Η αποστροφή του οργασμού

Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Μια πολύ βολική υπόθεση που ονομάζεται Ηθική

Υποθέτω ότι ο Καντ υπήρξε σκόπιμα αφελής, θέλοντας ουσιαστικά να μπει στο μάτι των τότε ταγών υποστηρίζοντας πως η ηθική
« δεν βρίσκεται σε εξωτερικούς από την ανθρώπινη φύση παράγοντες, δεν αποδίδεται στη φύση, ούτε στο Θεό, παρά μόνο στην καλή θέληση. Καλή θέληση είναι αυτή που πηγαίνει σύμφωνα με οικουμενικούς νόμους ηθικής που η αυτόνομη ανθρώπινη ύπαρξη ελεύθερα και αβίαστα αποφασίζει να ενστερνιστεί. Αυτοί οι κανόνες υποχρεώνουν το κάθε ανθρώπινο υποκείμενο να μεταχειρίζεται τα άλλα ανθρώπινα όντα ως σκοπούς και όχι μόνο ως μέσα προς κάποιο σκοπό.» (πηγή Wikipedia)

Φαντάζομαι πως με τη δηκτικότητα που επέδειξε προσπάθησε απλώς να τονίσει την αντίστιξη μεταξύ ιδεατού και πραγματικού στην ανθρώπινη κοινωνία.
Γιατί;
Επειδή
Ποιός και Τι σου επιτρέπει να επαφίεται στη καλή σου (μου/του) θέληση το οτιδήποτε σε μία «συντεταγμένη» κοινωνία;
Αυτό δα έλειπε.

Αν θα καταπιαστούμε λέξη προς λέξη με τον ορισμό του Καντ, ας πάρουμε ξηρά τροφή και υγρά για κάποιες εβδομάδες κι΄ας προχωρήσουμε.
Μόνο με την τελευταία αποστροφή του λόγου του περί ανθρώπινων όντων ως μέσων ή σκοπού να καταπιαστούμε θα μας πάρει μέρες.
(Για να είμαι στο πνεύμα του νήματος, ειδικά σε αυτό το σημείο υπάρχει όντως εν ζωή αυτός που ξέρει περισσότερα. Το όνομά του; Χένρυ Κίσινγκερ.)

Ο γερο-Καντ ήξερε λοιπόν που απευθυνόταν.

Κάτι από τα τόσα που μας μαθαίνουν από τη στιγμή που θα ανοίξουμε τα μάτια μας στη ζωή είναι η απέχθεια προς την ανεξαρτησία.
Εκπαιδευόμαστε κατά τέτοιο τρόπο ώστε η ελευθερία και η απουσία ετεροκαθορισμών μας προκαλούν υπαρξιακό αδιέξοδο.
Φυσικά.
Αλλιώς πως δεν κανοναρχούμεθα. Δεν προσχωρούμε, δεν «συντονιζόμαστε».
Δεν είμαστε λειτουργικοί.
Παραγωγικοί.
(και Χειραγωγήσιμοι).
Ένα από τα εργαλεία προς αυτό το σκοπό είναι και η ηθική.
Αυτή του Καντ;
Ναι.... Τι ώρα;
Αυτή των Όποιων.

Ένα τεράστιο κομμάτι της ισόβιας υπαρξιακής σύγκρουσης εντός του ανθρώπου είναι η διαπάλη (ενίοτε και διαπλοκή [ακόμα και εσωτερική συναλλαγή] που συμβαίνουν μεταξύ της «Καντιανής» ηθικής και της ηθικής «των Όποιων».
Γνωρίζουμε το σωστό. Αρκετές φορές.
Το εφαρμόζουμε;
Απαντά ο κάθε αναγνώστης κατά μόνας.

Το τι συμβαίνει όταν ακολουθούμε την ηθική των «Όποιων» μάλλον το υποψιαζόμαστε.
Έτσι δεν είναι; Ας μην το πλατειάσουμε.

Στέλλα φύγε... Κρατάω μαχαίρι!

Το ερώτημα που πρέπει να μας διεγείρει εδώ είναι το τι συμβαίνει όταν τείνουμε προς το αντίθετο.
Προς την «καλή» μας θέληση.
Αυτή την άστατη και πλανεύτρα.
Την αλανιάρα.
Τη Στέλλα !

Θα καταθέσω μόνο μια από τις πολλές παρενέργειες του «στερητικού συνδρόμου».
Αυτοσχεδιάζετε ομφαλοσκοπώντας κατά μόνας - πάλι - και κατά βούληση.
Παίζουν εδώ χοντρά και το δέος, το ξεβόλεμα, η απώλεια του γνωστού και σίγουρου, η ανάγκη χειραφέτησης για να προχωρήσω μπρος, παίζουν πολλά.

Θα μιλήσω για κάτι άλλο.
Την επιτακτική δημιουργία προσωπικής ηθικής, μιας ηθικής κομμένης και ραμμένης στα μέτρα ΜΟΥ, τέτοιας που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις περιστάσεις.
Τέτοιας που να μου δώσε πνοές να συνεχίσω να ζω.

Τι κάνω;
Κλέβω, δανείζομαι και μαγειρεύω.

Κλέβω ό,τι με εξυπηρετεί από άλλους.
Δανείζομαι από την απορριπτέα ηθική των «Όποιων» κατ΄ανάγκη και κατά περίσταση με σκοπό την επιβίωση.
Μαγειρεύω σε δυνατή φωτιά τα παραπάνω μέχρι να δέσει το σκεύασμα.
Έτσι έχω μια «νέα» προσωπική ηθική με την οποία μπορώ πλέον κάλλιστα να αρχίσω να... παλεύω.

Και της αλλάζω τα φώτα.
Ξεκινάω με τις πλέον πρωχό ιδέες και αντιλήψεις.
Όταν αρχίζουν τα ζόρια αρχίζω τα δάνεια απ΄το παλιό.
Στο τέλος καταλήγω είτε Στέλλα σφαγμένη στα σοκάκια της Καστέλας είτε κάτι σε Δαμανάκη με στοιχεία από ολίγο ...Καρατζαφέρη.

Αλλά εδώ χάμου μιλάμε για τη σεξουαλικότητα, ας μην παρασυρόμαστε.


Ο Κ και η Α.

Είναι χρόνια παντρεμένοι και ακόμα ερωτευμένοι.
Έχουν ανοιχτά μυαλά.
Κάποια νύχτα του καλοκαιριού σε μια ξαφνική καταιγίδα ξυπνούν μέσα στην Α όλα όσα πόθησε κρυφά να ζήσει αλλά η ηθική της, αυτή η προσωπική, συνειδητή ηθική που τη φορούσε κορώνα στο κεφάλι της, της τα απαγόρευε.
Τα ζούσε μόνο μέσα στις φαντασιώσεις της.
Το εξομολογήθηκε στον Κ, τον άντρα της ζωής της.
«Θέλω να δοκιμάσω το «άλλο», με «άλλον», με «άλλη» ίσως.
Εσύ πως το αισθάνεσαι;»
- «Να σου πω την αλήθεια, χρόνια τώρα καυλώνω πολύ με αυτή τη φαντασίωση».
- «Τότε είναι παράλογο να μην το ζήσουμε!»

Υπάρχει ένα σχετικό νήμα περί πολυγαμίας μέσα στο παρόν ιδεοδρόμιο.
Έχω καταθέσει άποψη περί μηχανισμών που ενεργοποιούνται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Εδώ τώρα ο Κ στην αρχή αιφνιδιάζεται, ύστερα φτιάχνεται, ύστερα της κάνει ένα ατελείωτο σέξ και στο τέλος, όταν βλέπει ότι η Α το εννοεί και το ποθεί, θυμάται την ....ηθική του.
Τουτέστιν κρύβεται (γιατί να το κρύψομεν άλλωστε; ) πίσω από την ηθική για να διασκεδάσει τα ρίγη της δυσαρέσκειας που του προξενεί η φαντασίωσή του τη στιγμή που απέχει ένα τόσο δα βηματάκι από του να γίνει πραγματικότητα.

Κάθε αναγωγή - συσχετισμός με το θέμα του νήματος είναι απόλυτα θεμιτοί, μην πω απαραίτητοι.
Η χαώδης απόσταση μεταξύ φαντασίωσης και βίωσης της πραγματικότητας που δεσπόζει σε αμφότερες τις «νοσηρές» φαντασιώσεις και τις φαντασιώσεις «απιστίας».
Συνάμα,
η απειροελάχιστη τρίχα (ούτε καν κλωστή) που χωρίζει σε ρεαλιστικό επίπεδο την υπόθεση από την πραγμάτωση.
Όσο να μπει και να βγει ένα πέος σε ένα αιδοίο, λίγα δευτερόλεπτα, όσο να χύσει το ένα ή το άλλο, ελάχιστα δευτερόλεπτα, όσο να με αδρανοποιήσει και να με κακοποιήσει ο πάσα ένας κακόβουλος, όσο κρατάει ένας καφές, που λέει και το τραγούδι.
Τόσο σιμά κι’ όμως τόσο μακριά.

Τι τα χωρίζει;
Μια απόφαση.
Τι την καθορίζει αυτήν την απόφαση;
Η Ηθική.
Τι είδους ηθική;

Διαλέχτε.
Του Καντ.
Των Όποιων.
Η δική σας α λα καρτ.

Κάθε απάντηση ορθή.

Ενδιάμεσα καυλώνουμε;

Αβέρτα!

Στέλλα ή Δαμανάκη λοιπόν;

Μπα.
Μύθοι και οι δύο.
Άμα τα βρεις με αυτό που είσαι και κάπου- κάπου θυμάσαι και τις θεωρίες του Καντ, την παλεύεις.
Μα να μη λησμονούμε κάτι.
Είναι πολύ βαριά κουβέντα η «Καλή θέληση».
Πρέπει όχι μόνο να τη λέμε αλλά και να την εννοούμε.



Υ.Γ. Αν κάποιος ξέρει περισσότερα, ευπρόσδεκτος να τα καταθέσει.

 

Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Mesodo, atasai,

ξεκινώ με ευθύτητα και λέγοντας ζωηρά: "Απεταξάμην τον Προτεσταντισμό". Υστερα, λέω τρείς φορές "απεταξάμην", φτύνοντας εναλλάξ πίσω από την πλάτη μου.

Τώρα που "αναβαπτίστηκα" σε άνθρωπο που σιχαίνεται τον κόπο για τον κόπο, μπορώ να γράψω:

ΠΡΟΟΔΟΣ

* Κατ΄αρχήν δεν βλέπω στη ζωή ή στο κείμενό μου πουθενά και καμμία "πρόοδο" (μάρτυς μου ο Κονδύλης, και όσοι έχω κάνει να υποφέρουν, βάζοντάς τους να τον διαβάσουν).

Από την άλλη, θα ήταν και ολίγον τί κουτό να πιστεύουμε ότι ένα σώμα εξελίσσεται από την παιδική ηλικία προς την ενήλικη, εξελίσσεται απτά, βιολογικά, αλλά ο εν αυτό ψυχισμός παραμένει ίδιος. Αν μέρος του ψυχισμού είναι και η σεξουαλικότητα (στο βαθμό που είναι ένα σύμπλοκο σωματικών δυνατοτήτων και ψυχικών επιθυμιών) θα πρέπει να "εξελίσσεται" και αυτή.

(βάλτε στο "εξελίσσεται" όποια λέξη θέλετε, αλλά κάπως πρέπει να πω ότι - διάολε!- δεν είναι δυνατόν ένα αγόρι που έχει κρυψαρχιδία να γράφει τα πάντα στ΄αρχίδια του, γιατί απλούστατα τα αρχίδια του δεν έχουνε κατέβει!)

Συνελόντι ειπείν: είναι "πρόοδος" να σταματήσει κανείς να αντλεί απόλαυση από το να πιπιλά το δάχτυλο; Αν είναι, αυτό εννοώ. Αλλά κι αν δεν είναι, πάλι αυτό εννοώ.

Σ΄αυτόν που το πιπιλάει δεν κάνω αξιολογική κρίση (είναι αξιολογική κρίση να πούμε ότι κάποιος έχει ατροφικό χέρι; όχι! γιατί λοιπόν είναι, αν πούμε ότι έχει ατροφική ψυχή , αλλά δεν του κρύβω ότι μάλλον πρόκειται για καθήλωση (ή παλινδρόμηση) και όχι για "γούστο". Αυτός έχει τη δική του καθήλωση, εγώ τη δική μου. Ουδείς "ακαθήλωτος" θα 'λεγε η αοιδός. Δεν είπα 'γω να τις βγάλουμε έξω να τις μετρήσουμε - τις καθηλώσεις μας...

ΗΘΙΚΗ

* Από εποχή πιθηκανθρώπων και δώθε (ίσως εκκινώντας από την τομή που έφερε η απαγόρευση της αιμομιξίας) η "ηθική" είχε πάντα ορισμένα χαρκτηριστικά: πρώτα απ΄όλα μια διχοτομία (καλό / κακό, ιερό / ανίερο, άξιο / ανάξιο κλπ.). Επειτα, μια σαφήνεια, σχεδόν αλγοριθμική, για το σε ποιά μεριά βρισκόμαστε. Στην καλή ή την κακή. Δεξιά ή εξ ευωνύμων. Και τα λοιπά. Και φυσικά Κριτή, μια αυθεντία που ερμήνευε την ηθική.

Διχοτομία ανάμεσα σε εύκολο και δύσκολο δεν μπορώ να φανταστώ, καθώς είναι αγρίως υποκειμενικά (ας θυμηθούμε την πρόσφατη αναφορά άλλου νήματος σε Κυρία 35 ετών που δεν άντεχε ούτε στην ιδέα για δαχτυλάκι στο κωλαράκι...). Ούτε μπορώ να δω αλγοριθμικά τη μετάβαση από το εύκολο στο δύσκολο. Αλλά δεν μπορώ και να μην πω ότι το γαργαλητό στην αμασχάλη βγάζει εύκολο γέλιο σε σχέση με την ανάπτυξη αίσθησης του χιούμορ. Είναι αξιολογική κρίση αυτό; με βάζει σε θέση Κριτή; Δεν νομίζω.


(Α)ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ

* Τέλος, περί γνωστικισμού, αν και δεν είμαι σίγουρος Mesodo ότι εννοείτε τον πρωτοχριστιανικό (με την αυτο-βελτίωση) ή την ένταση της απόλαυσης που παράγει η γνώση (νοησιαρχία):

Η λέξη κλειδί που με διαφοροποιεί είναι το "αναπόδραστα" που ακολουθεί το "επίγνωστα". Αμφότερες οι θεωρήσεις ουρλιάζουν για την επιλογή που προσφέρει η γνώση. Η δική μου όχι. Η δική μου ζει με το άγχος να ξέρει τί κάνει, και να μην μπορεί να το αποφύγει. Παρέλειψα να πω να μην το δοκιμάσει κανείς στο σπίτι, χωρίς την παρουσία γονέα ή ενήλικα.

Ακόμη περισσότερο, η αυτο-βελτίωση μού είναι παντελώς αδιάφορη και δη στα ερωτικά. Συνήθως, από το σεξ που έχουμε κάνει καλά, με πλήρη γνώση του τί και πώς, δεν φεύγω καλύτερος άνθρωπος. Φεύγω έχοντας κάνει καλό σεξ. Μου φτάνει. Ως την επόμενη φορά.

Και μην ξεχνάτε: ΟΥΔΕΙΣ άνοιξε νήμα στο φόρουμ λέγοντας π.χ. "με καυλώνει αφάνταστα το μουνί, το στήθος, ο κώλος, το καυλί του/της παρτενέρ μου και προσπαθώ να καταλάβω γιατί" ή "θέλω να μάθω αν συμβαίνει και σε σας".

Τυχαίο; Σάμπως και δεν το νομίζω...

MasterDO,

με όλο το σεβασμό και μη παραγνωρίζοντας το θέμα που θίγετε, κάνω πως δεν το βλέπω, ενώ θα είχα πολλά να πω. Μια γενικευμένη συζήτηση για την Ηθική σε αυτό το φόρουμ θα ήταν πολύ επίπονη, τουλάχιστον για μένα. Προσπαθώ να κρατιέμαι από το BDSM ή έστω τη σεξουαλικότητα, σε κάθε μου παρέμβαση. Αν επικεντρώσετε / εξειδικεύσετε σε αυτήν, με χαρά θα επανέλθω.

vautrin,

βάλατε εσείς το απεχθές παράδειγμα των βιαστών ανηλίκων, έβαλα και γω την αιμομιξία, στο ίδιο νήμα - θα ξυπνήσουμε όλη τη βάρδια 

Δε βαριέστε, ας μάθουν και λίγο ηθική φιλοσοφία που δεν κάναν στη σχολή  ))

Το παράδειγμά σας νομίζω πως έπρεπε να το φέρω εγώ: πού ήταν η ηθική ΠΡΙΝ φτάσει ο βιαστής στο κρεββάτι με το ανήλικο; Πώς δεν τον σταμάτησε; Αν περιμένω στο κρεββάτι να τον συγκρατήσει η ηθική, κλάφτα Χαράλαμπε. Αυτό λέω.

Για να μην γενικεύσω και πώ ότι ΑΚΡΙΒΩΣ η "ηθική του κρεββατιού" και η κόντρα-moral απόλαυση (με όλες τις μαλακιώδεις θεωρίες για αγνότητες, αθωότητες και τα τοιαύτα που θα βεβηλωθούν) αν όχι τον έφτασε, τουλάχιστον τον έσπρωξε, εκεί αυτόν τον άνθρωπο. Δείτε και τα επαγγέλματα που ασχολούνται με το σπορ.

Ναι, θα εξαφανιστούν αυτοί που κάνουν BDSM για ηθικούς λόγους. Κάποιος θα 'λεγε: "επειδή πλέον μπορούν να το αποφύγουν".

Αλλά μην ανησυχείτε. Θα περισσέψουν αρκετοί.

Dream

 

Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

@DreamMaster

Καίρια η παρατήρησή σας. Αν φτάσουμε ως το «κρεβάτι», τότε μάλλον δεν υπάρχει επιστροφή: οσάκις τα άλογα ένστικτα και πάθη συγκρούονται με τη λογική, σημειώσατε άσσο. Στάνταρ. Κλειδωμένο. Αλλά ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα…


 



Θα ήθελα όμως να θέσω έναν προβληματισμό παρεμφερή αλλά συνάμα ολίγον διαφορετικό από τον δικό σας. Θα ήθελα να μιλήσουμε για την ηθική της σεξουαλικής πράξης καθεαυτής. Άνευ σχέσης.

Δύσκολα μπορώ να φανταστώ ανθρώπινη πράξη ηθικά ουδέτερη, ούτε καν την απλούστερη. Όλες ή σχεδόν όλες διέπονται από αρχές και κανόνες που δεν αποτελούν απλώς εγχειρίδια χρήσης. Πάρτε για παράδειγμα το … ψάρεμα. Είναι ανήθικο να ψαρεύεις την εποχή της αναπαραγωγής, να αλιεύεις είδη υπό εξαφάνιση, να χρησιμοποιείς μεθόδους που καταστρέφουν τον γόνο όπως ο δυναμίτης. Ακόμα κι η μουσική ακρόαση είναι απαράδεκτη όταν γίνεται σε ώρες κοινής ησυχίας ή σε ανυπόφορη ένταση.

Ας μιλήσουμε τώρα για την ταμπακέρα. Είναι δυνατόν το σεξ, πράξη με χίλιες εκφάνσεις κι επιπτώσεις, σωματικές και ψυχολογικές, ν’ αποτελεί εξαίρεση; Επειδή τα παραδείγματα που επικαλεσθήκαμε αμφότεροι είναι κάπως ακραία, θα προτείνω ένα σύνηθες, που σε διάφορες παραλλαγές έχει επαναληφθεί εκατομμύρια φορές. Άτομο που πάσχει από AIDS, αφροδίσιο νόσημα ή γενετική νόσο κάνει σεξ. Τελεία. Δεν σχετίζεται, απλά γαμάει ή γαμιέται. Μπορούμε να προσθέσουμε με τη φαντασία μας διάφορες εναλλακτικές καταστάσεις: γνώση ή άγνοια του παρτενέρ, χρήση προφυλακτικού ή μη. Είναι οι λεπτομέρειες αυτές αδιάφορες ηθικά ή καθορίζουν το ποιόν της πράξης; Κι απ’ την άλλη, θα ήταν «ηθικό» ν’ απαγορευτεί σ’ ένα πάσχον άτομο να συνουσιάζεται;

Να ανοίξω παρένθεση εδώ και να πω πως δε μιλώ θεωρητικά κι αφηρημένα αλλά βιωματικά. Πάσχω από κληρονομική ασθένεια. Θα ήταν ηθικό να κάνω σεξ χωρίς προφύλαξη, ρισκάροντας να προκαλέσω μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη; Να πως πράξη και ηθική είναι αξεχώριστα για μένα: αν χύσω μια κοπέλα στο στόμα κάνω ηθικό σεξ, αν χύσω μέσα της, ανήθικο. Ευτυχώς που υπάρχει και το χάπι…


Για μένα το σεξ είναι κάτι καλό, συνώνυμο της ευτυχίας με την έννοια που δίνει ο Φρόιντ. Προσπαθώ να ορίσω μια σεξουαλική ηθική αρκετά ευρεία κι ανεκτική ώστε να συμπεριλαμβάνει διαστροφές και ιδιαιτερότητες και συνάμα αρκετά σαφή και περιοριστική ώστε να προστατεύονται οι εμπλεκόμενοι από δυσάρεστα επακόλουθα. Δεν τα έχω καταφέρει ακόμη αλλά έχω τουλάχιστον καταλήξει σε κάποια βασικά συμπεράσματα για τις αρχές που θα έπρεπε να διέπουν την κάθε σεξουαλική πράξη. Μερικές είναι φυσικά αυτονόητες: γνώση, έγκυρη συναίνεση, (έγκυρη με την έννοια της δικαιοπρακτικής ικανότητας), αποφυγή βαριάς βλάβης. Ειδικά για τον χώρο μας όμως, θα πρότεινα ένα επιπλέον, δύσκολο κριτήριο: η σεξουαλική ηθική ακροβατεί στο σημείο όπου το ποσοτικό μετατρέπεται σε ποιοτικό. Ίσως η διαφορά ηθικού κι ανήθικου να βρίσκεται μεταξύ των 30 ή 40 βουρδουλιών και κάπου εκεί ανάμεσα, το ηθικό να γίνεται ανήθικο… κι όχι μόνο βάσει αποτελέσματος.

Όπως θα καταλάβατε αγαπητέ μου, όσο κι αν το ξορκίζω, παραμένω αθεράπευτα Διαμαρτυρόμενος. Να φανταστείτε, το πρώτο πράγμα που ρωτώ μόλις γνωρίσω κάποιον είναι το επάγγελμά του… Σκόρδα, εξορκισμοί, ευχέλαια, έχω δοκιμάσει τα πάντα, δεν φεύγει η Προτεσταντίλα με τίποτα. Και πώς να φύγει που η ηθική της έχει διαποτίσει ολάκερο το πνεύμα του καπιταλισμού; (Μαρξιστής ξεμαρξιστής αλλά κι ο Βέμπερ δεν κόλλαγε μπρίκια εδώ που τα λέμε).
Σ' εσάς πιάνει το τριπλό φτύσιμο πίσω απ' την πλάτη; Να το δοκιμάσω;

 

Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

My one cent thought...
Υπάρχει η ηθική στο σεξ που το κάνει λειτουργικό, πιο πρακτικό (βλέπε προφυλακτικό) και υπάρχει και η ηθική που δημιουργεί καθηλώσεις και απωθήσεις που μόνο (  μέσα από το BDSM βρίσκει την λειτουργικότητα της.

Για ποια ηθική μιλάτε;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Νομίζω ότι πρέπει να γίνει μια διάκριση μεταξύ ανήθικου και αήθες. Όποιος έχει μέτρο του την ηθική μπορεί να είναι ηθικός ή ανήθικος. Ο αήθης ερμηνεύει αλλιώς. Ο αήθης δεν είναι ανήθικος.:. αλλά ούτε και ηθικός  

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Όταν λες αήθες, εννοείς το ηθικά αδιάφορο ή την αδιαφορία για την ηθική; Αν θες δώσε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα αήθους συμπεριφοράς για να το καταλάβω καλύτερα.

 

Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

DreamMaster,

Τρεις αιώνες έχουν περάσει που οι εργάτες της συστηματικής ταξινόμησης μόχθησαν σκληρά για να μας πείσουν ότι είναι επιστήμονες, προσπαθώντας να αφαιρέσουν όσο γίνεται την υποκειμενικότητα του παρατηρητή και φτάσαμε να μιλάμε για ατροφικές ψυχές; Μιλάμε για ατροφικό χέρι επειδή έχουμε ήδη ταξινομήσει κάποιο με άλλα χαρακτηριστικά ως πλήρως ανεπτυγμένο. Το νόημα προκύπτει μέσα από τη διαφορά. Στην περίπτωση της ψυχιατρικής μπακαλικής ο ιεροφάντης δημιουργεί την κατηγορία «ατροφική ψυχή» για να οικειοποιηθεί αυτομάτως ο ίδιος την άλλη άκρη του δίπολου; Και αν δεχτούμε ως ειλικρινή τοποθέτηση το ουδείς ακαθήλωτος τότε με τι ακριβώς συγκρίναμε και αποφανθήκαμε ότι μια ψυχή είναι ατροφική; Η μεταφυσική στο μεγαλείο της. Τι σας συμβαίνει; Είναι ανάδρομος ο Ουρανός στον δεύτερο οίκο σας;

Προφανώς και το ατροφικός έχει πρόσημο και είναι αρνητικό. Απλά δεν κατάλαβα γιατί να μπούμε σε αυτή τη διαδικασία εφόσον η λάμπα η ίδια δεν θέλει να αλλάξει. (Και αν δεν κανω λάθος αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στους ψυ χώρους, εξαιρώντας τις περιπτώσεις των επικίνδυνων για τους άλλους)

Υγ: Ψυχικά ασθενείς σαδομαζοχιστές. χα-χα-χα

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Πάμε λοιπόν.
Ας πούμε μια γυναίκα που δεν έχει σχέση. Έχει χ διάστημα να κοιμηθεί με κάποιον. Επιθυμεί, σύμφωνα με τις ανάγκες του κορμιού της να κάνει σεξ. Μια γυναίκα που νιώθει ένοχη για τις σωματικές ανάγκες της, και έχει επηρρεαστεί από την ηθική που θέλει τη γυναίκα που κοιμάται με κάποιον μόνο για την σωματική ικανοποίησή της να έιναι τσούλα, πουτάνα και άλλα τέτοια, χρειάζεται πιθανόν ένα mindfuck. Δηλαδή έναν άντρα που και καλά θα της "γαμίσει το μυαλό" και τότε αυτή θα υποκύψει και σεξουαλικά, αφού έτσι πια παύει να είναι τσούλα αλλά μια γυναίκα που υποτάχθηκε εγκεφαλικά και ως εκ τούτου το σώμα τί άλλο να κάνει, υποκύπτει. Άρα έχει αποενοχοποιήσει την σωματική επιθυμία. Τώρα "λογικά" απλά υποκύπτει στην πνευματική (άρα ανώτερη και ηθικά) δύναμη του άντρα. Αυτή είναι μια σύγχρονη ηθική γυναίκα.

Μια αήθης γυναίκα, που είναι σε επαφή με το σώμα της και νιώθει καλά με αυτό και το ακούει, θα βγει έξω ένα βράδυ, θα βρει κάποιον που θεωρεί ότι θα ικανοποιηθεί μαζί του, θα πάρει το ρίσκο να της βγει και πατάτα και θα κάνει σεξ μαζί του. Την επόμενη μέρα θα σηκωθεί, θα πιει το καφεδάκι της και ξεκινήσει τη μέρα της χωρίς να σκέφτεται ότι είναι τσούλα ή ότι όλοι οι άντρες είναι παπάρες και ότι οι άντρες έχουν εξαφανισθεί, ιδιαίτερα αν της βγήκε μάπα το καρπούζι.Δεν χρειάζεται καμιά εσωτερική δικαιολογία για την επιθυμία της.  

Κάπως έτσι... και το συζητάμε.
 

 

Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Κάποιες φορές τα παιχνίδια με τη γλώσσα είναι αποκαλυπτικά.
Είναι λίαν ενδιαφέροντα για την κουβέντα τα συνώνυμα του αήθους.
“Ανάρμοστο» - «Απρεπές».
Δεν αρμόζει, δεν είναι όπως πρέπει.
Τα ερωτήματα είναι «σε τι;» και «τι πρέπει;»
Βλέπουμε λοιπόν ότι το άηθες είναι πάντα ετεροκαθοριζόμενο.
Μόνο του δεν στέκει.
Επανερχόμαστε λοιπόν στην έννοια «Ηθική».
Εξετάζουμε ποιός την ορίζει- διατυπώνει και γιατί.
Πόσο θα ταυτιστούμε ή θα απορρίψουμε, (ηθική α λα καρτ).

Βλέπω ότι δεν θα αποφευχθεί τελικά η διαπραγμάτευση πέρα ηθικής.

Κατά τα άλλα, η elfcat έχει σαφώς άλλη απόχρωση του αήθους στο μυαλό της
και την κατανοώ ως προς το συγκεκριμένο παράδειγμα.

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Ευχαριστώ για την διευκρίνιση.  

Η γνώμη μου; Και οι δύο γυναίκες του παραδείγματος είναι «ηθικές» με τον τρόπο τους μόνο που συμμορφώνονται σε διαφορετικούς κώδικες. Η πρώτη ακολουθεί την καθιερωμένη, παραδοσιακή ηθική, η δεύτερη, μια πιο ελευθεριακή και προσωπική, που πάντως είναι ανεκτή από τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Θα μπορούσα να φανταστώ και μια τρίτη εκδοχή, μια γυναίκα που καταπνίγει την σαρκική της επιθυμία μέχρι τον γάμο, (χριστιανική ηθική) ή που εκτονώνεται αυνανιζόμενη. Όλες κάνουν αυτό που θεωρούν «σωστό» και σίγουρα δεν βλάπτουν και κανέναν.


Βρίσκω όλες αυτές τις περιπτώσεις πιθανές και ρεαλιστικές, άρα ως εδώ όλα καλά. Κοίτα όμως τι συμβαίνει: Η ίδια πράξη ειδωμένη σε σχέση με άλλο ηθικό πλαίσιο, (π.χ. στην Σαουδική Αραβία), θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ανάλογα με τον κριτή, από εγκληματική ως επαναστατική. Εκεί, κι οι δύο γυναίκες θα θεωρούνταν ανήθικες κι ας είχαν διαφορετικό σκεπτικό πριν κάνουν σεξ. Ανήθικες θα τις έκανε η ίδια η πράξη, το ότι συνουσιάστηκαν όντας ανύπαντρες, κι όχι τα κίνητρά τους, αν το έκαναν από έρωτα ή λαγνεία.

Ενώ λοιπόν αναφέρθηκες, πολύ ορθά, στα κίνητρα και τις εσωτερικές διεργασίες των δυο γυναικών, δεν είπες τίποτα για την ίδια τη σεξουαλική πράξη. Βέβαια εμείς δεν είμαστε Ταλιμπάν και το σεξ δεν απαγορεύεται, όμως και πάλι δεν λείπουν ένα σωρό περιορισμοί που ορίζουν πως και με ποιον είναι επιτρεπτό. Αυτή είναι η δική μου απορία σε σχέση με όσα υποστήριξε ο Αφέντης των Ονείρων. Ο τρόπος που κάνουμε σεξ είναι ηθικά αδιάφορος ή παράγει ήθος;

Υποστηρίζω το δεύτερο και γι’ αυτό αμφιβάλλω αν ο άνθρωπος μπορεί να κάνει σεξ σαν το ζώο, που λέει το κλισέ. Από την στιγμή που το σεξ αποσυνδέθηκε από την αναπαραγωγή κι επικεντρώθηκε στην απόλαυση κάτι τέτοιο δεν είναι πια εφικτό.

Ανέφερα ως παράδειγμα τη χρήση προφυλακτικού. Δεν την θεωρώ «τεχνική» ή λειτουργική λεπτομέρεια. Το αν θα προφυλάξεις τον εαυτό σου, τον σύντροφο σου και τη δημόσια υγεία ή όχι, δηλώνει πολλά για το ήθος του καθενός.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Στο παράδειγμα που έδωσα, το οποίο θεωρώ απλό γιατί και η ζωή είναι απλή στο κάτω κάτω, δου διαφορετικοί άνθρωποι μπορεί εν τέλει να έδρασαν, να έπραξαν το ίδιο αλλά η μια με γνώμονα την ηθική και η άλλη με γνώμονα την απόλαυσή της. Το να είσαι αήθης;, δε σημαίνει ότι λειτουργείς έξω από τα κοινωνικά πλαίσια.

Όσο για το σεξ, μη νομίζεις. Τα ζώα μια χαρά σεξ κάνουν. Ελεύθερα, φυσικά, χωρίς να έχουν ανάγκη από λάτεξ και κυρίως χωρίς ηθική, κόντρα ηθική και άρα χωρίς ενοχή   

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Η αποστροφή του οργασμού

Α, γεια σου! Αυτό ακριβώς λέω: πως δεν μπορούμε πια να κάνουμε σεξ όπως τα ζώα, ανέμελα,
α-ήθικα, αδιάντροπα. Δεν μπορούμε να κάνουμε σεξ δίχως αιδώ στη μέση της Ομόνοιας, δεν μπορούμε να κάνουμε σεξ δίχως ν’ αναμειγνύουμε φαντασιώσεις, διαστροφές, αισθητικές προτιμήσεις.



Ο πολιτισμός μας φόρτωσε με τόσα «μη» και «πρέπει» που μοιραίο είναι στιγμές-στιγμές να νοσταλγούμε την επιστροφή σε μια πιο «φυσική» μορφή ύπαρξης. Όμως, μόνο οι εντελώς ξεμωραμένοι επιστρέφουν στη ζωώδη κατάσταση. Αλήθεια, το θέλει κανείς αυτό;