Η διαδρομή μιας vanilla…

Απάντηση: Η διαδρομή μιας vanilla…

 ​

Σηκώθηκα. Αυτή παρέμεινε στη θέση της. Ηταν διστακτική. Ηξερα το γιατί.

-Πάμε μικρή, σήκω.
-Αυτό, εδώ θα μείνει;
-Ποιο είναι το αυτό;
-To… εσώρουχο μου!
-Ναι, αφήσα tip για τον βοηθό, αυτό θα είναι το πουρμπουάρ για τον σερβιτόρο. Σήκω

Ηταν η πρώτη φορά που περπατούσε με το κεφάλι κάτω. Ακόμα και στη πασαρέλα της στο λιμάνι, δεν το κατέβασε έτσι. Δεν υπήρχε κάνενα δραματικό ποίημα εδώ, ούτε υπήρχε αδιέξοδο, αλλά ο σερβιτόρος, σαν από μηχανής θεός, ήρθε και βοήθησε με τον επαγγελματισμό του, λες και ήμασταν συνεννοημένοι!

-Με συγχωρείτε, κάτι ξεχάσατε.

Γύρισα ενώ η μικρή, στο άκουσμα του, πήγε να επιταχύνει το βήμα της. Την σταμάτησα πιάνοντας της το χέρι

-Ξέχασες το εσώρουχο σου μικρή
-….
-Ε, πήγαινε πάρτο λοιπόν

Αν έσκαγε τώρα, ο θόρυβος θα ακουγόταν σε όλο το νησί! Βγήκαμε έξω και μόλις έφτασε στο αμάξι, μου είπε με πολύ ύφος

-Δεν θέλω να συνεχίσουμε άλλο!
-Δεν θα το φορέσεις;
-Πήγαινε με σε παρακαλώ στο ξενοδοχείο

Την πλησίασα. Κατέβασε το κεφάλι της. Της σήκωσα το πρόσωπο απαλά

-Ασε με

Ένα δάκρυ κύλισε στο κατακοκκινισμένο από τη ντροπή της πρόσωπο

-Ασε με σου λέω

Εσκυψα και την φίλησα. Τρυφερά στην αρχή. Στη συνέχεια έπαιξα με την γλώσσα της και την δάγκωσα στο κάτω χείλος της

-Δεν είμαι τέτοια. Στο είπα. Δεν μου αρέσουν αυτά

Συνέχισα να την φιλάω. Ανταποκρίθηκε. Την αγκάλιασα. Κόλλησε επάνω μου.

-Μου αρέσεις, αλλά δεν μπορώ έτσι. Εκανα λάθος να το αφήσω όλο αυτό.
-Δεν έκανες λάθος μικρή. Απλά είσαι κλειδωμένη.
-Και εσύ έχεις το κλειδί;
-Eσύ το έχεις. Είναι στο μυαλό σου. Εγώ θα σε κάνω να το δεις
-Δύο μέρες με ξέρεις μόνο. Μη μου κάνεις τον ψυχολόγο
-Εισαι εδώ. Σταμάτα για λίγο να κλαψουρίζεις σαν μπέμπα και δες μέσα σου το γιατί.

Αυτή η παρόρμηση που την είχε οδηγήσει να ακολουθεί τα θέλω μου για τόσες ώρες, έφερνε μαζί της και μια ξεχωριστή ομορφιά. Το αισθανόταν μέσα της. Όλα τα σημάδια μέχρι τώρα έδειχναν μια γυναίκα με υποτακτικότητα. Τόσο βαθειά κρυμμένη μέσα της όμως, που μπέρδευε την ανάγκη της ως θηλυκό να υποταχθεί στο αρσενικό. Και το σκέπαζε με τη φυσιογνωμία της ατίθασης. Είχε δημιουργήσει ένα προκάλυμμα για τη προστασία της χωρίς να το γνωρίζει. Είχε μεταβληθεί σε κάτι άλλο απ’ αυτό που ουσιαστικά ήταν. Είχε υποβάλει τον εαυτό της σε μια ανούσια πολυπλοκότητα σχηματίζοντας μια ψεύτικη εικόνα απλότητας που την έκανε να νιώθει ασφαλής. Και με όλο αυτό είχε περιτυλίξει το είναι της. Δεν μπορεί να ήταν αλλιώς.

Το τέντωμα της περηφάνιας της για όλο αυτό που βίωνε μαζί μου είναι μόνο το πρόσχημα. Δικαιολογία και πρόφαση για να μη δει καθαρά. Θα της έδειχνα την πραγματικότητα λοιπόν.

Με κίνδυνο να τη χάσω, αλλά αν πετύχαινα το μήνυμα θα ήταν ξεκάθαρο. Ναι, άξιζε το ρίσκο η μικρή. Την γούσταρα για έναν αδιευκρίνιστο ακόμα λόγο, αλλά σίγουρα διαφορετικό. Στα δύσκολα λοιπόν. Ας το τεντώσω κι άλλο

-Εχουμε μια συμφωνία οι δυό μας. Θα την τηρήσεις ή όχι;

Ο εγωισμός της, επικρατούσε ακόμα και επέστρεψε.

-Εντάξει. Πάμε
-Όχι έτσι. Όπως πρέπει
-Δεν κατάλαβα. Πως πρέπει;

Eβγαλα δύο τσιγάρα από το πακέτο μου, τα έφερα στα χείλη μου και τα άναψα. Της έδωσα το ένα.

-Ας καπνίσουμε. Θα καταλάβεις.

-Κατάλαβα…Κύριε. Είμαι έτοιμη

Κατευθύνθηκα για τη θέση του οδηγού, λέγοντας της

-Φόρα το εσώρουχο σου. Θέλω να σε δω να το βγάζεις
-Δεν θα μου το βγάλετε εσείς;
-Εγώ πληρώνω, το ξέχασες;
-Oπως θέλετε

Το φόρεσε βιαστικά και μπήκε στο αμάξι. Επιστρατεύοντας όσο δυναμισμό της είχε απομείνει, μου είπε;

-Τι έχει η συνέχεια;
-Nα σε γευτώ γι αυτό που πληρώνω
-Πρακτικά αυτό τι σημαίνει;
-Eνα πράγμα μόνο σε ενδιαφέρει. Θα τον ονομάσουμε νόμο. Και αυτός λέει, “Eγώ διατάζω, εσύ υπακούς”. Εγινα κατανοητός;
-Eντάξει
-Επανέλαβε τον
-Εντάξει το κατάλαβα
-Επανέλαβε τον
-Εσείς διατάζετε και εγώ υπακούω…Κύριε
-Ομορφα

Eνα μόνο δεν μπόρεσα να κλείσω. Ένα δωμάτιο, κατάλληλο για την περίσταση. Ηταν Αύγουστος και τα καλά ξενοδοχεία του νησιού, είχαν 100% πληρότητα. Στο ακατάστατο δωμάτιο μου λοιπόν. Ας είναι

Πάρκαρα επίτηδες μακριά. Ήθελα να περπατήσει έτσι. Να αισθανθεί και πάλι τα βλέμματα του κόσμου. Ο δρόμος έσφυζε από ζωή.

Με σκούπισε παντού και τελευταία γονάτισε στα πόδια μου. Ασχολήθηκε για κάμποση ώρα. Ηταν μια θέση που την γαλήνευε. Την άφησα να το απολαύσει.

-Ακολούθησε με. Στα τέσσερα
-Μάλιστα Κύριε μου

Πήγα στο γραφείο μου. Αυτή στη θέση της. Πάνω στη μαξιλάρα της. Ανοιξα το συρτάρι και έβγαλα το κολάρο. Θυμήθηκα το πρώτο που της είχα πάρει. Ένα φτηνό από το supermarket στο τμήμα των pets. Πήρα και μια από τις αλυσίδες. Την μακριά.

Πέρασα το κολάρο στο λαιμό της και την αλυσίδα στο o-ring. Aπό τότε που αντιλήφθηκε πλήρως τη θέση της την κάβλωνε πολύ αυτή η διαδικασία.

-Είναι ώρα για φαγητό
-Όπως επιθυμείτε Κύριε

Κάθησα στη πολυθρόνα και σήκωσα το τηλέφωνο. Κάτι που θα την λέρωνε πολύ σήμερα. Spaghetti Carbonara για μένα, Spaghetti Bolonez για τη μικρή μου.

Όταν ήρθαν τα πράγματα, έφερα τα πιατάκια κοντά της. Εδεσα τα χέρια πίσω στην μέση της και την σέρβιρα. Ελειπε κάτι ακόμα. Πήρα μια μεσαία σφήνα και αφού την έβαλα να την γλύψει, την έβαλα στον ξεσκισμένο κώλο της. Αναστέναξε από ηδονή.

-Καλή όρεξη σκύλα
-Ευχαριστώ Κύριε μου. Και σε σας.

Την κοίταζα καθώς έτρωγε από το πιάτο. Η ικανοποίηση ήταν σχηματισμένη στο πρόσωπο της που γέμιζε κιμά και σάλτσα ολοένα και περισσότερο.

Είμασταν κ α λ ά και οι δύο μέσα σε αυτή τη σχέση. Την παρατηρούσα και το μυαλό μου ταξίδεψε πάλι εκει, στο νησί.

Μπήκαμε και μόλις άναψα το φως, συνειδητοποίησα πόσο μπουρδέλο το είχα αφήσει. Το κρεβάτι άστρωτο, τα τασάκια γεμάτα, παντελόνια και μπλουζάκια δεξιά αριστερά, εσώρουχο στο πάτωμα και στο μπάνιο χάος… Η όλη εικόνα ήταν εντελώς παράταιρη, αλλά θα το γυρνούσα προς όφελος μου.

-Είναι λίγο… άνω κάτω.
-Δεν πιστεύω να περίμενες μεγαλεία. Για πόρνη του δρόμου σε πήρα, όχι για πολυτελείας.
-Και τώρα τι; Να γδυθώ;
-Ωραίοι τρόποι… Για πουτάνα
-Ο πελάτης πληρώνει μπροστά, έτσι δεν είναι;
-Ο πελάτης ναι, εγώ θα σε πληρώσω στο τέλος. 50 δεν είπαμε;
-Nαι, πενήντα
-Πενήντα θα πάρεις. Μέχρι της 8 το πρωί είσαι δικιά μου
-Εντάξει.
-Να θυμάσαι απλά τον νόμο
-Τον θυμάμαι…Κύριε

Άνοιξα το φύλλο της ντουλάπας. Είχε ένα μεγάλο καθρέπτη στο εσωτερικό του, Πήρα μια καρέκλα και κάθισα λίγο διαγώνια, απέναντι του.

-Στάσου μπροστά στον καθρέπτη. Δεν θα μιλήσεις εκτός αν σε ρωτήσω κάτι

Κατευθύνθηκε σιωπηλή

-Βγάλε το φόρεμα σου. Αστο να πέσει στο πάτωμα.

Εβλεπα για πρώτη φορά το κορμί της. Καλύτερο απ’ όσο το είχα φανταστεί. Ήθελα από χθες να της χώσω το καβλί μου παντού, ξανά και ξανά και ξανά… αλλά δεν έγραψα τέτοιο σενάριο μόνο για να γαμήσω. Ηθελα πολλά περισσότερα από αυτή τη μικρή.

-Και το σουτιέν σου. Βγάλτο
-Ανοιξε λίγο τα πόδια σου. Στο ύψος των ώμων

Με κοίταζε μέσα από τον καθρέπτη. Εβλεπε το βλέμμα μου να την καρφώνει. Μέσα στη ντροπή της, της άρεσε

Οι εντολές μου ήταν κοφτές, αλλά με τον κατάλληλο χρόνο ανάμεσα τους

-Χάιδεψε το σώμα σου…
-Το στήθος σου…
-Αγγιξε τις ρόγες σου…
-Πίεσε τες…
-Τώρα παίξε με το μουνί σου. Πάνω από το εσώρουχο…

Η ντροπή της σιγά σιγά εξαφανιζόταν. Το σώμα της ανταπόδωσε γρήγορα στα χάδια της. Η ανάσα της άρχισε να ακούγεται.

Άναψα τσιγάρο και απόλαυσα το θέαμα. Ο πούτσος μου είχε γίνει πέτρα.

-Κύριε, ελάτε κοντά μου

Συνέχισα να καπνίζω.

-Κύριε, σας παρακαλώ

Την πλησίασα. Της έσκυψα το κεφάλι, παραμέρισα τα μαλλιά της και την δάγκωσα στον αυχένα της φιλώντας τον. Τα δάχτυλα μου κατευθύνθηκαν από τους ώμους της προς τα κάτω και στη συνέχεια στη κοιλιά της μέχρι που γλίστρησαν μέσα από το εσώρουχο της. Αργά.Δεν σταμάτησα να την φιλάω, να την γλύφω και να την δαγκώνω. Ηταν μούσκεμα. Επαιξα για ώρα με την κλειτορίδα της και τα μουνόχειλα της χωρίς να μπω μέσα της.

-Κύριε, δεν αντέχω άλλο
-Ποια είσαι;
-….
-Ποια είσαι;
-Μη μου το κάνεις αυτό

Την χαστούκισα στον κώλο. Ξαφνιάστηκε αλλά ήταν σε μεγάλο mood κάβλας

-Στον πληθυντικό πουτάνα
-Μη μου το κάνετε αυτό. Γαμήστε με.

Απομακρύνθηκα. Εψαξα στη βαλίτσα μου για ένα φουλάρι. Την πλησίασα πάλι. Το σώμα της έτρεμε. Της σκέπασα τα μάτια. Όταν ακούστηκε ο κόμπος του δεσίματος, δάγκωσε τα χείλη της. Την οδήγησα μπροστά από το παράθυρο. Οι κουρτίνες ήταν ανοιχτές. Της άνοιξα τα πόδια μου, παραμέρισα το εσώρουχο της και ο πούτσος μου άγγιξε το υγρό μουνί της. Αρχισα να τον τρίβω επάνω τους. Πέθαινε από κάβλα.

-Ποια έισαι;
-H πουτάνα σας

Την χαστούκισα πάλι στο γλουτό της. Πιο δυνατά αυτή τη φορά

-Ποια είσαι;
-H πουτάνα σας Κύριε
-Δεν άκουσα
-Η ΠΟΥΤΑΝΑ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ

Την έσπρωξα μπροστά. Οταν οι παλάμες της ακούμπησαν τα τζάμια, κατάλαβε και έκανε να τραβηχτεί. Ο πούτσος μου όμως μπήκε μέσα της. Απότομα, βαθειά. Ούρλιαξε από κάβλα. Αφέθηκε στην ηδονή. Την γάμησα πολύ έντονα. Γρήγορα, δυνατά. Εχυσε σχεδόν αμέσως. Η κραυγή της πρέπει να ακούστηκε μέχρι τη ρεσεψίόν. Συνέχισα να την γαμάω. Ακόμα πιο γρήγορα, ακόμα πιο δυνατά.. Ασταμάτητα. Με έχυσε πάλι κραυγάζοντας,

Της έβγαλα το φουλάρι. Ημασταν στον δεύτερο όροφο. Φαινόμασταν από σχετικά κοντά σε όποιον ύψωνε τη ματιά του. Δεν πτοήθηκε. Την γύρισα και τη κόλλησα στο τζάμι. Τη φίλησα με πάθος, πιέζοντας τις ρόγες της. Κάβλωσε ακόμα περισσότερο.

Την έπιασα από τα μαλλιά και την γονάτισα μπροστά μου. Τον πήρε στο στόμα της λαίμαργα, αγνοώντας εντελώς ότι δεν την άρεσαν τα υγρά της. Την έπνιξα. Είχε φύγει η μικρή. Δεν την πτοούσε τίποτα. Αρχισε να γίνεται η πουτάνα μου, αλλά δεν ήταν αυτό το ζητούμενο.

Στο καλό γαμήσι, όλες “σκλάβες” γίνονται.

Της έδωσα τα χύσια μου, στο στόμα της. Τα ήπιε. Της άλειψα το πρόσωπο με τον πούτσο μου και της τον έδωσα να τον καθαρίσει. Το έκανε με θέρμη.

-Ηταν καταπληκτικά. Με τρέλανες

Εκεί έφαγε το πρώτο της χαστούκι

-Θα μου μιλάς στον πληθυντικό πουτάνα. Να μη το ξαναπώ

Δάκρυσε, αλλά έβγαλε από το στόμα της, την σωστή φράση

-Συγνώμη…Κύριε

Πήγα και κάθησα στην καρέκλα. Αναψα τσιγάρο

-Μπορώ να καπνίσω και εγώ ένα;
-Oχι. Εχεις δουλειά να κάνεις
-Πείτε μου.
-Μέσα στη τουαλέτα έχει ένα λεκανάκι. Γέμισε το και φέρτο
-Εντάξει…Κύριε
-Βάλτο εδώ, μπροστά μου

Εσκυψε και γονάτισε αργά. Σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε. Θεϊκή εικόνα.

-Περιποιήσου τα πόδια μου
-Μάλιστα Κύριε

Ηταν το πρώτο μάλιστα που βγήκε από τα χείλη της. Αλλά είχαμε δρόμο ακόμα

Συνεχίζεται...

 

Απάντηση: Η διαδρομή μιας vanilla…

   
ΣΥΝΕΧΙΣΕ!

 

Απάντηση: Η διαδρομή μιας vanilla…

τι μου ηρθε τωρα μ αυτο..

σκηνικο Μυστικος Δειπνος
ο Ιησους τρωγοπινει με τα φιλαρακια του
σκαει μυτη η Μαρια Μαγδαλινη μ ενα κουβα κολωνια
γονατιζει μπρστα στον Ιησου και του πλενει τα ποδια
μετα σκυβει κι αλλο και με τα μαλλια της τα σκουπιζει

οποια bdsm σκηνη και μαλιστα δημοσια !!!!

οχι μονο δεν την κατακρινει κανεις αλλα την προσκυναμε κιολας ...

Υ.Γ. το ξερω ειναι εκτος θεματολογιας νηματος και μπορει ο νηματοθετης να ζητησει την απομακρυνση του , αλλα διαβαζοντας την ιστορια αυτο μου ηρθε στο μυαλο .

 

Απάντηση: Η διαδρομή μιας vanilla…

 ​

Eίχε τελειώσει το φαγητό της και έπινε νερό από το μπολάκι της. Παρέμεινε σιωπηλή στη θέση της. Εγώ έτρωγα ακόμα, απολαμβάνοντας τη θέα της

-Ελα κοντά μου
-Μάλιστα Κύριε μου

Με πλησίασε στα τέσσερα. Στάθηκε δίπλα μου

-Σαλάτα δεν έφαγες.

Πήρα ντομάτα με το χέρι μου και το οδήγησα στο στόμα της. Την έφαγε γλύφοντας τα δάχτυλα μου.

-Σας ευχαριστώ Κύριε.

-Ετοιμάσου μικρή, θα βγούμε.
-Τι επιθυμείτε να φορέσω Κύριε μου;
-Pencil μαύρη φούστα, το μαύρο σακάκι με τα δύο κουμπιά, μόνο σουτιέν από μέσα στο χρώμα του αίματος, 12ρες γόβες και νύχια ίδιας απόχρωσης. Μαύρη τσάντα και φυσικά ζαρτιέρες. Ο λαιμός, καρποί και δάχτυλα γυμνά. Σκουλαρίκια μεγάλοι κρίκοι.
-Μάλιστα Κύριε

Ούτε λόγος για εσώρουχο. Από την ημέρα που έγινε η μικρή μου, δεν ξαναφόρεσε ποτέ, παρά μόνο στις δύσκολες μέρες του μήνα.

-Θα γυρίσω να σε πάρω σε 45 λεπτά
-Όπως ορίζετε Κύριε.

Βγήκα να της ψωνίσω. Είχε την γιορτή της σήμερα η μικρή. Είχα δει ένα μενταγιόν λευκόχρυσο στολισμένο με ένα ιδιαίτερο ζιργκόν. Μπήκα στο κατάστημα και το είδα πάλι. Ναι, οπωσδήποτε αυτό, με λευκόχρυση λεπτή αλυσίδα. Θα ήταν πανέμορφο στο λαιμό της.

Αρχισε να τα τρίβει σιγά σιγά, ξεκινώντας από τις γάμπες μου, και φτάνοντας στις πατούσες, τις φτέρνες, τα δάχτυλα και τα σημεία ανάμεσα τους. Ασχολήθηκε για αρκετή ώρα, μιλώντας μου για την έως τώρα βραδιά. Την άφησα να λέει χωρίς να της απαντάω.

-Δεν ξέρω πως δεν λιποθύμησα στο εστιατόριο. Ο σερβιτόρος με κοιτούσε παράξενα. Με το δίκιο του ο άνθρωπος
-Παραγγείλατε για μένα! Κανένας δεν το έχει ξανακάνει αυτό. Ποτέ!
-Δεν ξέρω γιατί δεν έφυγα. Η αγκαλιά σας μάλλον…
-Μου άρεσε το πώς με πήρατε. Που ήσασταν…άγριος. Που μου κλείσατε τα μάτια, που δεν ρωτάγατε...
-Μα μπροστά στο παράθυρο; Γιατί να μοιραστούμε τόσο προσωπικές στιγμές με άλλους;
-Mε χαστουκίσατε!!!

-Σου άρεσε
-Όχι, με πονέσατε
-Δεν ήταν ερώτηση, μικρή
-Δεν μου άρεσε!
-Δεν σου έχει πει η γιαγιά σου πως όποια μικρή λέει ψέματα, της μεγαλώνει η μυτούλα;

Xαμογέλασε. Ηταν τόσο γλυκιά... Ηθελα να την φάω, την πουτάνα.

-Πρέπει να σας τα σκουπίσω Κύριε. Χρειάζομαι πετσέτα
-Πήγαινε φέρε. Στα τέσσερα
-Όχι!

Την έπιασα από τα μαλλιά και την χαστούκισα.

-Δεν υπάρχει όχι, πουτάνα. Μόνο μάλιστα Κύριε υπάρχει. Το κατάλαβες;
-Γιατί με χτυπάς;

Tην χαστούκισα πάλι. Κατάλαβες τι σου είπα σκύλα;

-Mάλιστα. Μάλιστα Κύριε
-Πήγαινε
-Μάλιστα, πηγαίνω

Το κέντρισμα ήταν δυνατό, πλέον. Και ανταποκρινόταν καλά. Αρκετά από τις ανασφάλειες, τα βαρίδια και τους φόβους της θα χαμήλωναν πολύ, έως το πρωί. Είχε αφεθεί στην αποφασιστικότητα μου και με ακολουθούσε. Είχα ανοίξει νέους δρόμους στη μικρή που της άρεσαν. Εμενε να την κάνω να ανακαλύψει πως θέλει να την πάω σε περισσότερους. Να την κάνω να κατανοήσει πως δεν αρκεί να βγει η υποτακτική της φύση, αλλά το σημαντικότερο. Για να την ελευθερώσει και να μπορέσει να την τιθασεύσει, με χρειάζεται. Δεν θα μπορούσε μόνη της να διαχειριστεί σωστά, τόσα νέα ερεθίσματα

Για να πετύχω, έπρεπε να κερδίσω τον θαυμασμό, την εμπιστοσύνη και το σεβασμό της. Επρεπε να την εμπνεύσω να αφεθεί να την οδηγήσω εκεί που θέλω. Δεν μου έφτανε ο χρόνος. Επρεπε να έρθει Αθήνα μαζί μου. Δύσκολο. Δύσκολο; Θα δείξει. Θα το σκεφτόμουν αύριο.

Τα σκούπισε ελαφρά. Την απολάμβανε αυτή τη διαδικασία. Ηταν ολοφάνερο.

-Πρώτη φορά το κάνω αυτό. Για την ακρίβεια, τα περισσότερα που ζω μαζί σας, είναι πρωτόγνωρα Κύριε.

Αυστηρότητα και τρυφερότητα. Σκληρότητα και ασφάλεια. Ξεχωριστό αισθησιασμό και ηδονές άγνωστες. Αυτά θα ήταν τα όπλα μου.

Σηκώθηκα, την σήκωσα μαζί μου. Την αγκάλιασα και της χάιδεψα τα μαλλιά της... Το πρόσωπο της... Τα χείλη της… Τον λαιμό της... Όχι μόνο με τα δάχτυλα μου, αλλά και με τις παλάμες μου. Την κοίταζα στα μάτια

-Δεν ξέρω γιατί θα το πω αυτό, αλλά θέλω να το πω
-Μην πεις κάτι που δεν είσαι σίγουρη μικρή
-Δεν με νοιάζει. Θέλω να το πω
-Ακούω
-Κάντε με ότι θέλετε. Όσο θέλετε
-Πες μου πόσο το θέλεις
-Το θέλω πολύ, σας θέλω Κύριε
-Είσαι βέβαιη;

Δεν δίστασε ούτε στιγμή. Το βλέμμα της είχε αλλάξει

-Είμαι Κύριε
-Στο παράθυρο
-Μάλιστα
-Με την πλάτη σε μένα.
-Μάλιστα
-Τα χέρια σου ανοιχτά. Οι παλάμες σου στο τζάμι
-Μάλιστα
-Εχει κόσμο κάτω;
-Eχει!
-Θέλεις να φύγεις από εκεί;
-Oχι Κύριε

Είναι η ώρα λοιπόν. Να την περάσω, στην αντίπερα όχθη. Την θέλω την πουτάνα.

Πήρα τη ζώνη μου. Κατευθύνθηκα πίσω της.

-Ξέρεις να μετράς;
-Mάλιστα[/I
]-Θα σε μαστιγώσω στον κώλο. Θα μετράς κάθε φορά που η ζώνη μου θα αγγίζει το κορμί σου.
-Θα πονέσω πολύ;
-Nαι (Θα την πονούσα ελεγχόμενα, αλλά στο μυαλό της ο πόνος θα έφτανε μεγάλος)

Η πρώτη έπεσε στους γλουτούς της. Τους αγκάλιασε με δύναμη. Πόνεσε. Εφυγε από τη θέση της.

-Θα πονέσει κι άλλο. Το να γυρίσεις στη θέση σου και μόνο αυτό, το αποφασίζεις εσύ. Τώρα.

Με κοίταξε. Γύρισε και στήθηκε. Όχι αργά, όχι φοβισμένα. Αποφασιστικά, θαραλέα.

Η ζώνη μου άρχισε να χορεύει στους γλουτούς της. Στην αρχή ρυθμικά και μετά ακανόνιστα…

-…
-19
-20

Αφησα τη ζώνη και πήγα πίσω της. Όταν την αγκάλιασα, ξέσπασε σε λυγμούς. Όχι, αυτό το κλάμα ήταν διαφορετικό. Είχε αρχίσει να ελευθερώνεται. Πρέπει να κυλούσαν πολλά χρόνια καταπιεσμένου ερωτισμού σε αυτά τα δάκρυα. Την άγγιξα στο μουνί της. Ηταν μούσκεμα. Ένα δάχτυλο μου χάθηκε μέσα της, μετά δύο και μετά τρία… Ηταν στενή αλλά κάβλωνα στην λίμνη των υγρών της.

-Ποια είσαι;
-Oτι θέλετε είμαι Κύριε. Η πουτάνα σας, η καριόλα σας, η σκύλα σας… Ότι θέλετε εσείς.

Την οδήγησα στο κρεβάτι. Την έβαλα με τα γόνατα και την έσκυψα μπροστά .Της άνοιξα τα πόδια. Πήρα τα χέρια της και της τα έδεσα με τρόπο που καρποί και αστράγαλοι έγιναν ένα. Χρησιμοποίησα το φουλάρι μου στο ένα πόδι και το σουτιέν της στο άλλο.

Της άνοιξα τα κωλομέρια με τα χέρια μου και έφτυσα την κωλοτρυπίδα της. Πάλι. Ο πούτσος μου άρχισε να χώνεται μέσα της. Αργά. Εκστασιάστηκα. Απολάμβανα τις κραυγές της ηδονής και του πόνου της. Μπήκα μέσα της όλος. Η κραυγή της δυνάμωσε. Και η κάβλα μου επίσης. Η θέα από τα κοκκινισμένα κωλομέρια της και όλη η στάση της σε συνδυασμό με την αίσθηση στον πούτσο μου από την πολύ σφιχτή τρύπα της με έκαναν να εκραγώ από κάβλα.

Την γάμησα δυνατά, γρήγορα, έντονα…Οι κραυγές της έγιναν αναστεναγμοί ερωτικής απόλαυσης και ευχαρίστησης. Τη γαμούσα με μανία. Κραυγές ηδονής και πάθους πλημμύρισαν τον χώρο. Βγήκα και τη γύρισα. Μπήκα πάλι στον ξεσκισμένο κώλο της. Ηθελα να την κοιτάζω στα μάτια όταν την χύσω.

Τελείωσα μέσα της, της έδωσα και την τελευταία σταγόνα μου. Ηταν πανέμορφη. Κάθησα στο κρεβάτι σε θέση που βόλευε και οδήγησα τον πούτσο μου στο στόμα της. Ο δισταγμός της κράτησε μόνο μια στιγμή. Τον πήρε όλον και για πρώτη φορά πνίγηκε μόνη της. Ναι, ήταν καλή η καριόλα.

...

Το φως του ήλιου είχε γεμίσει το δωμάτιο. Ανοιξα τα μάτια μου και την είδα να με κοιτάζει. Με ένα πονηρό χαμόγελο στο πρόσωπο της, αλλά όχι με την ίδια χθεσινή άνεση. Ηταν γυμνή.

-Καλημέρα
-Τι ώρα είναι;
-Κοντεύει 4
-Θέλω καφέ
-Θα παραγγείλω. Και τοστ;
-Oχι, θα φάμε έξω
-Ωραία, πεινάω σαν λύκος
-Εχεις ξυπνήσει ώρα;
-Από τις 2

-Φόρεσε το πουκάμισο μου για να ανοίξει. Εφερε τον δίσκο με τους καφέδες και κάθησε δίπλα μου. Μου άναψε τσιγάρο.

Μιλάγαμε για ώρα, αλλά ο καφές είχε φτάσει στη μέση και έκανα ήδη το τρίτο τσιγάρο μου. Είχα ξυπνήσει πλέον. Συνειδητοποίησα πως μου μιλούσε με τρόπο που δεν χρησιμοποιούσε ούτε ενικό, ούτε πληθυντικό.

Το άφησα έτσι προς το παρόν. Θα έκανα ένα ντουζ και μετά θα διαπίστωνα αν όλο αυτό η μικρή το είχε βιώσει απλά σαν «24ωρη γρίπη». Αυτή που την περνάς άσχημα και μετά σου περνάει.

Συνεχίζεται...

 

Απάντηση: Η διαδρομή μιας vanilla…

Ωραία αφήγηση!
Ωραία συναισθήματα βγάζει η ιστορία σου...

 

Απάντηση: Η διαδρομή μιας vanilla…

 ​

Γύρισα στο σπίτι. Η μικρή είχε ετοιμαστεί σύμφωνα με τις οδηγίες μου. Ηταν πανέμορφη και καυτή. Θέλησα να την ξαναπάρω, αλλά υπήρχαν άλλα σχέδια σε προτεραιότητα.

-Είμαι έτοιμη Κύριε μου
-Όχι ακόμα. Στον τοίχο, με την πλάτη σε μένα. Κατέβασε τη φούστα σου
-Μάλιστα Κύριε

Πήγα και πήρα ένα paddle. Δερμάτινο. Την κάβλωνε πολύ να της κοκκινίζω τον κώλο. Της έριξα 20, δέκα σε κάθε κωλομέρι. Της έπιασα το μουνί, ήταν πολύ υγρή. Ομορφα. Πήρα ένα δονούμενο αυγό και το έχωσα στο μουνί της. Αναστέναξε από κάβλα. Εβαλα το ασύρματο τηλεκοντρόλ στη τσέπη μου και της είπα να ντυθεί. Υπάκουσε κοιτώντας με, με αυτό το σχεδόν ακαταμάχητο βλέμμα ευγνωμοσύνης.

Κατευθυνθήκαμε στο αυτοκίνητο. Δεν της είχα ευχηθεί ακόμα χρόνια πολλά. Μπορεί και να νόμιζε ότι το είχα ξεχάσει.

Βγήκα από το μπάνιο. Είχε αρχίσει να ντύνεται

-Δεν σου είπα να ντυθείς
-Νόμιζα ότι θα πάμε να φάμε
-Όταν σου πω εγώ θα πάμε
-Να ζητήσω μια χάρη;
-Όχι. Να έρθεις κοντά μου. Γδύσου

Εβγαλε το σουτιέν και το εσώρουχο της και με πλησίασε. Διστακτικά. Στάθηκε μπροστά μου

-Να ζητήσω μια χάρη;

Tην έπιασα από τα μαλλιά και την γονάτισα μπροστά μου. Οδήγησα το στόμα της ελάχιστα εκατοστά από τον πούτσο μου.

-Θέλω να πω πρώτα κάτι!
-Μπορείς να πεις πόσο τον θέλεις
-Δεν θέλω τώρα

Τη χαστούκισα

-Αυτό είναι για να μάθεις πως όποτε θέλω το κάνεις, δεν σε ρωτάω. Σε διατάζω
-…

Τη χαστούκισα πάλι. Ελάχιστα πιο δυνατά. Ταράχθηκε

-Και αυτό είναι για να μη λες ψέματα
-Δεν λέω ψέματα
-Πόσο τον θέλεις;
-Toν θέλω

Εφαγε ακόμα ένα χαστούκι. Δεν κατάλαβε γιατί. Ηθελα να μάθει. Όπως την κρατούσα από τα μαλλιά την τράβηξα προς τα μένα και έσκυψα προς το μέρος της. Το πρόσωπο μου κόλλησε στο δικό της

-Δεν σε ρώτησα αν τον θέλεις πουτάνα. Σε ρώτησα πόσο τον θέλεις. Θα μάθεις να είσαι ακριβής. Απάντησε μου.
-Τον θέλω πολύ, αλλά όχι έτσι

Της τον έχωσα στο στόμα. Αρχισε να τον ρουφάει και να τον γλύφει

-Κοίταξε με

Σήκωσε το βλέμμα της, είχε καβλώσει, αλλά είδα στα μάτια της, τη σύγχυση που είχε στο μυαλό της.

-Γίνεσαι η πουτάνα μου, όταν το ορίζω καριόλα. Όπως το ορίζω, οσο το ορίζω. Το όπου το ορίζω, το κράτησα. Ηταν πολύ νωρίς ακόμα.

Εγνεψε το κεφάλι της καταφατικά.

Ωραία, η μικρή ήταν από καλό υλικό. Ηταν ακόμα εύθραυστο, αλλά έπρεπε να το ενδυναμώσω. Πρώτα όμως έπρεπε να το καθαρίσω, να αφαιρέσω κάθε περιττό που την μάγκωνε και την περιόριζε. Και ήταν πολλά αυτά.

Το σημείο ήταν κρίσιμο. Πέρασε ένα διαφορετικό βράδυ που ξύπνησαν μέσα της αρκετά, αλλά από τη μια δεν ήταν ακόμα σε θέση να τα διαχειριστεί και να τα βάλει σε μια τάξη και από την άλλη ήταν αντιμέτωπη με συνήθειες πολλών ετών.

Είχε δημιουργήσει ένα κουκούλι. Ενιωθε ασφαλής μέσα σε αυτό το θύλακα προστασίας. Θωρακισμένη. Είχε όμως ξεχάσει, ή είχε αποτύχει ή δεν ήξερε το πώς να το κάνει, ότι ο σκοπός της ύπαρξης της είναι να γίνει πεταλούδα. Ότι ο στόχος της είναι να σπάσει το κουκούλι και να αποκαλύψει την ομορφιά της σε αυτό τον κόσμο και παράλληλα να γευτεί την ομορφιά της ζωής. Αυτό ακριβώς θα έκανα. Θα έσπαγα τούτο το περίβλημα.

Και όσο εύκολο φάνταζε πλέον, τόσο δύσκολο ήταν. Ενας εσφαλμένος χειρισμός από την πλευρά μου, θα εξαφάνιζε ότι όμορφο είχαμε ζήσει και στη θέση του θα άφηνε μια πικρή γεύση σε μένα και μια εσωτερική θλίψη στη μικρή. Αυτό το σημείο ήταν από τα ζωτικότερα, αλλά είχα επιλέξει τη διαδρομή μου.

Την έπνιξα με τον πούτσο μου και μόλις προσπαθούσε να βρει την αναπνοή της, την γύρισα και μπήκα στο υγρό μουνί της. Καρφώθηκα μέσα της και άρχισα να κινούμαι κυκλικά κρατώντας την δυνατά από τη μέση. Σταμάτησα και τη διέταξα να γαμηθεί πάνω μου μόνη της. Υπάκουσε, αλλά αυτά είναι προσαρμογές στη κάβλα. Εβαλα τα δάχτυλα μου στο στόμα της και τη διέταξα να τα σαλιώσει. Ακόμα και με την αίσθηση του αγγίγματος στην κωλοτρυπίδα της μετακινήθηκε λίγο, αλλά την έπιασα από τα μαλλιά και της το έχωσα στον κώλο αρχίζοντας να της τον γαμάω. Συνέχισα με δεύτερο δάχτυλο. Πιο αργά αυτή τη φορά. Το δέχτηκε καλύτερα απ ότι περίμενε. Ηταν κοντά στο να φτάσει, όταν βγήκα από μέσα της και μπήκα πίσω της.

Πονούσε αλλά οι κραυγές της ήταν αυτές της ηδονής. Την έχυσα στα κωλομέρια της και σταμάτησα. Την άφησα εκεί, στο πάτωμα. Εκεί την βρήκα και μετά από το γρήγορο ντουζ που έκανα.

-Τώρα ντύσου μικρή
-Γιατί με έκοψες;
-Για να μάθεις. Θα χύνεις μόνο όταν στο επιτρέπω.
-Γιατί δεν με αγκάλιασες; Γιατί έφυγες αμέσως;
-Δεν το κέρδισες.
-Τι έπρεπε να κάνω;
-Θέλεις να σου μάθω;
-Δεν μου αρέσει να μου φέρεσαι έτσι
-Ετσι σαν τι;
-….
-Σαν τι;
-Σαν πόρνη
-Ντύσου, θα το συζητήσουμε καθώς θα τρώμε

Σηκώθηκε και άρχισε να φορά τα ρούχα της. Αμίλητη. Εκανε ότι της ζητούσα, αλλά όχι με τον σωστό τρόπο. Το ήθελε αλλά το κράταγε. Ηδη μου είχε μιλήσει στον ενικό. Επρεπε να την πιέσω κι άλλο. Τώρα ήταν η ώρα.

Την πλησίασα. Περίμενε ότι θα την χαστουκίσω αλλά δεν φοβήθηκε. Την εξέπληξε ο ήρεμος τόνος της φωνής μου.

-Σου υποσχέθηκα 50
-Δεν θέλω τα λεφτά σου. Ηταν ένα παιχνίδι

Την έπιασα από το λαιμό. Ξαφνιάστηκε και σκιάχτηκε, αλλά ούτε καν κουνήθηκε προς τα πίσω.

-Μη με ξαναδιακόψεις όταν μιλάω μικρή

Το είδα στα μάτια της. Εκείνη η στιγμή ήταν καταλυτική. Αφέθηκε

-Μάλιστα,
-Δεν άκουσα τη συγνώμη σου
-Συγνώμη
-Συγνώμη τι;
-Συγνώμη …Κύριε

Σου υποσχέθηκα πενήντα. Σου έδωσα μόνο 20.

Παρέμεινε αμίλητη. Ξεκίνησα να ντύνομαι χωρίς να της δίνω σημασία. Μετά από λίγο άρχισε να κάνει το ίδιο. Η στιγμή ήταν κατάλληλη για τη μπλόφα μου.

-Θα σε πάω στο ξενοδοχείο σου. Ηταν όμορφα.
-…
-Όταν νιώσεις έτοιμη, ντύσου
-Μα, δεν θα πάμε για φαγητό;
-Θα το ήθελα, αλλά δεν έχει νόημα
-Πως θα έχει νόημα για σένα;
-Δεν θέλεις να μάθεις μικρή
-Μου αρέσει που με λες μικρή. Είναι τρυφερό, μου βγάζει προστασία...

Χαμογέλασα γλυκά.
-Αν σε ξαναδώ ποτέ, έτσι θα σε αποκαλέσω
-Δεν θα ξαναβρεθούμε;

Tην άφησα χωρίς απάντηση και πήγα στη τουαλέτα. Η μπλόφα μου ήταν ακόμα στον αέρα. Αν δεν έπιανε θα ήταν ζόρικο να ρεφάρω, αλλά ποτέ δεν κινήθηκα απαισιόδοξα. Αν συνέβαινε θα το αντιμετώπιζα. Μου άρεσε πολύ η μικρή για να τα παρατήσω. Ετσι και αλλιώς δεν είχα παίξει ακόμα το all in μου. Χαμογέλασα

Συνεχίζεται...

 

Απάντηση: Η διαδρομή μιας vanilla…

αυτο μου αρεσε καλυτερα απ ολα τα προηγουμενα επεισοδια ..

 

Απάντηση: Η διαδρομή μιας vanilla…

 ​

Σταμάτησα το αμάξι, χωρίς να σβήσω τη μηχανή. Με κοίταξε

-Γύρνα το κεφάλι σου δεξιά
-Μάλιστα Κύριε μου

Εβγαλα από τη τσέπη μου ένα μαντήλι και της έδεσα τα μάτια. Δεν αντέδρασε καθόλου. Ηξερα ότι θα την κάβλωνε η κίνηση μου. Πάντα γούσταρα να καβλώνω τη μικρή μου. αλλά τώρα δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου. Δυνάμωσα τη μουσική και ξεκίνησα. Εκανα μια μεγάλη βόλτα και επέστρεψα στο σπίτι.

-Μείνε εδώ.
-Μάλιστα Κύριε

Ο κολλητός μου είχε σχεδόν ετοιμάσει τα πάντα. Τον έβαλα να προσέχει το αμάξι και μπήκα μέσα γρήγορα. Ο χώρος είχε γεμίσει μπαλόνια, ο μπουφές είχε στηθεί και όλοι-ες ήταν εκεί. Εκεί και η "αδελφή" της, έτσι αποκαλούσε την παιδική της φίλη. Θυμάμαι τα λόγια της όταν είχαμε πρωτομιλήσει –«Να της φερθείς καλά. Είναι χρυσή κοπέλα» μου είχε πει για τη μικρή. Και είχε δίκαιο.

Ηταν η ίδια που με πολέμησε με τις γνωστές ατάκες «Τι; Σε χτυπάει;!!! Φύγε τώρα μακριά του», «Τι ανωμαλίες είναι αυτές; Πρόσεχε! Θα σε βρούμε σε χαντάκι!!!», «Του μιλάς στον πληθυντικό?!!!», «τι σημάδι είναι αυτό; Που έχεις μπλέξει; Θα καλέσω την αστυνομία»… Τότε δεν καταλάβαινε, ούτε και τώρα βέβαια, αλλά έβλεπε ότι η φίλη της ήταν κ α λ ά. Εβλεπε τις αλλαγές της μικρής, ήξερε ότι την πρόσεχα, ότι της φερόμουν καλά. Αυτή είχε κανονίσει να έρθουν φίλες και φίλοι της. Ηταν όλα έτοιμα.

-Το τραγούδι είναι ready;
-Nαι ρε μαλάκα, η φωνή του κολλητού μου, πήγαινε φέρε την κοπέλα μέσα, την έχεις με δεμένα μάτια τόση ώρα!
-Της αρέσει, του είπα κλείνοντας του το μάτι.

Την έβγαλα από το αυτοκίνητο. Θα καταλάβαινε το χώρο, τις σκάλες. Τα είχε διανύσει εκατοντάδες φορές. Με πλάγια βήματα λοιπόν και διαδρομή ζικ-ζακ. Την έβαλα στο σπίτι με πίσω βήματα και την άφησα εκεί. Επικρατούσε πλήρη ησυχία. Με το ζόρι κρατιόντουσαν όλοι τους

Την πλησίασα αθόρυβα από πίσω.

-Λύσε τα μάτια σου
-Μάλιστα Κύριε
-ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΛΛΛΛΛΛΛΑ!!! ακούστηκε από τους είκοσι καλεσμένους και από τα ηχεία πλημμύρισε το χώρο, η μελωδία του αγαπημένου της “nothing compares 2 u”

-Χρόνια σου πολλά μικρή μου

To πρόσωπο της έλαμψε! Με αγκάλιασε κλαίγοντας σαν παιδί

-Σας ευχαριστώ Κύριε μου, Σας ευχαριστώ...

Τη φίλησα και τις τσίμπησα τις ρόγες της.

-Χαιρέτησε τους φίλους σου και μετά χόρεψε μικρή.
-Να σας φέρω κάτι να πιείτε, να σας περιποιηθώ…
-Πήγαινε
-Μάλιστα

Χοροπηδούσε σαν παιδί με τις φίλες της. Το χαμόγελο της είχε καλύψει όλο το πρόσωπο της. Aκτινοβολούσε η πουτάνα…

Είχε γδυθεί. Είχε στηθεί στο παράθυρο. Μου μίλησε χωρίς να με κοιτάξει

-Μάθε με. Δείξε μου πως σου αρέσει να είμαι

Ξάπλωσα στο κρεβάτι. Αναψα τσιγάρο. Τα λεπτά περνούσαν

-Τι άλλο θέλεις; Mίλα μου.

Δεν της απάντησα. Ημουν βέβαιος πως θα καταλάβει.

-Κύριε…, σας παρακαλώ. Δείξτε μου πως σας αρέσει να γίνω. Κάντε ότι θέλετε.
-Στα τέσσερα. Στο πάτωμα
-Μάλιστα

Αναψα ένα κερί. Ακουσε τον αναπτήρα, αλλά δεν γύρισε. Την πλησίασα.

-Όταν σε μαστίγωσα με τη ζώνη μου, πόσο σου άρεσε ο πόνος που ένιωσες;
-Δεν ξέρω πόσο. Μου άρεσε Κύριε, ψέλλισε με ντροπή.

Η φλόγα του κεριού άρχισε να το λιώνει αμέσως. Το έγειρα και η πρώτη σταγόνα έπεσε στην όμορφη πλάτη της. Ηταν από ψηλά για να μη πονέσει πολύ, αλλά το ξάφνιασμα της ήταν μεγάλο. Αυτό την έκανε να βογκήξει. Γέμισα σχεδόν όλη τη πλάτη της, ύστερα τα κωλομέρια της και στη συνέχεια τις γάμπες της… Σταματούσα για λίγο ώστε να ανακουφιστεί και άρχιζα ξανά. Είδα την κωλοτρυπίδα της. Θα ήταν ωραία εικόνα να την κάνω κηροπήγιο όσο τη μαστιγώνω, αλλά ήταν too fast-too soon. Ωστόσο η μικρή είχε καβλώσει με τη διαδικασία. Ηταν στα 4 στο πάτωμα αφημένη στις ορέξεις μου

-Μου αρέσει Kύριε.
-Τι ακριβώς σου αρέσει πουτάνα;
-Δεν ξέρω, όλο αυτό
-Ποιο είναι αυτό σκύλα;
-…
-Πες το καριόλα, άστο να βγεί
-Ότι με κάνετε ότι θέλετε Κύριε
-Πόσο το θέλεις σκύλα;
-Πολύ, το θέλω πολύ
-Ζήτα το
-…

Η ζώνη μου έπεσε στη πλάτη της αρχίζοντας να σπάει τη κρούστα του κεριού και κάνοντας την μικρή να καβλώνει περισσότερο. Ναι, είχε αφεθεί, παρασυρμένη από τις πρωτόγνωρες αισθήσεις που την κατέκλυζαν, αλλά το ζητούμενο μου, ήταν να παραδοθεί. Είχα το σήμερα και το αύριο μόνο και ήταν πολύ σύντομο.

Οδήγησα το χέρι της στην υγρή φωλιά της

-Παίξε και γάμα το μουνί σου. Θα με χύσεις μέχρι να τελειώσω τις 30
-Δεν ξέρω αν μπορώ Κύριε
-Δεν σε ρώτησα. Σε διέταξα. Αν αποτύχεις θα ξεχάσεις πως είναι. Το κατάλαβες;
-Mάλιστα Κύριε

-…
-19
-20
-Φτάνω Κύριε, φτάνω
-21
-Όχι σκύλα. Δεν θα με χύνεις ποτέ χωρίς άδεια
-22
-23

Είχε καταλάβει, αλλά δεν ήξερε το πώς

-24
-Κύριε, δεν αντέχω άλλο
-Ζήτα μου να στο επιτρέψω σκύλα
-25
-Επιτρέψτε μου
-26
-Να χύσω Κύριε
-27
-Σας παρακαλώ
-Με παρακαλείς τι, πουτάνα;
-28
-Nα μου επιτρέψετε να χύσω Κύριε
-Ζήτα το
-29
-Σας παραρακαλώ, αφήστε να χύσω
-Τώρα γαμιόλα, δως τα μου
-30
-Χύνωωωω, αααχ, χυυυνωωωω…

Χάιδεψα απαλά τα σημεία που είχα μαστιγώσει, τα φίλησα και τα έγλυψα. Αυτή η εναλλαγή από το σκληρό στο μαλακό ήταν το κατάλληλο βάλσαμο. Η ευχαρίστηση και η τρυφεράδα που ένιωσε στο μυαλό της, εξαφάνισε κάθε πόνο.

Την πήρα στην αγκαλιά μου και χάθηκε μέσα της.
-Τα πήγες καλά μικρή
-Ευχαριστώ, ευχαριστώ…

-Τώρα θα πάμε να φάμε
-Να κάνω ένα ντουζ, να πάω να αλλάξω...
-Όχι. Δεν θα κάνεις ντουζ, δεν θα πας να αλλάξεις. Θα ντυθείς και θα έρθεις έτσι
-Μα…
-Ετοιμάσου
-Μάλιστα

Την κοίταξα. Κατάλαβε

-Μάλιστα Κύριε

Καθήσαμε σε ένα ταβερνάκι δίπλα στη θάλασσα. Την παρατηρούσα. Ηταν χαρούμενη. Είχε σταθεί μόνο στα όσα προηγήθηκαν και όχι στη σημασία που είχαν.

Ωστόσο ξεκίνησε μια κουβέντα σχετικά

-Δλδ τώρα εμείς…, συνεχίζουμε;
-Tώρα αρχίζουμε μικρή
-Τι ακριβώς αρχίζουμε Κύριε;
-Αυτό ακριβώς που ζήτησες
-Τι ζήτησα;
-Nα σου μάθω. Να σου δείξω πως μου αρέσει
-Δεν μου έδειξες; Δεν μου είπες ότι τα πήγα καλά;
-Aν νομίζεις πως έχω πρόβλημα να σε χαστουκίσω στη ταβέρνα, κάνεις λάθος
-Συγνώμη, μου ξέφυγε. Θα συνηθίσω
-Δεν θα συνηθίσεις. Θα μάθεις
-Μάλιστα Κύριε
-Τι έλεγες μικρή;
-Δεν μου δείξατε; Δεν μου είπατε πως τα πήγα καλά;
-H μέρα έχει 24 ώρες μικρή.
-Δλδ συνέχεια έτσι θα είμαστε;
-Οσο το κερδίζεις
-…

O σερβιτόρος μας πλησίασε, άφησε δύο καταλόγους. Δεν είπα τίποτα.

-Καλώς τα παιδιά. Να σας πω τι έχω;
-Eυχαριστώ. Θα σε φωνάξω αργότερα.

Ανοιξα τον κατάλογο. Εκείνη δεν τον άγγιξε. Ηταν σκεπτική

-Θέλω να παραγγείλετε εσείς για μένα. Μου άρεσε
-Δεν είναι παιχνίδι αυτό μικρή. Αν ψάχνεις για παιχνίδια, στη παιδική χαρά
-Εξηγείστε μου
-Οταν κρίνω πως είσαι έτοιμη θα το κάνω
-…

Χόρευε αμέριμνη και χαρούμενη. Εβαλα το χέρι μου στη τσέπη του σακακιού μου και έπιασα το ασύρματο τηλεκοντρόλ. Το έβαλα στο 3. Γύρισε και με κοίταξε αμέσως έκπληκτη. Θα το είχε ξεχάσει το αυγό μέσα της και σίγουρα δεν είχε καταλάβει πως ήταν το δονούμενο. Της έκανα νόημα να συνεχίσει να χορεύει.

Αρχισα να αυξομειώνω την ένταση και αυτή χάθηκε στο ρυθμό και στην κάβλα. Η έξαρση της ήταν τόσο μεγάλη, που οι φίλοι της παραμέρισαν και την άφησαν να χορέψει solo. Μετά από λίγο χόρευε με τα μάτια της καρφωμένα στα δικά μου. Όταν κατάλαβα της έγνεψα καταφατικά. Εχυσε τόσο έντονα που τα πόδια της λύγισαν και γονάτισε. Την πλησίασα, έβγαλα το μενταγιόν και της το πέρασα στο λαιμό. Την σήκωσα και τη φίλησα. Ολη η παρέα άρχισε να χειροκροτεί και να ζητωκραυγάζει.

-Σε λίγο θα έρθει το τρίτο δώρο σου μικρή

Με αγκάλιασε σφιχτά

-Κύριε μου, σας λατρεύω

Ειχαμε φάει και είχαμε πάει για καφέ. Μιλήσαμε για πολλά. Η μικρή ήταν γεμάτη ερωτήσεις. Με ρωτούσε για το κάθε τι, αλλά μου μίλησε και πολύ για τη ζωή της. Είχε αρχίσει να νιώθει πολύ οικεία.

Είχε κάνει περισσότερες σχέσεις απ’ όσες την είχα μετρήσει, αλλά σε όλες, σε άλλες περισσότερο – σε άλλες λιγότερο, κατέληγε στο ανικανοποίητο και τελικά στο ανούσιο. Είχε ξεμάθει από αυτό το οποίο ήταν η φύση της. Μου εξιστορήθηκε για κάποιον στα χρόνια των σπουδών της, που ήταν διαφορετικός, της είχε βάλει και χειροπέδες, αλλά όλο αυτό λειτουργούσε μόνο μέσα στο σεξ. Οι εκφάνσεις "κυριαρχικότητας" του, ήταν λιγοστές στις υπόλοιπες στιγμές τους και με τον καιρό λιγόστευαν ώσπου έγιναν ανύπαρκτες. Ακόμα ένας "λύκος" που έγινε "γατούλης" μόλις την έριξε. Κλασικά εικονογραφημένα! Την είχε προδώσει! Το story κάθε γυναίκας.

Είχε απογοητευτεί. Η καρδιά της είχε σκληρύνει, είχε κλειστεί. Το συναίσθημα της είχε μπλοκαρισθεί και η πορεία της ήταν πληκτικά προδιαγεγραμμένη. Οι επιλογές της κοντόφθαλμες και πεζές. "Ωραία εμφάνιση, χιούμορ, καλό παιδί..." Λανθασμένες αναζητήσεις και οδήγηση κατευθείαν στην συσσώρευση ανίας.

Τα αρσενικά είχαν πέσει από το βάθρο τους. Και η μικρή έγινε το "αρσενικό" του εαυτού της. Επαναλαμβανόμενος φαύλος κύκλος. Κάποιο φεγγάρι το έριξε στο εύκολο σεξ. Δόθηκε μέχρι που και εκεί ήρθε το τέλμα. Το σταμάτησε γρήγορα. Ετσι και αλλιώς δεν της πήγαινε…

Χρειαζόταν αρσενικό με ξεκάθαρο ρόλο. Με αδιαμφισβήτητο πεδίο δράσης και με στόχο την κάλυψη ουσιαστικών αναγκών. Εκείνου του αρσενικού που είναι Κύριος του εαυτού του. Αυτό είχε δει σε μένα η μικρή και ήταν αυτό ακριβώς που τη φόβιζε. Ηταν αυτό που τη φρέναρε στη χθεσινοβραδινή και πρωινή ξέφρενη πορεία της. Αύριο η σκόνη θα είχε καταλαγιάσει, η σκέψη της θα ήταν πιο συνετή.

Την άφησα στο ξενοδοχείο της στις 23:50. Eίχαμε μοιραστεί 24 ώρες. Αυτή τώρα θα πέρναγε το σκληρό τεστ της φίλης. Την αδυσώπητη ανάκριση και το βανιλοκήρυγμα! Αύριο τα πράγματα θα ήταν πιο ξεκάθαρα, αλλά και πιο δύσκολα. Ηταν η τελευταία μου μέρα στο νησί και δεν μπορούσα να το αλλάξω.

Εγώ πήγα να βρω τον κολλητό μου. Το πιθανότερο, θα ήταν στο μπαράκι, με τα μωρά…

Χτύπησε το κουδούνι. Η μικρή έτρεξε να ανοίξει. Θα της άρεσε πολύ αυτή που επέλεξα. Μπήκε μέσα με μια ξανθιά. Τις πλησίασα και τις σύστησα

-Καλώς την. Στην ώρα σου
-Καλησπέρα σας Κύριε
-Από εδώ η Ελενα, η μικρή μου
-Γειά σου Ελενα
-Από εδώ η Καίτη, το τρίτο δώρο σου. Θα κοιμηθεί μαζί μας σήμερα
-Γειά σου Καίτη
-Πηγαίνετε να τα πείτε, φρόντισε τη
-Μάλιστα Κύριε

Θυμήθηκα την πρώτη φορά που την έβαλα να παίξει με άλλη γυναίκα. Δήλωνε αθεράπευτα str8, ήταν νευρική, κομπλεξαρισμένη, φοβισμένη μήπως με δυσαρεστήσει, αλλά τελικά το χάρηκε πολύ. Όπως όλες.

Από τότε αρκετές γυναίκες είχαν εμπλουτίσει τις στιγμές μας. Πότε ως "αδελφές" της και πότε ως "κυρίες" της.

Την συνάντησα στο καφέ που είχαμε συνεννοηθεί. Είχε φτάσει νωρίτερα από μένα. Ηταν πανέμορφη. Φορούσε αυτά που της είχα πεί. Στενό τζιν τύπου σωλήνα, ψηλοτάκουνα πέδιλα και εφαρμοστή μπλούζα.

-Γειά σου μικρή
-Γειά σας Κύριε
-Ξεκουράστηκες;
-Μάλιστα, γιατί ρωτάτε;
-Σίγουρα χθες θα ξενύχτησες αρκετά.
-Εεεε… μάλιστα! Τα είπαμε με τη φίλη μου… λίγο.
-Πως νιώθεις;
-Καλά, μια χαρά
-Πως νιώθεις χωρίς εσώρουχο ρωτάω μικρή
-Πως ξέρετε ότι ακολούθησα την οδηγία σας;
-Δεν ήταν οδηγία, ήταν εντολή. Πως νιώθεις;
-Περίεργα Κύριε.

Κοκκίνησε. Ηταν ολοφάνερη πλέον η ανάγκη της να δοθεί. Είχε αφεθεί αρκετά στην κυριαρχία μου. Είχε φύγει από τον όροφο της συμμόρφωσης και ακροβατούσε στα όρια της υπακοής και της υποταγής. Ηταν ψηλά γι’ αυτή, αλλά η θέα φάνταζε ωραία.

-Σε θέλω μικρή.
-Και εγώ σας θέλω Κύριε
- Θέλω το μυαλό σου. Σε βάθος που ούτε εσύ δεν έχεις εισχωρήσει

Της άρεσε αυτό που άκουσε, αλλά την προβλημάτισε συνάμα. Η δύναμη μου πάνω της ήταν εμφανής, όμως ήθελα να φύγω από την καλοκαιρινή διακοπίστικη ελευθεριότητα. Η λογική "λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου" δεν μου έλεγε απολύτως τίποτα. Ήταν η ώρα για το επόμενο βήμα.

Αφησα πάνω στο τραπέζι ένα κουτί σε συσκευασία δώρου. Πέταξε από τη χαρά της!

-Μην ενθουσιάζεσαι μικρή, δεν είναι δώρο
-Δώρο είναι. Με πειράζετε. Να το ανοίξω;
-Δεν είναι δώρο είπα. Είναι ένα σουτιέν, γι’ αυτό που σου έσκισα και ένα εισιτήριο.

Σοβάρεψε.

-Εισητήριο; Θέλετε να πάμε κάπου; Δεν ξέρω αν μπορώ. Είμαι με τη φίλη μου εδώ και έχουμε κανονίσει…
-Αύριο φεύγω για Αθήνα μικρή. Θέλω να έρθεις μαζί μου. Αυτό είναι το εισιτήριο σου

Μαγκώθηκε, σφίχτηκε

-Μα όχι, όχι, δεν μπορώ! Μη μου το κάνετε αυτό!
-Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς μικρή. Εχω δουλειά στην Αθήνα που δεν ακυρώνεται.
-Όχι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Μη παίζετε άλλο μαζί μου
-Αν ήθελα να παίξω, τώρα θα ήσουν στο δωμάτιο μου
-Ναι, αλλά…
-Χωρίς αλλά μικρή. Ξέρω ότι είναι δύσκολο αυτό που σου ζητάω. Και πρόωρο. Κάποιες στιγμές όμως, η ζωή τα φέρνει έτσι που σε καλεί να κάνεις τις επιλογές σου.
-Μα ναι, αλλά…
-Μη μιλάς και άκουσε με. Δες τα δεδομένα. Έχεις τα όσα γεύτηκες και ένιωσες μαζί μου, το άγνωστο και τον ένστικτό σου. Από την άλλη έχεις τη φίλη σου και τις προγραμματισμένες διακοπές σου. Βάλε στη ζυγαριά σου το προκαθορισμένο και το απροσδόκητο.

-Ωραία τα λέτε, αλλά…
-Δεν θα είναι εύκολο μαζί μου μικρή. Στόχος μου όμως είναι να γίνει όμορφο. Είναι το μόνο που μπορώ να σου υποσχεθώ.
-Δεν ξέρω τι να σας πω. Ολο αυτό είναι τόσο γρήγορο!
-Μη γαμήσεις το μυαλό σου μικρή. Ετσι και αλλιώς το ασυνείδητο σου θα αποφασίσει.

Το χαμόγελο είχε σβήσει από το πρόσωπο της εδώ και ώρα.

Συνεχίζεται…

 

Απάντηση: Η διαδρομή μιας vanilla…

υπέροχη κάθε συνέχεια, δίχως να κουράζει, με όμορφες εικόνες και διαλόγους
μπράβο! 

 

Το χαμόγελό της μπορεί να έσβησε μπροστά στο δίλλημα που της τέθηκε,
αλλά η απόφασή της θα την οδηγήσει σε μεγαλύτερη χαρά
και εντονότερες συγκινήσεις 

 

Απάντηση: Η διαδρομή μιας vanilla…

Σ' ευχαριστώ heeler.

Ωραία. Περιμένω τη γνώμη σου και για το επόμενο

Σ' ευχαριστώ assassina. Kαλή ανάγνωση της συνέχειας

Tρέχεις zoyzoy_ αλλά καλά το πας!

................................................................................................................................................

 ​

-Όχι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό
-Οκ, καλώς
-Οκ; Οκ καλώς;!!! Mόνο αυτό έχετε να πείτε;!!!
-Kαι αυτό

Την τράβηξα κοντά μου και την φίλησα. Ηταν αλλιώτικο αυτό το φιλί. Ηταν το πιο ταιριαστό που είχαμε ανταλλάξει, αλλά δεν ήταν φιλί αποχαιρετισμού.

Το μοίρασμα μου είχε στείλει κακό χαρτί , που μου μείωσε πολύ το ποσοστό νίκης, αλλά ήμουν ακόμα στο παιχνίδι. Και όχι, δεν θα πήγαινα πάσο. Σε αυτή τη φυσική εξέλιξη θα απαντούσα με αναπάντεχη τροπή. Ωρα λοιπόν να βάλω μέσα στο pot όλες τις διαθέσιμες μάρκες μου. Δεν υπήρχε side pot εδώ, παρά μόνο το κεντρικό. Ώρα να ποντάρω τα ρέστα μου και θα το έκανα με τον πιο ακραίο τρόπο.

-Μου άρεσε…ήταν…διαφορετικό
-Θα το κρατήσεις ως ανάμνηση μέχρι να σβήσει ή θα το ξανανιώσεις αύριο στη προβλήτα, πριν μπούμε στο πλοίο
-Δεν θα έρθω, δεν γίνεται… δεν ξέρω
-Αλλά μπορεί και όχι
-Τι μπορεί και όχι;
-Μπορεί και να μη σε φιλήσω
-Γιατί Κύριε;
-Γιατί έτσι μπορεί να θελήσω μικρή. Δεν έχεις καταλάβει ακόμα, πως σου κάνω αυτό που θέλω;
-To έχω καταλάβει Κύριε, αλλά νόμιζα πως όλο αυτό είναι...
-Και σου αρέσει
-Είναι διαφορετικό. Ναι μου αρέσει. Το σκέφτομαι συνέχεια. Αλλά… δεν είμαι εγώ αυτή
-Εχεις καθρεπτάκι μαζί σου;
-Εχω ένα μικρό για τα φρύδια
-Βγάλτο
-Μάλιστα
-To τοποθέτησα μπροστά στα μάτια της. Κοιτάξου και πες το ξανά αυτό
-Ποιο; Γιατί το κάνετε αυτό τώρα;
-Κοίταξε το απλά, και πες ότι δεν είσαι εσύ αυτή
-…
-Πες το

Το κατέβασε και με κοίταξε βουρκωμένη.

-Δεν μπορώ. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα… Είμαι…είμαι τόσο μπερδεμένη Κύριε.

Φώναξα τον σερβιτόρο, να πληρώσω. Οι καφέδες μας ήταν στη μέση

-Τι κάνετε;
-Αυτό ακριβώς που πρέπει μικρή
-Θα φύγουμε Κύριε;
-Ναι
-Που θα πάμε Κύριε;
-Η θα μου πεις να σε γυρίσω στο ξενοδοχείο σου ή αλλιώς δεν σε νοιάζει που θα πάμε.
-Μα…
-Δεν έχει νόημα αλλιώς μικρή.
-Πάμε όπου θέλετε Κύριε. Να με κάνετε ότι θέλετε.
-Όχι μικρή. Δεν δίνω αποχαιρετιστήρια δώρα. Σου είπα, δεν παίζω μαζί σου. Εκεί που θα πάμε, θα σου προσθέσω στα δεδομένα σου. Απλά
-Μάλιστα, πάμε

Είχε πάει αργά. Οι περισσότεροι-ες είχαν αποχωρήσει, αλλά το πάρτι είχε ανάψει για τα καλά. Η μικρή με την Καίτη τα είχαν βρει. Χόρευαν στο κέντρο του σαλονιού και η θέα τους ήταν καυτή. Τα κορμιά τους λικνίζονταν κολλημένα με τα χείλη τους σε απόσταση αναπνοής. Ο κολλητός μου, classic, έπαιζε με ένα μωρό, δλδ τι έπαιζε, σε λίγο θα την γαμούσε στον καναπέ και εγώ στο cd player εξηγούσα, για ακόμα μια φορά, στην "αδελφή" της, τι είναι όλο αυτό το lifestyle που είχαμε επιλέξει και γουστάραμε τόσο.

Αυτή τη φορά, μου έκανε περισσότερες ερωτήσεις, καλύτερες ερωτήσεις! Το ενδιαφέρον της ήταν ζωτικό. Χαμογέλασα. Ναι, ήταν έτοιμη και αυτή να μπει στο club! Είχε ιντριγκαριστεί πολύ από τις συζητήσεις με τη μικρή. Ηταν οι πιο κολλητές και οι αφηγήσεις ήταν εντελώς αποκαλυπτικές.

-Και δλδ πως αρχίζει όλο αυτό;
-Πόσο έχεις πιεί;
-Είναι το δεύτερο, δεν πίνω, το ξέρεις
-Όταν σε ενδιαφέρει πραγματικά, να με ρωτήσεις
-Με ενδιαφέρει!
-Γιατί;
-Noμίζω ότι μου αρέσει. Θέλω να το δοκιμάσω. Πες μου
-Σε αυτό το σημείο δεν χρειάζεσαι να σου πω
-Τι νομίζεις ότι χρειάζομαι;
-Nα σου δείξω
-Τώρα, εδώ;!!!
-Γιατί όχι; Ντρέπεσαι;
-Nαι, λίγο
-Ωραία, μου αρέσει να ντρέπεσαι. Ελα πιο κοντά μου
-Τι λες; Η Λένα είναι η καλύτερη μου φίλη!!!

Tης έπιασα το πρόσωπο και της το γύρισα προς τη μικρή. Είχαν βγάλει τα μισά ρούχα τους και φιλιόντουσαν αισθησιακά με την Καίτη

-Λες να έχει πρόβλημα;
-Δεν, δεν ξέρω

Το χέρι μου άγγιξε το μουνί της πάνω από το παντελόνι και το στόμα μου κόλλησε στο αυτί της

-Πόσο υγρή είσαι τώρα;
-Καθόλου!
-Λες ψέματα πουτάνα

Τα δάχτυλα μου γλίστρησαν μέσα από το παντελόνι της. Το μικροσκοπικό εσώρουχο που φορούσε είχε μπει ανάμεσα στα μουνόχειλα της. Ηταν πολύ υγρή. Της το έπαιξα λίγο και καθώς γύρισε να με κοιτάξει την φίλησα. Ανταποκρίθηκε αμέσως.
Την έπιασα από τα μαλλιά και την έστρεψα προς τα εμένα

-Τώρα εγώ θα σε διατάξω να κάνεις κάτι και εσύ θα το κάνεις. Το κατάλαβες;
-Ναι
-Μάλιστα θα λες
-…

Το δάχτυλο μου μπήκε στο μουσκεμένο πια μουνί της και άρχισα να της το γαμάω…

-Τι λένε;
-Μάλιστα
-Γονάτισε μπροστά μου

Δεν της έδωσα χρόνο να αποφασίσει. Την γονάτισα μπροστά μου, άνοιξα το παντελόνι μου και της τον έδωσα στον στόμα.

-Γλύψτον και ρούφα τον. Να μη βγει από το στόμα σου αν δεν σου πω. Το κατάλαβες;

Eγνεψε καταφατικά

-Ετσι ακριβώς αρχίζει όλο αυτό σκύλα

Σήκωσα το βλέμμα μου και κοίταξα τη μικρή μου. Εβλεπε τη σκηνή ενώ η Καίτη την έγλυφε στο μουνί της. Μου χαμογέλασε. Hξερε πως η βραδιά μας θα ήταν μακριά και όμορφη...

Την οδήγησα στο δωμάτιο μου. Σκεφτόταν το παιχνίδι και το σεξ. Ηταν αβέβαιη αλλά σχετικά χαλαρή

Την χαστούκισα

-Μα γιατί;
-Γδύσου
-Μα…

Τη χαστούκισα πάλι

-Τώρα
-Μάλιστα

Δεν φοβόταν. Ηταν καλό αυτό, αλλά διέκρινα κάτι ακόμα καλύτερο. Ντρεπόταν!

-Όλα;

Δεν της απάντησα. Ηξερε

-Μμμάλιστα

Εβγαλε και το εσώρουχο της και σκέπασε το μουνί της με τις παλάμες της.

-Ελα εδώ
-Μάλιστα
-Τα χέρια σου πίσω στον αυχένα σου, τα πόδια σου ανοιχτά
-Μην γίνετε κακός μαζί μου

Χαστούκι
Υπάκουσε

-Το θέλεις να είσαι εδώ
-…
-Πες το
-Το θέλω

Χαστούκι

-Μάλιστα, το θέλω Κύριε
-Αν το θέλεις αυτό, μόνο με ένα τρόπο θα λειτουργήσει. Και είναι αδιαπραγμάτευτος. Εγώ θα ορίζω τι θα φας, τι θα φορέσεις, που θα πας, αν θα πας και τι θα κάνεις… Εγώ θα ελέγχω και θα εξουσιάζω το κάθε τι στη προσωπική σου ζωή. Θα σου αφήνω όσο ζωτικό χώρο θέλω, όποτε θέλω και αν θέλω. Μπορεί και καθόλου. Αυτό θα σου προσφέρω αν έρθεις μαζί μου

Την κοίταξα βαθιά στα μάτια με αυστηρό βλέμμα. Το στομάχι της σφίχτηκε…

-Εγινα κατανοητός;
-Eεεε, μάλιστα
-Μάλιστα τι;
-Mάλιστα Κύριε
-Τώρα παίξε και γάμα το μουνί σου και χύσε με

Ξεκίνησε, αλλά την πλησίασα και την χαστούκισα ξανά. Ηταν πολύ καβλωμένη.

-Τι λένε σκύλα;
-Mάλιστα Κύριε

Κάθισα ακριβώς απέναντι της, άναψα τσιγάρο και την κοίταγα. Κορυφαία στιγμή, όμορφη εικόνα

Στην αρχή κοιτούσε αλλού. Όταν της υπενθύμισα ότι για να με χύσει πρέπει να ζητήσει άδεια, κάρφωσε το βλέμμα της επάνω μου και δεν το πήρε ούτε στιγμή. Την έβλεπα και το κοντέρ της κάβλας μου, ανέβαινε επικίνδυνα. Κάτι είχε αυτή η μικρή και την γούσταρα π ο λ ύ.

Το κορμί της έτρεμε, οι αναστεναγμοί της γέμισαν το δωμάτιο, δεν άντεχε άλλο. Με κάλεσε κοντά της.

-Κύριε, ελάτε κοντά μου
-Γιατί να έρθω σκύλα;
-Θέλω να… θέλω να με πονέσετε
-Λάθος απάντηση πουτάνα
-Δεν αντέχω άλλο, σας παρακαλώ… Δεν ξέρω τι πρέπει να πω
-Ένα μόνο. Να κάνω ότι θέλω
-Ελάτε Κύριε… Σας παρακαλώ… Κάντε με ότι θέλετε. Δεν αντέχω άλλο

Σηκώθηκα. Την πλησίασα αργά. Η μικρή έλιωνε και αυτό με τρέλαινε από κάβλα.

-Ότι θέλετε, σας παρακαλώ...

Την έφτυσα στο πρόσωπο. Δεν αντέδρασε καθόλου. Τα σάλια μου έτρεχαν στα μάγουλα της και στα χείλη της. Ωραία εικόνα

Η έξαψη της μικρής ήταν στο αποκορύφωμα της

-Κύριε, σας παρακαλώ… επιτρέψτε μου να χύσω
-Ποια είσαι πόρνη;
-H πόρνη σας είμαι, η σκύλα σας, η καριόλα σας…Ότι θέλετε εσείς είμαι
-Δεν σε άκουσα γαμιόλα
-Δεν αντέχω άλλο, σας εκλιπαρώ, αφήστε με να χύσω

Χαστούκισα το υπέροχο στήθος της και μετά το πρόσωπο της

-Οτι θέλετε εσείς είμαι Κύριε
-Τώρα σκύλα, χύσε με
-Αααααααααααααααααααααα, χύνωωωωωωωωωωωωωωωωωω

Πρέπει να ακούστηκε μέχρι την πόλη! Αλλά μου άρεσε. Γονάτισε μόνη της μπροστά μου. Αγκάλιασε τα πόδια μου και άρχισε να κλαίει.
-Ηταν υπέροχο Κύριε, σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ...

Της χάιδεψα τα μαλλιά. Επέστρεψα στη καρέκλα μου. Την κάλεσα να με πλησιάσει. Ηρθε γρήγορα κοντά μου, στα τέσσερα. Κάθησε εκεί και με κοίταγε αμίλητη.

Τα αρχικά φύλλα είχαν μοιραστεί, το flop ήταν στο τραπέζι και μόλις είχε πέσει το 4ο φύλλο. Ηταν καλό, απρόσμενα καλό. Ηταν η ώρα για το τελευταίο φύλλο. Ηθελα όλο το pot δικό μου. Τα raise μου, έτσι κι αλλιώς ήταν παρακινδυνευμένα.

-Βγάλε μου τα παπούτσια
-Μάλιστα Κύριε

Το έκανε, με κοίταξε πάλι με ανείπωτη προσμονή

-Φίλα τα πόδια μου
-Μάλιστα Κύριε

Η πρώτη παράδοση μόλις είχε τελεσθεί.

-Ομορφα. Σήκω και ντύσου
-Μάλιστα Κύριε

Ηταν χαρούμενη, μέσα στην υποταγή της ένιωθε πιο ελεύθερη από ποτέ. Το επόμενο θα ήταν βαρύ, αλλά έπρεπε να γίνει. Από τη μία έπρεπε να δοκιμάσω την αντίδραση της και από την άλλη όφειλα να της δώσω το χρόνο να σκεφτεί. Δεν ήταν μια εύκολη απόφαση αυτή για την μικρή. Είχα ρίξει πολύ βάρος στους ώμους της και το είχα κάνει γρήγορα.

Σηκώθηκα και την αγκάλιασα. Την φίλησα τρυφερά στο μέτωπο

-Τώρα πήγαινε στο ξενοδοχείο σου. Κάθησε και ηρέμησε. Βάλε σε μια τάξη τις σκέψεις σου. Εξήγησε στη φίλη σου και ξεκουράσου. Το καράβι μας, φεύγει στις 12:00. Να είσαι στο λιμάνι 10:45 ακριβώς. Τζιν, -t-shirt και αθλητικά. Χωρίς εσώρουχα

-Μάλιστα Κύριε

Έκλεισε την πόρτα με ένα μόνο βλέμμα. Το βλέμμα. Εκείνη τη στιγμή για πρώτη φορά, δεν είδα τη μικρή, είδα την μέλλουσα σκλάβα μου

Συνεχίζεται…

 

Απάντηση: Η διαδρομή μιας vanilla…

απίστευτο το πόσο συνειδητή είναι κάποιες φορές εκείνη η στιγμή της αλλαγής...