Η Στύγα στα μπουντρούμια της Νέμεσης. Part Y 3

Mesa in ges the Define Justice Bottle 9th
“Το Κάστρο”

Η Μέρα 71
«Ο Θάνατος των Θεών»

Previously from day 68

Με τη Στύγα στα χέρια του ο Ερμής, το Ένα το λεπτό παγίδεψε και στον Άρη του πολέμου δώρισε στο ύστερα. Φίλος του καλός και του υπό στηρικτής Μεγάλος του τανε ο εΡμης. Στην Νέμεση, πούλησε τον μύθο του παρά, πως τάχα ο ΝαPkισσός λουλούδι διάλεξε να γίνει. Για και δes και για και σκλάβα.

Στα πιο σκοτεινά του Άδη τα μπουντρούμια, η Στυξ γυμνή κρέμεται με αλυσίδες από το ταβάνι. Πάνω της χυμένη ζεστή και πηχτή μελάσα.

Γύρω της, πεινασμένες για καιρό πολύ δίχως τροφή, αέριο και φως, Αρ κούδες.

Όλες δεμένες από το λαιμό, με χαλκά λουρί και αλυσίδες που στα χέρια της άγριας της Νέμεσης και οι οχτώ καταλήγουν.

-Σε παρακαλώ Ακριβή μου Κυρά, δεν ξέρω τίποτε εγώ για αυτό. Δεν είδα, δεν άκουσα, δεν μίρησα καθόλου. Στυξ

-Ο Νάρκισσος βρώμικη και του Πουτ η αnnα Στύγα και λέρα της Αιγύπτου, του Ποταμιού δεν είναι. Ψεύτικος, κίβδηλος και απατηλός Ερμής μυρίζει ο βολβός του και ας ξεδίπλωσα με τη φωτιά ένα κι ένα τα πέταλα του. Δεν σε πιστεύω και οι αρ κούδες αν δεν φάνε καλά, δεν πρόκειται να χορέψουν. Και τις αλυσίδες αφήνει.

Οι αρκ ούδες πάνω στο καλλίγραμμο κορμί της Στυγός σαν πέφτουν, ξεχνούν την ανθρωπιά τους. Γλύφουν, δαγκώνουν, ματώνουν, τα δάχτυλα τους χώνουν όπου η μελάσα κρύβεται. Ποτισμένη από τα πιο πυκνά υγρά της Στυγός, η μελάσα στο στόμα, στα δάχτυλα και στου χοντρού τα λεπτά και μακριά του σκληρού τα όργανα τους, παγιδεύεται.

Η Στύγα φωνάζει, ικετεύει, τον παρά καλεί για λύτρωση, αλλά Έλεος, Κανένα ς.

Για ώρες το τσιμπούσι, δίχως τέλος, δίχως ίαση καμιά, συνεχί ζει και βασιλεύει, με τα ουρλιαχτά της Στυξ να παίζουν την D ark τη μουσική. Στο τέλος σπάει, τα γόνατα λυγίζουν, καταρρέει. Τα χέρια με τα χαίρια της λύνουν και στα πόδια της άγριας της Νέμεσης σουρνά.

Λεκέδες από λάσπη χρώματος καφέ και από κόλλυβα αρκ και Ί ού δας, στα μακριά της δάχτυλα, των πόδων της Νεμέσεως, ξερά. Η Στυξ, γλύφει και γλύφει, μέχρι που οι ξέρες ποτίζουν, μαλακώνουν και αφαιρούνται, χιλιοστό με χιλιοστό. Όταν τα πόδια του καθαρού παιδιά, το κεφάλι της σηκώνει και συγχώρεση ζητά.

Και τα ξερνάει όλα.

Για το ύπου λου και χθόνιου αλόγου του Ερμή, του Δούρειο στολίδι. Για το λεπτό του Νάρκισσου που έκλεψε ο Ερμής και στον Άρη του πολέμου δώρισε, μια νύχτα που στα τέσσερα εμπρός του γυμνός, κοιτούσε την αθέατα πλευρά του Σεληνιού.

Η Νέμεσης συγχώρεσε την Στυξ και στις αρκού δες δώρισε, κούκλα για να παίζουν.

Κλείνοντας την πόρτα του κελιού πίσω της, μουρμούρησε.

-Ερμή και παλικάρι strike two, στα τρία την γάμησες.
(-Και μετά τι άλλο θέλεις να σου πω; Του Μάρω η τσατσά.
-Πότε, πως και ποια η συνέχεια αυτού του μυθη στορή ματος. Ο Γιάννος του Μάρεως.)