Η βία διδάσκεται στην πρώτη παιδική ηλικία

Πριν χρόνια είχα διαβάσει το βιβλίο μίας ειδικού πάνω σε θέματα βίας και της παιδικής ηλικίας. Το νόημα του βιβλίου είναι ο τίτλος του νήματος. Η βία, ψυχολογική και σωματική, διδάσκεται στην πρώτη παιδική ηλικία, και μετά αναπαράγεται υπό διάφορες μορφές και υπό διάφορες συνθήκες στην ενήλικο ζωή.

Δεν ξέρω γιατί είχα αποφασίσει να διαβάσω ένα τέτοιο βιβλίο. Κάτι μέσα μου με είχε σπρώξει σίγουρα.
Δεν θυμόμουν ξεκάθαρα να έχω φάει ξύλο όταν ήμουν παιδί. Πάντα πίστευα πως όχι. Μόνο κάτι σποραδικές αναμνήσεις, οι οποίες δεν ήμουν καν σίγουρος ότι ήταν συμβάντα ή της φαντασίας μου. Μάλλον το δεύτερο πίστευα πάντα.

Μετά το βιβλίο οι μνήμες έγιναν λίγο πιο ζωντανές, λίγο πιο βέβαιες. Το θέμα είχε αρχίσει να με ανησυχεί. Ποτέ δεν μπόρεσα να σκάψω πολύ βαθειά, το σκοτάδι στις αναμνήσεις ήταν πάντα άπλετο, έρεβος.

Τελικά τα τελευταία χρόνια έχω καταλάβει κάποια περισσότερα πράγματα για το σκοτεινό παρελθόν μου, αλλά το παζλ δεν έχει φτιαχτεί, και ούτε θα γίνει ποτέ πιστεύω. Μακάρι να υπήρχαν τρόποι να επαναφέρω αναμνήσεις.

Θα ήθελα να ρωτήσω όποια μέλη ασκούν βία στην ερωτική τους ζωή, είτε δέχονται και αναζητούν τη βία, αν έχουν αναμνήσεις βίας από την παιδικής τους ηλικία. Αν σας έχει απασχολήσει ποτέ το θέμα. Αν αναρωτηθήκατε γιατί για κάποιους από εμάς η βία είναι οικείο πράγμα.

Όταν λέω βία δεν εννοώ τραβηγμένα πράγματα. Ένα χαστούκι δυνατό, από έναν 40χρονο άντρα σε ένα 3χρονο παιδί πιστέψτε με είναι συνταρακτικό για τον μικρό. Φανταστείτε αυτό να επαναλαμβάνεται συχνά.

 

Απάντηση: Η βία διδάσκεται στην πρώτη παιδική ηλικία

Είναι μια από τις ερμηνείες της βίας, αυτή που λες. Μερικές φορές ορισμένοι από αυτούς που γίνονται (ανεξέλεγκτα) βίαιοι, έχουν υποστεί βία ως μικρά παιδιά. Αυτά τα μη τραβηγμένα πράγματα που λες, σίγουρα το χαστούκι από έναν μεγάλο άνθρωπο είναι συνταρακτικό για ένα μικρό παιδάκι που δεν μπορεί να το αποφύγει μάλιστα και δεν έχει καμία άποψη για αυτό που υφίσταται.

Δεν έχω υποστεί και δεν έχω δει γύρω μου την παραμικρή βία ως μικρό παιδί αλλά ούτε και μεγαλύτερη. Η βία μου ήταν κάτι συναισθηματικά άγνωστο και μάλλον συναρπαστικό. Οι γονείς μου πάντα μου τόνιζαν ότι είναι πολύ φτηνό, πολύ χάλια και πολύ αναποτελεσματικό να συσχετίσω στη ζωή μου το σεξ με τη βία και να μην το κάνω διόλου, δεν είναι έτσι και δεν αξίζει. Ουδέποτε με χτύπησαν, ούτε μεταξύ τους χτυπήθηκαν ποτέ απ ό,τι γνωρίζω, και μια φορά μου είχαν μιλήσει αυστηρά, μέχρι που πήγα σχολείο.

Από την άλλη πλευρά, δε νομίζω ότι BDSM ίσον βία, νέτα σκέτα. Υπάρχει ο συνδυασμός της βίας με την πειθαρχία και την αυτοπειθαρχία, υπάρχει η απόσταση από τη βία του Κυρίαρχου, είναι πολλές οι αποχρώσεις και εμένα κυρίως η πειθαρχία, ο σεβασμός και η υπακοή με συναρπάζουν. Και η βία, εφόσον αυτός που μου την ασκεί συνεχίζει να επικοινωνεί μαζί μου την ώρα εκείνη, γιατί τη βρίσκω πολύ αληθινή.

Έχω πάντως τις αμφιβολίες μου, κατά πόσον αυτός που έχει δεχτεί βία σοβαρή ως παιδί θα μπορεί να τηρήσει μέσα του ισορροπίες σε σαδομαζοχιστικές σχέσεις και παιχνίδια. Ή θα αποζητήσει τη βία για τον λόγο αυτό.

 

Σε ευχαριστώ Λίλλυ για την κατάθεση προσωπικών πληροφοριών  

 

Απάντηση: Η βία διδάσκεται στην πρώτη παιδική ηλικία

Όσον αφορά εμενα, σε αυτό το θέμα έχει πετύχει φλέβα.

Δεν ξέρω κατά ποσο είναι εντός του thread να μιλάω για τα βάσανα που έχω περάσει ως μικρός, anyway.

Η δικη μου ιστορία είναι ότι μικρότερος είχα φάει αρκετό ξύλο από τον μπαμπά μου. Επιπλέον επειδή είχε το ιατρείο στο ισόγειο του σπιτιού και είχε όλη μέρα δουλειά δεν επιτρεπόταν ποτε να κάνω φασαρία, που ως μίρκος πάντα κανεις. Άμα έκανα, ξύλο. Καλά να μην μιλήσω για το ποσο αυστηρός ήταν.

Με λίγα λόγια ήταν ένα δράμα και παρόλο που είμαι 20 χρονων εδώ και 4 χρονια δεν ανταλλάσσουμε ούτε κουβέντα.

Νομίζω πως πίστευε σε μια πατριαρχική οικογένεια όπου ότι λέει πρέπει να εφαρμόζεται. Και όταν όπως πολλές φορες δεν γινόταν, νομίζω πως αισθανόταν ότι του κλέβαμε τον ανδρισμό.

Όπως και να έχει, το αποτέλεσμα για μένα είναι να είμαι πολύ ευαίσθητος και ειδικά στο θέμα αυτό. Απέναντι σε γυναίκες δεν μπορώ να είμαι άντρας brutal που να χτυπιέμαι. Αντιθέτως μου αρέσει να έχουν αυτές τον έλεγχο. Τον ανδρισμό που έχω δει ως παράδειγμα, να τον χέσω.

Γενικότερα σαν άτομο είμαι ήπιων τόνων. Θέλω επίσης να προσθέσω ότι άμα δω κάποιον να χτυπάει το παιδί του θέλω να πάω να του ψάλω καντήλια του ******.

Sorry άμα είμαι εκτος θέματος αλλα βλέποντας τις λέξεις παιδιά και βία αυτά μου ήρθαν στο μυαλό.

 

Ευχαριστούμε πολύ για όσα είπες woohoo!

 

Απάντηση: Η βία διδάσκεται στην πρώτη παιδική ηλικία

Δεν πιστεύω να υπάρχουν πολλοί , τουλάχιστον της γενιάς μου άνθρωποι, που στην παιδική τους ηλικία να μην υπέστησαν βία, είτε σωματική είτε ψυχολογική και προσωπικά δεν ανήκω στις εξαιρέσεις.
Ακόμα και η τέντερ που έίχε "καλούς" γονείς, δεν μπορεί, όλο και σε κάποιο στραβόξυλο δάσκαλο η τσαμπουκαλή συμμαθητη θα είχε πέσει! 
Η επίδραση όμως της βίας στον ψυχισμό και την μετέπειτα συμπεριφορά μας - σεξουαλική και μη- αν και υπάρχει, δεν νομίζω πως μπορεί να καλουπαριστεί.

 

Απάντηση: Η βία διδάσκεται στην πρώτη παιδική ηλικία

μεγαλωσα σε χωριο,απο ζημιες αλλο τιποτα!το ξυλο ηταν κοινη πρακτικη αλλα μυαλο δεν εβαζα!στα 32 μου εχω χτυπησει ελαχιστα ατομα και αυτα μονο σαν αμυνα,στο ερωτικο ομως παιχνιδι μου αρεσει τοσο να δινω οσο και να λαβαινω!
δεν το θεωρω βια αν και ο αλλος το θελει!
δεν θα ξεχασω ποτε την σκηνη,οπου οπως περνουσα ειδα 2 αγορια 10-12 ετων που διαφωνουσαν για το παιχνιδι μπασκετ που παιζανε και ξαφνικα ο ενας ξαπλωνει τον αλλον και του τραβηξε μια "γεματη" κλωτσια στο στερνο!
αυτο για μενα ειναι τραγικο και δειχνει παντελη ελλειψη αγωγης και δεν μπορω να καταλαβω την ευκολια με την οποια εκανε αυτη την ακρως επικυνδινη κινηση!
αν τα βιωματα αυτου του παιδιου του επιτρεπουν απο αυτη την ηλικια να συμπεριφερεται ετσι, αν αυτο συνεχιστηκε για μερικα χρονια ακομα, πιστευω οτι θα υπαρξουν ψυχες που θα υποφερουν στα χερια του και οχι με την καλη δικη μας εννοια!
ακομη και αν ενα παιδι δεν μεγαλωσει και να γινει και αυτο το ιδιο βιαιο,τοτε μπορει να μεγαλωσει και να γινει ενα συνεσταλμενο και γεματο φοβιες και ψυχικα τραυματα ατομο!
η βια στην παιδικη ηλικια ειναι δηλητηριο στις ριζες του δεντρου της ζωης του!

 

Απάντηση: Η βία διδάσκεται στην πρώτη παιδική ηλικία

Μια απο τα ιδια με τους περισσοτερους.
Ενας πολυ βιαιος πατερας και μια ηρεμη και συμπονετικη μανα.
Πολυ βια λεκτικη και σωματικη για χρονια, χωρις λογο.
Αγαπημενος του τροπος το χτυπημα με την ζωνη του.
Και ω! τι συμπτωση......το αγαπημενο μου αντικειμενο για να εισπραττω πονο και ηδονη εδω και χρονια ειναι η .....ζωνη Του!

 

Re: Απάντηση: Η βία διδάσκεται στην πρώτη παιδική ηλικία

Ευχαριστώ πολύ για τις εμπειρίες σου Αστροβροχή όπως και τα παραπάνω παιδιά.

Συγκλονιστικό αυτό που λες. Πιστεύεις ότι είναι τυχαίο;

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Η βία διδάσκεται στην πρώτη παιδική ηλικία

Εσυ τι λες? το θεωρεις τυχαιο?.....εγω καθολου

 

Αν και κάποιος θα μας έλεγε ότι είναι υπεραπλουστευμένη λογική να τα συσχετίσουμε έτσι απλά, νομίζω ότι είναι στατιστικά δύσκολο να συνέπεσε να συμβαίνουν και τα δύο.

Κατά συνέπεια συμφωνώ μαζί σου. Σχετίζονται και πολύ μάλιστα.

 

Απάντηση: Η βία διδάσκεται στην πρώτη παιδική ηλικία

Μιλούσα για τη σωματική βία μόνον  

Και μπορεί να οφειλόταν σε αντίδραση στους γονείς μου το γεγονός ότι δεν νιώθω την ανάγκη άμυνας εναντίον της σωματικής βίας. Τον χειμώνα του '76, όλη η Αθήνα ήταν γεμάτη με τη γνωστή αφίσα της "Ο". Όποτε την πετυχαίναμε σε κανένα φανάρι, ένας από τους δύο γονείς μου, εξηγούσε, έτσι στο άνετο, ότι δεν υπάρχει λόγος βίας στο σεξ. Ανελλιπώς όμως, πώς τους είχε έρθει, δεν καταλαβαίνω, και ανάλυση του σαδισμού μου έκαναν (διόλου λανθασμένη) και για ποιό λόγο να μην μπλέξω. Θυμάμαι ότι μέσα μου έλεγα πως εγώ θα γινόμουν τελείως διαφορετική και πως αυτά που μου έλεγαν θα τα διαπίστωνα μόνη μου, όταν θα ήταν η κατάλληλη ώρα.

Ασχέτως σωματικής βίας, στα μάτια μου είναι βέβαιο ότι το σπίτι μου με έκανε ηθική μαζοχίστρια όχι όμως και υποτακτική, αυτό έγινα μόνη μου.

Στο δημοτικό μια φορά έφαγα εκατό στο κάθε χέρι με τον χάρακα γιατί είπα ότι δεν θέλω να γραφτώ στη νεολαία του Παπαδόπουλου. [Πάντα πήγαινα και έλεγα κάτι που μετά το έβρισκα μπροστά μου με πολλούς τρόπους, το έχω πάρει απόφαση πια.] Μόνο που δεν ήμουν στην πρώτη παιδική ηλικία, θαρρώ ως τα έξι διαρκεί αυτή;