Η Ηδονή της υποταγής

Όσο περισσότερο Κυρίαρχος γίνεται τόσο περισσότερο σκλάβα Του γίνομαι. Αλλά όσο περισσότερο σκλάβα Του γίνομαι τόσο περισσότερο Κυρίαρχος μου γίνεται...

Η ηδονή είναι σε αυτό... Το όσο περισσότερο - τόσο περισσότερο. Γι' αυτόν που κατακτά και γι' αυτόν που κατακτιέται...

Αν τα έχεις κυριαρχήσει όλα πάνω σε τι μετά θα κυριαρχήσεις? Κι αν τα έχεις υποτάξει όλα σου, τότε σε τι άλλο θα δώσεις υποταγή?.. θα έχει πάψει να υφίσταται...

Αν δε σπας συνέχεια φράγματα δεν θα μπορέσεις ποτέ να γίνεις ο Κυρίαρχος μου, γιατί αν δεν το κάνεις εσύ πως θα με εμπνεύσεις να το κάνω εγώ για σένα?

Επειδή δηλώνεις Κυρίαρχος με το καλησπέρα σας?

Αγαπητέ μου Κύριε, ας αρχίσουμε από τον πληθυντικό. Είναι απέραντη η ηδονή όταν θα φτάσεις να με λές τσούλα σου κι εγώ από τον ενικό να φτάσω να Σας μιλάω μόνο στον πληθυντικό εκτός από όταν η Αφεντιά σας θα επιθυμήσει να της μιλήσω με μεγαλύτερη οικειότητα...

(Επειδή είμαι καινούργια εδώ, έχω παρατηρήσει πως σημαντικά θέματα χάνονται και κουράζουν επειδή καταλήγουν σε πεδίο προσωπικών αντιπαραθέσεων. Παρακαλώ, να μην καντήσει έτσι και το δικό μου θέμα.

Απαιτώ το σεβασμό σας.

Ευχαριστώ

Y.Γ.

Η ανυπακοή της σκλάβας δεν είναι αυτό. Αυτό απλά είναι ο αυτοσεβασμός της...

 

Απάντηση: Η Ηδονή της υποταγής

Τί σημαίνει περισσότερο Κυρίαρχος και περισσότερο σκλάβα;

 

Απάντηση: Η Ηδονή της υποταγής

Αναζητώντας εξ' αρχής το "Θηλυκό" μέσα μου ανακαλύπτω τα - για χίλιους λόγους- λησμονημένα στοιχεία του: την ανάγκη να δωθεί, παραδωθεί, κυριαρχηθεί, υποταχθεί, θαυμάσει, αφεθεί... Να λατρέψει, να λιώσει και να λατρευτεί... Να ηδονίσει και να ηδονιστεί... Να φροντίσει, να συντροφεύσει και να συντροφευτεί... Να εκθειάσει και να εκθειαστεί... Να δημιουργήσει και να εξελιχθεί... Εκεί όπου μπορεί να έχει μία παλλόμενη ζωντανή Καρδιά... Υγειή καρδιά που να μπορεί να εισακούει και να ανοίγεται στους πόθους της καθώς αυτοί γεννιούνται, ολοκληρώνονται, μεταλλάσονται, εξελίσσονται...
Ξεκινάει ή φτάνει κανείς κάποια στιγμή προσφέροντας, παραδίδοντας, με ευκολία, ή βιασύνη, ή παρόρμηση ή πανικό, ή και όχι, την καρδιά του. Μπερδεύει τη βαθύτερη ανάγκη του ως θηλυκό να υποταχτεί στο αρσενικό και παραδίνεται εμπρός σε διάφορες εκφάνσεις της "κυριαρχικότητας" κάποιου. Εκεί όπου τα "μαρτύρια" δεν ωφελούν αλλά ζημιώνουν... Δε σε μαθαίνουν αλλά σε ξεμαθαίνουν αυτό το οποίο είναι η φύση σου... Κι έτσι όλο αυτό Συσσωρεύει πληγές. Ακυρώσεις και ματαιώσεις... Παραδόσεις και προδοσίες... Η Καρδιά Σκληραίνει, απογοητεύεται, κλείνεται... Μαζί της κλείνει και η «Μήτρα»... Πάνε πακέτο... Αποκομμένη καρδιά. Αποκομμένη μήτρα. Δύο "ψυχές" και δύο μυαλά σε ένα κορμί... Μπερδεμένο, μπλοκαρισμένο συναίσθημα, οργασμός, κι ένστικτο... Και η καρδιά να κάνει διάφορες επιλογές «αρσενικών» βάσει της σκληρότητας της και η μήτρα βάσει της αποξένωσής της...
Και η Υποταγή στο Αρσενικό ως αναπόσπαστο κομμάτι έκφρασης, δικαίωμα, αλλά και προνόμιο της θηλυκότητας πάει περίπατο... Το θηλυκό ρίχνει το Αρσενικό κάτω από το βάθρο του... Ψάχνει να γίνει το αρσενικό του εαυτού του... Μισεί το αρσενικό για την απουσία του από τοβάθρο του .και που υποχρεώνεται να το κάνει αντ’ αυτού... Μα Που είναι τα Αρσενικά? Αναρρωτιέται... Τι απέγιναν? Δε βλέπει όμως ότι και το ίδιο το θηλυκό δεν είναι παρά απομεινάρι πια του εαυτού του... Κι όντας απομεινάρι μπερδεύει και μπλοκάρει με τη σειρά του το αρσενικό που δεν έχει πια ξεκάθαρο ρόλο, ούτε πεδίο δράσης κι επίτευξης...
Κι έτσι η μάχη με το αρσενικό μαίνεται λυσσαλαία... Το σεξ πεδίο μαχών. Ψευδαισθήσεις νικών και ηττών. Οι αισθήσεις μπερδεμένες με τις ψευδαισθήσεις... Το συνεχιζόμενα λάθος επιλεγμένο "αρσενικό", συνεχίζει το φαύλο κύκλο στη ζωή της καρδιάς της μέχρι να έρθει η ώρα της μεγάλης Κρίσης: Το τέλμα. Η Αναγκαιότητα της Συνειδητοποίησης. Η Ωρίμανση... : Το ταξίδι της επιστροφής στην καρδιά, η απελευθέρωση των ηδονών της μήτρας, για την επιστροφή των αισθήσεων και του αισθησιασμού της θηλυκότητας...
Σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή που αποφασίζει να επιστρέψει το θηλυκό ως Θηλυκό στον εαυτό του, έρχεται και η μεγάλη στιγμή της ανανγώρισης της σημαντικότητας του Αρσενικού για να μπορέσει το ταξίδι της επιστροφής να συντελεστεί. Η παράδοση στην αναγνώριση του Ρόλου του... Η αποδοχή της θέσης του...
... Εκείνου του Αρσενικού που άξια, ώριμα, συνετά, ερωτικά, ηδονικά, ηδονιστικά κι απελευθερωμένα , είναι Κύριος του Εαυτού του και έλκεται και θέλει και μπορεί κι «αγωνίζεται» να αναγνωρίζει το τοπίο σου... Τα κλειδιά για το κάστρο της καρδιάς και των ηδονών της... Τί "πόρτες" θα πρέπει να ανοίξει και με τι "κλειδιά", με τι «εργαλεία» και τι «δεσίματα και λυσήματα», με τί τεχνικές και με τι μεθόδους ...
Γιατί στήνει η κλειστή καρδιά παγίδες... Θέλει τραγούδια και πειθώ. Επιταγές και νουθετήσεις. Φλερτάρισμα και χάδι. Σκληρότητα και ασφάλεια. Αποδείξεις και έργα... Φασαρίες και σιωπές... Υποσχέσεις και απειλές... Ηδονές κι επιβράβευση...
Εκείνος που αφουγκράζεται το κάλεσμα της καρδιάς σου: "πλησιάζεις, απομακρύνεσαι, πλησιάζεις" όλο και δυναμώνει σε Κύρος και Ισχύ για σένα... Κάθε σημείο σου που Εκείνος αφουγκράζεται και μία κατάκτηση Του. Κάθε κατάκτηση Του είναι και αύξηση της κυριαρχίας Του στο δρόμο προς την καρδιά σου. Κάθε κτήση Του είναι και μία παράδοση της υποταγή της. .. Αφού με κάθε κομμάτι της που κατακτά δεν κάνει άλλο από το να της το προσφέρει πίσω. Αισθησιακά και ηδονικά. Μέχρι ... να την/σε έχει ... ολόκληρη... δρόμος χωρίς όρια και τέλος αλλά με έπαθλα ... Κι έτσι του ανοίγεται η ερωτική καρδιά και του ανήκει αυτό που του ανοίγεται γιατί όλο αυτό είναι το αποτέλεσμα του Έργου Του. Και το έργο του είναι το αποτέλεσμα της Κυριαρχίας του...
Ηδονισμός, αισθήσεις στο κόκκινο, καύλα τρελή, σασπενς και τρόμος, ζωή στην κόψη, γιατί τα "τείχη" , τα προσωπεία και οι αναστολές πέφτουν,(ψυχικές, συναισθηματικές, πνευματικές, σεξουαλικές)... Ο εξορισμός του παρελθόντος ως πληγή- διαμορφωτή... Το σταμάτημα της επανάλειψης του γνωστού... Της στατικότητας και της νέκρωσης...
Η βίωση του ολοκληρωτικού παρόντος βήμα, το βήμα. Η δημιουργία ενός ξεχωριστού, μοναδικού 24/7 που δεν έχει προηγούμενο, γιατί ο μεταξύ χώρος είναι πάντα καινούργιος και η σταδιακή οικειότητα φέρει μαζί της ποιοτικές ηδονές χωρίς να αφαιρεί. Η λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην οικειότητα και την απόσταση. (Η οικειότητα που δεν οδηγεί σε "τέλμα" ως προς την εξερεύνηση της ηδονής... γιατί πάντα υπάρχει το πιο βαθια..., το όλο και πιο βαθιά...) Ο ιδιαίτερος ηδονισμός μέσα από την ασφάλεια της έρευνας στη συνοδοιπορία για το όλο και πιο βαθιά...
Στο πόστο του όμως ο καθένας. Έκαστος εφ’ ού ετάχθη... Ξεκάθαρα... Στο θαυμασμό της δύναμης και της ισχύος του αρσενικού από το θυλυκό που υποκλείεται υποτασσόμενη εμπρός σε αυτό το μεγαλείο... Στο θαυμασμό και την ευχαριστία του αρσενικού για τη φροντίδα του θηλυκού, που τον εξυψώνει... Και τότε και για Εκείνον και για τον εαυτό της η σκλάβα μετατρέπεται σε Α κεφαλαίο: Αυτή που θα παράσχει τη φροντίδα προς την Ηδονή Του, αφου στο τέλος, η ηδονή Του δεν είναι άλλη από τη δικής Της διευρυνόμενη Ηδονή κι Εκείνης η όλο και πιο διευρυνόμενη Ηδονή Του...
Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από το να νιώθεις και να νιώθει, να βιώνεις και να βιώνει συνειδητά, αγέρωχα και περήφανα το «γάμο», το « 24/7»: Ιδού ο Κύριος, ο άντρας μου, το αρσενικό μου και Ιδού η Σκλάβα, η γυναίκα μου, το θηλυκό μου...
Ο δρόμος μακρύς, δύσκολος, αγκαθοσπαρμένος, συχνά επίπονος... Με τι ηδονικά τοπία όμως στη διαδρομή... και τί ωραίος ατέλειωτα ηδονικός ορίζοντας να ξεδιπλώνεται!!!......................
Υ.Γ. Το κείμενο είναι καθαρά προσωπικό. Δεν μεταφέρει "παντογνωσία", μόνο προσωπική κατάθεση και μαρτυρία. Για μένα και για όσους έχει να τους πει κάτι... Οι έννοιες του "αρσενικού" και του "θηλυκού" δεν είναι απαρραίτητο να περιορίζονται στην ετερόφιλη κατάσταση, αλλά μπορούν να ειδωθούν και ως "αρχές" και "ποιότητες" στο δίπολο " Κυριαρχία/υποτακτικότητα", " ενεργητικές/παθητικές δυνάμεις", κλπ.
Ευχαριστώ που με διαβάσατε. Μαθαίνω κι εγώ καθώς διαβάζω εσάς...

 

Απάντηση: Η Ηδονή της υποταγής

Πολύ μου άρεσε το υστερόγραφό σου. Δίνει ένα αρκετά διαφορετικό νόημα στο προηγηθέν κείμενο.

 

Απάντηση: Η Ηδονή της υποταγής

Πολυ καλο, angel42. Πολυ καλο !!!

 

Απάντηση: Η Ηδονή της υποταγής

Διαβάζοντας την «εισαγωγική εισήγησή» σου νεοεισελθούσα δεδηλωμένη υποτακτική,
διακρίνω την πρόθεση κατάθεσης διττού στίγματος.
α. Σκέφτομαι / Νοιώθω.
β. Έχω Άποψη.
Φαντάζομαι την εξέλιξη μίας κορασίδας γυμνασίου με καλό βαθμό στην έκθεση
να λειαίνει με το χρόνο το προσόν της αυτό και να αναβαθμίζεται σε λυρική συγγραφέα.
Ο λυρισμός, εφ’ όσον επιλέχθηκε εξ αρχής ως σήμα κατατεθέν σου,
πρέπει να υπηρετηθεί με συνέπεια.
Υπογράφεις βαριά υποθήκη σε ένα χώρο διαπραγμάτευσης
όπου ο λυρισμός ναρκοθετείται συστηματικά
από όσους απλώς παρίστανται για να περιπλεχθούν.
Εύχομαι το -υποστηριζόμενο από τον όποιο Εκείνο- στοίχημα να κερδηθεί.

Η έκδηλη εκφορά Άποψης από άτομο του status σου είναι δίκοπο μαχαίρι.
Φάνηκε -θεωρώ- και από την ανταπόκριση στην κατάθεσή σου.
Δεν είναι εύκολο ο εθισμένος περίγυρος να ανατρέψει αρκετά επικρατούντα ταμπού.
Γενικά η Άποψη στον παρόντα χώρο διαπραγμάτευσης
εισέρχεται στο στίβο μάχης και αγωνίζεται καθημερινά.

Μία φιλική συμβουλή.
Ο σεβασμός ως γνωστόν απαιτείται μόνο από έχοντες εξουσία.
Άλλως κερδίζεται, ενίοτε και κατακτάται.
Ανεξαρτήτως status στην προκειμένη περίπτωση.
Ασχέτως εάν είναι φανερό ότι δεν χρησιμοποιείς την πένα σου για να προσεταιριστείς.

Ωραίο προσωπικό κείμενο.
Μένει να φανεί και η λειτουργικότητά του στον συγκεκριμένο τόπο κοινωνικής ανταλλαγής.

 

Απάντηση: Η Ηδονή της υποταγής

Όμορφο κείμενο, πολύ όμορφο, σαν ποταμάκι που ρέοντας γίνεται αφριστός χείμαρρος!

Όσο περισσότερο, τόσο περισσότερο και κάτι παραπάνω, στην κλίμακα δροσιάς, απόλαυσης,..
angel42.. 

 

Απάντηση: Η Ηδονή της υποταγής

Μεγαλο μερος των 'υ' λειτουργει κατ αυτο το τροπο και
ποσο λυτρωτικο αληθεια για ενα θηλυκο να το αναγνωρισει...

 

Απάντηση: Η Ηδονή της υποταγής

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους έχουν διαβάσει μέχρι στιγμής αυτό το νήμα και όσους έχουν αφήσει τα δικά τους ίχνη είτε γράφοντας είτε όχι, σεβόμενοι την έκκληση μου να μη γίνουν εδώ προσωπικές αντιπαραθέσεις ... Ως νέο μέλος εδώ αυτό μου δίνει τη δυνατότητα να συνεχίσω να γράφω ήρεμα προσπαθώντας να συμβάλλω στο γενικότερο διάλογο που επιχειρείται στο φόρουμ πάνω σε πολύ σημαντικά θέματα...

Θα επανέλθω σύντομα "στην ηδονή της υποταγής"...

Ευχαριστώ

 

Απάντηση: Η Ηδονή της υποταγής

Κατ'εμε δε χρειαζεται και δεν του αναλογει κανενα βαθρο του αρσενικου. Αρσενικο και θηλυκο, θηλυκο και αρσενικο μαζι πορευονται και μπροστα στο πονο, την ηδονη, την ευτυχια, την αγαπη και τον θανατο ειναι ισοι. Ολα τα υπολοιπα για μενα ειναι προσωπικες ιστοριες του καθενος.

Ωραια γραμμενο κειμενο angel42 και καλως ορισες  

 

Απάντηση: Η Ηδονή της υποταγής

Αυτη ειναι η ουσια της «εκπαιδευσης» του σκλαβου. Ποιο το νοημα να γινεται debate αυτο το πραγμα; Εκει ξεχωριζουν οι lifestylers απο τους wannabes.