Η Νουβέλλα του Forum μας: Η Πτώση της Λογικής - Κεφάλαιο 1 : "Η Αποτέφρωση"

'Ηταν απόγευμα μιας συνηθισμένης χειμωνιάτικης μέρας μετά τη δουλειά όταν η Τζέλλα αποφάσισε οτι η ζωή της, δουλειά-σπίτι, σπίτι-δουλειά δεν πήγαινε άλλο... Ηταν ήδη 29 χρονών και τα τελευταία 8 χρόνια δεν έκανε τίποτε άλλο από το να σπουδάζει και μετά να εργάζεται. Κάθε επιθυμία για διασκέδαση, για αυτοδιαθεση χαραμιζόταν από τη συνεχή ρουτίνα σε μία αγωνιώδη πάλη για επιβίωση.

Βλέπετε η Τζέλλα έφυγε απο το σπίτι της στα 21 καθότι το κλίμα δεν τη σήκωνε... Ο πατέρας της μέθυσος και καταχρεωμένος, και η μητέρα της λάτρης της μπιρίμπας και του κουτσομπολέματος. Ότι λεφτα έμπαιναν στο σπίτι έμπαιναν απο τη χαρτομαντεία που εμπειρικά ασκούσε η γιαγιά της, μητέρα του πατέρα της, και μισοτρελλαμένη από τα 2 εγκεφαλικά που οπως υποστήριζε της τα προκάλεσε η Φωτιά... Ο πατέρας της από την άλλη υποστήριζε οτι η γυναίκα του επρεπε να φροντιζει το σπίτι αντι να <<μπιριμπιαζεται>> όπως έλεγε χαρακτηριστικα με τις χαμένες τις φίλες της... Το κλίμα μύριζε μπαρούτι, και η Φωτιά, η ίδια η γιαγιά άναψε τα τελευταία αίματα σε αυτό το σπίτι με το τρίτο και τελειωτικό εγκεφαλικό. Ο πατέρας της Τζέλλας τρελαμένος έστειλε τη μητέρα της στο νοσοκομείο και μετά από 2 ημέρες υποστήριζε οτι έβλεπε το φάντασμα της μητέρας του να του βάζει φωτιά. Τρελαμένος τελείως αυτοπυρπολήθηκε. Το τραγικό; Εκείνη τη στιγμή η μητέρα της Τζέλλας γύρισε σπίτι και τον είδε να φλέγεται. Οι γείτονες λένε οτι κράταγε μία καρτα ταρώ η οποία δεν κάηκε ποτέ. Μπορεί εντέλει απλα κιολας η μητέρα της να το είπε για να προκαλέσει σούσουρο και ενδιαφέρον για κουτσομπολιο! Ηταν η αγαπημένη της ασχολία μην ξεχνάτε...

Με δάκρυα ευτυχίας και πόνου η Τζέλλα σηκώθηκε και αποφάσισε να παει προς το τζάκι... Η φωτια ηταν σβυστή. Μα και βεβαια απο χθες το βράδυ... Δεν εκανε ιδιαίτερο κρύο αλλα ήθελε να αναψει τη φωτιά... ίσως για να ρεμβάσει μπροστά της, κατι που σπάνια έκανε... κάθε χριστούγεννα πρωτοχρονιά και κρύο πάσχα... Να ήταν οι σπίθες απο το ρετσίνι που καιγόταν που της έδωσαν το έναυσμα να γυρίσει ανάποδα το μυαλό της και να αποφασίσει να σκεφτεί την παρτη της; Ισως και η άγρια ελευθερία που τόσο επειδεικτικά προέβαλλαν μπροστά της οι φλόγες την έκαναν να πιάσει καθε τι που είχε μείνει απο τους δικους της και να τα πετάξει στην αχόρταγη φλόγα... Πλάνταξε στο κλάμα, σαν να καιγόταν η ίδια, αλλα ήξερε οτι ήταν η τελευταία φορά που θα έκλαιγε γι' αυτούς...

Σαν αναγεννημένος Φοίνικας από τις φλόγες τα μάτια της Τζέλλας έλαμψαν από μια πρωτόγνωρη αίσθηση ελευθερίας απο τα δεσμά που είχε η ίδια επιβάλλει στον εαυτό της εντέλει... Αποφάσισε λοιπον, αν και μ'αυτά και με τ' αλλα ειχε πάει 10.30 το βράδυ (συνηθισμένη ώρα για ύπνο) να πάει για καφε...

[next please...]

 

RE: The Fall of Reason - The Inceneration

Πήρε τηλέφωνο τη φίλη της την Ιωάννα, γνωστή νυχτόβια της παρέας, αποφασισμένη να την ακολουθήσει μέχρι πρωίας, όποιο και αν ήταν το πρόγραμμα. Ντύθηκε όσο πιο προκλητικά μπορούσε, φόρεσε τις ψηλοτάκουνες γόβες της και ξεκίνησε την νυχτερινή περιπλάνηση με πρώτο σταθμό το καφέ της γειτονιάς, όπου ειχε δώσει ραντεβού με την Ιωάννα.

Η ώρα είχε πάει 11:30 και αποφάσισε πως ήταν πολύ αργά για να παραγγείλει καφέ. Ζήτησε λοιπόν από τον σερβιτόρο ένα ουίσκι με πολύ πάγο. Αυτός απορημένος μιας και η Τζέλλα δεν έπινε ποτέ τη ρώτησε αν είναι καλά. Η Τζέλλα απάντησε με θάρρος οτι ποτέ δεν ήταν καλύτερα στη ζωή της. Πάνω στην ώρα μπήκε στο μαγαζί και η Ιωάννα κάνοντας σύνθημα στο σερβιτόρο να της φέρει τη συνηθισμένη ενισχυμένη βότκα με πορτοκάλι.

Αφού τα είπαν λίγο οι 2 φίλες, αναχώρησαν για τη φημισμένη μπουζουκερί της περιοχής. Μπαίνοντας στο μαγαζί τις οδήγησε ο υπεύθυνος στο πρώτο τραπέζι δίπλα στην πίστα ( είδατε τι κάνουν τα κονέ . Ήρθαν τα ποτά και τα σχετικά, τα κορίτσια μας απολάμβαναν τη μουσική και κάποια στιγμή, αφού η Τζέλλα είχε πιεί 2-3 ποτηράκια, ανέβηκαν επάνω στο τραπέζι να χορέψουν. Τα μάτια της έπεσαν σε έναν 45άρη που καθόταν στο μπάρ.

Από την πρώτη στιγμή που τον είδε δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια της από πάνω του. Την μαγνήτιζε, την αναστάτωνε. Πρώτη φορά ένιωθε κάτι τέτοιο η Τζέλλα. Δεν μπόρεσε να αντισταθεί και πήγε να του μιλήσει. Τον πλησίασε, με το θάρρος που της έδινε το ποτό, και χωρίς να διστάσει του συστήθηκε. "Γειά, με λένε Τζέλλα. Εσένα;" "Πέτρο" απάντησε απορημένα εκείνος.
-Μόνος ή περιμένεις παρέα;
-Μόνος όπως βλέπεις και δεν περιμένω κανέναν. Εσύ;
-Εδώ με μια φίλη, αλλά στη ζώη μόνη.
-Χμ, ενδιαφέρον...Και τί κάνεις στη ζωή σου;
-Τίποτα το συγκλονιστικό. Σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι. Εσύ;
-Κι εγώ κάτι ανάλογο, δυστυχώς.

Από την πρώτη κουβέντα που της είπε η Τζέλλα ένιωσε μια πρωτόγνωρη και ασυγκράτητη έλξη. Ήξερε πως με αυτόν τον άνθρωπο την έδενε κάτι πολύ πάνω από την ανθρώπινη λογική. Κάτι που είναι αδύνατο να το συλλάβει ο ανθρώπινος νούς. Σαν να τον ήξερε από μια προηγούμενη ζωή. Την κυρίευσε ένα ακατανίκητο πάθος να τον ευχαριστήσει, να κάνει πραγματικότητα τις πιο κρυφές του επιθυμίες. Πάντα πίστευε οτι μόνο ένας ώριμος άντρας θα μπορούσε να την κατανοήσει και να βγάλει από μέσα της όλα όσα είχε κρυμένα και κανείς από τους μέχρι τώρα συνομήλικους εράστες της δεν κατάφερε. Ούτε καν η ίδια δεν μπορούσε ακόμα να καταλάβει ποιά είναι και τι μπορεί να προσφέρει στον κατάλληλο εραστή.

Ο Πέτρος όλη αυτή την ώρα διάβαζε τις σκέψεις της σαν ανοιχτό βιβλίο. Αντίθετα απ' αυτήν, ήξερε πολύ καλά ποιά είναι. Γνώριζε τον πόλεμο συναισθημάτων που γινόταν μέσα της και ήθελε να είναι αυτός που θα την βοηθήσει και θα την εμπνεύσει να μεταμορφωθεί και να αποδεχτεί την φύση της.


[next please...]

 

η Ιωαννα γουσταρε και αυτη τον Πετρο.
Απο την μια της αρεσε η ιδεα του τριου απο την αλλη ηθελε με τον Πετρο να βγαλει τον αλλο της εαυτο ,αυτο που κανενας δεν ηξερε.
Ο Πετρος χαμογελασε 2 ομορφες γυναικες το ιδιο βραδυ του την επεφταν.
Πηρε αγκαλια την Τζελλα και το χερι του κατεβηκε αργα αργα την πλατη της , η Ιωαννα ζηλεψε και αρχισε με το χερι της να χαιδευει τον μηρο του Πετρου ,το χερι της ανεβαινε ανάμεσα στα πόδια του ενω το χερι του Πετρου σχεδόν το ίδιο συγχρονισμένα εφτανε προς τα καλοσχηματισμένα οπίσθια της Τζελλας .

[next please]




Παρακαλω πολυ μη χρησιμοποιείτε ασεμνες εκφράσεις και λεξεις. Να κρατήσουμε ενα κάποιο επίπεδο στην ιστορία...

 

...τις πήγε σπίτι του... Μόλις μπήκαν μέσα τους είπε
Να σας κεράσω κάτι ?

 

Τα κορίτσια δέχτηκαν ευχάριστα την πρόταση του Πέτρου να συνεχίσουν το ποτό, μια και η αμηχανία συνεχώς μεγάλωνε. Η Τζέλλα ειδικά άμαθη και στο ξενύχτι και στο ποτό και στις σχέσεις με τους άντρες, μια και η ζωή της ήταν το κλασσικό κλισέ δουλειά-σπίτι, σπ'ιτι-δουλειά, καλοδέχτηκε το ουϊσκι που της πρόσφερε ο Πέτρος μήπως και μπορέσει να ρυθμίσει τους χτύπους τις καρδιάς της που κόντευε να σπάσει.

Αυτό που ένιωθε για τον Πέτρο ήταν κάτι πέρα από την ανθρώπινη λογική. Δεν της άρεσε καθόλου η τροπή που είχαν αρχίσει να παίρνουν τα πράγματα. Ήξερε την Ιωάννα καθώς και ότι ήταν ικανή για όλα. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν ήθελε να κάνουν τρίο. Ήξερε ότι η σχέση που μπορούσε να δημιουργήσει με τον Πέτρο ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα πάρσιμο της μιας βραδιάς.

Το πόδι του Πέτρου που ακούμπησε ασυναίσθητα επάνω της την έκανε να βγεί απότομα από τις σκέψεις της και την έκανε να ανατριχιάσει ολόκληρη. Το ίδιο διέκρινε και στα μάτια του και ένιωσε μια ανακούφιση επιβεβαιώνοντας τις προηγούμενες σκέψεις της. Άλλωστε πάντα εμπιστευόταν το ένστικτο της. Δεν μπορεί να έκανε λάθος αυτή τη φορά...


[next please]

 

Εκεί που τα μάτια του Πέτρου ήταν έτοιμα να μαγνητίσουν το άπειρο και αμήχανο βλέμμα της Τζέλλας καθώς πλησίαζαν σιγά σιγά προς το κέντρο των ματιών της σαν να έγλειφαν με αισθησιασμό το προσωπό της, και να το φυλακίσουν μέσα τους, ξαφνικά χωρις απότομες κινήσεις και σχεδόν χωρις να το προσέξει η Τζέλλα στράφηκε προς την Ιωάννα με νόημα. Η Ιωάννα έπιασε αμέσως το νόημα που της έκανε ο Πέτρος.
"Εγώ θα φύγω τώρα", έκανε η Ιωάννα, "πείτε τα εσείς...".
Η Τζέλλα παρότι ξαφνιάστηκε κατάλαβε αμέσως οτι το παιχνίδι ήταν στημένο... "Αλλα πώς συννενοήθηκαν τόσο γρήγορα; Kαι πώς έγινε και έκατσε έτσι ώστε εγώ να προσέξω αμέσως τον Πέτρο και όχι κάποιον άλλο;" Βλέπετε η Τζέλλα ήταν πάντα άτομο της λογικής και πολυ εύστροφη.
Ο Πέτρος χαμογέλασε, σα να κατάλαβε την απορία της Τζέλλας, σαν να διάβαζε το μυαλό της τώρα που χωρις και η ίδια να το καταλαβει ειχε παραδώσει ανευ όρων το βλέμμα της στα βαθιά, διερευνητικά και τόσο μα τόσο λάγνα σαγηνευτικά του μάτια.

Ποτέ δεν είχε ξαναδεί η Τζέλλα άντρα με τόσο μεθυστικά και αποπλανητικά χαρακτηριστικά. Μέσα της τώρα αρχιζε να ρέει ένα έντονο συναίσθημα εκστασης και απελευθέρωσης. Σαν μια τράπουλα στη φωτιά κάθε φύλλο αυτοσυγκράτησης και καταπιεσμένης σεξουαλικότητας καιγόταν σιγα σιγα...

Έκλεισε τα μάτια και αφέθηκε στην αποπλάνηση των αισθήσεων... Ένας χείμαρος εκστασιασμού και απελευθέρωσης των αισθήσεων έρρεε μέσα της καθώς άρχισε να αφήνεται στην αποπλανηση του αγγιγματος των χειλιών του στο λαιμό της...

[next please]

 

Κάθε σημείο του κορμιού της που άγγιζε ένιωθε να την καίει, να ξυπνάει μέσα της καινούργια συναισθήματα με τόση ένταση που δεν θα τολμούσε ποτέ να φανταστεί. Το μυαλό της άρχισε να τρέχει σε άλλες εποχές, πριν και από το μεσαίωνα ακόμα, και να βλέπει σκόρπιες εικόνες με αλυσίδες, χειροπέδες, μαστίγια, σκλάβους σκόρπιες εικόνες που της δημιουργούσαν ένα συναίσθημα ικανοποίησης χωρίς να μπορεί να το εξηγήσει.

Είδε τα χέρια της να τρέχουν επάνω στο σώμα του Πέτρου και απόρησε πως έκανε κάτι τόσο τολμηρό, δεν μπορούσε όμως να αντισταθεί. Κύματα διέτρεχαν τη ραχοκοκκαλιά της ξεκινώντας από τον εγκέφαλο της και καταλήγοντας με έναν περίεργο τρόπο στον πυρήνα της θυληκότητας της. Από τη μια αισθανόταν τσούλα που το σώμα της αντιδρούσε έτσι σε έναν άντρα που μόλις είχε γνωρίσει, αλλά αυτό την έκανε να τον θέλει ακόμα πιο πολύ. Η εικόνα της συντηρητικής και καθώς πρέπει κοπέλας που είχε για τον εαυτό της άρχισε να πηγαίνει περίπατο και τη θέση της να παίρνει μια προκλητική και απαιτητική γυναίκα που ήταν διατεθημένη να δώσει τα πάντα για να πάρει αυτό που θέλει. Και αυτό που ήθελε ήταν ο Πέτρος. Αναρωτιόταν τι το διαφορετικό είχε και την έκανε να αισθάνεται έτσι.


[next please]

 

Re: Η Νουβέλλα του Forum μας: Η Πτώση της Λογικής - Κεφάλαιο 1 : "Η Αποτέφρωση"

Αλλα και ο Πετρος δεν μπορούσε να καταλάβει για ποιο λόγο του ήταν τόσο οικεία, τόσο προβλέψιμη. Ηταν σίγουρος οτι δεν εφταιγε εκείνη. Αυτος ήταν που ειχε ξαναζήσει και αναγνωρίσει τέτοια γυναικεία αντιδραση.

Δεν ειχαν περάσει τοσα χρόνια, ναι σιγουρα την θυμάτε, τοτε στο διάστημα που τελείωνε τις σπουδές του στην ΛεΠαιζ, μια μικρη πόλη, έξω απο το Παρίσι. Τον φιλοξενούσε μια αγροτική οικογένεια, ο κ. και η κυρια Περλο. Εκτος απο εκείνον και αλλους δυο - τρεις φοιτητές του εξωτερικου. Επαιρναν επιδότηση γι'αυτο μιας και η τότε Ευρώπη ηταν στα πρωτα βηματα της, τους πρόσεχαν τους ξένους φοιτητες. Εμενε στο παλιο τροποποιημένο στάβλο, προσαρμοσμένο σε 6 παραδοσιακους κοιτώνες που οι φοιτητες είχαν τα απαραιτητα για την προσωρινή παραμονή τους εκει. Μέσα στου υπολοιπους φιλοξενουμενους ηταν και εκεινη η αδύνατη, σχεδόν κοκκαλιάρα, Σαρα.

[next please]

 

Re: Η Νουβέλλα του Forum μας: Η Πτώση της Λογικής - Κεφάλαιο 1 : "Η Αποτέφρωση"

Ακόμα θυμόταν εκείνη τη λυγερόκορμη, εσωστρεφή κοπέλα, και τις εκφράσεις των ματιών της όταν την κοίταζε κατάματα. Πως μέλωναν, μισόκλειναν, και μετά τον κοίταγαν ζαλισμένα αλλά πεισματικά ανοιχτά, σαν να τυλιγόταν ολόκληρη γύρω του με τα μάτια της, λες και γαντζωνόταν γύρω του με τα νύχια της καθώς βυθιζόταν.

Θυμόταν τη αίσθηση του ελαφριού της σώματος, σαν άθυρμα. Και ετούτη εδώ, ίδιο σχεδόν βλέμμα, τόσο διαφορετικό, όμως, καμπυλωτό, γήινο κορμί. Ακόμα και τα ονόματά τους ήταν σαν να περιέγραφαν το σχήμα και την εντύπωση των σωματοδομών τους, Σάρα, σαν αέρας, Τζέλλα, με τις ρίζες της στη γη, σαν κεραμικό ψημένο στη φωτιά.

[επόμενος...συνεχίζει...]

 

Απάντηση: Η Νουβέλλα του Forum μας: Η Πτώση της Λογικής - Κεφάλαιο 1 : "Η Αποτέφρωση"

Ο Πέτρος την κοίταζε έντονα στα μάτια καθώς η Τζέλλα ξεκούμπωνε το πουκάμισο του. Στα μάτια του εκείνη ήταν σχεδόν διάφανη.
Οι αδέξιες κινήσεις της, το ερωτευμένο ύφος που έπαιρνε το βλέμμα της κάθε φορά που τον κοιτούσε. Όσο κι αν τώρα είχε την πρωτοβουλία ήταν φανερή η ταραχή της και τα συναισθήματα που πάλευαν μέσα της. Ήταν σίγουρος ότι υπήρχαν πολλά πάθη και απωθημένα κρυμμένα στην ψυχή της.
Είναι αυτή ακριβώς που έψαχνα σκέφτηκε. Είχε τόσο ανάγκη να την κάνει δική του με τον δικό του τρόπο, να κυριαρχήσει πάνω της και να εισβάλλει μέσα της βίαια, αλλά απόψε ήταν η δική της βραδιά. Θα την άφηνε να γνωρίσει το σώμα του όπως εκείνη ήθελε. Θα την φρόντιζε τρυφερά.

Τα χέρια της χάιδευαν το στήθος του, ενώ τα χείλια της πίεσαν τα δικά του και η γλώσσα της εισέβαλε και περιπλανήθηκε γύρω από τη δική του καθώς τον φιλούσε με πάθος. Η Τζέλλα ανέβηκε γονατιστή πάνω του και έκανε την κίνηση να βγάλει το φόρεμα της αλλά ο Πέτρος την έκοψε πιάνοντας τους καρπούς της και οδηγώντας τα χέρια της πάνω στους ώμους του. Άσε με εμένα, είπε.

Έβαλε τις παλάμες του απαλά πάνω στα γόνατα της χαϊδεύοντας την και αγγίζοντας την απαλά με τα ακροδάχτυλα του. Έτσι μέσα από τη φούστα ανέβαζε απαλά τις παλάμες του ανάμεσα στα μπούτια της προκαλώντας στην Τζέλλα ηδονικούς αναστεναγμούς. Ένιωθε την φωτιά ανάμεσα στα πόδια της και την υγρασία της χωρίς ακόμη να αγγίξει το ευαίσθητο σημείο της, και αυτό ήταν κάτι που τον ερέθιζε απίστευτα. Ψηλάφισε χαϊδεύοντας γύρω από τους γοφούς και τα οπίσθια της και μετά ανέβασε το φόρεμα της ψηλά αφαιρώντας το.

Θαύμασε για μια στιγμή τα στήθη της τυλιγμένα μέσα στο δαντελωτό σουτιέν της προτού το ξεκουμπώσει.
Τότε εκείνη τον έσφιξε στην αγκαλιά της και τα στήθη της πίεσαν τα δικά του.
Μπορούσε να αισθανθεί τους χτύπους της καρδιάς του που χτυπούσε τόσο κοντά στη δική της.
Τα χέρια της χάιδεψαν την πλάτη του προτού αρχίσουν μια απαλή εξερεύνηση στα πλευρά, στο στήθος και στον αφαλό του.
Εκείνος ήταν τόσο ερεθισμένος ώστε η στύση του περιορισμένη μέσα στα ρούχα του καταντούσε βασανιστική. Εκείνη το κατάλαβε.

Έλυσε τη ζώνη του, κατέβηκε από πάνω του και γονατίζοντας εμπρός του, τον έγδυσε αποκαλύπτοντας το περήφανο μόριο του.
Έσκυψε πάνω του και τα μαλλιά της χάιδευαν απαλά τα πόδια γύρω από το όργανο του καθώς το έτριβε απαλά με τα χέρια της.
Αποκάλυψε το κεφάλι και τύλιξε τα χείλη της γύρω του φιλώντας και γλύφοντας τον κορμό πάνω κάτω.
Ο Πέτρος τινάχθηκε πίσω από το τρέμουλο της ηδονής. Έκλεισε τα μάτια του και έγειρε πίσω το κεφάλι του, απολαμβάνοντας αυτή την αίσθηση.
Τα χέρια του κινήθηκαν μηχανικά χαϊδεύοντας της τα μαλλιά και πιέζοντας της απαλά το κεφάλι, δίνοντας της ρυθμό.

Αφέθηκε για λίγο στην φροντίδα της. Δεν ήθελε όμως να τελειώσει με αυτόν τον τρόπο. Της σήκωσε το κεφάλι και την φίλησε τρυφερά.
Ας πάμε κάπου πιο άνετα, είπε και σκύβοντας την αγκάλιασε από τους γοφούς και σηκώνοντας την στον ώμο του την μετέφερε στην κρεβατοκάμαρα.
Η Τζέλλα ξαφνιάστηκε καθώς βρέθηκε ξαφνικά κρεμασμένη ανάποδα από τον ώμο του με το κεφάλι της στην πλάτη του.
Σφίχτηκε πάνω του από φόβο μην πέσει αλλά ο Πέτρος την κρατούσε σταθερά. Αισθάνθηκε σαν παιχνίδι στα χέρια του.
Εκείνος την ξάπλωσε απαλά πάνω στο κρεβάτι, και της αφαίρεσε τις γόβες το καλσόν και το κυλοτάκι αφήνοντας την τελείως γυμνή.

 

Re: Η Νουβέλλα του Forum μας: Η Πτώση της Λογικής - Κεφάλαιο 1 : "Η Αποτέφρωση"

..