα τα οποία εγώ θεωρώ σημαντικά (και για κάποιον άλλο μπορεί να μην είναι καθόλου), θέλω να τα γνωρίζω, ακριβώς για αυτό το reality check που προανέφερα.  [/user]

 

@margarita_nikolayevna έθιξες κάτι πολύ ενδιαφέρον.
Σ ευχαριστω και θα επανέλθω.
Προηγείται η εργασία! χαχαχαχα

 

Η ειλικρίνεια δεν έχει ούτε μέτρο ούτε δόσεις για να είσαι τη μια ειλικρινής κ την άλλη για το "καλό" του άλλου να μην είσαι..Κ είναι ακρογωνιαίος λίθος για να υπάρξει μια σχέση ποσο μάλλον στα πλαίσια του bdsm..