Η Ιδιοφυΐα του πλήθους, του Τσαρλς Μπουκόφσκι

Σ' εμένα δεν αρέσουν όσοι έχουν την "απόλυτη αλήθεια" στα χέρια τους και προσπαθούν να την επιβάλλουν στους άλλους έμμεσα η άμεσα...
Αλλά υπάρχει η απόλυτη αλήθεια για τους εαυτούς μας μεμονωμένα...
Δεν μου αρέσουν όσοι ταμπουρώνονται πίσω από αγέλες, πίσω από λόγια άλλων, που προσπαθούν να "στάξουν" σε μεγαλύτερα η μικρότερα (ήδη γεμάτα) δοχεία...
Για να "νομιμοποιήσουν"/"ανυψώσουν" την όποια συμπεριφορά/απωθημένο τους...

Με τρομάζουν εκείνοι που δεν θέλουν ν'αποδεχθούν τ'απλούστατο...
Ότι όλοι μας οδεύουμε προς την ίδια κατεύθυνση...
Που όσο και αν "ακούγεται" μηδενιστικό, είναι αντικειμενικό...προς τον θάνατο...
Και όσο και να προσπαθήσουμε να ελαττώσουμε το βήμα, ο χρόνος είναι κυλιόμενος διάδρομος κάτω από τα πόδια μας...
Και μπροστά στην "μαύρη Κυρία", οτιδήποτε άλλο είναι γελοίο, μικρό...
Με τρομάζουν γιατί θέλουν σώνει και καλά να "ξεχωρίζουν", να είναι "διαφορετικοί"...
Με θλίβουν γιατί επαίρονται για χάντρες, φύκια και κουρέλια...
Για επιτεύγματα που θα γίνουν σκόνη, θα μείνουν αράδες σε κίτρινα χαρτιά, φωτογραφίες...
Με κουράζουν όσοι ανεβαίνουν σε βήματα, σε σκαλοπάτια και αντί να τα χρησιμοποιήσουν για να αγναντέψουν τον ορίζοντα...
Προτιμούν να κοιτούν "κάτω"...για να βλέπουν ανοιχτά στόματα και παλάμες που συγκρούονται από συνήθεια και από ιδιοτέλεια...

Γιατί εκείνοι που τόσο ψηλά τους ανέβασαν, εκείνοι που τόσο ψηλά κάποτε ανέβασαν τον οποιονδήποτε από εμάς...
Οι ίδιοι είναι που θα μας τραβήξουν το σκαλοπάτι κάτω από τα πόδια...
Που θα σημαδέψουν με σφεντόνες τον ουρανό, για να μας τον ρίξουν στο κεφάλι...
Γιατί δεν εκπληρώσαμε τις απέραντες προσδοκίες τους...

Φοβάμαι εκείνους που μας ντύνουν με τα "καλύτερα" αέρινα υφάσματα τους...
Μας φορούν φωτοστέφανα, μας ανεβάζουν σε άλογα...
Μόνο για να ρουφήξουν αξία από την δική μας...την δική μας την κίβδηλη που μας έραψαν κατάσαρκα...
Και δεν καταλαβαίνω γιατί η μετριότητα να είναι αμαρτία...
Γιατί να πρέπει να είμαστε οι καλύτεροι στ' οτιδήποτε...
Γιατί να είμαστε "ανώτεροι" ακόμη κι εκεί που το σκουλήκι μέσα μας κατατρώει...

Γιατί είμαστε άνθρωποι και είμαστε λειψοί...
Όσο και αν βελτιωθούμε...

Εγώ φοβάμαι εκείνους που ψάχνουν μονίμως το βέλτιστο σε φθαρτά υλικά...
Και τα "βαφτίζουν"...
Ενώ θα ήταν υπέροχα αν απλά αποδεχόμασταν την φθορά και το παροδικό τους...
Δεν θεωρώ μέτριους εκείνους που σαν αγάπη, καταλαβαίνουν μονάχα μια καρδιά βρασμένη σε χαμηλή φωτιά...
Για να τους μείνει το "κρέας" για την επόμενη βράση και να περάσουν τον άνοστο ζωμό της συσσίτιο...
Αυτό θέλουν, αυτό ξέρουν, αυτό μπορούν...
Δεν θεωρώ μέτριους τους κακομοίρηδες που βάζουν περικεφαλαία την μόρφωση/το επάγγελμα/τα φράγκα τους...
Που συχνάζουν δρόμους, πόλεις, γεμάτες αγχόνες που φτιάχνουν οι γραβάτες, τα ταγιεράκια τους...
Δεν θεωρώ μέτριους τους πάμπολους που αφήνουν τα κρανία τους πάνω στα γραφεία τους, σε τραπεζάκια μέσα σε σάλες αναμονής...
Αυτό γνωρίζουν να κάνουν...Δυστυχώς, η ευτυχώς...Για κείνους, όχι για μένα...

Θεωρώ όμως μέτριους εκείνους που κρύβονται από τον ίδιο τους τον εαυτό...
Που δεν ανέχονται την ίδια τους την ουσία, την αντανάκλαση τους στα ίδια τους τα μάτια...
Όσο ποταπή κι αν είναι...όσο και να τους κάνει να μοιάζουν μικροί, ασήμαντοι...
Γιατί στην συμπαντική οικονομία, το νόμισμα του καθενός μας έχει την ίδια ισοτιμία...
Καταλαμβάνουμε όλοι μας τον χώρο που καλύπτει η σκιά μας...
Κι εκείνος δανεικός μας δίνεται...

Και την όποια μετριότητα την αξιολογούμε με τα δικά μας τα κριτήρια...
Που ίσως και μόνο για εμάς να ισχύουν στην τελική...
Εγώ θέλω να είμαι ένας σαν όλους τους άλλους...
Γιατί κουκκίδα ξέρω ότι είμαι πάνω σ' ένα ατελείωτο πίνακα...
Και δεν μ' ενοχλεί αν είμαι μέτριος, λίγος, κανένας...
Μου φτάνει ότι για 2-3 φιλαράκια, κάποιους συγγενείς, μια γυναίκα, η παρουσία μου έχει ένα βάρος...
Σήμερα που γράφω...
Κι εκείνοι με κριτικάρουν (ακόμη και πολύ σκληρά) όταν χρειάζεται, αλλά δεν με κρίνουν, περιμένουν από μένα, αλλά δεν απαιτούν...
Και πάνω απ' όλα ξέρουν και με κάνουν να νιώθω ξεχωριστός για κείνους....σε όλη μου την μετριότητα...

 

Είμαι η μοναδική που πιστεύω στο απίθανο μεγαλείο του ανθρώπου;
Ποτέ δεν με απασχόλησε, ούτε με ενόχλησε αυτό που έκρινα ως μέτριο λίγο ή πολύ. Όσο μεγαλώνω τόσο πιο δυνατά πιστεύω ότι τα σκουπίδια προστατεύουν πολύτιμα κοσμήματα και πως οι πολύχρωμες βιτρίνες κρύβουν εκπληκτικά, κυριολεκτικά, σκουπίδια. Προσωπικά, τα "χρειάζομαι" και τα δύο.

 

αν θυμασαι @Tenebra_Silente το ιδιο ακριβως κειμενο σου ειχα παραθεσει σε αλλο νημα, επειδη δε συμφωνουσα με αυτα που προσπαθουσες εσυ, εντεχνως, να περασεις...

 

Μάλλον το θέμα είναι ότι δεν το πιστεύουν οι περισσότεροι αυτό...
Γιατί όλοι είμαστε μοναδικοί, και ξεχωριστοί...
Κι ας είμαστε και μέτριοι...
Ο καθένας ας βαδίσει τον δρόμο που του ταιριάζει, τον δρόμο που επέλεξε, τον δρόμο που αντέχει...
Όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις άλλωστε...

 

Το ίδιο κέιμενο το είχες παραθέσει στο "Μίλα μου γι' αγάπη"...
Συγνώμη αλλά μου φαινόταν άσχετο με το νήμα εκείνο...

@Δημήτρης Άλφα δεν προσπαθώ ποτέ να περάσω τίποτε εντέχνως...Λέω πάντα ότι σκέφτομαι χύμα και τσουβαλάτα και ας κάνω και λάθος...Μαλάκας μεγάλος είμαι και το παραδέχομαι...
Υποκριτής όμως δεν είμαι...

Μαζί έχουμε και "μαλώσει" άπειρες φορές...
Και αν θυμάσαι καλά...Μέχρι και την μούρη μου σαν άβαταρ είχα βάλει ενώ το κάναμε...
Τέσπα, δεν νομίζω ότι η όποια "αντιπαράθεση" μας έχει σχέση με το παρόν νήμα...

Υ.Γ. Ζηλεύω που λες πιτσιρίκο και άλλους χαχαχα...
Χει, χιούμορ κάνω.... 

 

σενα λεω βρε κουτο.. λαθος το καταλαβε  

 

Με "κερατώνεις"...το έγραψες χθες και στον Seirio χαχαχα...
Τεσπα, μπορεί να είμαι μέτριος, αλλά δεν θέλω να είμαι κι εντελώς μαλάκας...
Και μαζί σου φέρθηκα και μαλακισμένα ( επειδή το είχα κάνει αδίκως ) κάποιες φορές...

Το πιάτο αν το σπάσεις και μετά του ζητήσεις συγνώμη, δεν γίνεται όπως πριν ( Βλέπεις ότι σε διαβάζω? )
Γι' αυτό δεν σου ζητώ συγνώμη...
Αλλά μέτριος η όχι, μεγαλος η μικρότερος μαλάκας που είμαι, σε κάποια πράγματα μαζί σου συμφωνώ ειλικρινά...
Και δεν υπάρχει λόγος για "έχθρες"...
Το mouse μου είναι τεντωμένο αν ποτέ θα ήθελες να μου δώσεις ένα high 5... 

 

οχι σου λεω, λαθος το καταλαβε

μπηκε το δικο του ποστ "σφηνα" οσο εγραφα - κακως δεν το διευκρινησα αλλα ειπα "αστο..."

οχι, δε νοιωθω εχθρα !

 

Εβδομάδα αγάπης  

 

Μπήκε η άνοιξη χθες.... 

ΥΓ ή προχθές ήταν? 

 

Ώρα συνειδητοποίησης @lexy   

 

@brenda , προχθές! Ανθίστε!

@Tenebra_Silente , εξαρτάται από την "ανάγνωση"