Η αρχή...

Ε παρόμοιο... να το παίρνω αγκαλιά και να ακούω το στομαχάκι του να γουργουρίζει σαν κουταβάκι.

 

Το πιο ωραίο για μένα είναι όταν συνδυάζονται αυτά τα δύο σε ένα. Δεν ξέρω αν έχει δωθεί όνομα σε κάτι τέτοιο, αλλά ποιος νοιάζεται κιόλας.

 

να και καποια που δεν το' χει καψει...

 

Η σαφής εικόνα του εαυτού και η οριοθέτηση του ενός από το άλλο δίνουν το αρμονικό αποτέλεσμα και την ισορροπημένη εικόνα.
Κι έτσι θα έπρεπε να είναι διότι το ένα είναι κάτι διαφορετικό από το άλλο. Όταν οι σχετίζοντες έχουν την ικανότητα να τα εμπλέξουν με ειλικρίνεια και αγάπη ο ένας προς τον άλλον και προς τη σχέση μπορεί αν βγει ένα αρμονικό και πολύ όμορφο αποτέλεσμα.
Το πρόβλημα είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό βαφτίζει την ανεπάρκεια ή την εμπλοκή του συναισθήματος κάπως (όχι απαραίτητα bdsm πάντα) βγαίνει από τον εαυτό του, παγώνει το συναίσθημα (μετά από κάποια τραυματική εμπειρία είτε το παραδέχονται, είτε όχι γιατί δεν έχει γίνει πάντα συνειδητοποίηση) και επιλέγει μια κατάσταση με όρους σαν σκληρό συμβόλαιο αγοραπωλησίας.
Γιατί θέλει αρχίδια για να εμπλακείς σε συναισθηματική σχέση. Οτιδήποτε άλλο μπροστά σε αυτό φαντάζει αυγά μάτια.

 

Η απάντησή σου με έβαλε σε σκέψεις για το επόμενο νήμα...
Κι εγώ αν δεν εμπλακώ συναισθηματικά δεν μπορώ...

 

Αυγά μάτια το BDSM?

 

αυτο τωρα ηταν αναγκη να το πεις???

 

Ντροπή, ε?

 

μελάτο το θέλουν, σνιαφ σνιαφ!  

 

Σου βγαίνουν εύκολα εσένα τα αυγά μάτια?  

 

Η σωστή συναισθηματική εμπλοκή χωρίς εμπάθειες είναι πιο ζόρικη κατάσταση κι όπως είπα και .... τα αυγά μάτια δεν είναι εύκολη υπόθεση!!!