Η έννοια της ευθύνης μέσα σε μια Κ/υ σχέση

Το θέμα της ευθύνης μέσα σε μια Κ/υ σχέση (εδώ εξαιρώ για προφανείς λόγους όλους τους υπόλοιπους πυλώνες του bdsm) είναι κάτι που επανέρχεται σε πολλά θέματα κατά καιρούς.

Και σκέφτηκα ότι αξίζει ένα δικό του νήμα.  

Βρήκα δυο σχετικά νήματα:
- Η σκλάβα "ισόβια" ευθύνη του Μάστερ;
- Έλεγχος = Ευθύνη;

Εντύπωση μου έκανε ο σχετικά μικρός αριθμός απαντήσεων στα θέματα αυτά...

Ποια είναι λοιπόν η έννοια της ευθύνης μέσα σε μια ασύμμετρη σχέση;
Πού αρχίζει και που σταματά η ευθύνη του καθενός;
Τι ευθύνη θεωρείτε ότι έχετε ως υ;
Τι ευθύνη θεωρείτε ως Κ ότι έχει ο υ;
Τι ευθύνη θεωρείτε ότι έχετε ως Κ;
Τι ευθύνη θεωρείτε ως υ ότι έχει ο Κ;

Μη σας περιορίσουν τα ερωτήματα βεβαίως αν έχετε κι άλλες σκέψεις  

 

Η ευθυνη της σχεσης ειναι η ουσιαστικη ευθυνη που εχουν και οι δυο. Τα υπολοιπα οριζονται τοσο απο το πρωτοκολλο/πλαισιο οσο και απο την καυλα.

 

Είναι λίγο δύσκολο να μιλήσουμε για τις ευθύνες ενός Κ σε μία BDSM σχέση και μόνο γενικές παρατηρήσεις μπορούμε να κάνουμε.

Το Κ στην αρχή μίας σχέση του με ένα Υ πρέπει να διαπιστώσει τις επιθυμίες αλλά και τις ανάγκες του Υ (π.χ το Υ μπορεί να θέλει μία μόνιμη σχέση, μπορεί να θέλει μία πιο ελεύθερη σχέση, μπορεί απλώς να θέλει λίγο βίαιο σεξ, μπορεί να θέλει έναν γάμο, αλλά ταυτόχρονα το Κ θα πρέπει και να μπορεί και να διακρίνει τις ανάγκες του Υ, οι οποίες μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές από τις επιθυμίες του.

Όλα τα παραπάνω πρέπει να ξεκαθαριστούν στην σχέση, τι δυνατότητες υπάρχουν και τι είδους σχέση μπορεί να γίνει μεταξύ τους.

Το Κ θα πρέπει να γνωρίζει τι παιχνίδια θέλει το Υ (μαστίγια, δεσίματα κλπ.) και τι δεν θέλει το Υ και να είναι γνωστό πριν την σχέση.

Το Κ θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να εξηγήσει στο Υ ότι η σχέση αυτή θα είναι σχέση Υποταγής και δεν θα πρέπει το Υ να έχει αμφιβολία , ακόμη το Κ θα "χρησιμοποιήσει" το Υ σωματικά και όχι μόνο.

Το Υ δεν θα είναι ελεύθερο, θα του ζητηθεί να προσπαθήσει να κάνει πράγματα που δεν τα έχει ξανακάνει και μπορεί το Κ να μην πιέζει πολύ, όμως το Κ διαρκώς θα βάζει στο Υ στόχους, ρεαλιστικούς μεν, αλλά και το Υ θα πρέπει να προσπαθεί να πιάνει τους στόχους αυτούς και να ανεβαίνει σε ανώτερο επίπεδο υποταγής.

Θα πρέπει να γνωρίζει το Κ σε τι βαθμό καταλαβαίνει το Υ το BDSM και να το επιμορφώνει αν κρίνει ότι έχει κενά και παρανοήσεις και αυτό να το κάνει σε όλα τα επίπεδα της σχετικής γνώσης , το Υ δεν πρέπει να έχει παρανοήσεις.

Θα πρέπει όμως το Κ και να καταλαβαίνει ότι το Υ προσφέρεται στο Κ και πώς ναι μεν είναι το Κ είναι ο Κυρίαρχος αλλά όμως αυτό συμβαίνει και λόγω και της προσφοράς του Υ.

Έτσι σε κάθε περίπτωση θα πρέπει το Κ να κερδίζει τον σεβασμό του Υ μέσα ειλικρινή προσπάθεια του να καθοδηγήσει το Υ και την σχέση τους.

Η ασφάλειά του Υ, (ειδικά στα παιχνίδια), ο τρόπος ζωής του Υ, η πρόοδος του Υ στην σχέση αλλά και στην ζωή του Υ γενικότερα πρέπει να απασχολούν το Κ και να συμβάλει το Κ θετικά σε αυτά.

Η ψυχολογική κατάσταση του Υ ειδικά μετά το παιχνίδι αλλά και γενικότερα στην σχέση θα πρέπει να απασχολεί το Κ σε μεγάλο βαθμό.

Στα δύο παραπάνω θέματα θα πρέπει να είναι πάντα πρόθυμο το Κ να ακούσει το Υ κάθε ώρα της ημέρας και της νύχτας, να μην είναι ποτέ τεμπέλικο σε ένα τέτοιο θέμα και αδιάφορο.

Θα πρέπει το Κ να καταβάλει κάθε προσπάθεια να καταλάβει (όσο μπορεί) τον εσωτερικό κόσμο του Υ και έτσι να οδηγεί την σχέση.

Καλό είναι να καταλαβαίνει το Κ ότι σε κάποιο βαθμό το Υ, πνευματικά και συναισθηματικά ζει μέσα από το Κ και να νοιώθει το Κ αυτήν την ευθύνη.

Μεγάλη σημασία θα πρέπει το Κ να δίνει και στην δική του ψυχολογική κατάσταση και πώς η σχέση επιδρά πάνω του.

Συναισθηματικές αστάθειες, με την κακή της έννοια, θυμοί, και άλλα δυσάρεστα αισθήματα όταν κρατούν καιρό πρέπει να προβληματίσουν σοβαρά το Κ.

Δεν μπορεί κάθε Κ να κυριαρχήσει σε κάθε Υ και πρέπει να είναι έτοιμο το Κ να δώσει το τέλος αν βλέπει ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά και δεν μπορεί το Υ να λειτουργήσει σωστά από δική του εξουσία.

Έτσι πολύ γενικά μπορώ να φανταστώ τις ευθύνες ενός Κ.

 

Άρα η ευθύνη σε αυτό το επίπεδο είναι ισοβαρής; 50-50;  

 

Δεν υπάρχει απάντηση σε αυτό το θέμα - εξαρτάται από την περίπτωση !!! 

 

Προσωπική μου άποψη, είναι ότι (στην εξιδανικευμένη της μορφή) σε μία τέτοια σχέση:

Ο Κ έχει ευθύνη να βάζει στόχους, να λαμβάνει (μικρές ή μεγάλες) αποφάσεις και να κινεί τα νήματα ..
Ο έλεγχος θαρρώ πως δεν είναι ευθύνη .. αλλά απλώς ένα μέτρο επαλήθευσης ότι το υ συμμορφώνεται στις εντολές ..

Από την άλλη, το υ έχει ευθύνη να ακολουθεί, να πειθαρχεί και να συμμορφώνεται .. όχι βεβαίως άβουλα,
καθότι υπάρχει και η διάσταση της ευθύνης του να κάνει προτάσεις, οι οποίες και να αποτελέσσουν ενδεχομένως αντικείμενο διαπραγμάτευσης ..

 

Δεν υπαρχει ποσοστωση (προφανως οχι ο αγροτικος ορος) στην ευθυνη της σχεσης. Μια πετυχημενη σχεση δεν ειναι αποτελεσμα μιας πετυχημενης συμφωνιας. Εσυ κανεις αυτα, εγω κανω αυτα κ ενταξει ειμαστε. Δεν λειτουργει ετσι. Φυσικα κ θα υπαρχουν οι ευθυνες του Κ και η ευθυνη του υ κυριως να ειναι αποτελεσματικο ως προς τα ζητουμενα του Κ ομως αυτα δεν ειναι συγκεκριμενα γιατι καθε περιπτωση ειναι ξεχωριστη. Απο εκει και περα εχουν την ευθυνη της σχεσης τους. Ενα release που ερχεται γιατι δεν προχωραει αλλο μεταξυ τους πηγαζει και απο τις ευθυνες που δεν ελαβαν εγκαιρως κ οι δυο. Φυσικα γινονται release και για αλλους λογους, αλλα αυτοι δεν ειναι μερος της συζητησης αυτης.

 

Αν και κάποιος που υπεραναλύει πράγματα και καταστάσεις, ομολογώ ότι μ' έπιασε πονοκέφαλος. Ποια ευθύνη έχει το Κ? Πάντα υποθετικά και βάσει δικών μου κριτηρίων.
Να μην επιφέρει μόνιμες βλάβες στην υγεία ( ψυχική ή σωματική ) του/της υ του/της. Εγώ μόνο αυτή θεωρώ ευθύνη του/της, όλα τα υπόλοιπα - πιθανά ή πιθανολογούμενα - π.χ. το επίπεδο/ένταση του ελέγχου και οι όποιες διακλαδώσεις του, οι πρακτικές που θα έμπαιναν σ' εφαρμογή, η λήψη των αποφάσεων, η "βελτίωση" ή όχι του υ, το που θα πήγαινε η σχέση, είναι απλά θέμα γούστου, θέλω ή αναγκών και υποθετικά ψυχοσύνθεσης ( όχι απλά "ρόλου" ) και όχι θέμα ευθύνης. Σε μένα όταν μιλάμε για ερωτικές σχέσεις ο όρος ευθύνη κάνει "αποστολή"/καθήκον ακόμη και αγγαρεία. Που πάντα για τα δικά μου γούστα στις προαναφερόμενες σχέσεις δεν πρέπει να έχουν θέση.

Η ευθύνη του υ? Να μην εμπιστεύεται τυφλά το Κ και να μην ξεχνά ούτε για μια στιγμή, ότι όσο ενδιαφέρεται/θα έπρεπε να ενδιαφέρεται εκείνο για τον εαυτό του, δεν θα το κάνει ποτέ κανείς/καμία Κ.
Τουτέστιν, έχει την αποκλειστική ευθύνη για τις επιλογές του ( με ότι αυτό συνεπάγεται ).

Υ.Γ.

Τα περί διαπραγματεύσεων/αξιολογήσεων προ καθώς και μετά της εγκαθίδρυσης του πλαισίου δεν είναι θέμα ευθυνών, αλλά του πως - για μια ακόμη φορά υποθετικά - χτίζεται και διατηρείται μια σχέση/"συνάντηση"/αλληλεπίδραση/πείτε το όπως στα τσακίδια θέλετε.
Ενιγουέϊ, σίγουρα ο γραπτός λόγος δεν βοηθάει κάποιες φορές, για να μην παραβλέψω ότι έχει και το "κουσούρι" να μεγαλοποιεί ( επίσης κάποιες φορές ) ή να δημιουργεί λάθος εντυπώσεις.
Μπορεί το bdsm να μην είναι πάντα κάτι απλό ή εύκολο ( αναλόγως με τ' άτομα κουτουλού κουτουλού ), αλλά δεν είναι και κβαντομηχανική. Νομίζω, μπορεί να κάνω και λάθος.  

 

Εχω πάει 3 φορές να γράψω..και για κάποιο λόγο δεν μπορώ με τίποτααα να διαχωρίσω στις σκέψεις μου την ευθύνη απο τα καθήκοντα.
Ξεκινώ να γράφω που θεωρώ οτι έχω ευθύνη και καταλήγω να σου γράφω που και ποιες είναι οι υποχρεώσεις μουυυ  

Την ευθύνη εσύ πως την εννοείς; που θα φταίει το υ αν "στραβώσει"; ή τι πρέπει να φροντίζει-κάνει;

Νομίζω γενικά και απλά, ολα τα μελη έχουν την ευθύνη τα θέλω τους, με τα λόγια τους και τις πράξεις τους να είναι τα ίδια , αυτός να είναι ο στόχος και απο εκεί και μετά νομίζω η διαχείριση και τα βήματα για να μην χάνεται ο στόχος έχει απλά να κάνει με τα μέλη και τη σχέση.

 

Πέρα από την αυτονόητη ευθύνη του εαυτού του ο καθένας, αν και όταν η σχέση φτάσει σε επίπεδα TPE τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Η ευθύνης της εκχώρησης και της ανάληψης ξεφεύγει από την καύλα του να το κάνει κανείς και πάει αρκετά μακρύτερα, τότε οφείλουν και τα δύο μέρη να γνωρίζουν ότι είναι ένας δρόμος που δεν γυρίζει πίσω, εκτρέπεται, τελειώνει, αλλά δεν γυρίζει πίσω.

Δεν εκχωρείται ευθύνη αν δεν είναι έτοιμα και τα δύο μέρη να την αντιμετωπίσουν με την δέουσα σοβαρότητα.
Εξ΄ου και η αλλεργία μου στην άμεση διαθεσιμότητα και την αστραπιαία εκχώρηση ή ανάληψη ευθύνης, μεταξύ ανθρώπων που δεν γνωρίζονται ούτε καν στοιχειωδώς, είναι σενάριο καταστροφής κατά τεκμήριο.

Επίσης πιο πολύ τρομάζουν τελικά αυτοί που καλούνται να την εκχωρήσουν, παρά όσοι την αναλαμβάνουν, αυτή είναι προσωπική παρατήρηση, χωρίς να αποκλείω και το αντίστροφο, υπό όρους.

Δεν ξέρω πόση συναίσθηση έχει ο καθένας που καλείται να αποφασίσει από την μία ή την άλλη πλευρά, την στιγμή που αποφασίζει σχετικά με την εκχώρηση και την ανάληψη του ελέγχου, για πόσα και ποια, εν τέλει, πράγματα θα είναι υπόλογος στο μέλλον.
Αυτό κι αν θέλει προσεκτική διαχείριση!

 

Αν και σε κάποια σημεία έχουμε διαφορετική αντιμετώπιση, πάντα χαίρομαι τις απαντήσεις σου όπως ξέρεις  

Ένα πολύ σημαντικό θέμα που θέτεις, και το οποίο για μένα σχετίζεται άμεσα με την ευθύνη, είναι η συνέπεια.
Όπως συζητήθηκε πρόσφατα στο νήμα της @Θρυαλλίς "Το όχι", μπορεί κάλλιστα ένας υ να αποτύχει να εκτελέσει μια εντολή αλλά και μπορεί ένας Κ να κάνει λάθος.
Αυτό όμως δεν είναι ασυνέπεια κατά τη γνώμη μου. Έξαλλου η γνώση πάντα με trial and error αποκτήθηκε  
Συνέπεια είναι για μένα αυτά που λέω και αυτά που προσπαθώ να συνάδουν.
Και αυτή είναι ευθύνη, είτε είμαι Κ, είτε υ: να μην αντιφάσκω, να μην αυτοακυρώνομαι.  

 

Λέγεται και ισχύει πως η ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στις ερωτικές-κατά βάση-σχέσεις, επιμερίζεται και στα δύο μέλη αν και όχι ισόποσα.
Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στις ασύμμετρες και αυτό είναι μια από τις πιο σημαντικές, αν όχι η σημαντικότερη διαφορά τους από τις vanilla.
Σε ό,τι αφορά στις ασύμμετρες σχέσεις κοινή και μάλιστα ισομερώς είναι η συνέπεια που πρέπει να διακρίνει και τα δύο μέλη.Συνέπεια μεταξύ λόγων-αποφάσεων που έχουν ελεύθερα ληφθεί και έργων.
Από την έναρξη της σχέσης και μετά, το υ μέλος έχει να κάνει ένα και μόνο ένα πράγμα, μια και μοναδική υποχρέωση.Να υπακούει.
Αν, όταν και για όσο το κάνει,για όλα τα υπόλοιπα,καλά η κακά, υπεύθυνος κατά τη γνώμη μου είναι ο Αλλος.Είτε αυτό αρέσει, είτε όχι.Είτε βολεύει, είτε όχι.
Εχω ξαναπεί και θα το επαναλάβω εδώ.Στις Κ/υ σχέσεις δεν υπάρχει ούτε ισότητα,ούτε δημοκρατία,ούτε τίποτε παρομοίως politically correct και αυτό δεν αφορά μόνο τα δικαιώματα(με την εξαίρεση φυσικά του δικαιώματος στην απόλαυση και το ευ ζην) αλλά και τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες.