Η Ελληνικη BDSM Κοινοτητα δειχνει την Αλληλεγγύη της στις Κακοποιημένες Γυναικες

Κρίμα την κοπέλα. Μωαμεθανοί οι γονέοι της?

 

Πακιστανικής υπηκοότητας.

 

Αχ αυτές οι θρησκείες

 

νομίζω ότι οι αποτροπαιότητες των θρησκειών, μηδεμιάς εξαιρουμένης, που αφορούν στην κακοποίηση ανθρώπων (όχι μόνο γυναικών, απλά στοχοποιούνται σαφώς συχνότερα) είναι ένα θέμα που αυτονόητα μας βάζει όλους στην απέναντι θέση...
Η κακοποίηση είναι πολύ βαθιά έννοια...η παραβίαση των θέλω του άλλου στα άκρα συνιστά κακοποίηση για μένα...
η λεκτική κακοποίηση...
η σωματική κακοποίηση...
η ψυχική κακοποίηση...
Φυσικά δεν είναι μόνο η σεξουαλική κακοποίηση...
Πολλές φορές η χρόνια κακοποίηση, οποιουδήποτε είδους δεν μπορεί να ξεπεραστεί, οδηγεί σε τεράστια προβλήματα και δυσλειτουργίες το άτομο που την έχει υποστεί...
Ακόμη και στον θάνατο....
Όταν συνδέουμε το bdsm με την κακοποίηση, θα έλεγα ότι πιο επικίνδυνο είναι ότι δεν έχει να κάνει μόνο με το σεξ, αλλά με την αλόγιστη χρήση οποιασδήποτε μορφής βίας ή ελέγχου πάνω σε έναν άνθρωπο...
Δεν έχω θέμα με τους σαδιστές, αρκεί να αλληλεπιδρούν με μαζοχιστές...όταν η κυριαρχία ξεφεύγει από τα όρια της και μετουσιώνεται σε σαδισμό, πρέπει να υπάρχει συναίνεση και πρόσφορο έδαφος...αλλιώς ορίζεται ως κακοποίηση...εγώ προσωπικά δεν θα έβαζα τον εαυτό μου σε τέτοιο μονοπάτι...

 

η σεξουαλική κακοποίηση είναι αποδεκτή μόνο όταν η γυναίκα γουστάρει. και σε αυτήν την περίπτωση δεν μιλάμε για κακοποίηση αλλά για γούστα και τάση προς bdsm.
όλες που διαβάσανε το βιβλίο 50 αποχρώσεις του γκρι και τώρα με την ταινια γίνεται χαμός. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα, πόσο πραγματικά οι γυναίκες γουστάρουν τους άντρες που τους υποτάσουν και που τους φέρνονται ζόρικα. κάντε ελεύθερα άγριο και σκληρό σέξ όλες τρελαινόμαστε.
και για να γίνει ακόμα πιο hot δοκιμάστε sex toys.

 

εγώ ψηλέ την καταδικάζω ακόμα και τότε, μόνο μη συναινετικά μπορώ να τη βρώ  

 

Εγω οταν μπαινω στο λινκ!βρισκω μονο διαφημισεις και τιποτα αλλο; γιατι εται; :/

 

 

"After being violently sexually assaulted, I'm doing something about it."

27-year-old Rhianon was sexually assaulted when she started a new job. After her horrific ordeal, she's taking action and setting up a conference (among other events and initiatives) to tackle sexual violence against girls and women - scroll down for details.

Here, she tells us about her experiences:

"I was 19 at the time of my sexual assault, and he was about 35," she bravely explained. "He was married with two children and I was employed alongside him."
"In hindsight, I can see tell-tale signs in the build up to what happened. I was new to the job and there was a pressure to get along with everyone. I was in quite a male-dominated working environment, so I wanted to be someone who could make friends and be accepted. I thought that he was a friend and someone I could trust. He was someone who made a real effort with me, and he was quite happy to help me out with work related things. I appreciated this: I was one of the youngest and I was new."
"We were out working one evening, nearing midnight. He should have been off duty but we were out in the car. He took me to a remote car park and sexually assaulted me while we were in the car."

 

"After it happened I hit him in the arm – not too hard, but I just wanted to go back to work. He wouldn't take me back, though, and instead drove me to an industrial factory car park. Nothing physically happened there, but my anxiety levels were high and I remember saying to him 'I won't say anything, I won't grass, I just want to go off duty now. I want to go home'.
"He finally took me back and I went home, but I kept what had happened to myself for two or three days. I toyed with the idea that I knew it was wrong: I knew it was sexual assault and a criminal offence. But I felt like it could have been a lot worse and I didn't know what to do."
But shortly after, another male colleague jokingly asked Rhianon if she'd been propositioned by any one at work yet, and she "ended up spilling the whole thing."

The colleague firmly told her that what she had experienced was a criminal offence, and that he was obligated to report it. Luckily for Rhianon, he did, and her attacker was found guilty of gross misconduct at work, although shockingly - he wasn't fired.

 

Despite the fact that the man who assaulted Rhianon was dealt with internally, and therefore escaped jail and the criminal justice system, Rhianon still feels very "privileged" that she received any kind of result.

"It might not have been on a level I would have liked, but compared to others I think myself lucky, because it's such a small percentage that get that far. It's a small justice and it's closure; I've taken that experience and I've dealt with it."
And she's certainly dealt with it. In fact, the experience has driven Rhianon to try and help other women in similar, vulnerable positions; both in her career to become an ISVA (independent sexual violence advisor) and in extra volunteer work she involves herself in. And that's exactly why she's so determined that this conference will have an impact.

"I was lucky that someone took control of the situation for me. If it had been different I might have kept it to myself for longer, and that's the point of the conference. We need practitioners, we need people who work with victims and survivors. People need to know what to do, what language to use, how to encourage someone to come forward. That's a lesson I really learnt out of my experience."
Rhianon notes that there's "a real sense of shame as a victim of sexual violence", and thinks it's this which "perhaps prevents people from speaking out a lot sooner than they'd like. As survivors, you worry about people's opinions and their ability to judge. That stigma is very much out there, alongside a victim-blaming sort of language that's used.

"A big part of this conference is about challenging and breaking down this image to make it easier for people to come forward."

And to help dissolve that stigma, Rhianon helped arrange a photo shoot, with the help of photographer Sophie Mortimore, with various survivors. In the impactful pictures, the young women hold up boards with quotes related to their attack written on them. Being brave enough to stand there and admit that they have suffered in this way is empowering, not only to themselves but also to other victims who have not yet found that courage.

Rhianon's organization also held a photo shoot at a rugby club, where the men can be seen holding a sign that says "Consent…get some. #NoMeansNo".

 
"We wanted some positive male role models to help break down this image," Rhianon explained. "It's not just a female issue. We need to hand some of the responsibility over, and make it a community issue."

 

The work Rhianon and the borough of Poole are doing is admirable, but it's vital that they aren't the only ones trying to make a difference.

 

"People need to be talking about it," Rhianon advises. "Introducing sexual abuse as a subject within sex education into schools would be beneficial, and feeling comfortable enough to verbally express yourself when it comes to such a complicated issue will make it less of a taboo subject area."

So let's all take a lesson from Rhianon, whether we've suffered the same experience or not. Being sexually assaulted is not shameful for you, it's shameful for whoever thought it was acceptable to do it to you. We've just got to make sure we remember that.

The Borough of Poole and Dorset Police are hosting 'Tackling Sexual Violence Against Women and Girls' on March 5th at Poole Lighthouse. Guest speakers include the inspirational Charlie Webster and feminist researcher and activist, Professor Liz Kelly; the conference aims to open up discussion, remind young women that any form of sexual violence is not okay, and to encourage those who have suffered to feel confident enough to speak up.

( http://www.cosmopolitan.co.uk/reports/interviews/a33927/sexual-violence-conference-poole/ )

 

Η ‪#‎ημέρα‬ της ‪#‎γυναίκας‬ είναι κάθε μέρα. . .

UNICEF Greece
Διεθνής Ημέρα Γυναίκας σήμερα και με την ευκαιρία αυτή θα πρέπει να υπογραμμίσουμε τα παρακάτω:
Οι διακρίσεις εις βάρος των γυναικών και των κοριτσιών γίνονται συχνά αιτία άσκησης βίας και αναρίθμητων παραβιάσεων των δικαιωμάτων τους. Εκτιμάται ότι σε παγκόσμιο επίπεδο κάθε χρόνο 1,5 με 3 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας βίας με βάση το φύλο.
Η UNICEF, για να ενισχύσει τη θέση των γυναικών και να προστατεύσει τα κορίτσια εφαρμόζει προγράμματα με στόχο:
- Την προώθηση της εκπαίδευσης των κοριτσιών.
- Την κατάργηση των διακρίσεων μεταξύ αγοριών και κοριτσιών.
- Την ασφαλή μητρότητα & ισότητα στην πρώιμη παιδική φροντίδα.
- Την κοινωνική και οικονομική βελτίωση της θέσης των γυναικών.
- Την προστασία του άμαχου πληθυσμού σε εμπόλεμες συρράξεις.
- Την καταπολέμηση κάθε μορφής βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών.
- Τον οικογενειακό προγραμματισμό.
Στην Ελλάδα μπορεί τα κορίτσια να απολαμβάνουν τους καρπούς της προόδου στο ζήτημα της ισότητας σε πολλούς τομείς συμπεριλαμβανομένου του εκπαιδευτικού συστήματος όμως σε σημαντικό πρόβλημα έχει αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια αυτό της ανεργίας των γυναικών που επιτείνεται από την αδυναμία συγκερασμού της οικογενειακής με την επαγγελματική ζωή. Η UNICEF Ελλάδος προτείνει για το σκοπό αυτό, μέτρα για την συμφιλίωση οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής. Μεταξύ άλλων:
- Ενημέρωση ευαισθητοποίηση των εργαζομένων σχετικά με τη χρήση διαφόρων αδειών και ενθάρρυνση της άδειας πατρότητας.
- Διευκόλυνση εγκύων εργαζομένων για προγεννητικές εξετάσεις, για μαθήματα τοκετού και θεσμοθέτηση διακοπών εργασίας για θηλασμό σε ειδικό χώρο των επιχειρήσεων.
- Δημιουργία δομών στήριξης για υπηρεσίες φύλαξης παιδιών σύμφωνα με τις ανάγκες των γονέων - εργαζομένων.
-Πλήρης υλοποίηση και εφαρμογή της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού.

 

Νηματοδότης: DeSade... Συγκαιρινός; Ναι... Αποκλείεται να είσαι εκείνος! Συναίνεση, ασφάλεια... Πόσο πολύ θα ήθελα να ζω στον Μεσαίωνα! Να σ’ αρέσει μια κοπέλα, να την βουτάς απ’ τα μαλλιά, να την πετάς στην καρότσα ενός μόνιππου, να την πηγαίνεις στον πύργο σου... και να μην ξαναβλέπει το φως της μέρας! Είπαμε να νερώσουμε το κρασί, όχι να πίνουμε νερό στο τέλος! Κάντε ότι θέλετε, εγώ δεν υπογράφω (όπως θα λέγαμε σε άλλες αντάρτικες εποχές)...

 

patras dragon ....υποθετω οτι η διωξη ηλεκτρονικου εγκληματος σε ευχαριστει θερμα για αυτη την αγνη καταθεση ψυχης.

 

υπέροχο πόστ !!!bravo DeSade!!!