Η Ειλικρίνεια Του Κυρίαρχου

Re: Απάντηση: Η Ειλικρίνεια Του Κυρίαρχου

σημαντική η διαφοροποίηση ανάμεσα σε Κυρίαρχο και κυρίαρχο.ερωτήσεις του τύπου : "κόβει ο Κυρίαρχος το χέρι της υ του?/ζηλεύει ο Κυρίαρχος?"κλπ, είναι ανούσιες αν αναφέρονται σε Κυρίαρχους και αδιάφορες αν αναφέρονται σε κυρίαρχους.

συμφωνώ απόλυτα!

 

δεν εχει σχεση πιστευω η μη αποκαλυψη προσωπικων δεδομενων του Αφεντη με τα καθημερινα ψεμματα που μπορει να βγαινουν στην επιφανεια... και αφου σαν Αφεντης οτι λεει ειναι <<νομος>> και δεν εχει λογο να μην ειναι ντομπρος ποιος ο λογος για τα ψεμματα? Απ'οτι βλεπω ολοι συμφωνουν σ'αυτο το θεμα ομως ειναι.... πως το αντιμετωπιζει αυτο μια σκλαβα? Τρωει το ψεμμα και προχωραει?

 

αυτο νομιζω ειναι μια καλη απορια... κ με απολυτη ειλικρινεια λεω.... εξαρταται...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η Ειλικρίνεια Του Κυρίαρχου

Καοπιν Αδειας Του Κυριου μου

Αυτο νομιζω ονομαζεται ψυχαναγγασμος, προσπαθεια ελεγχου, ανασφαλεια της υ και πολλα αλλα αρνητικα κρυμενα στο πεπλο της υποταγης

Αληθινος προς τις προθεσεις Του το βρισκω μονο δεδομενο, αλλιως δεν ειναι κυριαρχεια αλλα μια ομορφη παραισθηση και για τους δυο. Και εκει ακριβως βρισκω και την ερμηνεια της ειλικρηνειας. Αν η υ ειναι πληρως υποταγμενη σε Εκεινον οποιες και να ειναι οι προθεσεις Του ενοειται πως εκεινη τις δεχεται. Οποτε οποιαδηποτε προσπαθεια αποφυγης η αποκρυψης της αληθειας απο μερος Του μαλλον ειναι απο μονο του παραδοξο.

Και για να σε προλαβω πριν την επομενη ερωτηση  Οπως εγραψα και στο πρωτο ποστ μου δεν μιλαω για την καθε δοκιμασια και στιγμη της εκπαιδευσης. Ουτε πως πριν απο οτιδηποτε κανει πανω στην σκλαβα Του θα της εξηγησει και ακριβως τι γινεται (αλλιως νομιζω πως δεν εχει κανενα νοημα και για τους δυο). Μιλω απλα για την ουσιαστικη επικοινωνια μεταξυ τους εξ αρχης.

Ημουν παντα της αποψης (μην χτυπατε ολοι μαζι πως ειναι λανθασμενη), πως η αληθεια και το ψεμμα ειναι κατι παρα πολυ σχετικο και κοιται στα ματια του παρατηρητη. Νομιζω πως ειναι λογικο πως Εκεινος Ξερει και Κρινει ποτε και ποσο αληθεια μπορω να αντεξω ποιες στιγμες. Και αναλογως πραττει. Αυτα ομως ειναι μεμονομενα θεματα που δεν αλλαζουν την απλη αρχη. Αν καποιος δεν Κυριαρχει με ειλικρηνεια, τοτε δεν κυριαρχεισαι ουσιαστικα απο εκεινον τον καποιον, αλλα απο την εικονα που εχεις φτιαξει στο μυαλο σου απο αυτα που ηθελες να δεις. Οποτε δε νομιζω πως μπορουμε να μιλαμε σε μια τετοια περιπτωση για μια ουσιαστικη Μ/ς σχεση και εμπιστοσυνη και εκπαιδευση κλπ.

 

Η ειλικρίνεια του Κυριάρχου διαρκεί , όσο ο ίδιος επιλέγει να συνεχίζει να κινείται στο πλαίσιο της απεμπλοκής της υποτακτικής του από το οποιοδήποτε επίπλαστο δέος.

 

Εκτιμώ πως η συζήτηση περι της Κυριαρχικής ειλικρίνειας και αν είναι πολιτικά ορθή εξετάζεται από ορισμένους/ες με άξονα την εικόνα ενός ζευγαριού non BDSM, το οποίο ο ένας τυγχάνει απλώς να έχει τον κύριο λόγο.
Μια σχέση BDSM υφίσταται από την στιγμή που το υποτακτικό μέλος έχει προσφέρει τον εαυτό του σε Κάποιον και Εκείνος έχει αποδεχθεί την προσφορά. Υπάρχει κάποιος/α που θα προσέφερε τον εαυτό του, χωρίς να εμπιστεύεται (επαρκώς τουλάχιστον, το πλήρως είναι αρκετά ουτοπικό) τον Άνθρωπο που θα καθορίζει την ζωή του στο εξής; Αν ναι, τότε είτε είναι αφελής, είτε προσδοκεί (εντέχνως; ) να ικανοποιήσει πρόσκαιρες απαιτήσεις του, συνήθως σεξουαλικής φύσης. Κανένας σόφρων δεν πηδάει και μετά βλέπει το βάθος που τον περιμένει...
Η εκπαίδευση του υποτακτικού μέρους απαιτεί ορισμένες φορές την σκηνοθεσία σεναρίων, στόχος των οποίων είναι να μπορέσει το "υ" να ανταπεξέλθει και συμβιώσει (όχι επιβιώσει) σε μια επικείμενη αλλαγή στην ζωή ή τον τρόπο θεώρησης των γεγονώτων ή/και τον τρόπο αντίδρασής του. Παρά το γεγονός ότι το "σερβίρισμα" φαίνεται επίπλαστο, εντούτοις ο στόχος και η επιθυμία είναι ειλικρινής (υποθέτω ενδεχομένως και κοινοποιημένος στο "υ").
Από την άλλη, ο Κυρίαρχος λειτουργεί σε περιβάλλον πλήρους ελευθεριότητας κινήσεων. Συνεπώς δεν βρίσκω τον λόγο να προβεί σε ψευδή δήλωση, ειδικά την στιγμή που δεν είναι υποχρεωμένος να "δώσει αναφορά". Εαν φανεί ανειλικρινής όσον αφορά το τι θέλει ή/και το τι πρεσβεύει προς το "υ", τότε
α) δεν θα μπορέσει να το αποκτήσει αυτό που επιθυμεί, διότι το "υ" δεν το γνωρίζει ώστε να Του το προσφέρει.
β) παρουσιάζει ένα επίπλαστο προσωπείο, το οποίο (αργά ή γρήγορα) είναι προσπελάσιμο, με τις ανάλογες συνέπειες στην εικόνα Του.

Υ.Γ. Εξαιρώ την περίπτωση που η χρήση του ψεύδους γίνεται μοχλός δημιουργίας "δέους" προς ενυπωσιασμό, καθώς η "κυριαρχία" θα στηριχθεί σε σαθρές (αν όχι ανύπαρκτες) βάσεις.

 

L_Strike, έχεις δίκιο όσον αφορά την εμπιστοσύνη.

Θα έλεγα όμως, ότι καμιά φορά, υπάρχουν περιπτώσεις όπου αναγκαστικά, για να επιτευχθεί αυτό το ρημάδι το βιωματικό training, ο Κυρίαρχος δεν μπορεί να "ανοίξει τα χαρτιά του". Όπως πολύ σωστά λες:

Ενδεχομένως, να έχει ειπωθεί ο στόχος "στο πέρασμα", ίσως όμως και όχι.

Παράδειγμα:

Ο Κ επιθυμεί τυφλή εμπιστοσύνη, και όχι την εμπιστοσύνη που ανέφερες στην αρχή, δηλαδή την "επαρκή", αυτήν που έχω φερ' ειπείν στην κομμώτριά μου ή σε μία φιλεναδίτσα με την οποία σαχλαμαρίζουμε. Ή ακόμη και την εμπιστοσύνη που έχουμε για ένα session. Αυτές οι περιπτώσεις είναι περιπτώσεις επαρκούς εμπιστοσύνης. Δεν μπορεί όμως η εμπιστοσύνη αυτή να εξισούται με την εμπιστοσύνη προς τον Κυρίαρχο. Γιατί άλλο όλη σου η ζωή, και σημαντικές αποφάσεις περί τρόπου ζωής, έκφρασης σεξουαλικότητας, σχέσεις με άλλους κλπ και άλλο οι ξανθές ανταύγειες ή σε ποιο μπαράκι θα πάμε σήμερα, έτσι δεν είναι;

Το παράδειγμά μου λοιπόν λέει, ότι αν ο Κ ζητήσει κάποια εμπιστευτικά στοιχεία από το "υ" για μια φίλη της, υποσχόμενος ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσει, π.χ. το νούμερο του κινητού της, και το "υ" το δώσει και μετά ο Κ το χρησιμοποιήσει, πάρει τηλέφωνο την φίλη, ίσως κάνει και καμάκι και λοιπά, τί σημαίνει αυτό; Ότι ο Κ είναι ψεύτης; Ότι είναι γαμίκουλας; Ότι προδίδει το "υ";

Δεν ξέρω τι απόφαση θα έπαιρνε ένα οποιοδήποτε "υ". Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

1. Από το πόσο μπορεί να κατανοήσει την "ιεραρχία των προτεραιοτήτων". Ο Κ είναι πάνω από οποιαδήποτε φιλία. Πάνω από τις στενές ιδέες περί εντιμότητας, ειλικρίνειας και φιλίας. (Ιδίως αν η φιλενάδα δεν χαλάστηκε διόλου από το τηλεφώνημα, μετά τις ντροπιασμένες εξηγήσεις του "υ", αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι είναι μια πραγματική φίλη).
2. Από το πόσο καταλαβαίνει ότι ισχύει το προσωρινό καθεστώς training, όπου διάφορα μυστήρια πράγματα μπορούν να συμβούν, τα οποία θα πρέπει να ξεδιαλύνει μόνη της (η αλήθεια δεν σερβίρεται έτοιμη στο πιάτο, η αλήθεια είναι κάτι στο οποίο φτάνει μόνος του ο άνθρωπος, με το νου και το συναίσθημα).
3. Από το πόσο πρσγματικά γνωρίζει τον Κ της. Ότι είναι ένας έντιμος άνθρωπος σε γενικές γραμμές, καθόλου γαμίκουλας (κι όταν είναι το κάνει υπέροχα) και ότι αν και στο συγκεκριμένο συμβάν ίσως φαίνεται ανειλικρινής, το "υ" αποφασίζει ότι η κρίση του Κ είναι καλύτερη από την δική της και δεν ωφελεί καν να σκέφτεται τους λόγους που είχε ο Κ (μόνο πολύ σπαστικά και αναλυτικά άτομα όπως εγώ διυλίζουν τον κώνωπα).

Αποτέλεσμα: Από τη στιγμή που το "υ" κάνει το "leap of faith", έχει φτάσει στην ουτοπική πλήρη εμπιστοσύνη (η οποία, όπως ξέρουμε και από την θρησκεία, πάντα βασίζεται σε ένα leap of faith - κανένας σχεδόν δεν βλέπει αγγέλους) και δεν θα φτάσει ποτέ εκεί αν είναι μπακάλης και μετρά όλα τα facts και μόνο αυτά, χωρίς συναίσθημα, χωρίς διαίσθηση, χωρίς να συνεκτιμά τις μικρές λεπτομέρειες που φτιάχνουν την πλήρη εικόνα του ατόμου. Ιδίως αν η δοκιμασία επαναληφθεί μερικές φορές (πάντα με ανώδυνες περιστάσεις, εννοείται, δεν πηδάμε από μπαλκόνια παιδιά - όμως, προσωπικά, θα τον άφηνα να με κρατήσει στο κενό ανάποδα από το μπαλκόνι).

Ελπίζω να γίνεται κατανοητό το παράδειγμα, επέλεξα ένα στην τύχη, θα μπορούσε να λειτουργήσει αναλογικά με οποιονδήποτε τρόπο.

Και επομένως, θεωρώ ότι το ακόλουθο μερικές φορές δεν ισχύει:

Γιατί δεν μπορεί να πει στο "υ", "καλό μου, τώρα θα σου πω ψέματα για να ανακαλύψεις μόνη σου την εμπιστοσύνη". Δεν θα λειτουργήσει. Είναι αυτό το θέμα της αλήθειας που δεν προσφέρεται έτοιμη η ρημάδα (το έλεγε και ο Κρισναμούρτι, Δάσκαλε, θυμάσαι; )  Δεν τίθεται θέμα προσωπείου, ένας Κ ξέρει πώς να οδηγήσει το "υ" με βιωματικό τρόπο στο σωστό συναίσθημα. Και ένα "υ" ξέρει να φτάσει εκεί, μόνο του, χωρίς εξηγήσεις. Αν δεν ξέρει, δεν κάνει, ουστ, στον Καιάδα. 

Αυτό είναι σωστό. Εξάλλου το δέος μάλλον γεννιέται από μόνο του, από την στιγμή που βλέπεις ότι κάποιος σε καθοδηγεί με τέτοιο τρόπο ώστε να φτάνεις σε (ειδάλλως) ουτοπικές καταστάσεις και επίπεδα (και αν είσαι Σαλονικιά, αρχίζεις τα μπινελίκια, λόγω δέους είναι τα μπινελίκια, α τον Μπαγάσα κλπ.) 

Είναι αρκετή η συνειδητοποίηση ότι έχεις να κάνεις με έναν πραγματικό Κυρίαρχο. Από την στιγμή που το "υ" φτάσει εκεί, το ψεύτικο "δέος" είναι περιττό, εξάλλου ένα τόσο καλά εκπαιδευμένο "υ" θα γελούσε με μπούρδες αυτού του είδους, βασισμένες σε σάχλες και μυστικότητες.

ΥΓ. Βέβαια, στο κρεβάτι, κι εγώ είμαι από αυτές που λένε "oh God, oh God, oh God". Αλλά αυτό είναι μάλλον άσχετο με την συζήτηση. 

 

Δεν είναι υποχρεωτικό να "ανοίξει κάποιος τα χαρτιά του" για να παρουσιάσει το ποιόν του και τι πρεσβεύει ο ίδιος.

Επαρκής εμπιστοσύνη = όση χρειάζεται το "υ" για να βεβαιωθεί πως ο συγκεκριμένος Κ είναι εκείνος που θέλει να της καθορίσει την ζωή. Δεν μίλησα πουθενά για εμπιστοσύνη μεταξύ κουτσομπολιού, "φραπόγαλου" όπως θα έλεγε ο Dolmance και ψιλή κουβέντα... εκτός αν τόση είναι η εκτίμηση που τρέφει στον εαυτό του το "υ".

Εάν ο Κυρίαρχος θέλει το τηλέφωνο της φίλης της για να την πηδήξει, δεν βρίσκω τον λόγο να δώσει αναφορά, Επιπροσθέτως, εάν ο Ίδιος κρίνει σκόπιμο να ενημερώσει τον λόγο, να πει την αλήθεια. Ειδάλλως, δεν τιμά ο Ίδιος τον λόγο Του. Μόνος Του ρίχνει την αξία του, μόνος Του εκπίπτει.

Ενστάσεις:
i) Εάν ξέρει το πως, δεν χρειάζεται Κυρίαρχο, αλλά ένα δυναμικό υπομόχλειο, ένα εργαλείο για να σηκώσει το βάρος τησ απόφασης.
ii) Εάν μπορεί, τότε σίγουρα δεν χρειάζεται Κυρίαρχο, αλλά ένα δυναμικό υπομόχλειο, ένα εργαλείο για να σηκώσει το βάρος τησ απόφασης.
iii) Το "που" είναι το "εκεί" το καθορίζει η ίδια ή Εκείνος; Εάν το καθορίζει η ίδια, ποιά η ουσία του Άνω; Εάν το καθορίζει Εκείνος, πως μπορεί να γνωρίζει και το πως;
Μήπως καταλύεις την ουσία της εκπαίδευσης;

 

Η αλήθεια είναι ότι δεν αντιλαμβάνομαι γιατι εμπλέκεται ο όρος "δίνω αναφορά " με την ειλικρίνεια!
Μπορεί καλλιστα να δώσεις αναφορά χωρίς να είσαι καθόλου ειλικρινής! N'est pas? ελάτε καλές μου συν σκλαβιτσες όλες το ξέρετε καλά πώς μπορεί να γίνει αυτό. Αρα γιατι ο Κυρίαρχος πρεπει να δίνει τάχα αναφορά για να θεωρηθει ειλικρινής????

Πολύ θα ήθελα να ευλογήσω τα γένια μου και να κανω quote τη φράση του Κυρίου μου , αλλα δεν θα το κάνω αν και εκει θεωρώ και γω πως είναι όλο το ζουμι !!(πως θα γινόταν αλλωστε να ειναι διαφορετικά   

Ομως θα προσπαθήσω μια πιο 'ομαλή' ανάλυση. Η λέξη ΚΥΡΙΟΣ μήπως απο προσφώνηση απλη του τύπου "κύριες και κύριοι" στα bdsm ικά έχει και μια πιο ουσιαστική σημασία?
Μήπως είναι εκείνος που προσπαθεί να έχει πρωτα απο ολα τον έλεγχο- κυριότητα του εαυτού του και μετά της σκλάβας/υποτακτικής Του?

Αυτός δεν ειναι ο λόγος που λέμε συχνά πυκνά Κύριος με Κ κεφαλαίο? Και τι αραγε Κύριος είναι αυτός ο οποιος δεν ειναι ειλικρινής κατ'αρχήν με τον εαυτό Του και στη συνέχεια με τη σκλάβα Του? Για ποιο λόγο μπορεί να "άγεται και να φέρεται " απο ψεματάκια και απο κρυφο-δουλίτσες τις οποίες δεν έχει τι? το θάρρος ή την δύναμη να ομολογήσει και σε ποιον ? στο άλλο του μισό...? στην πολύτιμη σκλαβα Του?

Οκ.. μιλώ παλι για σχεσεις ανθρώπων και οχι για sessions , αλλα ακομα και σ'αυτα πάλι δεν βλέπω που χωρά το ψέμα ή έστω η μισή αλήθεια. Και γιατι οταν μιλάμε για την ειλικρίνεια του Κυριαρχου επικεντρωνομαστε στο αν θα ξενοπηδήξει με ή χωρίς τη συναίνεσή της υποτακτικής Του. Εκει φαίνεται όλη Του η ειλικρίνεια τάχα?

Δεν φαίνεται στο πως θα αντιδράσει ας πουμε σε ένα τρακάρισμα που Εκείνος έτυχε να φταίει? Δεν εμφανίζεται στην καθημερινότητά Του ποικιλοτρόπως? Δεν εμφανίζεται όταν λέει πχ "μικρή μου δεν σ'αγαπώ όμως μ'αρεσει που σε εχω σκλάβα μου?" ή ακόμα περισσότερο όταν λεει " σ' αγαπώ αλλά δεν πρόκειται να σε λυπηθώ και να σ'αφήσω να κάνεις ότι θελεις " ?? 

Εν παση περιπτώση σε καμμια περιπτωση δεν μπορω να φανταστώ Κύριο που να μην υποστηρίζει τον τίτλο Του και να μην είναι ακόλουθος με αυτό που υποστηρίζει ότι είναι , δηλαδη ενας αληθινός Κύριος...

 

Αυτό είπα κι εγώ. Αλλιώς μιλάμε για μπακάληδες και όχι για ανθρώπους με κρίση.

Α μάλιστα, κατανοητό. Απλά έκανα έναν διαχωρισμό ανάμεσα στην πλήρη (ουτοπική; ) εμπιστοσύνη και στην επαρκή. Στο δικό μου το βιβλίο υπάρχει διαφορά, και είναι και οι δύο υπαρκτές.

Μάλλον δεν έγινα κατανοητή. Μίλησα για εκπαίδευση που αποσκοπεί στην πλήρη εμπιστοσύνη, φέρνοντας ένα απλό παράδειγμα, το οποίο μοιάζει με ανειλικρίνεια (το θέμα μας) ενώ δεν είναι. Δεν μίλησα για πηδήματα (όπου φυσικά αν θέλει ο Κ ενημερώνει, αν θέλει όχι - εγώ προσωπικά τρελαίνομαι για λεπτομέρειες).

Νομίζω πως πάλι δεν έγινα κατανοητή. Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι ο Κυρίαρχος δεν μπορεί να πάρει το "υ" από το χέρι, να του ανοίξει το κεφάλι και να του βάλει μέσα το οποιοδήποτε επιθυμητό πλαίσιο σκέψης. Μπορεί μόνο να καθοδηγήσει. (Γι αυτό μίλησα για Κρισναμούρτι σε BDSM φόρουμ και θα πέσει κεραυνός να με κάψει). Μα και φυσικά το που το καθορίζει εκείνος, αυτό λέμε, ότι αν εξηγήσει από πριν πού το πάει, ας δώσει και το μάνιουαλ, να κάνει homework το μικρό, να περάσει τις εξετάσεις και να τελειώνει η ιστορία. Μα δεν λειτουργεί έτσι η φάση, το μικρό μου παράδειγμα ήταν ένα case study βιωματικού training. Και αυτός είναι ένας από τους τρόπους της καθοδήγησης. Και φυσικά ο Κ δεν χρειάζεται να δώσει αναφορά για το τί έκανε, πώς το έκανε και τι μεθόδους ακολουθεί, αυτά δεν αφορούν το (νορμάλ) "υ" ουδόλως.

Ο Κ λοιπόν καθοδηγεί και το "υ" ακολουθεί - όχι ως ζωντόβολο, αλλά ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ και με το μυαλό του και με το συναίσθημα, και κάνοντας πράξη αυτά που κατανόησε.

Και αυτή είναι εν ολίγοις η ουσία της εκπαίδευσης (και όχι L_Strike, self-service σκλαβιά δεν υπάρχει). 

 

Απάντηση: Η Ειλικρίνεια Του Κυρίαρχου

Η παροχή-διάθεση πληροφοριών προσωπικών δεδομένων αφορά το ίδιο το άτομο κ μόνο.

Τα κυρίαρχα στατους απαλλάσσονται εξ ορισμού απο την παροχή πληροφοριών προς τρίτους, καθώς το υπο μέλος δεν δικαιούται να απαιτεί οτιδήποτε.
Τα υπό μέλη ακολουθούν την αυτοδέσμευση τους.. αν σ αυτη παραχώρησαν το δικαίωμα της απολύτου ενημέρωσης των κινήσεων τους ( ή οχι μόνο αυτών) τότε υποχρεούνται να την τηρήσουν.

 

Οταν καποιος ειναι απολυτα ειλικρινής με καποιον αυτο λογίζεται ως εκφραση σαδισμου του πρωτου ως προς τον δευτερο.
Αν καποιος αποζητα την απολυτη ειλικρινια , τοτε αυτο ειναι μια εκφραση μαζοχισμου.
Σε επιπεδο bdsm τωρα.
Ειναι στη διακριτική ευχέρεια του Κυριαρχου να ενημερωσει την υπο για οποιοδηποτε θεμα θεωρει σημαντικο να γνωρίζει εκεινη.
Ο Κυριαρχος επιλεγει αν , ποτε , και τι ακριβως θα γνωστοποιηθει στην υπο για οτιδήποτε. Η γνωση αυτη εχει καθαρα ενημερωτικο χαρακτηρα μια και η συμμετοχη της υπο στη διαμορφωση των αποφάσεων του Κυριαρχου ειναι μηδενικη. Η ενημερωση αυτη εχει λειτουργικο χαρακτηρα ως προς τη γνωστοποιηση των ζητουμενων του Κυριαρχου απο την υπο. Για οποιοδηπτοε αλλο θεμα ειναι απλα μια ενημερωση.
Η εμπιστοσυνη πανω στην οποια καλειται να θεμελιωθει μια σχεση bdsm βασίζεται στην παραδοχή απο την πλευρα της υπο της αξιοπιστίας του Κυριάρχου . Μια "εμπιστοσύνη" βασιζόμενη σε συνεχη τροφοδότηση πληροφοριων του Κυριαρχου προς την υπο για τον τροπο σκεψης του , τα αισθηματα και τους προβληματισμους του θα ηταν επιπλαστη.
Απαιτει πιστη απο την πλευρα της υπο στα κινητρα και μεθοδολογία του Κυριαρχου.
Κυριαρχια που επεξηγείται συνεχώς δεν νοειται.
Ο Κυριαρχος δεν εχει κανενα λογο να πει ψεμματα. Επιλεγει το ποτε , αν και ποιο μερος της αληθειας θα αποκαλυψει. Το ψεμμα του Κυριαρχου είναι ασκοπο. Επιλεγει να πει την αληθεια εξεταζοντας την αφοσιωση της υπο , οταν την εκθετει σε πληροφοριες που μπορει να ειναι εξαιρετικα επωδυνες για εκείνη και οταν της αποκαλυπτει μερος του σχεδιου του για εκεινην.
Ετσι μεσα απο την απολυτη "σαδιστικη" ειλικρινεια ο Κυριαρχος puts her submission to the test.
Της εξηγει οτι μεσα στη συνεχώς μεταβαλλομενη πραγματικοτητα της αναλογα με τις επιθυμιες του , εκεινη οφειλει να προσαρμοζεται .
Το ψέμα ειναι αδυναμια του Κυριαρχου να εκφράσει το πλανο του στην υπο και φοβος εκφρασης πτυχών του εαυτου του που πηγάζουν μαλλον απο τις διαστρεβλώσεις που μιλουν για ατρωτους Κυριαρχους κλπ.
Αυτη η παραφιλολογία συχνα δινει μια εξωπραγματικη διασταση στο στατους του Κυριαρχου προκαλώντας υπερβολικες , πομπώδεις εκφρασεις απο τους Κυριαρχους που μαστιζονται απο επιπλαστες ανασφάλεις λογω των εξωπραγματικων προασδοκιων που εχουν απο τον εαυτο τους.
Μου θυμιζει τα τραγελαφικα ματσο αντρικα στερεοτυπα των βανιλια.