Η αγαμία στις μέρες μας

μεγαλο ρολο παιζει και το τι θεωρει καποιος αγαμια....
ξερω ανθρωπους που λενε πω πω εχουν περασει δυο μηνες και δεν εχω βρει γκομενα και αλλοι που εχουν χρονια να δουνε ...ξερετε και δεν τρεχει τιποτα...
ο καθε ανθρωπος εχει διαφορετικα το σεξ στο κεφαλι του. για αυτο και ενω εγω μπορει να σε θεωρω αγαμητο γιατι εγω το βλεπω και σαν κοινωνικη αυτοεπιβεβαιωση/ συλλογη νεων εμπειριων κτλ
εσυ στ αρχιδια σου γιατι το βλεπεις σαν ακομα μια ηδονη που μπορει να επιτευχθει και με την απλη μαλακια....

εγω αν εξαιρεσω το οτι μεχρι την πρωτη μου εμπειρια που εγινε με το τελος της εφηβειας ενιωθα
**ΑΓΑΜΗΤΟΣ** απο κει και περα παρολο που υπηρξαν περιοδοι μηνων που δεν εκανα σεξ δεν ενιωθα κατι σχετικο γιατι ακομα δεν μου χε λειψει (ασε που αργουσα και να τις ξεπερασω τις ρουφιανες......  )

ξερω ομως και ατομα που μολις χωρισουν γυρευουν να πηδηχτουν στα κοντα μονο και μονο για να αυτοεπιβεβαιωθουν... η για να ξεχασουν πιο γρηγορα

παντως και η αγαμια εχει τη πλακα της... ειδικα σαν αναμνηση του σε τι κατασταση ησουνα οταν πλεον εχεις βρει γκομενο/ γκομενα... 

υγ. σκεφτειτε οτι αγαμητα μπορουν να νιωθουν και ατομα που πηδιουνται κανονικα....εκει οντως υπαρχει προβλημα  

 

Είμαι μάλλον στατιστικά συνηθισμένη: έχω περάσει περιόδους αγαμίας, ευγαμίας, κακογαμίας, περιπουγαμίας, πολυγαμίας, λιγογαμίας, κτλ. Οι λόγοι για όλ' αυτά επίσης εντάσσονται στη γκάμα των συνηθισμένων. Το μόνο που δε θυμάμαι να έκανα ποτέ είναι να έχω ιδεολογικοποιήσει την αγαμία, δηλαδή να την αντιμετωπίζω ως εκούσια επιλογή μου "προκειμένου να.." Τούτο συμβαίνει επειδή θεωρώ την αγαμία μια πέρα ως πέρα αφύσικη κατάσταση - τουλάχιστον για μένα.

Λυπάμαι και με λυπάμαι για όλες τις περιόδους που έμεινα αγάμητη καθώς τις σκέφτομαι πάντα στο πλαίσιο "μέρα που περνά δεν ξαναγυρνά". Για λόγους άλλοτε ενσυναίσθησης κι άλλοτε προβολών, λυπάμαι και όλους τους άλλους που τους συμβαίνει κάτι τέτοιο, ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους τους συμβαίνει.
Προφανώς, το σεξ είναι πολύ ψηλά στην κλίμακα αξιών μου.

Μιλάω προσωπικά επειδή εκπλήσσομαι τόσο με αρκετά από αυτά που διαβάζω, ώστε να συμπεραίνω ότι ξέχασα τη βασική αρχή ότι το σεξ είναι πολυθεϊστική θρησκεία. Συνεπώς, οι γενικεύσεις είναι συχνά άτοπες.

Αναφορικά δε με την κοινωνική επιβολή ή υποβολή της αγαμίας, εκτιμώ ότι τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Αν το υποκείμενο έχει εσωτερικεύσει μαζικά κοινωνικές αναστολές, ταμπού, θρησκευτικές δοξασίες και λοιπά κουλά, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα. Αν όμως συνειδητά αναζητά το σεξ, μπορεί να το βρει. Κι αυτό δεν αφορά μόνο στη σημερινή εποχή.

Τα ψιλά γράμματα αντιλαμβάνομαι ότι αρχίζουν όταν δίπλα στο σεξ κολλάει η λέξη-μικρόβιο: το συναίσθημα. Τότε, πολλές φορές οι άνθρωποι μπλέκουν τα μπούτια τους, δυστυχώς όχι αναμεταξύντωνε αλλά κατά μόνας, με αποτέλεσμα κάτι πολύ περίτεχνα πεδικλώματα.

 

πολυ - πολυ ανθρωπινα,απλα,αληθινα.  

υ,γ Τεντερ,αν θυμαμαι καλα η Οργουελιανη εργατικη ταξη γαμουσε και αναπαραγοταν μαζικα.Το κομμα εξ αλλου χρειαζοταν φρεσκο κρεας για τους αεναους πολεμους.Τα κατωτερα και μεσαια στελεχη του κομματος μονο εχυναν στα μισαωρα μισους...

 

Κανεις??

 

 ​

 

συμφωνώ , και η αντιστιχη λύση που προσφέρουν ? ένας κόσμος γεμάτος υποκατάστατα , πουλάνε το οτιδήποτε , εκμεταλεύονται αυτή την ενέργεια την λίμπιντο
κολλάς στον υπολογιστή , αρχίζεις κανένα άθλημα ή χόμπι στην καλύτερη περίπτωση , βγαίνεις έξω τρώς οτι σαβουρα βρεθεί μπροστά σου.
πλακώνεσε στην τηλεόραση
αρχίζεις και γαμάς τους συναδέλφους σου στην δουλειά ή τους υπαλλήλους σου (δυστηχώς όχι κυριολεκτικά)
κτλ κτλ
και πολλά άλλα αντι να είσαι με έναν άνθρωπο που σου ταιριάζει να ξεκωλόνεστε ολημερίς να καθαρίζει το μυαλό και το σώμα

το φαινόμενο αυτό έχει κάποια χρόνια εξου και το σύνθημα των αναρχικών " γαμάτε γιατί χανόμαστε"