Η άλλη υποτακτική

Εχω διαβάσει πολλά ποστ για την «κλασσική» υποτακτική. Αυτήν που είναι συνήθως «πληθωρική» (στην ψυχή, αλλά συχνά και στο σώμα) γεμάτη θηλυκότητα και συναισθήματα τα οποία εκρήγνυνται με το παραμικρό, κι ένας χείμαρρος ξεπηδά από μέσα της, την κυριεύει η ιερή μανία - ώσπου να βρεθούν τα γκέμια που θα την τιθασσεύσουν και θα της (υπο)δείξουν πώς να μαθαίνει να ηρεμεί, να καταλαγιάζει και να χαλιναγωγείται.

Είναι (και) έτσι.

Απλώς, κρίνω σκόπιμο να μιλήσω και για μια άλλη υποτακτική, όχι τόσο καλά προσδιορισμένη, με την ελπίδα ότι κι εσείς (ή έστω εκείνη) θα της αναγνωρίσετε το δικαίωμα ύπαρξης.

Ας την περιγράψω πρώτα, εικονολάτρες μου 

Είναι συνήθως σε κείνο το διαφεύγον 30 παρά κάτι με 30 και κάτι, λεπτή ή έστω λεπτεπίλεπτη- με στήθος μικρό, σχεδόν παχύσαρκου έφηβου αγοριού.

Ψηλή ή κοντή, αποπνέει την αίσθηση της petite, έτσι κι αλλιώς. Οχι ταπεινό χαμομηλάκι, αλλά παιδί που μετράει τ΄άστρα.

Τρώει λίγο και άτσαλα, τσιμπολογώντας με τα μακριά, λεπτά της δάχτυλα (τρώει λίγο τα νύχια της καμμιά φορά και τσαντίζεται που έτσι δεν μπορεί να κάνει μανικιούρ έξω, όπως ακούει να λένε οι άλλες). Το φαί δεν την πιάνει, τουλάχιστον αυτό έλεγε ως πρόσφατα - ψυχογενής ανορεξία ή όχι, γλίτωνε τους μεσογειακούς γλουτούς. Ως τώρα.

Μαλλιά καρέ ή μακρύτερα, σκούρα - το πολύ περασμένα ένα κόκκινο, λόγω μόδας, ίσως κατσαρά που τα ισιώνει σε κομμωτήριο αν τύχει ένα καλό date. Το πρωί τα έχει πιασμένα με μονόχρωμο υφασμάτινο 'πιαστράκι' σε γήινα χρώματα. Μαζεύει διάφορα τέτοια πιαστράκια από την Αγ. Μάρκου και όλο τα χάνει, και παίρνει κι άλλα.

Προτιμάει γενικά τα μονόχρωμα, σκούρα ρούχα, έχει βάλει ένα βαθυκόκκινο βελούδινο φόρεμα, στην ντουλάπα ή στο μάτι. Αγαπημένη της εποχή το τέλος του φθινοπώρου, αρχές χειμώνα, πριν πιάσει το πολύ κρύο, αλλά να μπορεί να φοράει το χοντρόπλεκτο μάλλινο ζιβάγκο με μίνι φούστα και μάλλινο ψηλό καλσόν, ή σκούρο κολάν, περασμένο μέσα στη μπότα.

Γενικά το φθινόπωρο της αρέσει, όπως της αρέσει και η μελαγχολία - άκουσε ότι φέτος στο Παρίσι είχε μια έκθεση αφιερωμένη στη μελαγχολία που αντιστεκόταν στην απαξίωσή της και πειράχτηκε που δεν μπορούσε να πάει. Αλλά ως εκεί.

Παρακολουθεί λίγο την Τέχνη, κυρίως εναλλακτικά και ανατολίτικα - fused πάντα, και ακούει μουσική. Πολύ μουσική και εκ πρώτης όψεως ανάκατη! Ακούει Deus και Madredeus, James, Nina Simone σε διασκευές, αρκετό Μάντσεστερ αλλά και Τσάτσου ή Τσανακλίδου (στο Club 22 της άρεσε, στο Μετρό όχι). Τώρα πια πάει και κανά Half Note. Η dance σκηνή την κούραζε εξ αρχής. Βαρέθηκε να χτυπιέται όλο το βράδυ, πίνοντας νερό και Space, οπότε σπανίως πάει πια σε κλαμπ. Τελευταία, έχει κόψει και την Athens Voice, το Lifo ίσα που το πρόλαβε. Εντάξει, έχει πάει και Κοκκίνου, αλλά δεν θα ξαναπήγαινε. Πρωτοψάλτη - Γαλάνη, θα ξαναπήγαινε. Για Ρέμο έβαλε βέτο στη Μ. Τις περισσότερες φορές λιώνει στους καφέδες στα all-day μέχρι «αργά» με τις, ας πούμε, φίλες, κυρίως την Μ. Το καλοκαίρι μπορεί να πάει στο Μπρίκι - κι αυτό λίγο πασέ είναι, αλλά μπορείς να είσαι έξω, στην πλατεία. Οταν λέει παραλία, εννοεί τον Ιστιοπλοϊκό. Στην άδεια, αν εκείνος δεν μπορεί να ξεμπλέξει, πάει μόνη της μερικές μέρες Αστυπαλιά.

Μένει μόνη και το φέρνει βόλτα το σπίτι αγόγγυστα, αλλά τα Σ/Κ «πλένεται» και τρώει στη μαμά, κι ας ακούει τη γκρίνια που δεν παντρεύεται. Ολο λέει να μαγειρεύει και όλο παίρνει τάπερ ή έτοιμα. Βέβαια, καμμιά φορά, όταν έρχεται εκείνος, φτιάχνει υπέροχα πράγματα. Και Ταυλανδέζικα έχει φτιάξει, σε γοκ που αγόρασε, μην την βλέπεις έτσι. Αλλά αυτός, συνήθως βιάζεται. Μετά το σεξ, αυτή τους παραγγέλνει κάτι, όσο εκείνος είναι στο ντους. Αλλά κάποτε αυτός δεν προλαβαίνει ούτε γι αυτό και εκείνη μένει με ένα τέσσερα τυριά, μια καρμπονάρα και μια σαλάτα, σε σακούλα στον πάγκο, η απόδειξη κολλημένη απέξω με σιλοτέιπ.

Τα βράδια συνήθως βλέπει ταινίες. Πολλές ταινίες. Θυμάται πώς ένιωσε πολύ παλιά σε έναν θερινό που έπαιζε τον «Θυρωρό της νύχτας», της Cavani. Δεν ξανάνιωσε έτσι. Εχει γραφτεί σε ένα αυτόματο βίντεο κλαμπ 24/7 και πηγαίνει αργά την νύχτα, αν πέσει σε δύσκολη νύχτα. Χαίρεται να ξέρει ότι ο Μπραντ Πιτ είναι με την Τζολί - μια φυσική τάξη των πραγμάτων. Δε θα στο πει, αλλά καμμιά φορά παίρνει και καμμιά τσόντα. Από περιέργεια. «Πώς είναι έτσι αυτές, ρε παιδί μου... φοβερές!» Φαντάζεται τον εαυτό της, πώς θα δείχνει σε τέτοιες πόζες. Θα πετάει η σπάλα μάλλον. «Κωμικοτραγικό θέαμα», καταλήγει. Βλέπει και κανά Φέιμ. Για να γελάμε και να παρακολουθούμε και τί λέγεται στο γραφείο. Και φυσικά, για να ζούμε και λίγο παραπάνω.

Σεδόν πάντα, δουλεύει σε γραφείο. Τίποτα οικονομικά σε εταιρεία, κανά αρχιτεκτονικό ή νομικό γραφείο αν είναι τυχερή, αλλά και γενικών καθηκόντων (στο πιο μοντέρνο: «διοικητική υποστήριξη»). Αυτός περιμένει πολλά από αυτήν, της το είπε από την πρώτη μέρα. Και το επαναλαμβάνει συχνά. Και χωρίς την επανάληψη, θα έπαιρνε πράγματα να κοιτάξει στο σπίτι. Τον βλέπει να μάχεται, να φουσκώνει και να ξεφουσκώνει, με θεούς και δαίμονες, εφορίες και επιταγές. Αποφασιστικός, δυναμικός, οδηγάει γρήγορα και παρκάρει όπου βρει. Αυτός το Χ3 τζιπ το έφερε από το Βέλγιο, αυτή το Starlet το πήρε με γραμμάτια της μαμάς και το προσέχει. Ορμάνε κι όλοι ρε παιδί μου απάνω της μόλις βγει στο δρόμο, σαν παλαβοί. Το αμάξι το λέει «Μήτσο» - αντρικό όνομα, γιατί πάντα την εγκαταλείπει όταν το χρειάζεται περισσότερο. «Και πού δεν έχω πάει εγώ με το Μήτσο μου...» λέει συνέχεια στην Μ. και σκάνε στα γέλια.

Οι μόνες στιγμές που γλυκαίνει αυτός είναι όταν την κοιτάει και αυτή έχει κάνει αυτό που της ζήτησε σωστά και άξια. Τότε αυτός γελάει τρανταχτά και την λέει με το υποκοριστικό της, όχι με το κανονικό που την φωνάζουν όλοι. Οπως την λέει και μες στο σπίτι της. Μετά το σεξ. Οχι κατά τη διάρκεια. Κι αυτή λάμπει, όπως άλλωστε λάμπει και μετά το σεξ. Οχι κατά τη διάρκεια. (Κατά τη διάρκεια, αυτός έχει τόση ένταση, έχει να βγάλει τόσα πράγματα... Αυτή είναι εκεί για να τον δεχτεί. Να τον εισπράξει. Δεν είναι και λίγο. Η λάμψη της μπορεί να περιμένει.)

Αν δεν έχει κάνει σωστά αυτό που της ζήτησε στη δουλειά δεν της φωνάζει ποτέ. Απλώς την κοιτά. Απογοητευμένος. Και εκείνη ξέρει ότι υπήρξε κατώτερη των προσδοκιών. Δεν λάμπει.

Πολλές φορές σκέφτεται μήπως αυτή η ιστορία με το σεξ είναι μόνο στο μυαλό της, και συμβαίνουν μόνο τα υπόλοιπα, οι συμπεριφορές στο γραφείο και τα λοιπά. Για να το τεστάρει τις προάλλες πήγε Ναύπλιο με εκείνο τον ξάδερφο της Μ. που πέτυχαν (όλως τυχαίως  όταν ήταν με την Μ. για καφέ στο «Διώροφο». Γλυκούλης ήταν αυτός, την έπρηξε βέβαια με την τράπεζα που δουλεύει και την Αράχωβα που κρατάει σπίτι όλο το χρόνο με 1,500 ευρώ, για να ανεβαίνει το χειμώνα για σκι («στο Ναύπλιο ήρθαμε, ξεκόλλα!» ήθελε να του πει). Αλλά δεν του τό ΄πε. Αφού δεν περπάτησε το σεξ με αυτόν, μάλλον υπάρχει με τον άλλον. Τζάμπα αναγκάστηκε να πει ψέμματα ότι πάει για Σ/Κ στον αδερφό της που σπουδάζει Πάτρα.

Μιλάει λίγο και προσεκτικά. Αν ρωτήσεις στο γραφείο πώς είναι η φωνή της ή ποιά είναι η κλασική της ατάκα, δεν ξέρει κανείς να σου πει. «Το σκιαγμένο», την λέει ο λογιστής πίσω από την πλάτη της – θα 'ναι που δεν του 'κατσε. Μικρή ονειρευόταν πως γίνεται αόρατη. Το ξανασκέφτεται και τώρα καμμιά φορά, όταν εκείνος ουρλιάζει και ξεσπάει στο γραφείο και τους βρίζει όλους για τη λάθος παραγγελία. Μπορεί και να μην φταίει ευθέως αυτή, αλλά κάπου θα φταίει. Ισως χτες βράδυ, δεν έκανε κάτι καλά.

Είναι το βίαιο και αποσπασματικό σεξ στο οποίο έμαθε με εκείνον; Η βαθιά της πεποίθηση ότι η ζωή είναι κάτι που απλώς σου συμβαίνει; Θέλει να μάθει στ΄αλήθεια αν η υποταγή είναι η φυσική ροπή της; Δεν ξέρω για ποιόν ακριβώς λόγο μπαίνει στο σάιτ, ούτε εκείνη ξέρει. Δεν μιλά, ακούει μόνο.. Είναι lurker στο σάιτ. Οπως άλλωστε και στη ζωή.

Αλλά αν κάνεις ησυχία ακούγεται το θρόισμα της, όπως ξεφυλλίζει τα ποστς, και διαβάζει τα επιτακτικά PMs από ανθρώπους που της λένε να γδυθεί και να τους πάρει τηλέφωνο. Αν κάνεις ησυχία, ακούγεται η ανάσα της.

 

Εξερετική περιγραφή μόνο που την ένοιωσα αυτή «την άλλη υποτακτική» κάπως ... κάτι σαν το «ενώ έχεις λουστεί με βενζίνη, κάτι γίνεται και δεν ανάβει ο αναπτήρας.»

Το θέμα είναι ποιος θα βρεθεί από …εμάς(  να μπορεί να σπρώξει αυτήν την άλλη υποτακτική στο βούρκο της αμαρτίας και όχι στις Υπέρογκες χρεώσεις του ΟΤΕ .

Υ.Γ. Με το συμπάθιο αλλά πολύ καρμίρης ο « γδύσου και πάρε με τηλέφωνο » έπρεπε τουλάχιστον με χρέωση δική του .

 

απλα...υπεροχο

Υποκλινομαι...

 

Eξαιρετικο DreamMaster,νομιζω οτι υπαρχουν πολλοι ανθρωποι οπως "φωτογραφιζονται" απο αυτο το κειμενο,θα τολμουσα να πω οτι μπορει να προσαρμοστει και σε αρσενικους.

 

Απίστευτη ομοιότητα !!!!

 

Το πολύ ωραίο κείμενο του αγαπητού DreamMaster κινείτε και στην εξωτερική εμφάνιση ,
- εκτός των άλλων - και καλά κάνει ( λεπτή ή έστω λεπτεπίλεπτη , με στήθος μικρό , Τρώει λίγο , Το φαί δεν την πιάνει , γλίτωνε τους μεσογειακούς γλουτούς , με μίνι φούστα ) , μια και ανέφερε αυτό θα ήθελα να πω , πως
πάντα αναρωτιόμουνα γιατί οι περισσότερες υποτακτικές και σκλαβες είναι ‘’πληθωρικές ‘’ και όχι σαν την ‘’ άλλη υποτακτική ’’ και αναφέρομαι μόνο στο σώμα τούτη την φορά . Μιλώντας με πολλές υποτακτικές αλλά και σκλάβες κατά διαστήματα αυτό το θέμα , αρνιόντουσαν με δύναμη και οργή το γεγονός ότι δεν αγαπούσαν τον εαυτό τους και ότι είχαν χαμηλή αυτό εκτίμηση και αυτό που πρόβαλαν σαν δικαιολογία για τα πολλά παραπανίσια τους κιλά ήταν κάποια παιδική αρρώστια η λάθος διατροφή που τους ακολουθούσε από την παιδική τους ηλικία , η εγκυμοσύνη η κάποια ψυχολογικά προβλήματα κλπ , αλλά στην επόμενη μου ερώτηση , γιατί δεν έκαναν κάτι γι αυτό για να επανέλθουν , καμία δεν μου απάντησε !
Στο εξωτερικό που έχω βρεθεί παλαιοτέρα και μείνει είδα πως και εκεί πάνω κάτω είναι το ίδιο , με την διαφορά πως επειδή ασχολούνται πολύ περισσότεροι με αυτό το χώρο δεν βλέπεις την διαφορά τόσο έντονα μια και υπάρχει και ‘’ η άλλη υποτακτική ’’ εξίσου .
Σαφώς δεν έχει μεγάλη σημασία η εμφάνιση αλλά ο άνθρωπος , αλλά αυτός ο άνθρωπος δεν πρέπει να κοιτάξει και λίγο την εμφάνιση του ?
Άσχετα από αυτό όμως , πραγματικά θα ήθελα να ήξερα , να καταλάβαινα γιατί οι περισσότερες υποτακτικές και σκλάβες είναι ‘’ πληθωρικές ‘’ .


Συγνώμη αγαπητέ DreamMaster που το θέτω εδώ στο θέμα σου αυτο το ερώτημα , αλλά από την πρώτη σου παράγραφο πήρα την αφορμή .

 

  ! έξοχο αγαπητέ Dream! όχι ως προς τη γραφή μόνο, αλλα κυρίως ως προς την παρατήρηση! Πραγματικά συμβαινουν τόσα γύρω μας καθημερινά , κυκλοφορούν τόσοι γυρω μας που είναι πια δ;yσκολο να ακο;yσουμε το τιτιβισμα των πουλιών ή το θρόϊσμα των φύλλων...ακόμα και τωρα που είναι άνοιξη!!!!
Eλάχιστοι διαθέτουν ακόμη αυτό το χάρισμα.
Να είστε καλά Κύριε Dream!!

Μια παρατήρηση γενικής φύσεως - αν μου επιτρέπεται - υποτακτικές/οι υπάρχουν αρκετών "ειδών" και γι'αυτο αλλωστε και οι αντιπαραθέσεις.
Οσο για το ερώτημά Σας Κύριε Dark Side , θα ήταν τιμή μου να καταθέσω κάποιες σκέψεις και βιώματα προσωπικά (βεβαίως πάντα με το "φόβο των ιουδαίων" διοτι ειναι ενα θέμα που σίγουρα τσουρουφλάει) .
Eίχα μαλιστα προ καιρού σκεφτεί να ανοίξω ακριβώς αυτό το θέμα μια και η διαπίστωσή Σας ειναι και διαπίστωση του Αγαπημένου μου Κυρίου και την έχουμε συζητήσει εκτενώς.

Θα πρότεινα όμως να γίνει ένα αλλο thread επ'αυτου αν συμφωνείτε Εσείς και οι mods.

 

Θα μπορούσα να είμαι εγώ...Τόσες ομοιότητες...μα τόσες πολλές που βούρκωσα..με διαφορά μόνο στο σωματότυπο και στο ότι τη φωνή μου δεν τη ξεχνάς εύκολα..αλλά μέχρι και τη Nina Simone πέτυχες..έλεος... 

 

Μια και το θεμα του αγαπητου Dream δεν ειναι αυτο ( η μηπως ηταν τελικα ? )  

θα ανοιξω καινουργιο θεμα οποτε καλο θα ηταν Oscarwil να μεταφερεις το ποστ σου εκει αν θελεις , μια και ειναι δινει εκδοχες πολυ σημαντικες , και φυσικα MPslave θα ηταν χαρα μου/μας να μας γραψεις .

 

RE: RE: Η άλλη υποτακτική

Δίχως απαραίτητα να είναι ύπουλος, φίλτατε.

 

Πολυ ενδιαφερουσα η σημειολογια συμπεριφορας αγαπητε Dream..γιατι περι αυτου προκειται...οπως φαινεται αγγιξε αρκετες ψυχες και πιστευω ακομα περισσοτερες, απλα δεν εκδηλωθηκαν στα φορα..