Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Όλα στη σαδομαζοχιστική σχέση υπάγονται στον κανόνα του φαντασιακού. Ιδίως η τιμωρία - όπως έχεις ψυχανεμιστεί και μόνος σου και διαχωρίζεις τις "τιμωρίες" απο τις τιμωρίες λίγο πιο κάτω. Η κάθε σκλάβα ή υποτακτική έχει το κουμπί της, σύμφωνα με το δικό της φαντασιακό, και η τιμωρία είναι ανάλογη (αν και θεωρώ ότι το τελετουργικό είναι πιο σημαντικό από την ίδια την ποινή). Η αδιαφορία είναι (ήταν) η δική μου, πριν γίνω το καθίκι που έγινα. Τώρα μάλλον δεν υπάρχει τιμωρία για μένα, ει μη μόνον η δική μου εσωτερική, δηλαδή οι τύψεις, που προέρχονται συνήθως από το φιλότιμο (στην πραγματικότητα, από την τεράστια ιδέα που έχω για τον εαυτό μου, λολ). Η τιμωρία πλέον λειτουργεί ως ανακούφιση...

Δεν μπερδεύομαι ποτέ (όπως ένας Σαδιστής δεν βαριέται ποτέ). Το εκπληκτικό αβαντάζ - uncalled for - που έρχεται μετά τους πόνους και τις θυσίες και το ψυχικό τραμπάκουλο το οποίο υφίσταται μια σκλάβα στα χέρια των κωλόπαιδων, από τα οποία περνάει στην πορεία της προς την πλήρη αποδοχή του εαυτού της, είναι αυτό ακριβώς: η διαύγεια του ψυχικού της κόσμου (και παρόμοιων όντων).

Δεν έχει γίνει κατανοητό τί σημαίνει "μου αρέσει να μου κάνουν (ή να με βάζουν να κάνω) αυτό που δεν μου αρέσει". Το δεν μου αρέσει είναι το ίδιο έντονο όσο το μου αρέσει. Το μαστίγωμα είναι αληθινό, ειλικρινά απευκταίο (δεν έχεις γευτεί μαστίγιο ποτέ, γι αυτό χρησιμοποιείς τη λανθασμένη λέξη "καυλωτικό"). Θα έκανα τα πάντα για να γλιτώσω εκείνη τη στιγμή από τον πόνο, θα αυτοκτονούσα αν μπορούσα. Παρόλα αυτά, επειδή ο σαδομαζοχισμός βρίθει παραδόξων και αντιφάσεων, θα επιμείνω μπας και γίνω κατανοητή. Η ανωμαλία που μας φέρνει εδώ, όσες μας φέρνει, είναι μία ακατανόητη πείνα που χορταίνει μόνο μέσα από αυτό το ταξίδι στην αληθινή φρίκη. [Λάρα, διόρθωσέ με σε παρακαλώ αν κάνω λάθος...]

Ποινή είναι αυτό που ορίζει ο Κυρίαρχος ως ποινή. Ξέρει αυτός τί να κάνει και πώς να το κάνει. Το τελετουργικό που ακολουθεί την τιμωρία συνήθως είναι αρκετό για να προκαλέσει τα συναισθήματα που πρέπει στη σκλάβα ή στην υποτακτική. Η ίδια η πράξη δεν μας αφορά, μπορεί να είναι το ελαφρύ τράβηγμα του αυτιού. Η σκλάβα θα κάνει τα πάντα για να αποφύγει τη δυσαρέσκειά Του (στα παπάρια της η ποινή...) Τι φειδώς και πράσινα άλογα! Η Syrah τράβαγε γραμμούλες στον τοίχο ως ποινή!

Όλες οι ποινές είναι αληθινά επώδυνες, περισσότερο ή λιγότερο, ανάλογα το παράπτωμα. Δεν είναι το είδος της τιμωρίας που καθορίζει τη συναισθηματική αντίδραση της σκλάβας (πάντα ο στόχος της τιμωρίας) αλλά τα paraphernalia, τα συμπαρομαρτούντα, αυτά που αναδεικνύουν ότι έσφαλε και ότι ο Μεγάλος δυσαρεστήθηκε. Πάντως, δεν είπε κανένας εδώ ότι η αδικία είναι αυτό πάνω στο οποίο βασίζεται μία ασύμμετρη σχέση (αυτή είναι μία μεγάλη συζήτηση, που απαιτεί το δικό της νήμα). Αποτελεί όμως συχνά στοιχείο της σχέσης, και ειλικρινά δεν βλέπω σε τί έγκειται η απόλαυση μίας ασύμμετρης σχέσης αν δεν κάνει μικρά ταξιδάκια στην "αδικία". Μάλιστα την έχω δει να υφίσταται και σε σχέσεις ανάμεσα σε Dom και υποτακτικές, όπου τουλάχιστον ο Dom ήξερε να χειριστεί το όμορφο ταλέντο της βίας του - και η υποτακτική να το απολαύσει...

 

Απάντηση: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Δεν μπορείς να είσαι απόλυτα δίκαιος στις τιμωρίες... αν θές να κρατάς ένα Α επίπεδο σε αυτές   Απο την άλλη, είναι απλό να βάλεις 2-3 κανόνες που δεν μπορεί ο άλλος/η να εκτελέσει... κάθε μέρα... οπότε δεν χρειάζεται να είσαι και "άδικος".

Πάντως συμφωνώ για τη τιμωρία ότι δεν έχει σχέση με το ΤΙ αλλά με το ΠΩΣ... οι χειρότερες που έχω εφαρμόσει... και αφού δεν τη βρίσκω να βαράω... είναι αναίμακτες... και "αθώες" στα μάτια όσων δεν είναι μέσα στη σχέση...  

Πάντως αμφιβάλλω ότι έχεις φτάσει στο επίπεδο να μη καταλαβαίνεις τίποτα Δώρα μου... μπορώ αν θές
σαν πρόκληση... να στο αποδείξω σε πι-εμ   Φυσικά χωρίς να σε ακουμπήσω καν  

Ανδρ(ε)ας

 

Απάντηση: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Κυριακατικες σκεψεις και προβληματισμοι....

Ποιος ειναι αυτος που εχει το δικαιωμα να αμφισβητησει την τελειοτητα ,
πολλω δε μαλλον να την τιμωρησει,
και ποθεν ελκοντας το δικαιωμα αυτο?
ειτε μεσα στα πλαισια του bdsm ειτε εκτος αυτου?
ποιο ειδος κυριαρχιας μπορει ν ανατρεψει αναλλοιωτες διαχρονικες αξιες ?
αλλα και πως μπορει ν ανακοψει οποιοσδηποτε την εξελικτικη πορεια του αλλου
προς την τελειοτητα θετοντας ορο οτι αν εισαι τελειος θα τιμωρηθεις?
ποσο "μικρος" και αδυναμος να την διαχειριστει μπορει να νιωθει για να βαλει τετοιο ορο?
ποσο δικαιος μπορει να ειναι οταν πραττει ετσι ,
αλλα και ποσο δικαιος μπορει να ειναι οταν θετει στοχους
γνωριζοντας εκ των προτερων οτι ο αλλος δεν μπορει να εκπληρωσει?
ποσο Κυριαρχος τελικα μπορει να ειναι ο δρων και σκεπτομενος ετσι?

Υ.Γ. παλι δεν πηγα να εκκλησιαστω σημερα  

 

Νομίζω πως το πήρες στραβά το θέμα. Επόμενο, αφού δεν έχεις στα χέρια σου το πλήρες κείμενο. Δεν μιλούμε για την πορεία προς την προσωπική βελτίωση. Δεν μιλούμε για τη διάθεση και τις προσπάθειες του Υ μέρους της σχέσης να εξελίξει τον εαυτό της μέσα από τα προσωπικά της ταλέντα. Μιλούμε για την καθημερινότητα, τα γνωστά σε όλους μας tasks, τις υποχρεώσεις της σκλάβας προς τον Αφέντη της σε μικρο-επίπεδο. Παραδείγματα: θα τρως μόνο ένα γιαούρτι με μέλι για βραδινό επί μία εβδομάδα. Θα περπατάς 5 χιλιόμετρα το πρωί της Κυριακής. Θα καθαρίζεις το μπάνιο γυμνή και στα τέσσερα με την οδοντόβουρτσα. Την Παρασκευή θα φτιάξεις εκείνη την ωραία μηλόπιττα που φτιάχνεις και αυτή τη φορά θα ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Θα φροντίσεις τον κήπο ή τα λουλούδια. Θα περπατάς μέσα στο σπίτι ξυπόλητη και στις μύτες των ποδιών...

Μπορούν να γίνουν όλα αυτά; Και βέβαια. Δεν είναι διόλου ακατόρθωτο. Φαντάσου όμως 28 ημέρες τελειότητας...χωρίς να δώσει την παραμικρή αφορμή...

Είναι ή δεν είναι δικαίωμα του Αφέντη να θέσει έναν τέτοιο κανόνα; Αγαπητή μου, τον φαντάζομαι να της λέει, μπορείς να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου και να αντεπεξέλθεις με συνέπεια στα tasks σου. Όμως μην διανοηθείς ότι μπορείς να με χειριστείς με την υπακοή σου. Δεν θα λειτουργήσει μαζί μου. Σε περίπτωση που δεν δώσεις καμία αφορμή για να τιμωρηθείς επί...τόσο διάστημα, θα μαστιγωθείς. Είναι κατανοητό αυτό;

Και φαντάζομαι τον κρύο ιδρώτα που λούζει τη σκλάβα. Τί να κάνει τώρα; Να χαλαρώσει; Να γίνει πιο ανθρώπινη; Να αφήσει τον εαυτό της να κάνει μικρολαθάκια και να πέφτει στα γόνατα μετά και να ζητάει συγνώμη; Να είναι άψογη μέχρι το τέλος του χρονικού διαστήματος, επειδή μπορεί; Και ας μαστιγωθεί μετά; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Δική της η επιλογή.

Τί καταλαβαίνει όμως η ίδια μέσα από όλο αυτό; Ότι...(η απάντηση κενή, δώστε την μόνοι σας...) 

Έχεις δίκιο. Ζητώ συγνώμη που ήμουν τόσο αλαζονική και δη δημοσίως. I stand corrected.

 

Απάντηση: Re: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

οπως τοποθετεις το θεμα (βασει κειμενου) ναι οι στοχοι ειναι εφικτοι αρα δεν μιλαμε περι δικαιου σ αυτο το κομματι.

ομως δεν εθεσα προβληματισμους οσον αφορα στον ψυχισμο και τα συναισθηματα σκλαβας αλλα στον τροπο σκεπτεσθαι του Κυριαρχου που θετει αυτον τον ορο σε περιπτωση που η σκλαβα ειναι αψογη στην εκτελεση των εντολων.
δεν μπορω να καταλαβω γιατι να θεωρηθει toping of the bottom η θεληση της και η προσπαθεια της να ικανοποιησει πληρως τον Κυριο της ,
γιατι Εκεινος να το σκεφτει ετσι ?
γιατι να μην απολαυσει την τελεια υπακοη και υποταγη της?
ποια η δικη Του αναγκη να τιμωρησει την τελειοτητα της?

 

Re: Απάντηση: Re: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Είναι Σαδιστής. Του προκαλεί ερεθισμό το σχέδιο που σκέφτηκε για να την στριμώξει.

Κι επίσης, ξέρει, ότι και σ' αυτήν προκαλεί ερεθισμό ο τρόπος που την ζορίζει... 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Επειδη, για μενα τουλαχιστον, σκοπος κι επιθυμια της σκλαβας
ειναι η ικανοποιηση του Κυριου της και μονο ,
και ο,τι κανει το κανει μονο γι αυτο,
χωρις το φοβο της τιμωριας
και χωρις να περιμενει επιβαβευση,
θεωρω οτι κανενα στριμωγμα δεν θα υποστει  .

 

Απάντηση: Re: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Shame... θα προτιμούσα in all four "to be corrected"... αντί "corrected"... αλλά δε θα έκανα και πολλά   Πάντως πέρα από το κρίμα ότι δε θα χρειαστεί να στο αποδείξω... χαίρομαι που το βλέπεις και μόνη σου       και δεν χρειάζεται ένας τόσο "άπειρος" όσο εγώ να σε οδηγήσω στο συμπέρασμα       lol - γενικά  

Ανδρ(ε)ας

 

A, σήμερα είναι από τις καλές μου μέρες. Όλοι μου κάνουν μάθημα και μάλιστα με επιτυχία, αφού μαθαίνω. Πριν λίγο η tender, ο Andy, τώρα εσύ...

Για να πω την μαύρη αλήθεια όμως, επειδή η σχέση μου με τον πόνο δεν είναι και πάρα πολύ καλή, αν και είμαι πολύ υπομονετική τις περισσότερες φορές, εγώ προσωπικά έναν ιδρώτα θα τον έριχνα. Επίσης θα ίδρωνα λόγω του διλήμματος, ποια δυσαρέσκειά του θα ήταν μεγαλύτερη, για την αλαζονεία της τελειότητας ή για την ανικανότητά μου να κάνω μερικά πραγματάκια ολόσωστα; Επειδή με ξέρω, θα έκανα το πρώτο, τουλάχιστον μια φορά, έτσι για να αποδείξω πόσο φοβερή είμαι...

Είναι ένα έξυπνο scheme. Διδάσκει (και αυτό...)

Είσαι γλυκύτατος. Λυπάμαι που με "τσάκωσες" σε άσχημη στιγμή. Καμιά φορά κοκορεύομαι αναίτια, είναι αλήθεια... 

Δεν σε θεωρώ άπειρο, αλλά καταλαβαίνω πώς το εννοείς...

 

Απάντηση: Re: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Μωρε αν θελεις και το προσωπικο μου διλημμα ,
διοτι πριν κατεθεσα την ιδανικη μου αποψη,
(αυτο που θα εκανα ως καλη σκλαβα δηλαδη),
θα αμφιταλαντευομουν αναμεσα στο διαολακι μου
να τα κανω ολα στραβα κι να τις "αρπαξω" δικαια
και στο αγγελακι μου να ειμαι αψογη κι ας τις "αρπαξω" αδικα...

 

Re: Απάντηση: Re: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η απάντηση σε όσους ρωτούν αν το Εγώ της σκλάβας χάνεται. Δεν χάνεται διόλου βεβαίως. Η προσωπικότητά της, η ιδιοσυγκρασία της, οι ιδιαιτερότητές της, παραμένουν. Αυτό που αλλοιώνεται εν καιρώ είναι ο τρόπος με τον οποίο προσλαμβάνει τα ερεθίσματα, όσον αφορά την απόλαυσή της και τις προσεγγίσεις της στις καθημερινές επιλογές της.

Το "διαολάκι" δεν χάνεται και το θεωρώ προτιμότερο να είμαστε παιχνιδιάρικα άτακτες παρά αλαζονικά ανέγγιχτες και ελεγκτικές. Για μένα, αμαρτία είναι για τη σκλάβα να μην δίνει προβάδισμα στο ευάλωτο του χαρακτήρα της και της υπόστασής της. Είναι πιο σημαντικό να λέει στον Κύριό της, "αφήνομαι στην κρίση σας, έτσι είμαι", παρά να του λέει, "είμαι αυτή που υπακούει πάντα και άψογα, έχω ήδη περάσει την δική μου κρίση, μένει η εκκρεμότητα της δικής σας..."

Καταλαβαίνεις τί εννοώ...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

φυσικα ... μιλαμε για σκλαβες κι οχι για ζομπι  

θα ελεγα οτι το "εγω" της σκλαβας αναγενναται με βαση τις αναγκες και επιθυμιες του Κυριου της

αλλιως θα επρεπε ο Κυριος να μη δωσει πχ την εντολη
καθαρισε τα πλακακια της τουαλεττας με την οδοντοβουρτσα
αλλα μια σειρα εντολων του τυπου
1. πιασε την οδοντοβουρτσα
2. γονατισε
3.βουτα την οδοντοβουρτσα στο καθαριστικο υγρο
4.πιεσε την οδοντοβουρτσα πανω στο πρωτο πλακακι
5.κουνα την οδοντοβουρτσα δυνατα πανω στο πλακακι
κοκ ...