Η αίσθηση του κολάρου...

Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

συμφωνω πως τελικα ο καθενας μπορει να κανει οτι θελει... για μενα ειναι too much να το φοραω ακομα και σε ιδιαιτερες στιγμες μου... εδω και 1μισι χρονο εχω να φορεσω αυτο το πραγμα και δεν το επιδιωκω πλεον γτ θεωρω οτι ειναι κατι το οποιο δεν μου ταιριαζει και συναισθηματικα και εμφανισιακα.. παλαιοτερα οταν το φορουσα αισθανομουν πολυ ομορφα και συναρπαστικα μπορω να πω.. θυμαμαι μια φορα το ειχα βαλει και εξω για καφε με καποιους φιλους απο το χωρο που ειχαμε βγει, αλλα κολλουσε με την ολη ενδυμασια που ειχα επιλεξει οποτε δεν εκανε "μπαμ".
τελευταια φορα που το αντικρισα ηταν πριν 1 χρονο... απο τοτε η τυχη του αγνοειται..στα σκουπιδια....

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

εεεεε θέλω και εγώ !!!!  

 

Πραγματικα εχεις το θαυμασμο μου και τη βαθυτατη εκτιμηση μου!

...που θα παει θα τον αλλαξουμε!  

Γι ργος

 

Προς Kassandra:
Πάμε άλλη μία   https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/32808-η-αίσθηση-του-κολάρου-11.html#post336674

 

Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

αχά ! μόνο σε εμένα ακούγετε διεστραμένο ;;;

φαντάζομαι μας παραπέμπεις στην απάντηση του Κ.ΞΠ ,αλλά είναι προς όλους αυτή όχι μόνο για τη Κασσάνδρα ..

 

Re: Απάντηση: Η αίσθηση του κολάρου...

Όχι. Παραπέμπω την Kassandra στις δικές μου ερωτήσεις στο ποστ ακριβώς πάνω από αυτό του Mr XP  

 

Αχχχ...φίλε sw...Τέτοια λέγε μου και θα ανοίξω νήμα με τίτλο: «η αίσθηση του καλάμου»
Η ιδέα τριγύριζε στο μυαλό μου από τότε που απέκτησα καλάμι.
Έτσι πήρα την απόφαση και πήγα σε ένα φόρουμ φορώντας μόνο το καλάμι μου για να μετρήσω τις αντιδράσεις. Άρχισα να γράφω και όσο έγραφα πολλοί έλεγαν: «Κοίτα…κοίτα τι γράφει αυτός».
Άλλοι μου έλεγαν : «πολύ όμορφο το καλάμι που καβαλησατε! Μπαμπού είναι;»
Ναι , έλεγα εγώ.
Αχ αυτή η εξωτική αμορφιά σας , μου απαντούσαν εκείνοι με θαυμασμό!
Φυσικά δεν θεωρώ ότι έκανα κάποια καινοτομία αφού εκεί υπήρχαν πολλοί περήφανοι καλαμοκαβαλάρηδες. Αναρωτιέμαι αν άρχιζαν να κυκλοφορούν περισσότεροι άνθρωποι καβάλα πάνω στο καλάμι αν τελικά θα έτεινε να μας φαίνεται "φυσιολογικό" όλο αυτό.
Σκεπτόμενος όλα τα παραπάνω θα ήθελα να ακούσω την γνώμη των ανθρώπων που θέλουν να το καβαλήσουν κι αυτοί όπως και τη γνώμη ανθρώπων που ήδη το έχουν καβαλήσει (το καλάμι)

 

Απάντηση: Re: Η αίσθηση του κολάρου...

Να υποθέσω ότι οι φίλες απαγορεύονται.
Τώρα καταλαβαίνω την εμμονή σου με τα καλάμια και το πώς τα καβαλάς.Είναι καλό να έχεις φίλους ψαράδες!!!

Αχ, Κορνήλιε,αυτό το χιούμορ σου ποτέ δεν το κατάλαβα,αλλά κατά βάθος πιστεύω στην ευφυία σου... 

 

Το πως καθε φορα καταφερνουν καποιοι ανθρωποι να ξε κατiνιαζονται και να
πηδουν τα ποστ αλλων ειναι ειλικρινα εκπληκτικο...και εχει αναπτυχθει σε τεχνη..
πλεον δεν χειαζονται 4-5 ποστ...στο 2ο εχει γινει τρελο πανυγηρακι!!!!
((ναι μπορει να το λεω αλλα ειλικρινα ειναι το καλυτερο γελιο για εμενα ever!!!!))

Λοιπον...καλοριζικο...δεν ειναι του γουστου μου αλλα αφου εσεις βολευεστε δεν μου πεφτει λογος.
Ποτε δεν εχω αντιμετωπισει προβλημα κυκλοφοροντας εξω με κολαρο...πρωι , μεσιμερι..η βραδυ...
Ουτε σε περιπτερα , ουτε σε ταξι....μια φορα μονο αν θυμαμαι καλα που ημουν
στο μετρο και ειχα το κολλαρο στην τσαντα μου πηγα επιτηδες και εκατσα απεναντι
απο μια θειτσα και ανοιξα την τσαντα εβγαλα το κολαρο το γυρισα απο εδω, το
κοιταξα απο εκει και μετα το φορεσα...της πεταχτηκαν τα ματια εξω και κοιταγε
μεσα απο το τζαμι με το βλεμα "σε κοιτα αλλα κανω πως δεν σε κοιταω" και με
το βλεμμα "what the fuck is that!"((και οχι δεν γνωριζω αν η θειτσα γνωριζε την αγγλικη))
Αυτα...συγνωμη για την μικρη διακοπη...μπορειτε να συνεχισετε να ξεκατινιαζεστε..

φιλικα παντα

 

Απάντηση: Re: Η αίσθηση του κολάρου...

      

 

Μην αγχώνεσαι , τις πιο πολλές φορές δεν το καταλαβαίνω ούτε εγώ

Κατά πολύ βάθος;

Αρχικά έκαμες τον κόπο και έκατσες επίτηδες απέναντι της.
Μετά έβγαλες το κολάρο και το κοίταξες από δω το γύρισες από κει και το περιεργάστηκες σαν να σκεφτόσουν: Κοίτα ρε παιδί μου τώρα τη βρήκα στη τσάντα μου.
Μετά φόρεσες το κολάρο.
Στην συνέχεια άρχισες να περιεργάζεσαι την «θείτσα» παρατηρώντας τα μάτια της και αξιολογώντας το βλέμμα της. Ασφαλώς ξέρεις και τι σκεφτόταν αλλά δεν είσαι σίγουρη σε ποια γλώσσα το σκεφτόταν.
Τελικά εκείνη η θείτσα θα πρέπει να ήταν πολύ γοητευτική διότι σου προκάλεσε το ενδιαφέρον. Έδωσες ολόκληρη παράσταση για να τραβήξεις πάνω σου το βλέμμα της. Μετά απ’ όλα αυτά δεν ξέρω τι είναι αυτό που σε κάνει να νομίζεις πως αυτή ενδιαφέρθηκε για σένα.

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που για πολλούς λόγους κρύβουν την σεξουαλικότητα τους από τους άλλους και μερικές φορές και από τον ίδιο τους τον εαυτό. Αυτό είναι το ένα άκρο. Το άλλο άκρο είναι άνθρωποι που την επιδεικνύουν και την περιφέρουν
Για την δεύτερη κατηγορία θα γράψω μια και είναι το θέμα η πιο κοντά στο θέμα του νήματος. Για αυτήν την κατηγορία λοιπόν η σεξουαλικότητα υπάρχει όταν φανερώνεται και όταν απορρίπτεται η δικαιώνεται μέσα από τα μάτια των άλλων.
«βγαίνω με το κολάρο γιατί δεν με νοιάζει τι θα πει η κοινωνία και επειδή έχω ξεπεράσει τα ταμπού» Ουδέν ψευδέστερο. Για αυτού του είδους την α-σεξουαλική επιδειξιομανία η σεξουαλική ταυτότητα είναι ένα χρηστικό εργαλείο έναντι της κοινωνίας και κάθε άλλο παρά αδιαφορεί για αυτήν.
Κραυγάζει προς τους άλλους τα εξής:
Εγώ κάνω εσείς δεν κάνετε.
Είμαι επαναστάτης
Είμαι προχωρημένος
Ενδιαφέρομαι για εσάς και θέλω να σας σοκάρω
Σας αξιολογώ.
Με τους τρόπους αυτούς φανερώνει πως κάθε άλλο από αποενοχοποιημένη είναι καθώς αντιμετωπίζει την σεξουαλική ταυτότητα όχι ως κάτι φυσιολογικό αλλά ως κάτι που τίθεται υπό την κρίση των άλλων. Φυσικά η «παγίδα» που στήνουν στους άλλους είναι ότι θα αξιολογήσουν τις αντιδράσεις τους. Βλέπουμε καθαρά την πηγή μιας ιδιαιτέρου τύπου ουσιοκρατίας.
Είναι ακόμα φανερός ο σεξουαλικός νεοπλουτισμός αυτών των δήθεν πειραμάτων και η αυταρέσκεια που δημιουργούν στους επιδόξους πειραματιστές.
Όσοι λοιπόν παίρνουν τα κολάρα για να μετρήσουν αντιδράσεις δεν τα φορούν επειδή τους αρέσουν αλλά επειδή αρέσουν η δεν αρέσουν στους άλλους.
Μου φέρνουν στο νου τις αγελάδες που βόσκουν κοντά στις γραμμές ενός τρένου.

Οι αγελάδες λοιπόν παιδιά τρώνε το χορταράκι τους ήσυχα ήσυχα δίπλα στις σιδηροδρομικές γραμμές. Από μακριά έρχεται το τραίνο το οποίο όλο και πλησιάζει.
Οι αγελάδες -νομίζοντας πως εκείνες είναι το κέντρο του κόσμου και πως ότι γίνεται γύρω από αυτές περιστρέφεται- αφήνουν το φαγητό τους και αρχίζουν να τρέχουν μακριά. Το πρόβλημα είναι πως δεν τους περνάει από το μυαλό ότι το τρένο δεν έχει κανένα σκοπό να αφήσει τις ράγες του και την πορεία του για να κυνηγά αγελάδες στα χωράφια. Το πολύ πολύ κάποιος μέσα από το τραίνο κοιτάζοντας το τοπίο να βλέπει και τις αγελάδες αλλά έτερον ουδέν. Ούτε και ο παρατηρητής έχει σκοπό να σταματήσει το ταξίδι του για να ασχοληθεί μαζί τους.