Η Φαντασία

Το Ουράνιο Τόξο



Το βουνό όταν βρέχει χάνεται στα κατάμαυρα σύννεφα και φαίνονται μόνο οι πρόποδές του. Ωραίο φαινόμενο για όσους δεν είναι συνηθισμένοι να βλέπουν συχνά τέτοια φαινόμενα, λογικά εξαιτίας του γεγονότος ότι μένουν σε πόλη ή σε πεδινό μέρος. Τα δέντρα πάντως είναι πιο πράσινα απ' ότι συνήθως. Το νερό που τρέχει στις πηγές είναι πόσιμο και πιο νόστιμο από τα συσκευασμένα που μπορεί κανείς να αγοράσει την εξάδα από 1,15 Ευρώ εώς και 3,55 Ευρώ στα διάφορα super-markets. Εξαιρετικό και το φαινόμενο της ελευθερίας που έχουν μερικά ζώα όταν βόσκουν, όπως π.χ. οι αγελάδες, ένα ευφυέστατο και πανέμορφο ζωάκι, αλλά και η παρατήρηση βοσκών που κατευθύνουν την πληθώρα από κατσίκια και πρόβατα στις τοποθεσίες που θέλουν.

Στα βουνά υπάρχει δροσιά το καλοκαίρι και κρύο το χειμώνα. Σε αντίθεση με την πόλη, το air-condition στα περισσότερα βουνά δεν είναι απαραίτητο. Το χειμώνα συνήθως χιονίζει και ο χρωματισμός είναι λευκός σχεδόν παντού. Η εικόνα της ομίχλης, της καπνισμένης καμινάδας και των λευκών σκεπών είναι πανέμορφη. Καταπληκτική και η μυρωδιά καμμένου ξύλου, ενώ τις Κυριακές προσθέστε και την μυρωδιά της τσίκνας, εφόσον είστε κάτοικος βουνού που περιλαμβάνει ταβερνοχώρι.

Τα βράδια είναι ήσυχα και έχουν την αίσθηση αγάπης. Γενικά απευθύνονται σε ανθρώπους καλούς κι όχι σε σιχαμένα καθίκια που νομίζουν πως η πόλη τους παρέχει όλα τα αγαθά επειδή η ηλιθιότητα υπερτερεί σε όλους τους τομείς και οργανικά το κορμί τους απεχθάνεται την σκέψη που ο άθλιος εγκέφαλός τους παράγει κατά την φαιά έκριση υγρών επειδή είναι μολυσμένα από την υπερβολικά παρατεταμένη κατανάλωση καυσαερίου. Ενώ στο βουνό η καλοσύνη, η αγάπη και η αγαθότητα είναι συχνά φαινόμενα.

Το βουνό επίσης για αυτούς που ασχολούνται με μεταφυσικά και παραφυσικά, αλλά και με αυτούς που έχουν βαθιά κουλτούρα και ξέρουν να αντιλαμβάνονται πως τα φυσικά φαινόμενα συμπεριλαμβάνουν και αυτά που οι αφελείς αποκαλούν μεταφυσικά και παραφυσικά φαινόμενα, αποτελούν συσσωρευτές ενέργειας, γεγονός φυσιολογικό καθότι τα βουνά περιλαμβάνουν ένα σχετικό πλούτο μεταλευμάτων στο εσωτερικό τους. Η πραγματικότητα είναι πως στα βουνά η ατμόσφαιρα είναι καθαρή αν και έχει χαμηλής ποιότητας ενέργεια. Μιλάμε πάντα την αλήθεια!

Όταν βρέχει τα σύννεφα μαζεύονται στο βουνό και το κρύβουν εώς τους πρόποδές του. Όταν όμως τα σύννεφα ανοίγουν και το βουνό αρχίζει πάλι να γίνεται ορατό, ο Ήλιος ξανααγγίζει το βουνό με τις αγαπητές αχτίδες του. Τότε εμφανίζεται και το φιλαράκι του, το ουράνιο τόξο. Είναι ένα γλυκύτατο στρόγγυλο πανέμορφο φαινόμενο που είναι φίλος με τα σύννεφα, κολητάρι του Ήλιου και της νευρόσπαστης βροχής. Τα βουνά τρέφουν μεγάλη αγάπη για το ουράνιο τόξο και έχουν πολύ θετικές σχέσεις μαζί τους.



Οι Εξωγήινοι



Το Ούφο προσγειώθηκε ομαλά στον σκοτεινό χώρο που διάλεξε ο κυβερνήτης του άγνωστου πληρώματος. Τα φώτα ήταν σβηστά γιατί έτσι κι αλλιώς η νέα αυτή, για τα ανθρώπινα μάτια, ράτσα είχε την δυνατότητα να έχει νυχτερινή όραση. Ήταν η πρώτη επαφή που θα είχαν με το ανθρώπινο γένος και οι στιγμές ήταν συγκλονιστικές. Είχαν την φοβία πως ίσως ο άνθρωπος να μην είχε φιλικές διαθέσεις απέναντί τους, γι αυτό και κατέληξαν στην ριψοκίνδυνη άποψη να απαγάγουν έναν άνθρωπο και σιγά σιγά με τον καιρό να αφομοιώσουν την συμπεριφορά του κι αυτός την δική τους. Το πιο σημαντικό όμως ήταν το «υποκείμενο» να είχε ανοιχτή αντίληψη για να μην δημιουργούσε αρνητικές επιπλοκές στην πνευματική του αναβάθμιση κατά την επαφή με πρωτόγνωρα άτομα διαφορετικής γαλαξιακής υποδομής.

Ο Τηλέμαχος σηκώθηκε από τον βαρύ του ύπνο. Ήταν ένας ζητιάνος που ήθελε να ψάξει στα σκουπίδια το βραδινό του. Το μεσημέρι τον κέρασε ένας μαγαζάτορας ένα χαλασμένο κρασί που οξειδώθηκε και ο Τηλέμαχος φρόντισε να το τιμήσει δεόντως. Είναι σοβαρή η αλλοίωση αλλά και η αίσθηση συμβιβασμού που νιώθει κανείς όταν υποχρεώνεται να υποκύψει σε καταστάσεις οικονομικού τέλματος, όσο κι αν κάποιοι λατρεύουν να απαξιώνουν τους ζητιάνους. Ο ίδιος και να εξηγούσε πως βρέθηκε στον δρόμο δεν θα τον πίστευε κανείς. Η αντιμετώπιση της κοινωνίας προς το πρόσωπό του ήταν λες και γεννήθηκε για να είναι σε τέτοια εξαθλίωση. Χθες είχε καταφέρει να φάει τις πατάτες που έμειναν μέσα στην λαδόκολλα από το βρωμιάρικο πιτόγυρο που κάποιος την ίδια ημέρα πέταξε στα σκουπίδια και λίγες φλούδες από φρούτα. Μόλις έχωσε τα χέρια του στον πρώτο κάδο που συνάντησε ένιωσε κάτι να τον ακουμπάει στην πλάτη. Γύρισε και πριν προλάβει να δει τι τον αγγίζει λιποθύμησε.

Ξύπνησε μετά από ώρα και ένιωθε πως δεν πέρασε ούτε μισή ωρίτσα. Η αλήθεια όμως διέφερε πολύ. Ήταν ναρκωμένος για 14 ώρες. Ένιωθε πολύ ξεκούραστος. Σαν να έκανε τον καλύτερο ύπνο της ζωής του. Δεν είχε ιδέα όμως που ήταν. Αποφάσισε να σηκωθεί όταν αντίκρισε ένα φαινόμενο που του φάνηκε οφθαλμαπάτη. Είδε μια θεατρική φιγούρα, δηλαδή έναν άνθρωπο μεταμφιεσμένο σε κάτι αλλόκοτο και περίεργο. Το κοίταξε με περιέργεια. Φαντάστηκε αμέσως πως κάποιο κακό αστείο του κάνουν, φτάνει να μην βρει τον μπελά του.

- Που βρίσκομαι? Τι παίζει τώρα? Άντε λέγε…
- Μμμμμνννννννκρρρρρρρρρ… Τσαχχχχχχχχπμπρρρρρρρντραγκλλλλαχρρρρρρ…

Έμεινε ακίνητος και κατάλαβε πως κάποιοι του σκαρώνουν κάποια φάρσα επειδή ήταν ζητιάνος και δεν πρόκειται να έβρισκε το δίκιο του.

- Φίλε, κόψε τις μαλακίες και πες μου τι παίζει τώρα να σηκωθώ να φύγω.
- Κουρρρρρρρλουτρρρρρρρρρρρρρρ… αντγκντντ..ντ…ντ…χακρρρρρρρρρρρρρρρρρρ…
- Ρε μη τρελαίνεσαι τώρα, ξεκόλλα γαμώτη φάρα σου γαμώ, άρχισε να ουρλιοκοπάει έξαλλος.
- Παααρρρρρρλαπιιιιπααααααααααρρρρρρρρρρρρρρρρ…. Ταταραταταααααααααα...
- Άσε με να φύγω παλιομαλάκα γαμώ την τρέλα σου, θα τα κάνω πουτάνα όλα ρε γαμιόληδες, ποιοι είστε τι θέλετε από μένα ρε πουσταράδες?

Ξαφνικά εισέβαλε άλλη μια παρόμοια γραφική φιγούρα και αυτό τον έκανε να νιώσει ένα πρωτοφανές ρίγος, σαν την πρώτη φορά που τον ληστέψανε συμμορίτες το παντελόνι και το σώβρακό του. Το περίεργο αυτό καινούριο, ας υποθέσει ο Τηλέμαχος, άτομο που προσπαθούσε να συνεννοηθεί μαζί του, έμοιαζε κάπως σοφό και πράο. Ήταν μαύρο παντού και γυαλιστερό, εξωφρενικά αστείο, στρόγγυλα καμπυλωτό, που να θες να το ζουλήξεις. Προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί του με έναν ήχο σαν φάλαινα.

- Νανννννννννννααανννννννννννν…. Αμννννννννννιαααααρρρρρρρ… Τααααααρρρρρρρ…

Ο Τηλέμαχος κοίταζε σαστισμένος λες κι ονειρευόταν.

- Ε μεγάλε, εμείς οι δύο… Μπα, δε βλέπω να βγάζουμε επικοινωνία.
- Αμπρρρρρρρρρρρ….
- Οκέυ, τώρα όμως θέλω να πάω σπίτι μου, τέρμα η φάρσα, όποιος το σκέφτηκε λάθος του να με βάλει κι εμένα, δεν είμαι τώρα για τέτοιες μαλακίες.
- Ρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ….

Είδε μια είσοδο χωρίς πόρτα κι έτρεξε στο σκοτάδι της σκιάς για να φύγει, όταν αντίκρυσε τον διπλανό χώρο, που ήταν ο εξωτερικός χώρος ενός πολύ μικρού δωματίου χωρίς άλλους χώρους. Έξω είχε πάρα πολλούς κι άλλες τέτοιες κατραμίσιες φιγούρες. Είδε στον ουρανό και αντίκρισε δύο φεγγάρια, σαν το Star Wars. Το φαινόμενο «μοναδικά πανέμορφο», σκέφτηκε.

- Η Γη? Ρώτησε όταν μονομιάς όλοι άρχισαν να γελάνε ασταμάτητα και εκκωφαντικά.
- Κουρρρρρμπρρρρρρρρρ…. Μπρρρρρρρρρρρκουρρρρρρρρρρ…. Μουρρρρρρρρρρρ…, έκαναν όλα μαζί σαν να γελάνε μαζί του.
- Την πούτσισα ο μαλάκας, είπε δυνατά κι αυτά συνέχισαν να ουρλιοκοπάνε.
- Κλουηκλουηκλουηκλουηκλουηκλουηκλουηκλουηκλουηκλουηκλουηκλουηηηηηηη…

Ο καιρός πέρασε και ο Τηλέμαχος άρχισε να τους γνωρίζει και να μπορεί να επικοινωνεί μαζί τους. Οι πιο καλοί του φίλοι ήταν ο Ζζζζζζζρρρρρρ, ο Μπντφφφφφφφ και ο Ρρρρλαααααουυ. Θηλυκό γένος δεν είχαν. Τα θηλυκά κατοικούσαν σε άλλο πλανήτη που ονομαζόταν «Τσιπρρρρρρρρρρρρρ», ενώ αυτός ήταν ο πλανήτης «Ντουχχχχχχχχχχχχχχντρντρντρρρρρρρρ». Τα αρσενικά ζούσαν για όσα χρόνια ζει κι ο άνθρωπος, ενώ τα θηλυκά μπορούσαν να αγγίξουν και τα 300 αλλά συνήθως αρρώσταιναν από το κακό τους και έφταναν μόνο τα 250. Η αναπαραγωγή γινόταν κάθε 50 χρόνια όπου για ένα χρόνο 200 άντρες κάθε μέρα διαφορετικοί συναντιόνταν με 2.000 γυναίκες και έκαναν σεξ για 7 χρόνια στον πλανήτη «Τζουνκ». Ήταν η συντόμευση για την πλήρη ονομασία «Τζρρρρρρρρρρρρκρκρκρκρκρκρκρκρκρλαλαλαλατρρρρρρρρρρρρρρρκρρρρρρνκ». Και οι δύο ράτσες ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση, πλην της οκταετής ανακωχής (7 χρόνια αναπαραγωγή για ένα χρόνο, άρα οκτώ). Οι «αρσενικοί» είχαν στην κατοχή τους την σύνεση, την καλοσύνη και την εξυπνάδα, την πραγματική αγάπη, ενώ η δύναμη των «θηλυκών» ήταν η κακία και η χαζομάρα, αρετές για τις οποίες οι θηλυκές περηφανεύονταν σε πολλούς γαλαξίες, το διέδιδαν παντού.

Οι «αρσενικοί» τον πληροφόρησαν πως η πυρηνική φυσική και η νανοτεχνολογία ήταν η επιστήμη των αρχαίων και αυτοί είχαν πλέον την σπουδαιοτεχνολογία ενώ οι «θηλυκές» είχαν την χαζοτεχνολογία που δυστυχώς οι «αρσενικοί» αδυνατούσαν να κατανοήσουν και να αφομοιώσουν. Ο Τηλέμαχος τους βοήθησε να γνωρίζουν πως ο άνθρωπος μπορεί να τρέφεται και με σκουπίδια, αλλά κι ότι ζητιανεύοντας μπορεί και να βγάζει πιο πολλά από ένα χαμηλόμισθο ιδιωτικό υπάλληλο, ανάλογα των περιστάσεων. Όταν ο Τηλέμαχος εκμυστηρεύτηκε στους φίλους του Ζζζζζζζρρρρρρ, Μπντφφφφφφφ και Ρρρρλαααααουυ πως στην Γη οι γυναίκες ζουν στον ίδιο πλανήτη με τους άντρες ο Τηλέμαχος τους φαινόταν αγροίκος και απολίτιστος και μάλιστα τον παρότρυναν να μην το αναφέρει ποτέ και πουθενά στον Ντουχχχχχχχχχχχχχχντρντρντρρρρρρρρ γιατί κινδύνευε η σωματική του ακεραιότητα. Από την άλλη πλευρά ο Τηλέμαχος τους έμαθε την χειραψία αλλά και την τέχνη να κάθεται κανείς σταυροπόδι όταν θέλει να κάνει σοβαρή συζήτηση και να δείχνει πως έχουν σημασία οι απόψεις του συνομιλητή του, ακόμη κι αν προσποιείται.

Ο Τηλέμαχος αγάπησε μετά από καιρό τους καινούριους φίλους που απέκτησε και την αγάπη που του έδειξαν, αλλά και την καλοσύνη που είχαν μέσα. Παρατήρησε δε πως η αγάπη και η καλοσύνη μπορεί να σταθούν αρωγοί για να ευεργετηθούν ακόμη και άτομα που δεν έχουν άμεση επαφη με αυτούς που την εκπέμπουν. Τέλος ο Τηλέμαχος τους έμαθε πως να καταφέρνουν να μη χάνουν το σώβρακό τους όταν συμμορίτες προσπαθούν να τους πάρουν το παντελόνι.



Αγγελία


- Γεια σας, είμαι μια γριούλα που ψάχνω τον έρωτα των εβδομηνταέξι. Θέλω να γνωρίσω έναν κύριο ετών άνω των ογδόντα, με δική του κατοικία μονοκατοικία τύπου επαυλή με πισίνα εσωτερική και εξωτερική - ξενώνα - κιόσκι - διάδρομο ιδιωτικού λίαρ τζετ, να έχει εξοχικό παραθαλάσιο με μπάτλερ, να έχει γιο που να οδηγεί κόττερο, να μην έχει κόρη ή αν έχει να μην πολυασχολείται με τον πατέρα της, πρώην εφοπλιστή, ιδιοκτήτη ναυτιλιακών εταιριών με αντιπροσώπους παγκοσμίως, στον ελεύθερό του χρόνο να ασχολείται με το γκολφ σε υπέρ Λουξ ξενοδοχεία, τύπου Πόρτο Καρράς ή τύπου Ιαλυσός Ρόδου (δε χόουλ άρεα), να έχει τρία προσωπικά τζετ σκι, μία περπατούρα, ένα σάλι από γνήσιο μαλλί χωρίς πολυέστερο, ακίνητα για μεταβίβαση και προπαντώς μαλθακό - πράο - καλοκάγαθο - άβουλο - τύπου τζέντλεμαν χαρακτήρα που να μην διστάζει να με κακομαθαίνει και γενικότερα να μην μπλέκεται στα πόδια μου συχνά. Στείλε SMS στο &&&&&& συχνάζω στο γηροκομείο Άγιος Λεγεών.



O Έρωτας


Είχα ερωτευτεί μικρός όπως όλοι, κι εγώ. Ήμουν καλό παιδάκι αλλά υπερβολικά κουτό. Θυμάμαι ένα γείτονα που ερωτεύτηκε την κυρία επιπλού της γειτονιάς και είχε κάνει 48 ανακαινίσεις μέσα σε ένα χρόνο, για να την ρίξει την γριά. Εγώ που τον κορόϊδευα, ο στενόμυαλος και καζανοκέφαλος την έπαθα με τον ίδιο τρόπο. Έλεγα, "δεν θα με πάρει εμένα από κάτω καμία, σιγά μην γίνω πελάτης του έρωτα να πετάω τα λεφτά μου".

Τελικά, μετά από 3 χρόνια ερωτεύτηκα! Είχε δικό της μαγαζί, βιαιοπαλαίστρα. Ήταν μπουγατσατζού. Πουλούσε μπουγάτσες. Έγινα πελάτης της και έβαλα 15 κιλά σε ένα χρόνο. Έτρωγα και την έβλεπα στα μάτια σαν ένα "αγόρι που ήθελε κάτι να της πει". Τελικά όταν βρήκα το θάρρος και αφού πήρα 20 κιλά της το ξεκαθάρισα.
- Κυρία Μελίσσα, είμαι ερωτευμένος μαζί σας, θέλετε να παντρευτούμε?

Η απάντηση που έλαβα ήταν είσαι χοντρός, δεν μ' αρέσουν οι χοντροί καθόλου. Τελικά, αποφάσισα να κάνω δίαιτα για να δει πως θα έκανα τα πάντα για να της αποδείξω πως ο έρωτάς μου δεν είχε όρια. Όταν πια μετά από ένα χρόνο με δίαιτα και γυμναστική ξαναβρήκα τη σιλουέτα που είχα έμαθα πως την παντρεύτηκε ένα Λιβεριανός που πουλούσε CD και DVD. Από όσο γνώριζα αυτός τον είχε 75 πόντους και σιχαινόταν να το ακουμπάει.

Έφυγαν στην Βραζιλία, δεν τους είδα ποτέ μου. Κόντεψα να τρελαθώ. Τελικά ρώτησα και έμαθα. Την ημέρα που έφυγαν καθώς ανέβαιναν τα σκαλιά του αεροπλάνου ο μαύρος γαμπρός φώναξε:
- Melissa, Good F#ck, only 10 euros the piece, ha ha ha ha...

 

Το Φιλικό



Ο Πασχάλης άρπαξε την ρακέτα του και (βουρρρ) όρμηξε στο γήπεδο για να παίξει τένις με τον Ζαχαρία, μπροστά στο κοινό. Ήταν ένα συνηθισμένο φιλικό παιχνίδι, αλλά για τον Πασχάλη είχε ιδιαίτερη σημασία επειδή θα το παρακολουθούσε η Βαρβάρα με την οποία ήταν ελαφρώς καψουρεμένος. Ήταν αποφασισμένος να κερδίσει το αποψινό ματς με κάθε τίμημα, για να δει και η Βαρβάρα πως έπαιζε το καλύτερο τένις στο λεκανοπέδιο.

Ο Ζαχαρίας πέραν τούτου ήταν απροετοίμαστος ψυχολογικά γιατί η σύζυγός του τον παράτησε και έφυγε κρυφά στην Σουηδία με τον Άντερσον, έναν μπάρμαν του beach-bar που γνώρισε στις καλοκαιρινές διακοπές που έκαναν μαζί με τα παιδιά τους. Ο Άντερσον ήταν πέντε χρόνια νεότερος από την σύζυγό του Ζαχαρία και τον χειμώνα δούλευε ως αντρικό φωτομοντέλο στην Στοκχόλμη. Ο Ζαχαρίας τον τελευταίο καιρό όλο εμφανιζόταν αξύριστος και ατημέλητος παντού, με αποτέλεσμα να τον απεχθάνονται οι «κυρίες» που συμπλήρωναν καρέ στις αίθουσες των αθλητικών εγκαταστάσεων, από όπου έβγαιναν και τα ντουμάνια από τα πολλά τσιγάρα που προκαλούσε το άγχος του τζόγου. Ο Ζαχαρίας αναρωτιόταν τι δουλειά είχαν αυτά τα άτομα σε γήπεδα τένις, αλλά αργότερα έμαθε πως όλοι οι τζογαδόροι παλιά ήταν αξιόλογοι αθλητές του τένις και από πλάκα ξεκίνησαν μια κανάστα που κατέληξε σε ξεχωριστή ενασχόληση για ανεπρόκοπους ανθρώπους δίχως κουλτούρα και πραγματικά αξιόλογη προσωπική ζωή, οπότε λογικό ήταν να μαζευτούν και αρκετές «κυρίες» για να χαϊδευτούν και να δηλώσουν παρουσία.

Το παιχνίδι ήταν εύκολο για τον Πασχάλη, που συχνά πυκνά έδειχνε την ευγνωμοσύνη στο κοινό όταν χειροκροτούσε. Άλλες φορές σήκωνε την ρακέτα σαν τρόπαιο μπροστά στο πλήθος. Του άρεζε πολύ όμως να υποκλίνεται και να φωνάζει, «μετά θα σας μοιράσω αυτόγραφα», αν και δεν ήταν διάσημος. Ο Ζαχαρίας δεν ανταποκρίνονταν. Ήταν αφηρημένος και χαμένος στα δικά του. Το παιχνίδι ήταν καθαρή συντήρηση που θα τον διατηρούσε σε καλή φυσική κατάσταση προκειμένου να μην χαλαρώσει και τον πάρει από κάτω. Το 3 – 0 στα σετ ήταν πλέον γεγονός. Μόλις τελείωσε ενώ ο Ζαχαρίας έφυγε άμεσα για τα αποδυτήρια, ο Πασχάλης άρχισε το γύρο του θριάμβου στο γήπεδο του τένις. Φώναζε Yeah και έκανε αναπαράσταση του σερβίς κάθε λίγο, σαν να καρφώνει το μπαλάκι στην περιοχή με δύναμη και σήκωνε την γροθιά του στο κοινό και φώναζε πάλι Yeah! Όταν ξαφνικά πλησίασε εκστασιασμένος την Βαρβάρα, κάποιος τον ρώτησε δυνατά:

- Παιχταρά Πασχάλη, πως τα καταφέρνεις και τους κατατροπώνεις όλους ρε θηρίο?

Ο Πασχάλης τον είδε με σοβαρό και αθλητικό ύφος πειθαρχημένο και γεμάτο αυτοπεποίθηση και του απάντησε δυναμικά:

- Τρώω πολύ γιαούρτι!

 

Η Κουζίνα



Η κατσαρόλα ήθελε να βράσει και κανείς δεν της έδινε σημασία. Τελικά το ψυγείο παρατήρησε παγωμένο πως το μάτι ήταν σβηστό.

- Νεροχύτη, πες κάτι, φώναξε με δύναμη.

Ο νεροχύτης ενοχλήθηκε κι είπε στην βρύση.

- Ρε συ, λίγα λίπη έμειναν στο σωλήνα. Τουρμποφλό!

Ο φούρνος γέλασε και συνέχισε να κάνει υπομονή καθώς το μαριναρισμένο κοτόπουλο με πατάτες ήταν ακόμα στο ψυγείο.