Η αποκαθήλωση της Βιολογίας ?

O εφευρέτης χρησιμοποιεί την υπάρχουσα επιστημονική γνώση εφαρμοσμένα, αλλά δεν την παράγει.
Ως προς αυτό έχεις δίκιο. Ως επί το πλείστον, βέβαια, γιατί πολλές φορές η εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης στην πράξη ανοίγει ένα παράθυρο για νέα γνώση.

 

Δεν σφάλλω καθόλου.

Η σωστή επιστήμη είναι ανοιχτόμυαλη. Η "επιστήμη" όμως μερικών μπορεί να είναι, και είναι πολλές φορές, πολύ στενόμυαλη.

Μάλλον, πιο σωστά, το αντικείμενο είναι ουδέτερου (μη) πρόσημου σε αυτό, δεν φταίει. Οι Αρχές δεν σφάλλουν.

Συνήθως οι σωστοί ή οι λάθος άνθρωποι στην εφαρμογή δίνουν τον τόνο, όπως σε όλα τα πράγματα άλλωστε.


Και ο Δυτικός τρόπος σκέψης είναι αυτός που είναι, άσε που το λέμε μεν αλλά πολλές φορές ούτε οι ίδιοι οι δυτικοί που υποτίθεται είναι ίδιόν τους δεν τον εφαρμόζουν.
Και ο Ανατολικός τρόπος σκέψης, αν μπορεί να του δώσει κανείς τέτοιον χαρακτηρισμό, επίσης.

Και οι δύο είναι συμπληρωματικοί και χρήσιμοι για μένα, αν συνδυαστούν ανοιχτόμυαλα χωρίς προκαταλήψεις και στερεότυπα "δυτικός καλός - ανατολικός μπλιαχ" "λευκός καλός - μαύρος μπλιαχ" "straight οκ - gay ρίχτε τον από την ταράτσα " κλπ. κλπ.


Αλλά για ένα ευρύ πνεύμα με κριτική διάθεση, εμπιστοσύνη στα συναισθήματά του και ανοιχτή συνείδηση δεν υπάρχουν διακρίσεις και έτσι κινείται πάνω και πέρα από ταμπέλες "δυτικός-ανατολικός", "πάνω-κάτω" κλπ.

Υπάρχει μόνο η παρατήρηση, το όραμα που αυτή προσδίδει, η προσπάθεια διερεύνησης και η επαλήθευση. Και αυτό το συναντάς πχ. και σε έλληνες και σε κινέζους και παντού. Και το αντίθετο φυσικά.

 

Άλλο η εφεύρεση, άλλο η καινοτομία και άλλο η επιστήμη. Η συνύπαρξή τους δεν τα καθιστά όμοια.

 

Ευτυχώς, αμόρ. Θα ήταν βαρετό.
Τα καθιστά συμπληρωματικά.

 

Yep. That' s the proper description.

 

Καλησπέρα σε όλους. Μολονότι παρατηρώ ότι το νήμα έχει αδρανήσει (ή ολοκληρώσει το σκοπό του, ανάλογα με το σημείο παρατήρησης και το υπόβαθρο του παρατηρητή) θα ήθελα να κάνω μια μικρούλα απόπειρα να το αναθερμάνω για το λόγο ότι είναι άκρως εξιταριστικό να ανταλλάσσονται απόψεις (σε διάφορους βαθμούς θερμότητας) σε ένα θέμα σαν αυτό, το οποίο, ανεξαρτήτως πώς ξεκίνησε και ποιες ήταν ο αρχικός προσανατολισμός, εξελίχθηκε σε συζήτηση της ίδιας της υπαρξιακής λειτουργικότητας της επιστήμης.

Προσωπικά πήρα αρκετά διαβάζοντας αυτές τις σελίδες, καθώς και άλλες άλλων νημάτων και σε γενικές γραμμές τσιμπάω ενδιαφέρουσα πληροφορία.

Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι ενδεχομένως (μπορεί πάλι και να κάνω λάθος και ο πραγματικός λόγος να είναι η φυσικώς ή μη υπαγορευόμενη ανάγκη του ανθρώπου να θέτει και να τίθεται σε αντιθετικά δίπολα) αρκετές από τις παρεξηγήσεις που δημιουργούνται (σε υφηλιακό επίπεδο), όταν τίθεται το ζήτημα της εγκυρότητας της επιστημονικής γνώσης, οφείλονται στη μη διάκριση ανάμεσα στην έννοια της επιστημονικής μεθόδου συλλογής και ανάλυσης δεδομένων και στην αντίστοιχη της ερμηνείας των αποτελεσμάτων. Αλλά δεν είναι μόνο το ζήτημα της διάκρισης μεταξύ αυτών των δύο διαδικασιών. Η ίδια η ερμηνεία των αποτελεσμάτων από τους εκπροσώπους οποιουδήποτε επιστημονικού κλάδου πολλάκις δε διακρίνεται ανάμεσα στην ερμηνεία της αιτιοκρατικής λειτουργικότητας του περιεχομένου της νέας πληροφορίας και της αντίστοιχης τελολογικής λειτουργικότητας αυτής.

Κάθε επιστήμονας, ως δρων και αλληλεπιδρών παράγοντας, δεν μπορεί φυσικά να εκφύγει των τελολογικών ερμηνευτικών προσεγγίσεων(όσο και αν αυτές είναι καμουφλαρισμένες με το μανδύα του επιστημονικά στηριζόμενου αθεϊσμού). Το μπουρδουκλοτικό είναι όταν στον άμεσα πρακτικό και δι-υποκειμενικά παρατηρήσιμο καταστατικό σκοπό κάθε επιστημονικού πεδίου και υπο-πεδίου εγγράφεται η ανάγκη αποτύπωσης και ένταξης αυτής της πληροφορίας σε ένα ευρύτερο πεδίο ερμηνευτικής του χωροχρονικού όλου, για την οποία αποτύπωση και ένταξη τα δεδομένα και στοιχεία που έχει διαθέσιμα τη στιγμή της ερμηνείας δεν επαρκούν για να οδηγηθεί σε αυτήν (και δεν αρμόζει στου φορείς της Επιστήμης να οδηγούνται σε μεγαλόσχημες ερμηνείες¨ ο ρόλος τους, είτε τους αρέσει είτε όχι, εμπεριέχει το βάρος ενός ασκητικού στοιχείου).

Θα ήθελα πολλά να συζητήσω μαζί σας, αλλά για να μη μακρηγορώ και γίνομαι βαρετός (αν δεν το έχω καταφέρει ήδη), θα περιοριστώ σε αυτά εώς ότου και εφ' όσον διεγερθεί εκ νέοου μία διαλεκτική (συνθετική ή εριστική!).

 

Θα αποφύγω να απαντήσω με κάποιο ευφυολόγημα και θα περιοριστώ να αναρωτηθώ σε ποιά επιστημονικά δεδομένα στηρίζεται μια τέτοια αντίληψη...[/QUOTE]


https://i-uv.com/new-research-shocks-scientists-human-emotion-physically-shapes-reality/



(σου ζητώ συγγνώμη είναι στα γερμανικά η πλήρης συνέντευξή του. Μπορείς να το βρεις και σε ντοκιμαντέρ με ελληνικούς υπότιτλους "Σκέψη, οι άγνωστες πλευρές της". Ουσιαστικά ερευνά αυτό που ήδη είναι γνωστό, ότι δηλαδή αναδιατάσσουμε τη γεωμετρία των νευρικών μας κυττάρων ανάλογα με την επιλογή των προτεραιοτήτων και της ζωής μας εν γένει, αλλά αυτός το φτάνει σε επίπεδο υποατομικό, και πιο συγκεκριμένα σε επίπεδο ηλεκτρονίων)

https://blogs.scientificamerican.co...phic-fields-psychic-dogs-and-other-mysteries/

(επί την έντονη κριτική σε σχέση με την προσέγγισή του υπάρχει μία ενδιαφέρουσα ιστορία, την οποία θα στην πω μόνο αν σε ενδιαφέρει)


https://www.telegraph.co.uk/news/wo...ic-communication-achieved-for-first-time.html

 

Δεν ξέρω αν πιάσανε τα #@*## Quotes! Πάντως η ως άνω απάντηση αφορά εσένα. Μισές δουλειές κάνω!

 

Λύσανδρε, τα παρακάτω τα έστειλα αυτούσια και στον underherfeet. Είναι πειράματα -έρευνες αποδείξεις ότι η σκέψη πράγματι επεμβαίνει και αναδιατάσσει την δι-υποκειμενικά παρατηρήσιμη πραγματικότητα. Ελπίζω να σε βοηθήσουν να ενισχύσεις αυτό που σου λέει η διαίσθησή σου με "υλικά" επιχειρήματα.



https://i-uv.com/new-research-shocks-scientists-human-emotion-physically-shapes-reality/



(σου ζητώ συγγνώμη είναι στα γερμανικά η πλήρης συνέντευξή του. Μπορείς να το βρεις και σε ντοκιμαντέρ με ελληνικούς υπότιτλους "Σκέψη, οι άγνωστες πλευρές της". Ουσιαστικά ερευνά αυτό που ήδη είναι γνωστό, ότι δηλαδή αναδιατάσσουμε τη γεωμετρία των νευρικών μας κυττάρων ανάλογα με την επιλογή των προτεραιοτήτων και της ζωής μας εν γένει, αλλά αυτός το φτάνει σε επίπεδο υποατομικό, και πιο συγκεκριμένα σε επίπεδο ηλεκτρονίων)

https://blogs.scientificamerican.co...phic-fields-psychic-dogs-and-other-mysteries/

(επί την έντονη κριτική σε σχέση με την προσέγγισή του υπάρχει μία ενδιαφέρουσα ιστορία, την οποία θα στην πω μόνο αν σε ενδιαφέρει)


https://www.telegraph.co.uk/news/wo...ic-communication-achieved-for-first-time.html

 

Αν ήξερε ο άνθρωπος ποιες είναι οι πραγματικές δυνατότητές του, θα σάστιζε!
Δεν υπάρχει τίποτα μη αναστρέψιμο.
Δεν υπάρχουν όρια!

 

Με περιγελούν συνήθως όταν λέω τέτοια πράγματα, πλην όμως εγώ είμαι απόλυτα σίγουρος μέσα μου για αυτά, οπότε έχω κάθε λόγο να τα συζητώ και δημοσίως.

Το πώς και το γιατί είμαι τόσο σίγουρος είναι μία επίσης πολύ ενδιαφέρουσα, ελπίζω, ιστορία, που αν θέλεις μπορώ κι εγώ να τη μοιραστώ μαζί σου @AlexanderV .

Όσο για την ενδιαφέρουσα ιστορία πάνω στην έντονη κριτική σε σχέση με αυτή την προσέγγιση, ναι, με ενδιαφέρει πολύ και θα χαρώ να μου την πεις, αν θέλεις, για να μάθω τυχόν και κάτι παραπάνω.

Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.

 

Φυσικά και με ενδιαφέρει να μάθω τους λόγους που το αισθάνεσαι αυτό κόντρα στην αντίληψη περί του αντιθέτου από πρόσωπα στα οποία κατά καιρούς το εξέφρασες.

Όσο για τη μικρή ιστοριούλα, στην οποία αναφέρθηκα, αφορά σε αυτόν τον επιστήμονα τον Rupert Sheldrake, ο οποίος όταν το 1981 δημοσίευσε βιβλίο σχετικά με τη μετρήσιμη μετάδοση και πρόσληψη μηνυμάτων χωρίς τη διαμεσολάβηση των παραδοσιακών αισθήσεων, ο αρχισυντάκτης του Nature (του περιοδικού στο οποίο είναι όνειρο ζωής των επιστημόνων της Φύσης και της Βιολογίας να γίνει δεκτό άρθρο τους) το καταδίκασε ως ανυπόστατο και ανίκανο να τύχει πειραματικής επαλήθευσης και άρα όχι μόνο δεν έχαιρε επιστημονικού κύρους, αλλά αντανακλούσε και το ποιόν του συγγραφέα. Ο τίτλος του άρθρου στο επιστημονικό περιοδικό των επιστημονικών περιοδικών? "A book for burning?"... A book for burning? Ό,τι έκανε η Ιερά Εξέταση στο Γαλιλαίο, θα πρέπει να γίνει το ίδιο με αυτό το "αιρετικό" βιβλίο? Φυσικά με τον καιρό προέκυψαν φωνές διαμαρτυρίας. Με τον καιρό πάντα...

Δυστυχώς τυχαίνει ενίοτε να σε είμαστε συζητήσιμοι και διαλλακτικοί, όταν υπάρχει αντίπαλο δέος με το οποίο είμαστε σε κατάσταση ισορροπίας ή πολέμου και πάντως σε κάθε περίπτωση συγκρατεί την ορμή μας. Μόλις επικρατήσουμε, μετατρεπόμαστε σε αυτό ακριβώς που στηλιτεύαμε τους "άλλους". Η επιστημονική κοινότητα, ως οργανωμένο εργαλείο διαχείρισης της πληροφορίας και του ανθρώπινου δυναμικού και όχι η Επιστήμη (την οποία αντιμετωπίζω και αντιλαμβάνομαι με έναν ιδεαλιστικό σχεδόν θαυμασμό για όλους τους λόγους που έχει αναφέρει σε προηγούμενο σημείο ο cadpmpc) όταν μετά το Διαφωτισμό σταδιακά επικράτησε επί του οργανωμένου συστήματος της θρησκείας (τουλάχιστον όσον αφορά την επιχειρηματολογία και τη γενική αντίληψη περί του κύρους των θέσεών της και τουλάχιστον όσον αφορά τις χώρες του δυτικού μπλοκ- τη εξαιρέσει των εδώ και Ισπανίας και μεσω-δυτικών Η.Π.Α. μουτζαχεντίν που ευτυχώς είναι μερίδα, διότι η Ελλάδα οφείλουμε να παραδεχθούμε πως έχει πολύ δυνατούς επιστήμονες, ιδεολόγους και αφοσιωμένους, και συνήθως παραγκωνισμένους από το επίσημο ακαδημαϊκό status quo) άρχισε ελεύθερα να χρησιμοποιεί τους ίδιους μηχανισμούς μαντρώματος και χειραγώγησης των μελών της όπως έκανε και η Εκκλησία (όχι η μεσαιωνική, βεβαίως΄η λίγο αργότερα!).

Τέλος πάντων, το πλάτειασα πολύ. Αναμένω με ενδιαφέρον την ιστορία σου.