Η Ορθόδοξη Λατρεία προς τον Κύριο

Η διάθεσή μου είναι παιγνιώδης ασφαλώς. Ευελπιστώ ότι οι νοήμονες συμφορουμίτες - μετέχοντας της τεράστιας πλειοψηφίας που διαθέτει αυτό που ονομάζουμε κοινή λογική - έχουν ήδη αντιληφθεί ότι οι άνθρωποι δεν λατρεύουν τους ερωτικούς τους συντρόφους ως θεούς. Η πίστη στο Θεό έχει συγκεκριμένο έργο να επιτελέσει και το επιτελεί για όσους έχουν θρησκευτική πίστη.

Ο στόχος του νήματος, καθώς και άλλων νημάτων μου, πρόσφατων, αλλά και παλαιότερων, θα έπρεπε ήδη να είχε γίνει σαφής. Οι τελετουργίες του BDSM - οι οποίες υφίστανται ακόμη και όταν υπάρχει ακραίος αυθορμητισμός - τα πρωτόκολλα, η χρήση "στάνταρ" πρακτικών, η ύπαρξη της έννοιας του Νόμου ως ακρογωνιαίος λίθος μίας τέτοιας σχέσης, η τεράστια εμπιστοσύνη που απαιτείται - ως ένα είδος τυφλής πίστης - μπορούν να παραλληλιστούν με ένα είδος θρησκείας, για εμάς του Δυτικού κόσμου, που έχουμε γαλουχηθεί με τέτοια βιώματα. Η προσήλωση ενός Υ προς αυτόν που δίδει τις εντολές, μπορεί να παραλληλιστεί με την λατρεία ενός θρησκευόμενου. Αυτά ως ένα εσωτερικά ιδωμένο βίωμα. Ως εξωτερική αντικειμενική ανάλυση επιδέχεται πολλές διαφορετικές ερμηνείες. Ο "μαζοχιστικός χαρακτήρας" κατά Ράιχ, φερ' ειπείν, ή το σύνδρομο της Στοκχόλμης, μπορούν να εξηγήσουν ικανοποιητικά το φαινόμενο. Δεν μπορούν όμως να αποδώσουν το βίωμα, το συναίσθημα, την αίσθηση του μετέχοντος στο φαινόμενο.

Επιχείρησα πολλές φορές να μοιραστώ με τον περίγυρο όλα αυτά τα ωραία που μου συμβαίνουν, αυτή την αίσθηση που αποκομίζω από το BDSM. Και άλλοι - και κυρίως άλλες - το έκαναν και το κάνουν, η κάθε μία με τον τρόπο της. Τις ευχαριστώ για όσα μοιράστηκαν μαζί μου/ μας.

Προσωπικά χρησιμοποίησα, ανάμεσα σε άλλα, τα εξής:

Γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας: όπως την ιστορία της ακούσιας φυλάκισης μίας κοπέλας, επί πολλά χρόνια, ιστορία που μας συγκλόνισε πρόσφατα, με εκείνο το Αυστριακό τέρας. Δεν διστάζω να ομολογήσω ότι διατηρώ μέσα μου, σε δύο χωριστά σημεία, τον αποτροπιασμό μου για το γεγονός και την ερωτική διέγερση που μου προκαλεί η φαντασίωση ότι είμαι απομονωμένη σε ένα μυστικό χώρο, παραδομένη στις ορέξεις του πατέρα μου, έστω, ενός θετού πατέρα (δεν είχα ποτέ αιμομικτικές φαντασιώσεις). Και δεν δίστασα να τα παραθέσω εδώ, παρά τις αντιδράσεις που ήξερα ότι θα έβρισκα μπροστά μου (υπήρξαν και θετικές αντιδράσεις, πριβέ, δεν είμαι η μόνη μαζοχίστρια εδώ μέσα).

Την θρησκεία, την Χριστιανική ασφαλώς, διότι αυτή είναι πιο κοντά στο τελετουργικό κομμάτι που ήδη ανέφερα, καθώς και στην πνευματική διάσταση, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του BDSM, για όλους τους καυλιάρηδες που τάχαμου δήθεν έρχονται για να χύσουν εδώ πέρα. Δεν χύνουμε απλώς εδώ. Εδώ αφήνουμε τα κόκαλά μας από την ερωτική διέγερση και πλήρωση. Χύνουνε στα μπουρδέλα και χύνουνε μετά την έξοδο στα μπουζούκια κάτι κοιλαράδες με Ρωσίδες. Εμείς εδώ όταν χύνουμε ανερχόμαστε στους ουρανούς. Ακόμα κι όταν δεν χύνουμε, χύνουμε με την προσμονή του χυσίματος. Η άποψή αυτή είναι μεμονωμένη, δική μου, και όλως τυχαίως είναι και η άποψη από καμιά δεκαριά φίλες μου μαζόχες. Αλλά είμαι βέβαιη ότι υπάρχουν και αντίθετες απόψεις. Ίσως κάποιοι να στραβοχύνουν κιόλας.

Την τέχνη. Το BDSM δεν είναι "βάζω τον ψώλο μου στον κώλο σου, τρίψε συ την κλειτορίδα σου κι όταν χύσουμε πάμε για πατσά". Προσέγγισα το BDSM σαν ένα είδος μακρόχρονης, επώδυνης, συνολικής πνευματικο - συναισθηματικο - σωματικής διαδικασίας, ακριβώς όπως ένας χορευτής στα μπαλέτα Μπολσόι ετοιμάζει το σώμα του και το πνεύμα του, κλαίγοντας για χρόνια από το ζόρι και τους πόνους και το πείσμα και τις απαραίτητες στερήσεις, για να μπορέσει να ΧΟΡΕΨΕΙ σαν θεός πάνω στη σκηνή. Για εκείνη τη στιγμή που θα πετάει σχεδόν, γι αυτή τη στιγμή φτύνει αίμα, ετοιμάζεται όλη του τη ζωή. Εγώ και άλλες φίλες μου, επίσης σκλάβες, ξέρουμε πολύ καλά τί σημαίνουν αυτά που λέω. Δεν υπάρχει ούτε μία σκλάβα εδώ μέσα που να μην έφτυσε αίμα από τα ζόρια. Ούτε μία.

Την φιλοσοφία. Το νήμα D-materialized passion, ένα από τα αγαπημένα μου νήματα, όπου προσπάθησα να χωθώ κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και να προσεγγίσω μία εμπειρία που να είναι "καθαρά" ερωτική, με έναν έρωτα που να αποτελεί τέχνη και όχι οργασμό.

Μέχρι τον Αρτώ και τους Ταραχουμάρα πήγα και ξέθαψα. Παραμύθια, όπως αυτό με τον Πινόκιο. Λογοτεχνία, όπως τα γραπτά της Αναϊν Νιν, του Ζεράρ ντε Βιλιέ, ακόμη και του Ουίλμπουρ Σμιθ. Το Υπόγειο του Φιοντόρ. Κινηματογράφο, με την Ωραία της Ημέρας του Μπουνιουέλ, όπου διασκεύασα την ιστορία κατά το δοκούν, (με πρωταγωνίστρια φυσικά εμένα, λολ). Ποίηση, όπου έφερα από Ελύτη έως Νίκο Δήμου στα νερά μου. Έφερα γκέισες να μας χορέψουν (κράτησα τα chopsticks), μετέφρασα pillow books, μετέφρασα τα γράμματα του Τζόυς στην γυναίκα του - και επινόησα τις δικές της απαντήσεις - παρέθεσα τα γράμματα του Ναπολέοντα προς την βρωμομούνα τη Ζοζεφίνα.

Γιατί τα έκανα όλα αυτά; Δεν είχα τί να κάνω; Και σκέφτηκα: "Α, να τι θα κάνω. Θα πάω να γίνω ο περίγελος ενός μικρού παρακμιακού φόρουμ. Θα λέω ότι αρλούμπες μου έρθουν στο κεφάλι, οι άλλοι θα γελάνε μαζί μου, δεν θα καταλαβαίνουν τίποτα και θα αρχίσουν να λένε ότι είμαι η Λουκά, ότι τους λιβανίζω, ελέησόν με δέσποτα και τα συναφή, ότι είμαι φαντασιόπληκτη, ερωτόπληκτη ή ότι με έχουνε βάλει στη σαλαμούρα και δεν με γαμάνε. Έτσι κι αλλιώς, δεν έχω και τίποτε καλύτερο να κάνω με τη ζωή μου."

Το BDSM είναι η σκηνοθεσία της απόλαυσης. Πράγματι, δεν είχα να κάνω τίποτε καλύτερο με τη ζωή μου. Οπότε την έκανα τέχνη. Μετέφερα στις πραγματικές μου εμπειρίες όλον αυτό τον υπέροχο κόσμο, μέσα από τις φαντασιώσεις μου, την πνευματική και σωματική διέγερση την δική μου και του συντρόφου μου, μέσα από ενορχηστρώσεις σκηνών, καθώς και του τρόπου ζωής μας. Υπάρχουν πλέον λίγα πράγματα που έχω γράψει στα λογοτεχνικά μου πονήματα που δεν έχουν γίνει ακόμη πραγματικότητα. Ευτυχώς, συνεχίζω να γράφω...

Ο καθένας, φτιάχνει το δικό του έργο. Είμαι σκηνοθέτης και πρωταγωνίστρια και ο σύντροφός μου είναι συν-σκηνοθέτης και συμπρωταγωνιστής. Ή το αντίθετο, εγώ είμαι η συμπρωταγωνίστρια και τον ακολουθώ στη μούρλα του. Το ίδιο είναι. Σε όλα τα BDSM έργα όμως, η ορθοδοξία λέει: Εγώ ειμί ο Κύριος ο Θεός σου. Έτσι αρχίζει, με αυτή τη βάση. Δεν αρχίζει, εδώ που ήρθες τώρα θα χύσουμε. Άφησε 200 ευρουδάκια στο κομοδίνο και φίλα μου τα πόδια. Αυτοί, είναι οι αιρετικοί του BDSM. Αλλά δεν θα τους κάψουμε κιόλας...

Αμήν και a toute a l' heure.

 

Απάντηση: Η Ορθόδοξη Λατρεία προς τον Κύριο

Υπαρχουν ομως και οι αθεοι... 

 

Είναι αστείο πραγματικά και για την ακρίβεια τώρα που ξαναδιαβάζω το αρχικό ποστ , παρατηρώ πως αρχίζω κι εγώ να έχω μια αντίστοιχη παιγνιώδη διάθεση Δώρα.

Γιατί όσο το ξαναδιαβάζω τόσο περισσότερο αποκομίζω την αίσθηση πως μπαίνεις κατ' ουσίαν στη διαδικασία να καθορίσεις το πλήρες πρόγραμμα της εβδομάδος για λογαριασμό του κύρίου σου.Αφήνοντάς του βεβαίως τη διακριτική ευχέρια να επιλέξει την Κυριακή τι θα ήθελε να κάνει κι αυτός ο έρημος.Αλλά ακόμη κι εκεί , υπάρχουν όρια.Α , όλα κι όλα.Μέχρι κι εκεί , είναι υποχρεωμένος να κάνει κάτι.

Πάντως υπ' αυτή την έννοια , δε μπορώ παρά να παραδεχτώ πως όντως η πρακτική σου ομοιάζει με αυτή των ορθοδόξων πιστών.Αρκετά θα έλεγα.Και υπ' αυτή την έννοια ο παραλληλισμός σου δεν είναι τόσο ατυχής.
Απλά έχω την εντύπωση ότι , όπως κι εκεί , έτσι και σε σένα πολύ λίγο μετράει το τι θα ήθελε τελικά ο κύριος αυτός από σένα.Είσαι τόσο χαμένη μέσα στην κάβλα σου που είναι αδύνατο να δεχτείς εξωτερικά ερεθίσματα.

Κατά την άποψή μου , δεν είσαι παρά σκλάβα των ορμών σου και τίποτε άλλο.(και δεν το λέω για να σε μειώσω).Πρόκειται περί απλής παρατήρησης.

Να επανέλθω όμως στην ερώτηση που σου έχω θέσει.
Αν ήθελα απάντηση επάνω στην έννοια της ορθόδοξης χριστιανικής λατρείας τότε θα σου την ανέφερα.Η ερώτησή μου όμως είναι άλλη.Ξαναδιάβασέ την.

Υ.Γ.Θα σε παρακαλούσα να μην επιδωθείς για άλλη μια φορά σε μια ανούσια επίδειξη γνώσεων , αναφερόμενη στο τι έχει πει ο ένας και τί ο άλλος.
Γιατί σε αυτή την περίπτωση βρίσκω πως θα μου ήταν πολύ πιο προσοδοφόρα και ουσιαστική μια απευθείας επαφή με τις εν λόγω πηγές , από το να τσακώνομαι με τους υποψήφιους μεταφραστές τους.Ας κάνουμε μια προσπάθεια να μείνουμε στην άποψή μας.Ναι ?

 

Αγαπητέ Enthralling kernel G, φοβούμαι ότι παρανοήσατε. Και ίσως να φταίω εγώ και η αισιόδοξη αντίληψη που έχω, περισσότερο συχνά από ότι θα έπρεπε, περί των συνομιλητών μου. Συγχωρείστε με.

Το πλήρες πρόγραμμα της ζωής μου έχει καθοριστεί από τον Κύριό μου. Το μόνο που καθόρισα εγώ είναι το αρχικό Ναι προς τον συγκεκριμένο Κύριο. Θαρρώ πως όλες οι σκλάβες έτσι το κάνουν. Αν μη τι άλλο, οι Κυρίαρχοι έτσι το προσεγγίζουν, από ότι έχω αντιληφθεί. Εάν εσείς το προσεγγίζετε διαφορετικά, θα μπορούσατε να μας υποδείξετε έναν διαφορετικό τρόπο. Εγώ δεν ξέρω άλλον.

Όπως ήδη διευκρίνισα, η συνολική μου προσέγγιση προς το BDSM κάνει χρήση όλης της κουλτούρας (μου) που με αγγίζει και με έχει διαμορφώσει και με συγκινεί ως άνθρωπο. Δεν φταίω εγώ αν κάποιοι πιστεύουν ότι πράγματι χώνοντας μια σφήνα στον πάτο μας είναι δυνατόν να προσηλωθούμε στον ερωτικό μας σύντροφο. Η αδυναμία κατανόησης , από την τεράστια πλειοφηψία των παρεπιδημούντων, αυτού του απλούστατου πράγματος στις BDSM σχέσεις, απλό όσο το Lesson No 1, καθιστά σχεδόν περιττή την απάντησή μου περί ορθοδοξίας. Στο νήμα μου "Θεμελιώδεις έννοιες του BDSM" παρέθεσα όλες τις απαιτούμενες διευκρινίσεις περί των αιτιών της ματαιότητας του εγχειρήματος.

Πέρα από την απολαυστική ελαφρότητα του κειμένου που παρέθεσα, και που έγραψα για την ξεκούραση του Κυρίου μου μετά τη δουλειά του, πριν από μερικούς μήνες, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι μου φαίνεται απίστευτο, άνθρωποι ευφυείς να αναρωτιούνται αν μπορεί μία σκλάβα εθελόδουλη και μη λοβοτομημένη στις ημέρες μας να ζει κατ' αυτόν τον τρόπο. Κυρίως, να της έχει ζητηθεί να ζει κατ' αυτόν τον τρόπο.

Η ζωή μου είναι μία πολύ απλή ζωή. Ξυπνώ στις 7.30. Ξυπνώ τα παιδιά μου για να πάνε στο Πανεπιστήμιο. Πηγαίνω στη δουλειά μου. Στις 3 επιστρέφω από τη δουλειά. Πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ, μαγειρεύω, καθαρίζω και βάζω μπουγάδα. Φροντίζω τις γάτες μου. Διαβάζω βιβλία και βλέπω έργα που αργότερα μοιράζομαι με τον Κύριο. Παίζω πιάνο. Γράφω κείμενα που πάντα μοιράζομαι με τον Κύριό μου. Διορθώνω το βιβλίο μου που πρόκειται να εκδώσω σύντομα και αναφέρεται στις BDSM εμπειρίες μου των τριών περίπου τελευταίων ετών. Ο Κύριος θέλει να το έχω ολοκληρώσει μέχρι τα Χριστούγεννα για να μπορέσω να αρχίσω το επόμενο. Αυνανίζομαι όποτε θέλω γιατί ο Κύριος μου έδωσε την άδεια να το κάνω επειδή τα κατάφερα να σταματήσω να πίνω αλκοόλ εδώ και τρεις μήνες και αυτό είναι το δώρο μου, προς το παρόν. Πηγαίνω στο γυμναστήριο σχεδόν καθημερινά για 2 ώρες. Κάνω δίαιτα. Έχασα 11 κιλά και ο Κύριος θέλει να χάσω άλλα 4. Κοιμάμαι νωρίς. Οι έξοδοί μου είναι σπάνιες, της τάξης των 2-3 τον μήνα. Πηγαίνω μόνο σε μέρη που μου δίνουν ευχαρίστηση, σινεμά, θέατρο, καμιά διάλεξη, κάποιες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Εχω μία φίλη και έναν φίλο υποτακτικό.

Όλη μου η ζωή, τα χόμπυ μου, η εργασία μου, και κυρίως η απόλαυσή μου, είναι δοσμένα και δοσολογημένα από τον Κύριο, σύμφωνα με αυτά που έκρινε ότι θα με κάνουν ευτυχισμένη. Με ευχαριστεί η ζωή μου βαθύτατα. Είμαι ήρεμη και ευτυχισμένη. Παίρνω όση απόλαυση μου δίνει αυτό το αυστηρά πειθαρχημένο πλαίσιο ζωής και αυτή η απόλαυση είναι τεράστια για μένα, σε σχέση με το πρότερο μπάχαλο της ζωής μου. Οι σεξουαλικές μου συνευρέσεις με τον Κύριο είναι πολύ απολαυστικές αλλά κυρίως έχω μία σχέση που βρίσκεται στο κέντρο της ζωής μου. Καθόλη την διάρκεια της ημέρας έχω την αίσθηση ότι είμαι δεμένη με τον Κύριό μου, κυρίως επειδή ζω όπως ξέρω ότι θα ήθελε, με μέτρο, πειθαρχημένα, δημιουργικά, χωρίς να βλάπτω τον εαυτό μου.

Δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο πλέον εκτός από αυτή τη σχέση. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά αναγκαία και μου αποσπούν την προσοχή. Τα κάνω μόνο γιατί θέλει ο Κύριος να διατηρώ μιαν υποτυπώδη επαφή με την πραγματικότητα. Κυρίως για να μπορώ να γράφω αυτά που γράφω. Όχι για κανέναν άλλον λόγο. Όταν σταματήσω να γράφω, θα σταματήσει και η ενασχόληση με την πραγματικότητα. Δεν θα έχω λόγο τότε.

Εάν όντως κάποιος πιστός κάνει την πίστη του τρόπο ζωής, φαντάζομαι πως ναι. Λυπούμαι που πρέπει να σας προσγειώσω κάπως ανώμαλα, αλλά το BDSM δεν αποτελείται από προσκόλληση στο γράμμα του νόμου, όπως και ο χριστιανισμός εξάλλου. Οι νηστείες και οι προσευχές δεν σε κάνουν χριστιανό, η αγάπη προς όλους ως τρόπος ζωής, ναι. Βλέπετε λοιπόν ότι η λέξη ήταν πράγματι θεμιτή. Μιλώ για ορθόδοξη λατρεία και παραθέτω έναν θεϊκά παράλογο τρόπο ζωής, που τοποθετεί στο κέντρο του την ορθή έννοια της προσήλωσης προς τον Νόμο, το κάνει όμως με κενό τρόπο. Ορθόδοξη λατρεία που βασίζεται στις σφήνες και στις αφοδεύσεις; Είναι δυνατόν;

Κατανοώ ότι δεν γνωρίζετε τον τρόπο μου ακόμη, και ξέρω ότι συνήθως περνώ τα απαραίτητα νοήματα εντελώς καθικοειδώς, αλλά τί να κάνουμε; Είμαι η D. Αυτό ήδη αποτελεί ένα βαρύ φορτίο για τους μικρούς μου ώμους. Ίσως καταλαβαίνετε καλύτερα τώρα. Αν για παράδειγμα με ρωτούσατε: "Πώς σου φαίνομαι ως συνομιλητής, Δώρα;" θα απαντούσα: "Πρόκειται για μία συνομιλία η οποία αποτελεί μία φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα του αδιέξοδου της επικοινωνίας, Κύριε". Καταλάβατε;

Εγώ πώς σας φαίνομαι ως νηματοθέτης;

Το κείμενό μου ήταν μία αλληγορία πάνω στην μούρλα που δέρνει όλους τους πικραμένους που προσεγγίζουν το BDSM με το όνειρο ότι κάποιος θα τους έχει δεμένους από το πρωί ως το βράδυ και θα τους βουρδουλίζει ανελέητα μπας και χύσουν. Και επίσης έδινε την μόνη αναγκαία προϋπόθεση για να ζήσει κάποιος το BDSM: το να το ζήσει. Όχι να φαντασιώνεται την προσήλωση, αλλά να την κάνει καθημερινή πράξη. Τότε η έννοια του "Θεού" αποκτά σάρκα και οστά. Αυτή τη στιγμή που γράφω την απάντηση, είμαι μόνη στο δωμάτιό μου. Πιστεύετε ότι νιώθω μόνη; Σας διαβεβαιώ ότι ούτε νιώθω ούτε είμαι μόνη. Και αυτό είναι ένα τεράστιο επίτευγμα, που άξιζε και τους δικούς μου κόπους και τους κόπους του Κυρίου μου.

Μου θυμίζετε λίγο εκείνα τα κομπλεξικά Υ προ εκπαίδευσης που την έχουν στήσει στη γωνιά και περιμένουν πότε ο Κύριος θα κάνει λάθος για να χιουμήξουν. Λολ. Είμαι όντως χαμένη. Χαμένη στη μετάφραση... 

Δεν βλέπω καμία ορμή που να μην είναι πειθαρχημένη και της οποίας η απόλαυση να μην είναι έξωθεν δοσολογημένη. Δεν είναι δα και τόσο δύσκολο, όπως είμαι βέβαιη ότι γνωρίζετε κι εσείς από τις εμπειρίες σας. Εμένα μου πήρε περίπου δυόμισι χρόνια να το κατορθώσω...Τα πράγματα μόλις άρχισαν να στρώνουν όμως. Ας πούμε ότι έμαθα τα βασικά... 

Απαντήθηκε. Το κείμενο εμπεριείχε την απάντηση για όσους μετέχουν του βιώματος που προσέγγισα αλληγορικά. Για τους υπόλοιπους, ήταν ένα ευχάριστο ιντερλούδιο pour passer le temps. Εσάς προσωπικά, μιας και μου απευθύνατε την περιττή ερώτηση, δεν βιάζομαι να σας κατατάξω, μπορεί απλά να είστε ένας πεζός άνθρωπος. Αυτό δεν είναι μία αρνητική κρίση, δεν θεωρώ την πεζότητα αρνητική ούτε πιστεύω ότι παρουσιάζει ελλείψεις που δεν έχουν το αντιστάθμισμά τους. Αλλά όπως είπα, επιφυλάσσομαι, καθώς δεν σας γνωρίζω καθόλου. Αδυνατώ επομένως να σας κατατάξω στους ορθόδοξους ή στους παρεπιδημούντες, στους πεζούς ή απλά στους "τσιγκλίζοντες". Εξάλλου, δεν έχω να κερδίσω τίποτα από αυτό, και άρα γιατί να το κάνω;

Ανέφερα την χρήση των πολιτισμικών μου βιωμάτων στον τρόπο που προσεγγίζω το BDSM. Πιστεύω πως δικαιούμαι να το κάνω όταν με ρωτάτε, "Γιατί προσεγγίζεις το BDSM ως ορθόδοξη λατρεία;" Κι εγώ σας απαντώ, "Γιατί δοκίμασα με όλους αυτούς τους τρόπους (θρησκεία, τέχνη, λογοτεχνία, φιλοσοφία) να ζωγραφίσω την δική μου πραγματικότητα. Να δημιουργήσω μία σωστή και πλήρη αίσθηση για μένα και να διεγείρω πνευματικά τον ερωτικό μου σύντροφο." Αυτή είναι η απάντησή μου. Εάν καταγόμουν από ένα μικρό χωριό της Σομαλίας, ασφαλώς δεν θα είχα χρησιμοποιήσει κανέναν από αυτούς τους τρόπους.

Είναι σαν να ζητάτε από κάποιον ζωγράφο να χρησιμοποιεί αντί για μπογιές μόνο παράγωγα του σώματός του. Κόπρανα, ούρα, μύξες, χύσια και τα συναφή. Δεν λέω, με εξιτάρει ως ιδέα...Αλλά δεν νομίζετε ότι θα είναι κάπως μουντός ο πίνακας; Αφήστε που θα βρωμοκοπάει κιόλας... 

ΥΓ. Πώς θα μπορούσα να αποκρύψω τις γνώσεις μου και γιατί θα το έκανα αυτό; Γιατί άραγε αυτή η "παράκληση"; Πρόκειται για κάποια ιδιότυπη Κυριαρχική προσέγγιση στην ταπεινότητα; Εννοώ ασφαλώς την τυπολατρική ταπεινότητα (του φαίνεσθαι). Όχι την ορθόδοξη, η οποία δεν απαιτεί από μία σκλάβα να παριστάνει την αδαή, τουλάχιστον όχι όταν συνομιλεί με έναν Κύριο.

 

Αφού δεν πήρες το κείμενό μου λέξη προς λέξη Ντόρα μου πάλι καλά.

Η αλήθεια είναι πως το κείμενό σου υπήρξε βάσει αυτών που ανέμενα...ευχάριστα ακόλουθο...ή μπορεί και δυσάρεστα ακόλουθο (μάλλον εσύ θα το αποφασίσεις αυτό τελικά).Γεγονός πάντως είναι πως , τώρα λοιπόν που έχω και τη μετάφραση σου επί του αρχικού σου ποστ , θεωρώ ότι μπορώ να δώσω κι εγώ πλέον τη μετάφραση του δικού μου.

Θα προσπαθήσω να μη μακρυγωρήσω.(Αλοίμονο...)

Το παράλογο ή ανορθόδοξο ή πες το όπως θες μιας κατάστασης δεν απορέει κατά την άποψή μου από την κατάσταση αυτή καθαυτή.Κάποιος αρέσκεται να βάζει σφήνες στο κώλο του , την ώρα που ένας άλλος τη βρίσκει με το ψάρεμα.οκ.Θέλω να πιστεύω ότι συμφωνούμε πάνω στο θέμα που εγείρεται ως προς την αξιολόγηση των δύο εικόνων.Πάντως μιλώντας προσωπικά , δεν γνωρίζω αν θα μπορούσε να εκφραστεί άποψη , χωρίς προβολή του προσωπικού κρητηρίου αυτού που την εκφέρει.
Για μένα το ζήτημα βρίσκεται αλλού.Και συγκεκριμένα βρίσκεται όχι μόνο στο τι αλλά και στο πως.

Μέσω ποιάς διαδικασίας θα επιλέξει κανείς λοιπόν το πως θα συσχετιστεί με τις παραπάνω εικόνες? Μακάρι να ήξερα να σας πω τι συμβαίνει αντικειμενικά.Το μόνο που μπορώ όμως να κάνω είναι μια προβολή του δικού μου κριτικού αισθητηρίου.(και τονίζω του δικού μου)
Λέω λοιπόν το εξής:

Η χροιά της αντιμετώπιση της εκάστοτε εικόνας σχετίζεται άμεσα με δύο κύριες παραμέτρους.

- το πόσο διαφορετική είναι αυτή τελικά από εκείνη που θρέφει ήδη καθένας για τον εαυτό του.Τουλάχιστον στο επίπεδο του λογικού και συνειδητού ευατού του.(Εξηγήσεις εδώ) :https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t16680-2/#post283795

- την ευχέρεια που έχει κανείς να επικοινωνεί με την ά-λογη και υποσυνείδητη υπόστασή του.Ένα υποσυνείδητο το οποίο αποτελεί επίσης ένα σύστημα δέκτη-αποκωδικοποιητή των εξωτερικών ερεθισμάτων και το οποίο έχει την ιδιότητα να κατασκευάζει επίσης εικόνες.Απλά σε υποσυνείδητο επίπεδο.(Μια σχηματική παράθεση αυτού μπορεί να βρεθεί εδώ) : https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t20717/#post283922


Η διαφοροποίηση του ατόμου μέσα στο χρόνο , έρχεται ουσιαστικά μέσα από την εναλλαγή εικόνων.Και η αλλαγή στις εικόνες πραγματοποιείται ανασύροντας τις από το πηγάδι του ασυνειδήτου , στο φως του συνειδητού.Κάτι το οποίο για τους έλογους ανθρώπους έχει τις περισσότερες φορές την υφή ενός ξαφνικού και αναπάντεχου αποτελέσματος.(σημειώνω εδώ πως η συνείδηση του κάθε ατόμου επί του εαυτού του γίνεται στο επίπεδο της αντίληψης των αποτελεσμάτων τα οποία αυτός επιφέρει σε
απτό επίπεδο και μόνο)
Ξυπνάς μια ωραία μέρα λοιπόν και ανακαλύπτεις έκθαμβος πως μια άποψη που είχες βρίσκεται να είναι δραματικά διαφοροποιημένη.Και αναρωτιέσαι , - για δες τι γίνεται φίλε μου στον κόσμο.

Τί γίνεται όμως όταν μια λογική εικόνα έχει διανύσει το δρόμο της και έχει έρθει η στιγμή της αντικατάστασής της ? Εκεί πάνω παίζεται ένα δραματικό παιχνίδι.

Γιατί η εικόνα βρίσκεται να αρνείται να παραδώσει πεισματικά τη θέση της , σε πολλές των περιπτώσεων.Το άσχημο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι το υποσυνείδητο δεν έχει τρόπο να χτυπήσει άμεσα την εικόνα.Οπότε χτυπά εκεί που μπορεί,Δηλαδή , εμάς.Τους λογικούς.Τους συνειδητούς.
Ενοχλήσεις σε στομάχια , πονοκέφαλοι.Ότι μπορεί να φανταστεί κανείς.Ξαφνικά βρίσκεις να μη σε χωράει ο τόπος.Αρχίζεις να φέρεσαι χαζά.Οι πρώτοι που το παρατηρούν είναι οι κοντινοί σου άνθρωποι.Δεν ξέρεις τι σου φταίει (δηλαδή ξέρεις αλλά τελοσπάντως).Μετά αρχίζουν τα πιο δύσκολα.Άλλος το ρίχνει στον ύπνο.Άλλος δεν κοιμάται , άλλος το ρίχνει στο ποτό , κι άλλος φτάνει μέχρι και την πρέζα.(κάπου εδώ να αναφέρω ότι κάποιοι καταλήγουν έτσι και στο bdsm)
Φυσικά ως συνειδητοποιημένα άτομα (φευ) , έχουμε τον πρώτο λόγο και αν το αποφασίσουμε είμαστε σε θέση να διατηρήσουμε την εν λόγω εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας επ' αόριστον.

Αλλά....με το αζημίωτο,Δηλαδή το αντίστοιχο κόστος.Τα αποθέματα λογικής είναι βεβαίως άπειρα και τα εργαλεία που έχει καθένας στη διάθεσή του , είναι πολύ σύνθετα και πολύ αποτελεσματικά σε αυτό που κάνουν.Ειδικά όταν η παραπάνω διαδικασία βρίσκεται να αφορά έξυπνα άτομα.(Σαν του λόγου σου δηλαδή)

Η ευχέρεια λοιπόν στα μάτια μου , πάνω στο κατά πόσο είναι κάποιος ικανός να ακούσει , δεν αφορά στο κατά πόσο έχει τα αυτιά του κλειστά και δεν ακούει ενδεχομένως τι του λέει ο άλλος.Αυτά έτσι κι αλλιώς ανοικτά είναι και ακούνε όπως και να 'χει.Αντίθετα αφορά στο κατά πόσο είναι ικανός να αφουγκραστεί ουσιωδώς τον εσωτερικό αντίκτυπο των ερεθισμάτων που έχει ήδη λάβει.

Κι αφού μιλήσαμε περί εικόνας ας το ρίξουμε τώρα λίγο και στα θεολογικά (εσωτεριστικά θα το απέδιδα εγώ)

Με βάση τα παραπάνω , θεωρώ επαγωγικά ότι , η ανάγκη της ύπαρξης ενός κυρίου σε θεολογικό (αντικαθιστάτε με ότι θέλετε) επίπεδο , εκφράζει κατά την άποψή μου μια πρόβολή του ατόμου στο χώρο και το χρόνο.Δηλαδή δεν αποτελεί παρά μια ενορατική ενατένιση του εαυτού του.Το ουσιαστικό συστατικό αυτού του συσχετισμού , όπως και κάθε άλλου που λαμβάνει χώρα μεταξύ ατόμου και προβολής του , δεν είναι άλλο από μια εσωτερικής καύσης αμφίδρομη επιοκοινωνία.Ένα κλειστό σύστημα με κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες ιδιότητες.
Η εικόνα δεν απαντά , παρά μόνο ότι το άτομο θέλει τελικά.Δεν υπάρχουν εντολές.Δεν υπάρχουν προσταγές.Μόνο η ανάγκη προσέγκισης της εικόνας αυτής.Από κει και πέρα καθένας θα κάνει οτιδήποτε περνά από το χέρι του για να πληρωθεί η εικόνα.Εν ανάγκη θα εφεύρει τα στοιχεία που χρειάζονται για να σχηματιστεί τελικά αυτή.Και φυσικά η εικόνα θα του απαντά πάντοτε αυτό το οποίο προστάζει ο κατασκευαστής της.Ποιός να είναι αλήθεια αυτός ο πουσταράς?...Anyway.

Κατ΄αυτό τον τρόπο η αντικειμενική υπόσταση μιας άλφα οντότητας η οποία θα μπορούσε να έχει τα χαρακτηριστικά ενός "κυρίου" τίθεται υπό μεγάλη αμφισβήτηση , τουλάχιστον στα δικά μου τα μάτια.Αντίθετα είναι ακριβώς η ύπαρξη ενός αντικειμενικά ορισμένου κυρίου , που στοιχειοθετεί τη διαραγή αυτού του κλειστού συστήματος ατόμου-προβολής. (Παναγία μου , μακρυά από εμάς...)

{Μια μικρή παρένθεση.
Υπήρξαν ορισμένοι που έτρεξαν να με συγχαρούν για το προηγούμενο ποστ μου.Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να εκφράσω ικανοποίηση γι' αυτό ή δυσαρέσκια , καθότι δε γνωρίζω αν συμφωνώ με τους λόγους για τους οποίους έπραξαν κάτι τέτοιο .Οπότε μένω στο σκεπτικισμό. (χωρίς παρεξήγηση και πάντα με σεβασμό).Φαντάζομαι πάντως ότι διαβάζοντας τη συγκεκριμένη μετάφραση θα τους δωθεί ενδεχομένως μια ευκαιρία να επανεξετάσουν τα κρητήρια της επιλογής τους , συναρτήσει πάντα αυτού το οποίο και εννοώ τελικώς}

Και τώρα κάτι το οποίο προορίζεται αποκλειστικά για σένα.(μπορεί και όχι τελικά)
Κατά το παρελθόν υπήρξαν αρκετοί (μάλλον οι περισσότεροι) που μου έδειξαν μια συμπεριφορά η οποία άφηνε να υπονοηθεί ότι δεν είχα αυτό που καλείται pattern,Θεωρούσαν ότι δεν κινούμαι προς κάποια συγκεκριμένη διεύθυνση , αλλά ότι εντρυφώ περισσότερο σε κινήσεις χαοτικού χαρακτήρα.Και για αρκετό χρονικό διάστημα με είχαν βάλει σε σκέψεις ως προς το που τελικά πηγαίνω , αν πηγαίνω και πως πηγαίνω.
Τώρα πλέον αισθάνομαι ότι μπορώ να τους απαντήσω και να τους πω το εξής.
Κι όμως, τελικά η ανάγκη της πλήρωσης της εικόνας που θρέφω για τον εαυτό μου , υπάρχει .Ασχέτως αν γίνεται κατανοητή ή όχι από τους υπόλοιπους.Και αν και αυτή διαφέρει ποιοτικά (αυτό δε σημαίνει και αξιολογικά) από τη δική τους , η διαδικασία προσέγκισης αυτής από πλευράς μου , γίνεται με τρόπο παρεμφερή , αν όχι ταυτόσημο.

Ως εκ τούτου θα πρέπει να έχεις καταλάβει πλέον ότι το γεγονός ότι τα έβαλα μαζί σου , δε σημαίνει κιόλας ότι τα έβαλα μαζί Σου.Απλά είσαι πολύ καλός νηματοθέτης για να σε αφήσω να μου περάσεις έτσι. (χαμογελάει)

Γιατί στο βαθμό που ο συσχετισμός στον οποίο έχεις εντρυφήσει είναι προσωπικός , η διαφωνία μου δε μπορεί να τεθεί ουσιωδώς , παρά μόνο στο επίπεδο της διαφοροποίησης που υφίσταται μεταξύ της δικής σου και της δικής μου εικόνας.(Ο λόγος του αντερλαϊν εδώ) : https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/t20554-13/#post284139

Τα υπόλοιπα θα τα αποφασίσεις εσύ για πάρτη σου.Ότι σε φωτίσει ο θεός που λένε. (εν προκειμένω ο Κύριος)  

 

Απάντηση: Η Ορθόδοξη Λατρεία προς τον Κύριο

Αν αυτό που έγραψες το θεωρείς «μετάφραση» του πολύ εύστοχου ποστ σου #39, προτιμώ το πρωτότυπο γιατί τη γλώσσα στην οποία το μετέφρασες δεν την κατέχω.

Ο λόγος που σου έδωσα ρεπ απλός. Δε μπορώ να φανταστώ, όχι μάστερ, ούτε απλό γκόμενο, να αφήνει τη δικιά του να ξεσαλώνει, ουσιαστικά εκθέτοντάς τον. Εκτός κι αν δεν υπάρχει «Κύριος» και τον ψάχνουμε.

ΥΓ. Κι αν δε σ’ αρέσει το ρεπ που σου έστειλα δώστο στα ορφανά.

 

Συγχαρητήρια DRD για το κείμενό σου. Δεν συμφωνώ με όλα όσα γράφεις, πλην όμως είναι μια πολύ ωραία προσπάθεια για πρόταση ενός μοντέλου διαχείρισης του σώματος μιας σκλάβας. Γνώμη μου είναι τα ειρωνικά αποδοκιμαστικά σχόλια να τα αγνοήσεις παντελώς, και να εστιάσεις μόνο σε όσα αναφέρουν επιχειρήματα υπέρ της κρίσης που εκφράζουν επί της πρότασής σου, ενώ ταυτόχρονα αντιπροτείνουν εναλλακτικές λύσεις.

Επί του θέματος εν ευθέτω χρόνο θα επανέλθω.

 

Αγαπητέ Enthralling kernel G, απόλυτα κατανοητό το ποστ σας και σας ευχαριστώ για την ηπιότητα του τόνου (που δεν αξίζω).

Θα μου επιτρέψετε ελπίζω να απαντήσω πρώτα στην Κυρία.

Είναι ένα μοντέλο αυτοπειθαρχίας, έξωθεν επιβεβλημένο, με τρόπο που να συμπεριλαμβάνει μία υγιή προσέγγιση στην διαχείριση της απόλαυσης, καλές πρακτικές για την διατήρηση της ψυχικής και σωματικής υγείας της σκλάβας, πρακτικές που θα ικανοποιήσουν μία διαστροφή που επικεντρώνεται στην επιβολή ελέγχου, από τις λειτουργίες του σώματος έως τον συνολικό τρόπο ζωής, με στόχο μία σεξουαλική διέγερση, αυξημένη ποσοτικά, ποιοτικά και χρονικά, και τέλος πρακτικές που επιφέρουν μία αίσθηση ασφάλειας και ψυχικού δεσίματος, σε μόνιμη βάση. Υπήρξα εσκεμμένα υπερβολική στο αρχικό μου ποστ, όσον αφορά την υπέρμετρη ενασχόληση με την λεπτομέρεια, την σκατολογική εμμονή (που είναι μία κάπως σπάνια διαστροφή στην οποία μετέχω) και τον χιουμοριστικό τόνο που προκύπτει από το παράλογο του πράγματος: ένα κατεβατό από κανόνες δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι απολαυστικό.

Ένας τρόπος ζωής που έχει προκύψει από αναθεώρηση αξιών μέσα από μία BDSM σχέση, δεν θα χρειαζόταν παρά έναν κανόνα του Κ προς την επιλεγμένη σκλάβα του: Μην κάνεις τίποτα που δεν θα έκανα εγώ αν ήμουν στη θέση σου. Αλλά αυτό δεν επιτυγχάνεται από την μία στιγμή στην άλλη, ούτε έχει να κάνει με το πόσες φορές την ημέρα η σκλαβούλα επισκέπτεται τον απόπατο (φαντάζομαι ότι έχει να κάνει με το τί βάζει στο στομάχι της).

Τούτου λεχθέντος, η προσήλωση στην σχέση και στο άτομο που λειτουργεί ως Νόμος, εφόσον αυτή είναι η διαστροφή μας, με κάποιον τρόπο φυσικά θα εκφράζεται. Κάποιο αντίκρισμα θα έχει. Κάπου θα γίνεται αισθητή. Εγώ, ως σκλάβα, την εκφράζω φροντίζοντας ώστε όλη μου η μέρα να έχει στο επίκεντρο αυτό ακριβώς: τί απαιτείται από μένα ώστε να κάνω αυτό που θα έκανε ο Κύριος στην θέση μου. Είτε αυτό αφορά τον τρόπο με τον οποίο φροντίζω την υγεία μου, είτε τον τρόπο με τον οποίο φροντίζω την καλλιέργεια του πνεύματός μου, τα χόμπυ μου, τις σχέσεις μου, την απόλαυσή μου, τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζω την αυτοπειθαρχία που διδάχτηκα, με στόχο την μεγαλύτερη απόλαυση και την αποφυγή του «μπάχαλου» που αφαιρεί κάθε έννοια απόλαυσης από τις απολαυστικές δραστηριότητες. Πρόκειται λοιπόν περισσότερο για διαχείριση της απόλαυσης παρά για διαχείριση του σώματος. Θα μπορούσα να πω ότι ο Κύριος και η Λογική ταυτίζονται σε ένα τέτοιο μοντέλο. Τώρα που το "κατέκτησα", απορώ γιατί δεν μπόρεσα ποτέ να το κάνω από μόνη μου... 

Η αλήθεια είναι πως δεν αντελήφθην κανένα ειρωνικό αποδοκιμαστικό σχόλιο, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που (με) σκέφτεσαι. Κάποια χιουμοριστικά ποστ είδα, είδα τον Μάιντ να αφρίζει επειδή νόμισε ότι άρπαξα τον Θεό από τα γένια και θ’ αρχίσω τα λιβανίσματα, κάποιες παρανοήσεις περί Βουλγάρων λύθηκαν amicably, και ο μπαμπάς πέρασε λίγο από το νήμα για να πει "άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με", πράγμα που μερικοί μπέρδεψαν με μία άνευ προηγουμένου ανοχή προς αυτές τις παλιοπουτάνες που τολμούν και μιλούν αντί να στέκονται σεμνά κοιτάζοντας το πάτωμα, λολ. Μετά μερικοί δέθηκαν μόνοι τους στην καρέκλα για να παρακολουθήσουν το αποτρόπαιο θέαμα, αλλά το βρίσκω γλυκύτατο γιατί κατανοώ και συμμερίζομαι τον μαζοχισμό. Για λίγο μπερδεύτηκε και η μονογαμία με τον μονοθεϊσμό, δεν έχω ιδέα όμως γιατί, η ιδέα δεν μου πέρασε καν από το μυαλό, χρόνια τώρα, από τότε που μπήκα στην εφηβεία και πήρε φωτιά το μουνάκι μου. Μετά διάβασα και ντε Μπωβουάρ και ήξερα ότι έχω καλή παρέα. Αλλά αυτά είναι άσχετα θέματα, κακώς μπήκαν εδώ.

Θα απαντήσω αύριο στα υπόλοιπα ενδιαφέροντα γιατί πέρασε η ώρα και δεν κάνει να ξενυχτώ, ξέρετε όλοι πλέον γιατί.

Καληνύχτα.

ΥΓ. Επειδή πήρα κάποια σχετικά πριβέ, ήθελα να πω ότι δεν είναι κακό το ότι πολλές καύλωσαν με τις περιγραφές μου. Κι εγώ καύλωσα όταν τα έγραφα. Επίσης να πω ότι όλα αυτά τα έχω κάνει, και δεμένη έχω κοιμηθεί και πράγματα έχωσα μέσα μου και εντολές οργασμού ακολούθησα, επί πολύ καιρό κιόλας. Οπότε ας μην αισθάνεται καμία άσχημα που καύλωσε, αυτό είναι το ζητούμενο εξάλλου...

 

Ετεροπροσδιορισμός DRD.
Πιθανώς όλοι οι σκλάβοι συμφωνούν πως για να δώσουν αγάπη (εκφραζόμενη με την παροχή υπηρεσιών), θα πρέπει να αγαπούν τους εαυτούς τους (να διατηρούν εαυτούς σε καλή κατάσταση ψυχοσωματική), πλην όμως οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν μεγάλη δυσκολία στο να αγαπήσουν και να φροντίζουν τους εαυτούς τους από μόνοι τους, αλλά διδάσκονται να το κάνουν όταν πειστούν ότι οι εαυτοί τους είναι πραγματικά χρήσιμοι στον άνθρωπο που αγαπούν (στον οποίο επέλεξαν να εκφράζουν την αγάπη τους παρέχοντας υπηρεσίες).

Εκτιμώ πως ένα επόμενο καλό βήμα για ένα σκλάβο, είναι η δημιουργία τέτοιου καλού ψυχικού υπόβαθρου, έτσι ώστε να επιτρέπεται η φροντίδα του εαυτού, επειδή είναι ο εαυτός, και όχι επειδή είναι ιδιοκτησία ενός αγαπημένου προσώπου. Όχι μόνο για να επιβιώσει χωρίς αφέντη όταν χρειαστεί, και να μην κατακρημνιστεί. Αλλά γιατί αυτό στο οποίο όλοι συμφωνούν (πως δηλαδή δεν μπορείς να δώσεις αγάπη αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου) ισχύει.

Μια σκλάβα που θέλει να ικανοποιήσει τον αφέντη της, που της ζητά π.χ. να απωλέσει βάρος, δεν είναι σε θέση να φέρει σε πέρας τη συνεπή τήρηση μιας αυστηρής δίαιτας αν τελεί υπό απειλή για διάλυση της σχέσης ή υπό καθεστώς αποχής από φυσική (και όχι μόνο) επαφή της μαζί του (εφόσον νωρίτερα δεν έχει μάθει να αγαπάει τον εαυτό της ως τέτοιο, και όχι ως ιδιοκτησία κάποιου). Αν δεν υπάρχει απτή σύνδεση της απώλειας βάρους με την ευχαρίστηση του αφέντη της, έτσι ώστε μέσω εκείνου να κινητροδοτηθεί προς την τήρηση της δίαιτας, το project θα αποτύχει. Σκέψου λανθασμένους χειρισμούς από αφέντη που τιμωρεί με διακοπή επικοινωνίας π.χ. μια σκλάβα που έχει μάθει να αγαπάει τον εαυτό της μόνο μέσω του ίδιου, επειδή δεν έχασε βάρος. Αφού το σώμα της στην περίοδο της τιμωρίας δεν θα του είναι χρήσιμο, γιατί δεν θα κάνουν σεξ ή δεν θα του το προσφέρει για να της προκαλέσει πόνο, πώς ακριβώς θα το αγαπήσει και θα πειστεί να το φροντίσει; Θα το αφήσει να καταπέσει πιθανότατα, και θα θυμηθεί να το περιποιηθεί μόνο λίγο πριν τη λήξη της τιμωρίας / αποχής.  

Δεν ξέρω αν γίνεται αντιληπτό το σκεπτικό μου. Αυτά που γράφεις στο εισαγωγικό σου post είναι πολύ ενδιαφέροντα και σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ να τα καταρρίψω. Απλώς θα ήθελα να συμπληρώσω ότι αυτή η διαχείριση του σώματος μιας σκλάβας θα πρέπει κάποια στιγμή να πάψει να αναφέρεται στον κύριό της. Θα πρέπει ο κύριός της να είναι αφορμή για βελτίωση, αλλά όχι αίτιο, για να πάει και η εκπαίδευσή της ένα βήμα παραπέρα και να αποφευχθούν δυσάρεστες περιπτώσεις όπως αυτές που μνημόνευσα στην προηγούμενη παράγραφο.

 

Αγαπητέ Enthralling kernel G,

Θα σας εξομολογηθώ την αμαρτία μου. Δεν σας είχα προσέξει. Κάθισα λοιπόν χθες και διάβασα όλα τα κείμενά σας. Ήθελα να δω από πού έρχεστε και πού (το) πάτε.

Ανακάλυψα λοιπόν το λόγο γιατί δεν σας είχα προσέξει. Σχεδόν σε όλα σας τα ποστ ασχοληθήκατε με την κοινωνική διάσταση του BDSM. Τα έβλεπα λοιπόν και τα προσπερνούσα, γιατί δεν είχαν να μου πουν κάτι. Δεν με ενδιέφερε γιατί κάποιος διεγείρεται με την σφήνα στον κώλο ενώ άλλος με το ψάρεμα. Δεν με ενδιέφερε η διαφορά ανάμεσα στο «μεταφραστικό φίλτρο» του καθενός, που στρεβλώνει την αντικειμενική (λολ) υποκειμενικότητα της εμπειρίας του καθενός. Ήταν άσχετα με τον δικό μου στόχο για την συμμετοχή μου σε αυτό το φόρουμ (θα εξηγήσω παρακάτω). Δεν μπορούσα καν να φανταστώ τον λόγο που κάποιος θα ενδιαφερόταν για πράγματα που αποτελούν αδιαμφισβήτητα γεγονότα – εκτός εάν είναι άντρας και επομένως θύμα της καταναγκαστικής σχεδόν τάσης για«ερμηνεία». Εγώ, ως γυναίκα, αποδεχόμουν την αλήθεια και συνέχιζα να χορεύω αμέριμνα και επιπόλαια, και το πολύ πολύ να δεχόμουν και μία ερμηνεία έξωθεν, with a pinch of salt. Μου αρκούσε προσωπικά ο κύκλος των 28 ημερών και πέραν τούτου δεν ησχολούμην γιατί είχα άλλες σοβαρές δουλειές να κάνω με την ζωή μου (του μουνιού μου τον χαβά, namely, και την συγγραφή παραμυθιών). Αυτό που θεωρούσα εγώ σοβαρό δεν είναι για τους «ερμηνευτές» σοβαρό και τ’ ανάπαλιν. Αυτό, παρεμπιπτόντως, γίνεται μέσα στο πλαίσιο του καταμερισμού των tasks, στο collective επίπεδο που τόσο σας ενδιαφέρει. Ακόμη και τα μυρμήγκια, έτσι το κάνουν. Εάν αναλογιστείτε την συλλογική γνώση των ανθρώπων, θα δείτε ότι βασίστηκε στους ερμηνευτές, στους πρωτοπόρους και στις γυναίκες που γέννησαν και μεγάλωσαν τα παιδιά τους. Με κάποιες μικρές εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Υπήρξαν πάντα βέβαια βάρδοι, χορευτές, divertissement artistes κλπ. Ακόμη και ο ερμηνευτής απαιτεί πέραν του άρτου και ολίγον θέαμα. Είναι μία σκληρή ζωή αυτή του ερμηνευτή. Και ο έρωτας έχει τον ρόλο του μέσα σε αυτό το πολύ σκληρά ιδωμένο σχήμα πραγμάτων. Ακόμη και αν μιλούμε για την Διοτίμα.

Επί του (BDSM) θέματος:

Αυτό που περιγράφετε είναι για μένα το αποτέλεσμα Κυριαρχικής δράσης. Αφημένη στις δικές μου δεξιότητες, θα συνέχιζα τον χορό μου αενάως, τυφλή, τσαλαβουτώντας μέσα στις ορμόνες μου. Αυτή είναι η άβυσσος που μας χωρίζει. Βέβαια, από κάποιο σημείο και μετά, μπορώ και το κάνω και μόνη μου, αυτό που περιγράψατε παραπάνω. Αν μου επιτραπεί η παρέκκλιση, εντελώς πληροφοριακά, για τις σημειώσεις σας, το έκανα διαχωρίζοντας δύο φωνές μέσα μου, υπαρκτές πλέον σε κάθε περισσότερο ή λιγότερο κρίσιμη καμπή της πορείας μου στη ζωή. Η μία φωνή είναι αυτή:

Την ονόμασα Σούπερ Δώρα (υπερεγώ για τους ψαγμένους). Είναι η ξύπνια.

Η άλλη είναι αυτή:

Αυτό είναι το Ζωντόβολο (δηλαδή το Εγώ μου – και είναι ένα φοβερά απαιτητικό Εγώ, ζηλιάρικο, φθονερό, ανόητο, γεμάτο μικρότητες και άλλα απεχθή και γλοιώδη πράγματα, που τα έχω αποδεχθεί ως facts of life, ισχύοντα για όλους). Φυσικά υποφέρει το Εγώ, εάν αφεθεί στην μοίρα του. Μην ξεχνάτε όμως ότι υπάρχει και η Σούπερ Δώρα.

Η λογική μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως όπλο εναντίον της Σούπερ Δώρας, από το Ζωντόβολο. Γνωρίζετε περί εκλογίκευσης ασφαλώς, ως μηχανισμό άμυνας του Εγώ. Δεν ήταν σκοπός μου να υπεραμυνθώ της εικόνας που είχε πλάσει το Ζωντόβολο για τον εαυτό του. Δεν χρησιμοποίησα τις εικόνες της κουλτούρας μου με τον στόχο να προστατέψω το Ζωντόβολο, δεν θέλησα να του παρέχω άλλοθι, τουναντίον. Αλλά θα εξηγήσω παρακάτω.

Ακριβώς. Όπως και κατά πόσο οι δυνάμεις της «αρτηριοσκλήρωσης» έχουν καταστήσει ανώφελη την δυνατότητα ακοής. Υπαρκτές δυνάμεις, έτσι δεν είναι; Συμβαίνει και στους καλύτερους.

Ιδού ένα παράδειγμα:

Αυτό που περιγράφετε θα μπορούσε να θυμίζει την κλασική εικόνα του έρωτα, όπως την αντιλαμβάνομαι. Όχι αυτόν της Διοτίμας, αλλά τον έρωτα με τα βέλη του. Όπως και την έκφραση των ελλείψεων, σε όσους δεν έχουν δύο φωνές, ξεκάθαρες και απτές, μέσα τους (οι φωνές υπάρχουν σε όλους, πιστεύω, απλά οι περισσότεροι δεν έχουν μάθει να τις ξεχωρίζουν).

Θα μπορούσε όμως να θυμίζει και ένα υπερεγώ που ταυτίζεται με ένα εξωτερικό υπερεγώ, ελλείψει του δικού μας. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει η μέθοδος, αρκεί να γίνει η δουλειά μου/μας. Εάν θέλετε να ακυρώσετε την Κυριαρχία και την υποταγή ως μέθοδο, be my guest. Θα μου επιτρέψετε να κρίνω εμπειρικά και να μην «ερμηνεύσω» την φάση με τόσο πεσιμισμό από την πλευρά ενός εξωτερικού υπερεγώ. Εάν διατηρήσετε το σχήμα και προσθέσετε την συνειδητότητα και το πάθος, θα έχετε μία βιώσιμη και απολαυστική συνταγή BDSM σχέσης. Και όχι την ψευτιά που περιγράφετε. Τα πάντα είναι θέμα perspective. Εάν πούμε ότι κάποιος με βλέπει και βλέπει αυτό που μπορώ να είμαι, και με βοηθά να το προσεγγίσω έτσι ώστε να είμαι πιο όμορφη γι αυτόν, πού το κακό; Δεν θα βλέπω τον ίδιο λέτε, αλλά την Εικόνα του ως Κυρίου; Μπα. Μην ξεχνάτε ότι είμαι μητέρα, δεν μου ξεφεύγουν οι αδυναμίες των άλλων. Αλλά δεν τις κάνω και θέμα - μόνο θέμα για short stories. Και αυτό μόνο στο πλαίσιο των δικών μου δυνατοτήτων για ανάλυση. Πολλές φορές κάνω λάθη, τα οποία ευτυχώς γίνονται ανεκτά.

Να λοιπόν μία πολύ ενδιαφέρουσα εσωτερική κόλαση. Έχετε προεξοφλήσει το αποτέλεσμα της τριβής μίας άλφα οντότητας με μία βήτα οντότητα.

Δεν υπάρχουν αντικειμενικές υποστάσεις. Αυτό που υπάρχει είναι η απολαυστική ή μη δυναμική μέσα σε μία σχέση, ανάμεσα σε δύο οντότητες. Γι αυτό όπως λέω πάντα, όλοι έχουν δικαίωμα σε λίγη ευτυχία. Είτε χώνουν σφήνες στον κώλο τους, είτε πηγαίνουν για ψάρεμα.

Κάποτε διέπραξα το αμάρτημα της προβολής. Μάλιστα ευχόμουν να μην μου παρουσιαστεί ποτέ η αντικειμενική υπόσταση του εν λόγω ατόμου, για να μην μου το χαλάσει. Αμαρτωλή μεν, ψιλοξύπνια δε. Δεν ήξερα όμως τότε αυτά που ξέρω τώρα. Τώρα ξέρω ότι είμαι αρκετά δυνατή ώστε να μπορώ να αντέξω την απομυθοποίηση – και την δική του και την δική μου. Χωρίς να χαλάσω την Εικόνα. Την Εικόνα την φτιάχνουμε εμείς, και πιο όμορφη από πριν, και μάλιστα συνειδητά. Να λοιπόν ο στόχος μου στην συρραφή εικόνων από την κουλτούρα μου. Έφτιαξα / φτιάχνω ένα όμορφο ensemble επιθυμίας και απόλαυσης, για μένα και τον ερωτικό μου σύντροφο (και αυτός κάνει το ίδιο από την μεριά του), το οποίο να παρέχει την δυνατότητα για πνευματική και σωματική διέγερση (για όσους πάσχουν από την ανία των αστών, από πνευματικό και σεξουαλικό κορεσμό, και για όσους είναι αρκετά παιχνιδιάρηδες ώστε να εκτιμούν ένα καλό γέλιο, εκεί ανάμεσα στους θεϊκούς οργασμούς). Η δική σας Εικόνα περί κλειστού συστήματος ατόμου – προβολής μου «βρωμάει» αρτηριοσκλήρωση. Προσέξτε το (και η προτροπή μου είναι καλοπροαίρετη, με την επιφύλαξη ότι ίσως κάνω λάθος). Ίσως και εσείς να είστε πολύ απογοητευμένος από τις γνωριμίες σας. Κι εγώ ήμουν κάποτε, μέχρι που κατάλαβα ότι έφταιγα εγώ γι αυτό.

Χαίρομαι πολύ γι αυτό. Κι εγώ έχω προσδοκίες από τον εαυτό μου, και τις έχω για ένα σωρό λόγους, όχι όλοι εγνωσμένοι. Αλλά έχουμε όλη μας την ζωή μπροστά μας για να τους ανακαλύψουμε. Όπως και για να προσεγγίσουμε τις προσδοκίες μας, και αλλού να κερδίσουμε και αλλού να ηττηθούμε. So it goes.

Κατανοητό και ευχαριστώ για την επισήμανση. Θα το προσέξω. Θα ήθελα όμως να διευκρινίσω πώς λειτουργεί το δικό μου «φίλτρο» κινήτρων, μεθόδων και μούρλας. Προσέξτε την άβυσσο που μας χωρίζει.

Δεν με αφορά η περιρρέουσα αίσθηση περί BDSM περισσότερο από μία σύγκριση με τις δικές μου αντιλήψεις και προτιμήσεις. Ας πούμε ότι επωφελούμαι όπως μπορώ καλύτερα, από όσες Εικόνες προσφέρουν στην αισθητική της δικής μου Εικόνας, την οποία συνεχώς βελτιώνω και μεταλλάσσω. Δεν θα αρνηθώ ότι έκανα χρήση Εικόνων, από άτομα όπως η lara[E-p], ο MasterJp, ο DreamMaster, ο DeSade (ο δικός μας), η tender_lilly κ.α. Πήρα ότι με αφορούσε, ότι με συγκινούσε, ότι ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία μου. Και παίρνω ακόμη.

Κι αυτοί όλοι έκαναν μία προβολή της δικής τους απτής αίσθησης περί BDSM, έτσι δεν είναι; Το ίδιο κάνω κι εγώ, και ίσως κάποιοι να κάνουν χρήση της δικής μου Εικόνας. Όμως δεν αποζητώ κάποια νομιμοποίηση. Είναι ενδιαφέρον το ότι εσείς το βλέπετε έτσι:

Καταλαβαίνω τί εννοείτε. Πρόκειται για την προσέγγιση ενός «ερμηνευτή». Ψάχνετε την αντικειμενικότητα. Ίσως και μέσα από κλίμακες πλειοψηφικές, κατανοώντας ή και εντρυφώντας σε αυτά που βρίσκονται στα άκρα. Η δική μου προσέγγιση είναι διαφορετική. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα τί εννοώ.

Όταν ήμουν μικρή, πήγαινα τα Καλοκαίρια με τους γονείς μου στο κτήμα της γιαγιάς μου στον Βόλο. Ήταν υπέροχα εκεί, πολύ διαφορετικά από ότι στο διαμέρισμα. Κάποτε ήρθε μαζί μας μία φίλη μου από την Θεσσαλονίκη και την φιλοξενήσαμε. Ήμουν μικρή, 10 χρονών περίπου. Ήμουν πολύ χαρούμενη που ήρθε γιατί θα της έδειχνα την μαγεία του κτήματος, την απίστευτη ομορφιά που μου χαριζόταν εμένα κάθε καλοκαίρι και που αυτή δεν είχε δει ποτέ της. Της έδειχνα λοιπόν όλα τα μυστικά μέρη που είχα ανακαλύψει, το εκκλησάκι στην άκρη του κτήματος, όπου για να πάμε έπρεπε να περάσουμε από ένα στενό πλακόστρωτο δρομάκι, σκοτεινό και απόλυτα σιωπηλό, μέσα από τριανταφυλλιές που είχαν επικίνδυνα αγκάθια και έπρεπε να προσέχουμε. Μετά της έδειξα τα κουνελάκια, τις χήνες, ότι είχε τέλος πάντων εκεί, σαν να ήταν όλα αυτά δικά μου, σαν να τα είχα δημιουργήσει μόνη μου, σαν να μου ανήκαν. Ήθελα να τα μοιραστώ, περήφανη γι αυτά από την μία πλευρά, επειδή τα ένιωθα δικά μου, επειδή τα είχα ανακαλύψει και τα απολάμβανα, και κυρίως επειδή ήθελα να τα απολαύσει κι αυτή, να μοιραστεί την χαρά μου. Δεν θα ξεχάσω ότι αφού της τα έδειξα όλα, στο τέλος σήκωσα μια χούφτα χώμα από το έδαφος, με λίγο γρασίδι, το έφερα κάτω από τη μύτη της και της είπα: «Και δες πώς μυρίζει το χώμα. Δεν είναι υπέροχο;»

Αυτός είναι ο δικός μου στόχος εδώ. Όχι η νομιμοποίηση. Όχι η προσέγγιση σε κάποια πλειοψηφική αντικειμενικότητα – αυτό είναι task για άλλους. Ξέρω πώς μυρίζει το χώμα (για μένα) και είναι υπέροχο. Ξέρω πως για τον καθένα είναι διαφορετικό. Ξέρω ακόμη πως μερικοί δεν το έχουν μυρίσει ποτέ. Ξέρω ότι η μυρωδιά του δεν επιδέχεται μαθηματικής απόδειξης. Ούτε έχει νόημα, πέραν της απόλαυσης αυτού που σκύβει να το μυρίσει. Και ξέρω ότι αυτό που θα μυρίσει είναι κατά πάσα πιθανότητα αρκετά διαφορετικό από αυτό που μυρίζω εγώ.

Αλλά θέλω τόσο πολύ να το μοιραστώ...Αυτό είναι και το μόνο μου κίνητρο. Η δε πηγή του, είναι απλή, όπως και τότε που ήμουν παιδί: exuberance.

ΥΓ. Περί συγχαρητηρίων στο «τσίγκλισμά» σας: είναι επόμενο να έχω ενοχλήσει κάποιους συνομιλητές, με τον χαρακτήρα πούχω. Μερικές φορές δεν ήταν στις προθέσεις μου, άλλες ήταν, τις περισσότερες το μετάνιωσα κατόπιν εορτής και η Σούπερ Δώρα το κατέταξε στις εκφράσεις και ελλείψεις του Ζωντόβολου και θα προσέχει περισσότερο στο μέλλον. Εάν μπορούσαμε όλοι να ψυχανεμιστούμε τον Σούπερ εαυτό μας μέσα μας, πάντα και παντού, θα βλέπαμε όχι μόνο τις δικές μας άσχημες στιγμές, αλλά και τις άσχημες στιγμές των γύρω μας ως αυτό που είναι, απλά άσχημες, και δεν θα μετείχαμε σε αυτές. Το παλεύω, αλλά είναι αρκετά δύσκολο. Η φαυλότητα έρχεται πιο εύκολα. Σας ευχαριστώ για την κατανόηση.

 

Πράγματι, αυτό είναι. Ώστε είμαι σκλάβα τελικά. Και δεν μου φαινόταν... 

Συμφωνώ σε όλα τα υπόλοιπα που λες. Για να υμνολογήσω τον Κύριο, γιατί αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει (και αν είναι πολυκατοικία και μένεις και στο Υπόγειο, άστα να πάνε) πρέπει να πω ότι στην δική μου περίπτωση, πρώτα με σούταρε και μετά ξεκίνησα να με αγαπάω και να με φροντίζω. Δεν υπήρχε πλέον η απειλή της διακοπής της σχέσης, κατανοείς την μαγεία του πράγματος; Μπορούσα να κάνω ότι στο διάολο ήθελα...Ελεύθερη βούληση, DRS, ελεύθερη βούληση. 

Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Τώρα το αν η συγκεκριμένη ύπαρξη συνεχίσει το θεάρεστο έργο της και φτάσει να περιδινήσει τον συγκεκριμένο Κύριο με την υπέροχη ενέργειά της, αυτό το γνωρίζει μόνο ο Ύψιστος. Αυτή την ιστορία δεν την έχω γράψει ακόμη...

 

Αμήν λοιπόν και από μένα σε όλα τα πιο πάνω 

Να σημειώσω ότι και μένα πρώτα με σούταρε και μετά ξεκίνησα να φροντίζω και να αγαπάω τον εαυτό μου. Μεσολάβησε όμως και η φάση της κατακρήμνισης.

Για να σηκωθώ, στηρίχτηκα σε αυτά που είχα ακούσει και είχα δεί στην πράξη κατ' επανάληψη στο παρελθόν, και που μου υποδείχθηκε εκ νέου από τον Κύριό μου σε κάποιες δύσκολες στιγμές, δηλαδή, ο εαυτός μου χρήσιμος και επιθυμητός στην καλύτερη δυνατή κατάσταση για τον άνθρωπο που επέλεξα να υπηρετώ, όπως είπε και η Syrah.

Η απτή σύνδεση μεταξύ π.χ. απώλειας βάρους (είναι ένα από τα projects μου) και ευχαρίστησης του Αφέντη μου, στην οποία αναφέρεται πιο πάνω η Syrah, στην δική μου περίπτωση δεν υπάρχει, αλλά απλώς μου υποδεικνύεται. Κατά τα άλλα, είμαι εντελώς "ελεύθερη".

Δεν αποκλείω να είναι αυτός ένας λόγος για καθυστερήσεις και πισωγυρίσματα, ή και για το γεγονός πως ίσως ακόμα να διατρέχω κάποιους κινδύνους (υγείας πχ), αφού δεν ολοκληρώνω συντομότερα τα projects μου, που μεταξύ άλλων θα μου εξασφαλίσουν και μια καλύτερη υγεία.

Δεν μπορώ να μιλήσω για αποτυχία του project, εφόσον ήδη εξελίσσεται και βρίσκεται σε σχετικά καλό σημείο προόδου, αλλά για συχνές καθυστερήσεις, στασιμότητες ή και πισωγυρίσματα, ναι.

Όμως στην περίπτωση τη δική μου δεν πρόκειται μεμονωμένα για ένα ή δύο projects, αλλά για δύο projects μέσα σε ένα πλαίσιο γενικευμένης προσήλωσης και αφιέρωσης στη Θέληση του Κυρίου μου. Που πρακτικά επεκτείνεται και στην οικογένεια, στη δουλειά, στα οικονομικά, στις συναναστροφές, στα ενδιαφέροντά μου κ.ο.κ.

Ίσως αυτή η τοποθέτηση να με οδήγησε σταδιακά στη διαπίστωση, ότι το μοναδικό μου φάρμακο για τη χαλάρωση της προσήλωσης και σαν συνέπεια αυτού τη χαλάρωση στη φροντίδα του εαυτού (σε διάφορους τομείς) είναι η ενδυνάμωση και επέκταση της προσήλωσης.

Αυτό όμως ίσως λειτουργεί σε μένα σαν άτομο. Δεν ξέρω αν λειτουργεί θετικά και σε άλλους.

Βέβαια, καθώς τακτοποιούνται τα διάφορα θέματα της ζωής μου με βάση το πιο πάνω σκεπτικό, που αν κατάλαβα καλά ονομάζεται ετεροπροσδιορισμός (?), αρχίζει και μου αρέσει και η ζωή αλλά και ο εαυτός μου. Παρ΄όλα αυτά δεν ξέρω αν θα συμβεί ποτέ να αποσυνδέσω τη δική μου πρόοδο και ευημερία από αυτή του Κυρίου μου. Γιατί τυχαίνει να αποσυνδέεται από μόνη της κάποιες φορές (πχ όταν βρίσκομαι σε μια επαγγελματική συνάντηση όπου έχω ήδη ξεχάσει όλο το πιο πάνω πλαίσιό μου και είμαι αμέριμνη και προσηλωμένη στη συζήτηση, και ξαφνικά κάποιος "μου τη λέει" και εγώ απορρυθμίζομαι, γυρίζω σπίτι και τρώω ό τι βρω μπροστά μου) και δεν μου έχει βγει σε καλό.