Η Ειλικρίνεια Του Κυρίαρχου

RE: RE: RE: RE: RE: Η Ειλικρίνεια Του Κυρίαρχου

Τώρα κατάλαβα τι εννοείς   Σ ευχαριστω για την διευκρίνηση

 

RE: RE: Η Ειλικρίνεια Του Κυρίαρχου

Κανεις δεν ειπε για Κυριαρχο που κρυβεται. Μαλλον δεν εκφράζομαι καλά γιατι βλέπω πως αλλιώς έχω θέσει το θέμα, ή τουλάχιστο αυτό προσπάθησα, κι άλλου είδους απαντήσεις παίρνω...Ας προσπαθήσω να διευκρινήσω, ελπίζοντας πως θα τα πάω καλύτερα αυτή τη φορά!  

Αν θεωρείς πως η σκλάβα έχει δικαίωμα να γκρινιάζει και να απαιτεί ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ τότε απλά έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετους ορισμούς για την σκλάβα.

Αν θεωρείς πως Έχει οποιαδηποτε υποχρέωση Ο Μαστερ και όχι Ο Κυρίαρχος, να δίνει αναφορά στην σκλάβα για το πως ποτε και με ποιους τροπους Επιλέγει να την Εκπαιδευσει και να Μοιραστεί μαζί της ότι ο Ίδιος Επιθυμεί και θεωρεί σωστό, και όχι όποτε θεωρεί η σκλάβα σωστό και επιμένω πως πουθενά δεν αναφέρθηκα σε Κυρίαρχους γενικά, αλλά σε Μάστερ και πάλι σημαίνει πως οι ερμηνίες μας για Τους Μαστερ είναι εκ διαμέτρου αντίθετες.

Δεν μίλησα για σχέσεις Top/bottom, ούτε για Dom/sub αλλά ξεκάθαρα και επανελημμένα είπα πως μιλώ για Ms σχέσεις, και μάλιστα σχέσεις θεμελιωμένες. σχέσεις που έχουν φτάσει σε σημείο όπου η σκλάβα ξέρει ποια είναι η θέση της, δεν πάσχει από ψευδαισθήσεις και ρομαντικά κατάλοιπα για το "δώρο" της υποταγης και αναγνωρίζει πως είναι εκέι που είναι γιατί η ίδια έχει ανάγκες, αναγνωρίζει πως είναι εκεί που είναι και ποια είναι και πως ΔΕΝ εχει δικαιωματα για οτιδήποτε πέρα από αυτά που της Προσφέρει Ο Ίδιος.

Μιλώ για TPE ή παραπλήσιο και με ενοχλεί να βλέπω να υποβιβάζεται η Έννοια Του Μαστερ και τα δικαιώματα του με συμπεράσματα πως αν Εκείνος Έχει Ολοκληρωτικό έλεγχο για τη σχέση και ανάμεσα σ΄αυτό και για το ΤΙ ΠΩΣ ΠΟΤΕ και ΑΝ θα επιλέξει να Πει οτιδήποτε στην ιδιοκτησία Του, σ΄αυτό που Του ανήκει με τη θέληση και επιθυμία του, φτάνει να χαρακτηρίζεται σαν μη Κυριαρχικό.

Αυτό ακριβώς λέω, πως κάτι τέτοιο ΔΕΝ ειναι ανειλικρείνια και ΔΕΝ πρέπει να εκλαμβάνεται ως τέτοιο.

Ειλικρίνεια Του Κυρίαρχου μέσα σε Ms σχέσεις είναι κάτι που μόνο Ο Ίδιος Έχει το δικαίωμα να Ορίζει.

 

Σερφάροντας στο internet βρήκα το πιο κάτω άρθρο από Τον Master Nage, και το παραθέτω εδώ, με απώτερο σκοπό κάποια στιγμή να το μεταφράσω.

http://www.thedomsview.com/Vol6/I6/mdb.htm

On Honesty

A BDSM relationship is like any relationship. We tend to talk about BDSM as if it were a thing apart. Honesty, trust and open communication are often discussed as pertaining to the lifestyle. Yet how many people in the lifestyle are open and honest with a Dom or sub, while not telling their respective spouses? Are they really open and honest people? Does honesty only matter within regards to a BSDM relationship or do all relationships benefit from it?

There are a million reasons (some would call them rationalizations) for not being honest with your significant other. They wouldn't understand. You've tried talking to them, but it's like talking to a wall—they just don't get it. You're scared they'll become violent or leave, and you can't afford to support the children on your own. There are many reasons people keep secrets from those they love (or those they once loved). It's not honest, but it happens. What do you do when you become involved in such a relationship, and what are the "ethics" of it?

Lest you think I'm judging people, let me assure you that I've been there myself. When I first discovered BDSM, a long, long time ago, it was online. I had always been a dominant, had always loved to hear women beg, but I didn't understand that it was part of something larger. That changed on the IRC, when I met a slave and her Master. I learned a lot from those two—owe them quite a debt, for they helped forge the person I have become.

That Dom shared his girl online with me, and I learned. I made a lot of mistakes too. But I didn't tell my then-wife what was going on. Hell, I didn't understand it myself, not at that point, so how the hell was I going to tell my wife? It didn't stop me from bringing what I'd learned to that relationship. As it turned out, my wife was quite the bedroom submissive, no real surprise, considering who she was married to, but it still surprised me when she begged a collar, even if it was only for sex play. It surprised me even more that the collar she chose said slave on it. She wasn't a slave in the pure sense of the word, but she was a sex slave in the bedroom, which was a good start. Still, I continued my online experimentation without telling her.

Why, if she was my slave, would I do that? Didn't I owe her honesty? Sure I did.

But my wife was insecure to begin with. She got jealous if I watched a porno movie. She was probably the most jealous woman I'd ever been with. In those early days (and for quite some time actually) I was like a kid in a candy store. The power had gone to my head, and I couldn't get enough. I am not proud to say I hurt a number of women (including my wife when she eventually found out). I won't say it cost me the marriage. The marriage had other issues, as many on her side as mine, some of which I didn't even know about until after it was over, but the point is, I did lie to her, or at least, I kept the truth from her, which in my book isn't much better.

I had a million rationalizations. If she found out, she'd want to leave and didn't have an income. If she left, there would be no one to support her daughter. I was not only responsible for my wife, but for her little girl as well. I couldn't bring myself to walk away and leave them stranded, even after I'd long since resigned myself to the fact that I wasn't at all happy with the relationship. So here I am, writing a column, teaching about BDSM in my online club, preaching honesty, when I myself am not honest. What gives?

Honesty is a goal. We're all human and we all have weaknesses and strengths. We aspire to be honest (at least I'd like to think that's the case), but it's not always easy and sometimes, we think, it's not possible.

I didn't tell my wife, but when she found out about one of my online girls, I was already too deep to break it off, and I didn't. My wife eventually did move out, I paid altogether too much child support for a couple of years (by choice, not court-ordered), and finally, she found herself a job and managed to sort herself out. But I had lied. I prided myself on telling the truth to those in BDSM relationships, but I'd lied to my wife. What kind of hypocrite was I?

It's not as uncommon as you might think. The truth is an elusive beast at best. But what do you do if you run into someone online or in real life, who is already in a relationship, and they're not willing to tell their partner? Is that something you should be a part of? Is that something you want to risk? Even if you're morally okay with it, if you care about your partner, are you willing to except the consequences if the affair is discovered?

Even as a Dom who has been with women who are in committed relationships, I say that's a decision for the other person to make. They know their situation better than you do. You don't have to be a part of it, but if that is what they need, they'll find it with someone else anyway. At least you can encourage them to speak to their partner, or work toward a more honest and open solution. At the very least, you should sit them down and make them think about the possible consequences, and consciously accept the responsibility for what happens if their infidelity is discovered. Or, if the ethics of the situation strikes you wrong, you can walk away.

I've noticed a double standard for a long time. There are Doms who will respect the property of other Doms, but not the wives of men who aren't Doms. Is this a form of hypocrisy? I'm not sure I'm willing to say, since I make that same distinction myself, but it's certainly a thought to roll around in your mind.

What are you doing? Who are you doing it with? What will be the consequences if it goes public and are you willing to pay them? Can your partner afford that price?

Before entering into this gray area, these are the questions you should be asking. The answer, as always, you'll have to find on your own.

 

Είναι σημαντική η ειλικρίνια και για τους δύο. Ίσως ότι σηματικότερο! Αλλιώς έρχετε ρίξη αργά η γρήγορα

 

Συμφωνώ απολύτως, η απαίτηση για την πληροφόρηση είναι παράλογη, όταν κανείς δεν καλείται βάσει την πληροφόρησης αυτής να λάβει σχετικές αποφάσεις - εφόσον εξ αρχής οικειοθελώς δηλώνει ότι δεν επιθυμεί να λαμβάνει αποφάσεις, ούτε να αναλαμβάνει την ευθύνη που οι τελευταίες συνεπάγονται.

lara[E-p] μήπως όμως, σε αυτό το νήμα, η παροχή έγκυρης πληροφόρησης λαμβάνεται υπόψη ως ένα και το αυτό με την ειλικρίνεια; Η ειλικρίνεια, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι η αγάπη καθενός για την αλήθεια και η ικανότητά του τελικώς να ορθώνει το ανάστημά του εμπρός της, ακόμη και όταν αυτή δεν τον ευνοεί. Πόρρω απέχει αυτή η αρετή με το κατά πόσο εν τέλει να παράσχει στους έτερους την πληροφόρηση που του ζητούν.

 

Η ειλικρίνεια του Κυρίαρχου είναι επίπλαστη, όπως κάθε στρατηγικό τέχνασμα. Αλλά είναι πραγματική, διότι δεσμεύεται από όσα αυθαίρετα οικοδομεί.
Η ανειλικρίνεια του υποτακτικού είναι πάθηση, χρόνια και ανίατη.

 

Απάντηση: Η Ειλικρίνεια Του Κυρίαρχου

1. Εγω πάλι ( για να τιμησω κ το νικ μου) πιστευω οτι το ψέμμα ομορφαινει την ζωή, είτε ειπωμένο, ειτε ως ιδέα που δημιουργησαμε στο μυαλο μας για μια κατασταση. Ελάχιστοι θα ενιωθαν όμορφα αν γνωριζαν τις αληθειες που τους κρυβουν.. και μην ακουω θα ήθελα να το ξέρω.. όχι δεν θα θέλατε.. αλλα δυστυχως το μάθατε κ τώρα πρεπει να πάρετε θέση..


2. Οι Κ δεν διαφερουν σε τιποτα απο τους βανιλα ή τους σοκολάτα το ιδιο κ οι σαμπς.. παρα μόνο στις πρακτικές λήψης απολαυσης (με το απολαυση δεν αναφέρομαι μόνο στην σωματική-σεξουαλικη).

3.Τέλος.. το πως φιλτράρει ο εγκέφαλος τις αλήθειες κ το ψέμμα, προσπαθώντας να καταλήξει σε αυτο που ο ίδιος επιθυμει..
είναι ενα μεγαλο θέμα, το πως ερμηνεύουμε την αλήθεια, ώστε να καταλήξουμε βάσει λογικων συνεπαγωγών (αυθαίρετων συνήθως αλλα ικανά πιστευτών για μας) ώστε τελικά να καταλήξουμε σ αυτο που αντέχουμε να ξέρουμε.

Προσωπικά εγωιστικά ή κακομαθήμενα, για να αποκτησω/διατηρησω ότι θελησω θα χρησιμοποιήσω ότι τέχνασμα διαθετω χωρις κανενα ενοχικό συνδρομο.

ΥΓ: συμβουλη.. τα ψέμματα σας να ειναι μικρα.. κ απολαυστικά  

 

Αλήθεια αυτό μοιάζει να συμβαίνει!
Μπορεί κάποιος να είναι ειλικρινής με την πιο πάνω ερμηνεία και να μην παρέχει έγκυρη πληροφόρηση ιδιαίτερα αν αυτή δεν του έχει ζητηθεί σε περίπτωση υπο ή επειδή αυτο δεν επιθυμεί για τους όποιους λόγους να παρέχει ο Κ.?

 

Μπορείς να επαναδιατυπώσεις την ερώτησή σου, σε παρακαλώ;

 

Μάλιστα, με Συγχωρείς σήμερα δεν είμαι στα πάνω μου όσον αφορά την έκφραση αυτών που έχω στο μυαλό μου  

Συμφωνώ και αποδέχομαι τον ορισμό της ειλικρίνειας όπως είπες πιο πάνω:
"Η ειλικρίνεια, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβάνομαι εγώ, είναι η αγάπη καθενός για την αλήθεια και η ικανότητά του τελικώς να ορθώνει το ανάστημά του εμπρός της, ακόμη και όταν αυτή δεν τον ευνοεί."
και τη διαχωρίζω από την παροχή πληροφόρησης.

Αν υποθέσουμε πως μια σκλάβα είναι ειλικρινής με την πιο πάνω ερμηνεία, αλλά δεν παρέχει κάποιες πληροφορίες στον Κύριο της τις οποίες Αυτός δεν Έχει ζητήσει. Αυτό διαβρώνει την ειλικρίνεια της?

Αν υποθέσουμε πως ένας Κυρίαρχος είναι επίσης ειλικρινής αλλά δεν θεωρεί - και κατά την άποψη μου ορθά- υποχρέωση του να παρέχει στη σκλάβα Του πληροφορίες, ιδιαίτερα για θέματα που ο ίδιος κρίνει πως δεν την αφορούν για τους όποιους δικούς του λόγους. (Αυτό έχουν κατονομάσει πολλές υπο σαν ανειλικρίνια) Τον κάνει αυτό ανιλεικρινή?

Ελπίζω να τα κατάφερα αυτή τη φορά να επεξηγήσω   Αν όχι ας ελπίσουμε άυριο να είμαι σε καλύτερη φόρμα.  

 

Εφόσον η εμπειρία της τής υπαγορεύει πως μία τέτοια πληροφόρηση δεν θα αξιολογούνταν από τον κύριό της ως βαρύνουσας σημασίας, φρονώ πως όχι, η μη παροχή της δεν αντιτίθεται στην ειλικρίνειά της. Αν σκέπτεται πως πρόκειται για μία σημαντική πληροφορία ή αν αμφιβάλλει για το βαρύνον της σημασίας της, ανεξάρτητα από το αν της έχει ζητηθεί, θεωρώ πως αν είναι ειλικρινής μόνη θα θελήσει να τον ενημερώσει, και κατόπιν εκείνος θα αξιολογήσει αν το ώντι πρόκειται για κάποιο σημαντικό δεδομένο.

Αν επί παραδείγματι ο κύριός της δεν της ζητά καθημερινή αναφορά σχετικά με το τί τρώει, δεν υπάρχει λόγος εκείνη να υπερθεματίζει σε πληροφόρηση αναφορικά με το τί και πώς μαγείρεψε σήμερα. Αν τις τελευταίες τρεις ημέρες δεν έχει φάει απολύτως τίποτα, παρότι εκείνος αμέριμνος πιθανώς δεν θα σκεφτεί να ρωτήσει, εκείνη οφείλει να τον ενημερώσει. Πιστεύω ότι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα γνωριμίας, η σκλάβα μπορεί να διακρίνει ποια είναι τα highlights και να τα επικοινωνήσει.

Κατηγορηματικά όχι. Η σκλάβα δεν πρόκειται να λάβει κάποια απόφαση - σχετικά με την οποία ασφαλώς κάθε πληροφόρηση θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη ως πιθανά πολύτιμη.

Ευχαριστώ για την επεξήγηση, καληνύχτα.  

 

Ευχαριστώ για την απάντηση  

Θα ήθελα να πω, πως πολλά είναι αυτά που δεν γνωρίζω αναφορικά με Τον Κύριο μου. Ακόμη και ο τρόπος που μου επιτρέπεται να ρωτήσω από το τι έκανε σήμερα μέχρι ποια είναι τα σχέδια Του για την επόμενη 5ετία, είναι συγκεκριμένος και είναι παράκληση και όχι απαίτηση. Δεν τσαντίζομαι (πλέον ) και δεν Τον θεωρώ ανιλεικρινή επειδή δεν μου Είπε π.χ. πως θα λείπει ένα 3ήμερο ή με ποιους θα πάει κάπου, ή αν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα στη δουλειά του κ.ο.κ. Η δική μου δουλειά τελιώνει όταν Τον παρακαλώ να μοιραστεί την μέρα Του ή τις σκέψεις Του. Δεν γνωρίζω την οικονομική Του κατάσταση, δεν γνωρίζω τα σχέδια Του για το μέλλον κ.τ.λ. εκτός από όσα κατά καιρούς Ο Ίδιος επιθυμεί να μοιραστεί.

Είχα παλιά μια συζήτηση με κάποια γνωστή μου η οποία όλα τα παραπάνω τα θεωρούσε ανιλεικρίνεια.
Προσωπικά πιστεύω πως η επιτακτική απαίτηση να γνωρίζεις τα πάντα ξεπερνάει τα όρια του ενδιαφέροντος, είναι γέννημα της ανάγκης για έλεγχο.
Τα παράπονα του τυπου, δεν είναι ειλικρινής δεν μοιράζεται τα πάντα μαζί μου είναι στα μάτια μου δικαιολογίες για αποφυγή παράδοσης ελέγχου. Όταν λέω πως παραδίδω τον έλεγχο δεν σημαίνει μόνο πως παραδίδω τον έλεγχο όσων η ίδια επιθυμώ για να νιώθω καλύτερα. Σημαινει πως εμπιστεύομαι πως όλα όσα με αφορούν και χρειάζεται να γνωρίζω, θα τα μάθω όταν και με όποιο τρόπο ο Ίδιος θέλει. Σημαίνει πως δεν έχω πλέον την ανάγκη να αποφασίζω σε ποια κλίμακα θα είμαι γνώστης της ζωής Του και των πράξεων Του αλλά εμπιστευομαι την κρίση Του.

Για σκλάβες - control freaks δεν είναι και ότι ευκολότερο και η βανίλλα "εκπαίδευση" μας δεν βοηθά σ΄ αυτό, εξού και μεταμφιέζουμε την επιθυμία να μαθαίνουμε τα πάντα - να γνωρίζουμε ή να ελέγχουμε σε μικρό ή μεγάλο βαθμό με εμφανείς ή όχι τρόπους- σε αναγκαία συνθήκη μιας υγιούς σχέσης εμπιστοσύνης.
Στην πραγματικότητα η ζωή Του μας αφορά μόνο στο μέγεθος που Ο Ίδιος Επιθυμεί και Επιτρέπει να μας αφορά, άσχετα αν η δική μας Του ανήκει απόλυτα.
Μια άλλη σκέψη που άκουσα ήταν πως, αφού εγώ του παραδίδω τα πάντα απαιτώ να κάνει το ίδιο κι εκείνος.
Αυτό μπορεί να λειτουργήσει μόνο σε μια σχέση όπου μια υπο έχει δικαιώματα να θέτει όρους.
Μια σκλάβα δεν έχει δικαίωμα να απαιτεί απολύτως τίποτα. Παραδίδεται όχι από μια αλτρουιστική επιθυμία να τον ευχαριστήσει, άσχετα αν αυτό συμβαίνει, αλλά επειδή η ίδια έχει αυτή την ανάγκη για να νιώθει ολοκληρωμένη, ευτυχισμένη και ασφαλής. Το ότι αποδέχεται την παράδοση της και την ευθύνη της, είναι το μεγαλύτερο Του δώρο προς αυτή.