Η αποκάλυψη του Ιωάννη

Έχει αίμα το Adidas το καινούριο που φοράω
και το κινητό στη θήκη που στο χέρι μου κρατάω
έχει κόπο και ιδρώτα το πουκάμισο το Armani
και κουβάλημα οι σπόροι στου καφέ μου το χαρμάνι

Έχει πόνο και φοβέρες κάθε κουταλιά Nutella
και το δέρμα που χρειάστηκε στις μπάλας μου την γκέλα
έχει δάκρυα ο κάθε κόμπος που έχω στο χαλί μου
και το τζόκεϊ που με μαγκιά φοράει η κεφάλι μου

Γιατί όλα όσα είπα της ζωής μου προϊόντα
μου τα αφήσαν οι δικοί μου ή τα αγόρασα από σπόντα
τα δουλέψανε παιδιά που είναι γεννημένα δούλοι
μεροφάι μεροδούλι, και εμείς παίζουμε κρυφτούλι
Τυνησία και Σουδάν Μαλαισία Πακιστάν
και δεκάδες χώρες που τα πιτσιρίκια δεν θα φαν
για να έχω εγώ μπουφάν με υπογραφή της Nike
μπας και δώσει ο Θεός να μου κάνουν κανένα "Like"

Όταν έβγαινα να παίξω στην αλάνα με την μπάλα
κάποιες οικογένειες δεν είχαν να πάρουν γάλα
Όταν άφηνα χαρταετό στον ουρανό να ανέβει
κάποιοι άφηναν το παιδί τους μοναχό να ζητιανεύει
Όταν μου έλεγε η γιαγιά μου κάθε βράδυ παραμύθια
σκότωναν αθώες ψυχές άλλωστε έτσι από συνήθεια
όταν μου έφερνε η νονά μου την λαμπάδα και παιχνίδια
συνομήλικοι μου ψαχναν την τροφή τους στα σκουπίδια

Όταν έβλεπα μικρός το "Xοντρό και τον λίχνο"
βάζουν σκλάβους να δουλεύουν στα ορυχεία του Κονγκό
όταν οι γονείς μου με είχαν, αγκαλιές και χάδια
χαρτομάντηλα πουλούσα και λουλούδια στα φανάρια
Ότι φόρεσα ως τώρα Nike, Puma και Sportex
τα έχουν φτιάξει δια της βίας στην Ασία στο Μπαγκλαντές
όσα λόγια και να πω, όσους στίχους και να γράψω,
στράφι θα πάνε αν τον κόσμο δεν αλλάξω

Σε αυτή την μηχανή, του κόσμου οι λαοί
αντί για λάδι καίνε ανθρώπου αίμα
μα αλλάζουν οι καιροί και θα έρθει και η στιγμή
και ο δούλους θα είναι αυτός που βάζει στέμμα

Όταν έπαιζα μικρός με το πρώτο το Nintendo
στην Ινδία οι ανήλικοι κουβάλαγαν τσιμέντο
όταν έφτιαχνα το δέντρο με φωτάκια και στολίδια
τα παιδιά στην Βραζιλία ψάχναν μέσα στα σκουπίδια

Όταν έκανα ποδήλατο στο δρόμο τα απογεύματα
συνομήλικους στην Κίνα τους σκότωναν για μοσχεύματα
κοκκίνιζα σαν κοίταζα της τάξης τα κορίτσια
ενώ στην Ινδονησία τα πουλούσανε για βίτσια
Όταν έβλεπα τον Αλαντίν στην Disney με το τζίνι
τα αδέλφια μου γαζώνανε κάτω στην Παλαιστίνη
μα σε ευχαριστώ Θεέ, που έχω και έναν ΟΗΕ
και να ενδιαφερθώ για αυτά δεν χρειάστηκε ποτέ

Να είναι καλά και το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες
της θρησκείας το αδελφάτο, όλες τις παιδεραστίες
μα όμως πάνω από όλα τα άλλα, στου μεγάλου μας τη σάλα
δεν θα είχες την κουτάλα, αν δεν ήσουν καπιτάλα

Και το σύστημα ρολόι που ρυθμίστηκε να τρώει
την εργατική την τάξη που όλα αυτή τα έχει παράξει
μα άντε να το καταλάβει και μετά ποιος θα προλάβει
από το κύμα να γλυτώσει και πανί να ανασηκώσει

Στο σχολείο ως αριστούχος να κρατάω την σημαία
ήμουν από άλλη χώρα και δεν με έκανες παρέα
με έχεις σκοτώσει στο Ιράκ, στο Βιετνάμ, στην Παλαιστίνη
εγώ αγέννητο μωρό και δεν είχα καν ευθύνη

Μου είχες βγάλει τα όργανα μου,
μπας και πάρεις τα λεφτά σου
για να ζήσουν παραπάνω λίγο τα αφεντικά σου
με είχες σκλάβο στο παζάρι και με πούλαγες φαντάσου
θα γυρίσει ο τροχός και θα 'ρθει και η σειρά σου
μέσα σ 'αυτήν την μηχανή αν ενωθούμε όλοι μαζί
και χαράξουμε αντίθετη πορεία στο γρανάζι
ένα θα γίνω εγώ και εσύ και θα έρθει εκείνη η στιγμή
όπου αλλάζουν οι καιροί και σίγουρα θα τους πειράζει

Αρκεί σε αυτή την μηχανή, όλου του κόσμου οι λαοί
αν σταματήσουμε για πάρτι τους άλλο να χύνουμε αίμα
και θα έρθει εκείνη η στιγμή που η φωνή μας θα ακουστεί
και ο δούλος μόνος νικητής στην κεφαλή θα βάζει στέμμα

Σε αυτή την μηχανή, του κόσμου οι λαοί
αντί για λάδι καίνε ανθρώπου αίμα
μα αλλάζουν οι καιροί και θα έρθει και η στιγμή
και ο δούλους θα είναι αυτός που βάζει στέμμα.

 

«Γνώρισα πολλούς μοναχικούς ανθρώπους στη ζωή μου και ήσαν όλοι τους σημαδεμένοι.
Άλλοι από υπερβολική ομορφιά, άλλοι από μεγάλη ασχήμια, άλλοι από αστραφτερή εξυπνάδα, άλλοι από βαθιά σοφία, άλλοι από θεία τρέλα..
Οι υπόλοιποι άνθρωποι, αυτοί που πάντα βάζουνε νερό στο κρασί τους, κουσούρια στην ομορφιά τους, κομμάτια ομορφιάς στην ασχήμια τους, βλακεία στην εξυπνάδα τους, μωρία στη σοφία τους, λογική στην τρέλα τους, αδύνατον να πλησιάσουν τους μοναχικούς ανθρώπους ή, ακόμη κι αν τους πλησιάσουν, αδύνατον να μείνουν για πολύ κοντά τους.
Η τελειότητα, σε οποιαδήποτε μορφή της, τούς συνθλίβει και βιάζονται να επιστρέψουν στον ήρεμο κόσμο της ατέλειας, που δεν τους συναρπάζει, αλλ' ούτε τους τρομάζει..»

Αργύρης Χιόνης

BRITTANY MARKERT_n by Iagos posted 8 November 2023 at 21:38

 

Φεστιβάλ Επιδαύρου.

Θόδωρος Τερζόπουλος "Ορέστεια"

Θεατές και ηθοποιοί μια γροθιά...

Μόνο συν-κίνηση

https://youtube.com/shorts/6qbzFzDAqQs?si=V1c01yOefLuXRuVe

 

Επιστροφή των εξορίστων του κολαστηρίου της Γυάρου, μετά την πτώση της χούντας τον Ιούλιο του 1974

Απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ Μαρτυρίες, του Νίκου Καβουκίδη.

 

Η ταινία μικρού μήκους Liwan: A Story of Cultural Resistance της Doris Hakim συμμετέχει στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα στην ενότητα Ντοκιμαντέρ.

Το "Liwan" αφορά ένα "πολιτιστικό καφέ" στη Ναζαρέτ, το οποίο άνοιξε το 2016, όταν η παλιά αγορά της Ναζαρέτ ήταν μια απαγορευμένη περιοχή, κατεστραμμένη μετά από ένα ισραηλινό σχέδιο "ανάπλασης". Παρά τις πολλές δυσκολίες, άνοιξαν και ακολούθησαν πολλοί νέοι πολιτιστικοί χώροι, οδηγώντας στην αναβίωση του “σουκ”. Ασκούν "πολιτιστική αντίσταση", οργανώνοντας δραστηριότητες που επικεντρώνονται στην παλαιστινιακή ταυτότητα.

Διάρκεια 29'.

Kymata Film Festival από Κυριακή 25 Αυγούστου έως 1 Σεπτεμβρίου
Τοποθεσία: Αργοστόλι στο Θαλασσόμυλο

 

Luisa Leers (aka Martha Luise Krökel 1909-1997) Aerealist, Acrobat poses for a photo in 1925. by Iagos posted 23 August 2024 at 11:26

 

... by Iagos posted 27 August 2024 at 15:05