Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Re: Απάντηση: Re: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Πάρα πολύ σωστά. Χαίρομαι που κάποιος με διαβάζει αντί να με κοιτάζει, λολ. Εσύ κι εγώ θα είχαμε ένα λαμπρό μέλλον, αν δεν ήσουν τόσο αθεράπευτα βανίλλα... 

Θα συμφωνήσω μαζί σου, ότι εάν μία εντολή είναι παράλογη ή δύναται να προκαλέσει βλάβες στην ψυχική ισορροπία της σκλάβας, δέον όπως αυτή απομακρυνθεί, υπακούοντας στον πρώτο κατά D κανόνα του slavery: η βία της λογικής και η βία του Αφέντη πρέπει να ταυτίζονται.

Να το γράψω το manual, έτσι; 

Όμως, η συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι μία από αυτές. Όλο κι όλο που έχει να κάνει η σκλάβα είναι να κάνει κανένα μικρό λαθάκι πότε πότε, έτσι ώστε να μην καβαλάει το καλάμι ότι είναι και η πρώτη...Αυτό είναι όλο. Αλλιώς θα φάει ένα βρωμόξυλο και θα ησυχάσει.

Πρόκειται για απλή περίπτωση, η σκλάβα είτε είναι υπάκουη είτε όχι θα τιμωρηθεί, είτε λίγο είτε πολύ. Και δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί η ίδια να κάνει γι αυτό. Όποια σκλαβούλα ρωτήσεις εδώ μέσα, έχει ήδη υγρανθεί νιώθοντας την απελπισία της κατάστασης "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα". Μα αυτό επιζητούμε, όλες μας, την απώλεια του ελέγχου. Και αν ο Αφέντης είναι γνώστης της ψυχοσύνθεσης της σκλάβας, βεβαίως και θα φροντίσει να λάβει αυτό ακριβώς η σκλάβα του, αυτή την απώλεια. Μόνο έτσι θα είναι σχεδόν απόλυτα ευτυχισμένοι και οι δυο τους... 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

χμμμ... νομίζω πως συμφωνούμε οτι διαφωνούμε Δωρα
Δεν το παλεύω άλλο προτιμω να σου αφιερώσω ένα τραγουδάκι... 

,

 

Απάντηση: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

δε θα σχολιάσω τα προ συμφωνηθέντα μεταξύ του ζεύγους, έτσι τη βρίσκουν με 'γεια τους με χαρά τους... ναι οκ, πρόκειται για σκηνοθεσία της απόλαυσης όπως είπε η dora, ή για επαναπροσδιορισμό του ποιός έχει τον έλεγχο (clever), ή το άγχος της σκλάβας "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα" (banal), ή για μπλα μπλα μπλα... για τα γούστα μου, αυτό το επαναλαμβανόμενο σχήμα είναι βαρετό (τελικά το σχολίασα, χαχαχα!)... αυτό όμως που με εντυπωσίασε είναι το 28ήμερο... τόσο δεν κάνει και το φεγγάρι για να γεμίσει; να περάσει από διάφορες φάσεις και σε 28 μέρες να έχουμε πανσέληνο; τυχαίο; δε νομίζω... τίποτα δεν είναι τυχαίο για έναν συγγραφέα...

dora pls, ρώτα το φίλο σου για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα...
ευχαριστώ!

 

Re: Απάντηση: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Τον ρώτησα και είπε ότι εννοούσε έναν μήνα. Το άλλαξε ήδη.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

κρίμα... είχε κάποιο ενδιαφέρον ο σεληνιασμός!

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Βεβαιως και εχει ενδιαφερον και οπως ακριβως το τοποθετησες πριν ,
και βεβαια δεν τυχαιο που ο μηνας και το 28ημερο ειναι ταυτισμενα στο μυαλο
του συγγραφεα.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Ασφαλώς και είναι τυχαίο. Τον ξαναρώτησα και μου είπε να σταματήσουμε να λέμε βλακείες.  Μου είπε ότι το μυαλό ενός Κυρίαρχου είναι ένα πολύ φωτεινό τετράγωνο δωμάτιο. Δεν έχει σκοτεινές γωνίες και αράχνες, είναι ένα πεντακάθαρο πράγμα που διαπνέεται από τη λογική. Αλλά το μυαλό των υποτακτικών είναι πολύ διαφορετικό, ψάχνει να βρει κρυμμένα νοήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Σαν να τις τρώει το σαράκι ένα πράμα...

Αυτό λοιπόν μου θύμισε έναν Κύριο που είχα για μεγάλο χρονικό διάστημα, ίσως ξέρετε ποιον εννοώ, και τον ρωτούσα, μα δεν είναι δυνατόν, πώς κοιμάστε αμέσως μόλις ακουμπήσετε το κεφάλι σας στο μαξιλάρι; Δεν έχετε καμία έγνοια, καμία ανησυχία; Εγώ στριφογυρίζω τα βράδια, καμιά φορά ξυπνάω στη μέση της νύχτας και δεν μπορώ να κοιμηθώ πάλι. Εσάς τί σας κρατάει ξύπνιο;

Ξέρετε τί μου απάντησε; Ο καφές! 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Δωρα μου το αν ειναι Κυριαρχος καπιος η οχι λιγο ρολο παιζει
σ αυτα που βιωματικα εχουν μπει στο ασυνειδητο του
και του βγαινουν χωρις ο ιδιος ισως να το αντιλαμβανεται.
Οσον αφορα δε στα καθαρα τετραγωνα μυαλα
σου καταθετω
οτι κι αυτα ουδεμια σχεση εχουν με κυριαρχια ή υποτακτικοτητα ενος ατομου,
φυσικα και δεν θα χαρισω τη λογικη και τον ορθο λογο
σε κανενα Κυριαρχο,
αλλοιμονο μας τοτε ...
θα επρεπε ν αποκλειστουν απο τον στιβο της επιστημης και της ερευνας
ολοι οι υποτακτικοι ως εχοντες νυχτεριδες και αραχνες στο κεφαλι τους ...

Υ.Γ. κι εγω κοιμαμαι μολις ακουμπησω το κεφαλι μου στο μαξιλαρι
αλλα ουτε κυριαρχος ειμαι , ουτε ο καφες με κραταει ξυπνια  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Οι δικές μου εμπειρίες δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Αν κάνω λάθος, φαντάζομαι ότι θα πρέπει να περιμένω μέχρις αποδείξεως του εναντίου για να το παραδεχτώ.

Αλλά δεν αναφερόμουν στη λογική και στον ορθό λόγο, έτσι κι αλλιώς. Αναφερόμουν στην "φωτεινότητα" της σκέψης τους. Πρόκειται για ένα είδος ρηχότητας, καλώς εννοουμένης, ένα είδος συναισθηματικού flatness. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα. Ίσως αυτό το είδος της προσέγγισης να είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορούν να λειτουργήσουν ως τα "καθίκια" που είναι...(κι ας μην αρπάζεται ο MasterAndreas με τα χαϊδευτικά μου...) 

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

αν μου πεις σε ποιες εμπειριες αναφερεσαι το συζηταμε  

τα καθικια συνηθως ειναι κυλινδρικα εως κοιλα ημισφαιροειδη  

αλλα επι του προκειμενου ας μας εξηγησει τι εννοει μ αυτο:

"Μου είπε ότι το μυαλό ενός Κυρίαρχου είναι ένα πολύ φωτεινό τετράγωνο δωμάτιο."

και μ αυτο:

"Δεν έχει σκοτεινές γωνίες και αράχνες, είναι ένα πεντακάθαρο πράγμα που διαπνέεται από τη λογική. "

και μ αυτο:

"Αλλά το μυαλό των υποτακτικών είναι πολύ διαφορετικό, ψάχνει να βρει κρυμμένα νοήματα εκεί που δεν υπάρχουν. Σαν να τις τρώει το σαράκι ένα πράμα..."

για να μπορεσω να καταλαβω κι εγω ...

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Nα σου πω εγώ Θάλεια μου.
Ο λαμπεραπαλός Κυρίαρχος είναι αυτόφωτος, σαν τον Ηλιο τον Ηλιάτορα.
Το Φως που εκπέμπει δεν φωτίζει μόνο τα σκοτεινά μυαλά των ετερόφωτων σκλάβων, τα απολυμαίνει κιόλας,ως εκ της φύσεως της ακτινοβολίας, καταλαβαίνεις,ακτίνες Χ και τέτοια, καθαρίζει κατακαίοντας κάθε σκοτεινό καρκίνωμα που φωλιάζει στις ερεβώδεις κρυψώνες των κυττάρων της φαιάς τους ουσίας,
Βοηθάει επίσης και η ηλεκτρική (σκούπα ) που τις διατάζει και βάζουν καθε πρωϊ, παίρνουν και τις γωνίες μ' ενα πανάκι, μια παρκετέζα μετά, λάμπει ο τόπος!
 

 

Re: Απάντηση: Η αμαρτία της τέλειας σκλάβας

Ονομαστικά και με τη σειρά, είναι οι εξής: DreamMaster, MasterJp, LordDragonal, Mavrobasilis, Syrah, Master, Mastershammer, MasterV, Sir Stephen, Master Adrian, dm, το Βέλγικο Καθίκι, o Γηραιός. Οι εμπειρίες μου συμπεριλαμβάνουν συζητήσεις με τους ανωτέρω, σχέσεις με κάποιους από αυτούς και προσεκτική παρατήρηση από την πλευρά μου.

Αυτά στα οποία αναφέρομαι εγώ είναι ανθρωπόμορφα, δίποδα και ως επί το πλείστον ευειδή.

Θα εξηγήσω με μερικά αποσπάσματα από το δεύτερο βιβλίο μου, που αφηγείται τις περιπέτειες της D κατά τα έτη 2009 - 2010:

Εκείνο τον καιρό, η D διάβαζε τις Σημειώσεις από το Υπόγειο, του Ντοστογιέβσκι:

Έφθανα στο σημείο να αισθάνομαι μια κρυφή, αφύσικη, ποταπή απόλαυση, να επιστρέφω κάποια άσχημη νύχτα της Πετρούπολης στη γωνιά μου και, να συνειδητοποιώ έντονα πως και σήμερα έκανα μια βρωμιά και πως το γεγονός δεν θ' άλλαζε με τίποτα, και εσωτερικά, μυστικά να ροκανίζω, να ροκανίζω τον εαυτό μου με τα δόντια, να μου πρήζω το συκώτι και να το πιπιλώ, μέχρι που η λύπη μετατρεπόταν τελικώς σε μια επαίσχυντη, καταραμένη γλυκύτητα και, επιτέλους σε μια αποτελεσματική, σπουδαία ηδονή. Ναι, σε ηδονή, σε ηδονή! επιμένω σ' αυτό. Για τούτο και άρχισα να μιλώ, θέλω όλα να τα μάθω όπως είναι: έχουν άραγε οι άλλοι τέτοιες ηδονές;...

Σ' αυτή την παγερή, βδελυρή μισοαπελπισία και μισοπίστη, σ' αυτή την θλιβερά συνειδητή ταφή του ζωντανού ακόμη εαυτού για σαράντα χρόνια στο υπόγειο, το στέρεα κατασκευασμένο αλλά παρ' όλα αυτά και αβέβαιο αδιέξοδο της θέσης σου, σ' αυτό το δηλητήριο των ανικανοποίητων επιθυμιών που καταστάλαξε μέσα σου, σ' αυτόν τον πυρετό των δισταγμών και των αποφάσεων που έλαβες για πάντα ενώ σε μια στιγμή ξανάρθαν οι μεταμέλειες, σ' όλα αυτά λοιπόν βρίσκεται το ζουμί της παράδοξης ηδονής για την οποία μίλησα. Είναι τόσο λεπτή, τόσο απροσδιόριστη στην συνείδηση, ώστε δεν θα αντιληφθούν ούτε ένα της χαρακτηριστικό οι στενοκέφαλοι ή οι άνθρωποι με γερά νεύρα.

......................

Η μαγεία που φτιάχνουμε μόνοι μας μέσα σε μία ανούσια ζωή, ήταν ένα από τα αγαπημένα θέματα συζήτησης του Κ της. Διάβαζε μετά μανίας Χάιντεγκερ και επέμενε ότι πρέπει μόνοι μας να δώσουμε αξία στη ζωή μας. Η D δεν έβλεπε τί αξία είχε δώσει ο ίδιος στη δική του ζωή. Ένας Αθηναίος επιχειρηματίας, που ζούσε μία τακτοποιημένη ζωή, μέσα σε έναν κάπως ισοπεδωμένο συναισθηματικά κόσμο. Σπίτι – δουλειά, δουλειά – σπίτι. Σχέση αμοιβαίας εκτίμησης και ανοχής με τη σύζυγο. Ένα παιδί, μεγάλο πια, φοιτητής. Εκδρομές τα σαββατοκύριακα στο εξοχικό. Μία ζωή χωρίς εξάρσεις. Η D δεν θα μπορούσε ποτέ να του εξηγήσει το δικό της χαοτικό κόσμο. Η δική της ζωή ήταν μία διαρκής εναλλαγή ανάμεσα στην απόλυτη ευτυχία και στην απόλυτη δυστυχία. Τις νύχτες ξυπνούσε από τον τρόμο και τη μοναξιά. Μέσα στο σκοτάδι αισθανόταν το χέρι του θανάτου να σέρνεται επάνω της. Τις μέρες ένιωθε να την πλημμυρίζει ένα εσωτερικό φως, διάβαζε τα ποιήματα νεκρών ποιητών και έπαιζε με τα γατάκια της σαν παιδί. Δεν είχε μεγάλη επαφή με την πραγματικότητα.

Έβλεπε ότι ο Κ της την περιφρονούσε, όπως περιφρονούσε και τις άλλες. Την περιφρονούσε επειδή ζούσε σαν ονειροπαρμένη. Της έλεγε ότι πετούσε τα ταλέντα της, ότι δεν είχε βρει ακόμη τον τρόπο να ζει δημιουργικά, με πληρότητα. Η αυτοπραγμάτωση, αυτός είναι ο μόνος άξιος στόχος για κάθε άνθρωπο, της έλεγε. Και επέμενε ότι αυτός θα τη βοηθούσε να κατακτήσει τον εαυτό της.

[...]