Η διαδρομή μιας vanilla…

Πολύ θλιβερό το τέλος, αλλά όχι΄μόνο. Αυτή η ιστορία μου άφησε πάρα πολλά ανάμεικτα συναισθήματα. Ενώ ξεκίνησε πολύ όμορφα, στη συνέχεια με απογοήτευσε. Μου άφηνε πάντα μια γεύση ότι αυτός δεν ενδιαφέρεται και τόσο. Ιδιαίτερα στο σημείο της τιμωρίας. Άξιζε όντως τέτοιου είδους τιμωρία μόνο και μόνο επειδή τον κάλεσε στο κινητό?! Το σημείο με το χαστούκι και το σύρσιμο από τα μαλλιά μου θύμισε έντονα σκηνή κακοποίησης. Χάρηκα στο σημείο που άνοιξε την πόρτα να φύγει και ήλπιζα από μέσα μου καθώς συνέχιζα την ανάγνωση να μην ξαναεπιστρέψει. Στο μυαλό μου ήρθε αυτόματα η εικόνα ένος αρχικά χαρούμενου και όλο ζωή κοριτσιού που κατάντησε ράκκος, στην κυριολεξία. Επειδή αυτομάτως εικονοποιώ στο μυαλό μου ιστορίες που διαβάζω, διαπίστωσα ότι εντελώς διαφορετική εικόνα είχα στην αρχή για την κοπέλα και εντελώς διαφορετική στην πορεία. Πολύ πίεση, πολύ αυταρχισμός, πολύ ξύλο σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Και δεν μιλάω για τις σκηνές του σεξ, που ήταν όντως καυλωτικές. Η υπόλοιπη συμπεριφορά μου άφησε μια πικρή γεύση. Σε πολλές φάσεις μου φάνηκε ότι δεν γούσταρε τίποτα από όλα αυτά αλλά εξαναγκαζόνταν να τα κάνει επειδή είχε τεράστια ψυχολογική εξάρτηση από αυτόν τον άνθρωπο. Σε ορισμένα σημεία μου φάνηκε πολύ σκληρή η αφήγηση, σαν να μην είχε πλέον ανθρώπινη υπόσταση γι αυτόν. Στο τέλος, πέρα από οργή δεν μου έδωσε την εντύπωση ότι όντως είχε πονέσει βαθειά για αυτό που της συνέβη. Δεν ανέφερε πουθενά ότι έστω έκλαψε ρε παιδάκι μου. Ενώ σε άλλες σκηνές περιέγραφε περισσότερο ή μετέδιδε περισσότερο τα συναισθήματά του. Όταν η κοπέλα έφυγε, δεν φάνηκε να νοιάστηκε και πολύ, ούτε έκανε κάποια κίνηση για να έρθει σε επαφή μαζί της, έστω να δει αν είναι καλά, ενώ γνώριζε ότι η τιμωρία που είχε επιβάλλει ήταν εξωφρενική σχεδόν. Από τα μέσα της ιστορίας και μετά, είχα την εντύπωση ότι αυτός δεν έτρεφε πραγματικά αισθήματα ή αν θέλετε, εκείνη ήταν πολύ περισσότερο ερωτευμένη/εξαρτημένη από αυτόν. Ποιος ξέρει τι σκέψεις την βασάνιζαν όταν γλίστρησε απ' την σκάλα... Μακάρι να είχε βρει την δύναμη να φύγει και να απεξαρτηθεί από αυτόν, να ανακτούσε ξανά την ζωντάνια της και το πάθος της για ζωή. Δυστυχώς, η μοίρα επιφυλάσσει άσχημα παιχνίδια καμιά φορά. Πάντως κάποιος που αγαπάει αληθινά, δεν χάνει επαφή ή έστω δείχνει ένα ενδιαφέρον για τον άνθρωπο που πέρασαν τόσα και τόσα μαζί ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος βρίσεται κατάκοιτος και ανήμπορος στο χωριό, στην Αλάσκα ή στην άλλη άκρη της γης. Τα συναισθήματα μου, απογοήτευση και θλίψη.

 

@Galeone

φαντάζομαι πόσο στεγνό θα σου φανεί αυτό που θα πω τώρα, δεν είναι τα πολλά λόγια πάντα όμως αυτά που δείχνουν τον πιο ουσιαστικά συναισθηματικό άνθρωπο. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει ένα υποτακτικό άτομο στο BDSM, αν το προσεγγίσει με προσοχή και αν καθοδηγηθεί συστηματικά, είναι να προσέχει τον εαυτό του, παντού και πάντα. Ειλικρινά, τις πιο πολλές μου τιμωρίες γι αυτό τις έχω υποστεί και τώρα πια μου έχει γίνει δεύτερη φύση να με προσέχω, ιδίως όταν είμαι αποσταθεροποιημένη.

ΥΓ. Σου χρωστώ και μια απάντηση αν δεν κάνω λάθος, τώρα δα το θυμήθηκα  

 

Aυτο ειναι Αγαπη...; Νο Way....

 

Δεν διαφωνώ σε κάτι από αυτά που έγραψες. Δεν ξέρω αν απλώς το επισήμανες ή το έθεσες αντιπαραθετικά σε σχέση με κάτι που είπα. Πάντως, δεν νομίζω ότι το "και φωτιά να πάρει το σπίτι, κάλεσε την πυροσβεστική ή σβειστην μόνη σου μόνο μην με πάρεις τηλ" ειπώθηκε για να της μάθει πως να υπερασπίζεται και να προστατεύει τον εαυτό της (σε περίπτωση πυρκαγιάς φυσικά). Όλα έχουν κάποιο όριο. Αν ξεπεραστεί αυτό το όριο, όση συνέναιση και να υπάρχει υποδηλώνει ψυχολογικά προβλήματα. Πχ αν εσύ συνεναίσεις να σε παρατήσει ο αφέντης σου 2 βδομάδες στη ζούγκλα του Αμαζονίου για να σου μάθει να επιβιώνεις σε δύσκολες συνθήκες, τότε και οι δύο έχετε πρόβλημα. Ακραίο, αλλά ήθελα να αναφέρω ένα παράδειγμα. Αντίστοιχα, είναι παράλογο για δύο τηλεφωνήματα, να επιβάλλεις στην κοπέλα να μην κάνει μπάνιο για ένα μήνα. Θεωρώ ότι ο τύπος είχε σοβαρό πρόβλημα εξουσιομανίας, σοβαρό όμως. Επίσης, δεν μπορείς να απαιτείς να βγάλει η άλλη το εσώρουχό της και να το δώσει στο σερβιτόρο. Μόνο ένα ζώο θα έκανε κάτι τέτοιο. Μπορεί οι εκφράσεις μου να είναι σκληρές, αλλά νομίζω ότι αντικατροπτίζουν με σαφήνεια τον παραλογισμό της ιστορίας. Σε πολλές φάσεις επίσης, η κοπέλα του έλεγε "δεν μπορώ έτσι", "δεν το θέλω αυτό" κλπ κλπ αλλά ποτέ εκείνος δεν σεβάστηκε την άποψή της. Δεν τέθηκε κανένα όριο εκ μέρους της, δεν της δόθηκε η δυνατότητα. " Η θα υπακούς σε όλα ή παίρνεις πόδι". Αν αυτό θεωρείται έρωτας αγάπη ή ακομα ακομα και ενδιαφέρον, μάλλον έχω μείνει πολύ πίσω στις έννοιες. Για να φτάσει μια σκλάβα, το τονίζω ΣΚΛΑΒΑ και όχι υποτακτική, να ανοίξει την πόρτα και να φύγει χωρις να πει τίποτα, χωρίς να προηγηθεί έστω μια συζήτηση, μια προειδοποίηση κλπ κάτι δεν πάει καθόλου καλα. Εδω στις απλες, λιτες και απέριτες βανιλα σχέσεις δεν το κάνεις αυτό (καλά, εγώ το έχω κάνει αλλά σίγουρα όχι η πλειοψηφία και ιδιαίτερα στις πιο ώριμες ηλικίες). Μια γυναίκα 29 χρονών που δεν είχε βρει κάτι σοβαρό, κάτι που να τη συναρπάσει στην ζωή της, με την κοινωνία να πιέζει "άντε βρες άντρα, παντρέψου, κάνε παιδιά, τελειώνει ο χρόνος σου" και ένας μυστήριος, οικονομικά ανεξάρτητος και ισχυρής προσωπικότητας άντρας που γνώρισε, και έκανε και καλό σεξ. Ε, δεν θέλει πολύ για να εξαρτηθείς συναισθηματικά. Δεν είναι η δήθεν κρυμμένη υποτακτικότητα, είναι η συναισθηματική εξάρτηση σε επίπεδο αρρώστιας.

Κάτι τελευταίο σχετικά με την ιστορία. Όσο ντακαβλέ και ανέραστα είναι τα βανίλα μελοδράματα αλλό τόσο είναι η "αντικειμενοποίηση". Το να παίρνεις έναν άνθρωπο και να τον μετατρέπεις σε μια τρύπα, είναι ό,τι πιο αντιερωτικό υπάρχει. Όταν δεν καυλώνεις απλώς με έναν άνθρωπο αλλά τον ερωτεύεσαι (μεγάλη λέξη που δεν έχω νιώσει και χρησιμοποιώ καταχρηστικά) τον ερωτεύεσαι για το μουνί, τα βυζιά, τον πούτσο? Ή και για αυτό που είναι πραγματικά? Όταν τον/ την μετατρέπεις σε ένα άβουλο ον, που επαναλαμβάνει συγκεκριμένες εκφράσεις σαν ρομπότ κλπ, ποιο το νόημα να είσαι ουσιαστικά μαζί του/της όταν του έχει αφαιρέσει κάθε ανθρώπινη υπόσταση? Εγώ αυτό πιστεύω ότι συνέβη με την κοπέλα της ιστορίας αυτής. Από όποια άποψη κι αν το δεις, συμπεριλαμβανομένου και του άδοξου τέλους, ήταν μια τραγική φιγούρα.

 

Μια χαρα τα ειπες μικρο κοριτσι. Εισαι 19 αλλα εχεις μυαλο στο κεφαλι σου. Ευγε. Καποιοι παιρνουν την αγαπη και την αντιλαμβανονται οπως τους καυλωσει. Η Αγαπη ειναι ΜΙΑ. Και σιγουρα οχι αυτα τα ακραια πραγματα.

 

Κατά τη γνώμη μου: η ανάγκη σου να την καταστρέψεις!

 

οκ, είχα καιρό να μπω στο φόρουμ. αλλά καθόμουν και διάβαζα τις ιστορίες χωρίς να κάνω λογκίν. έκανα μόνο γιατί ήθελα να μοιραστώ με κάποιον για το πόσο άρρωστη και εκνευριστική ήταν αυτή η ιστορία που διάβασα. Ελπίζω πως δεν είναι και αληθινή επίσης. τι σημαίνει "διέκοψε επικοινωνία" και "δεν ξανάκουσα ποτέ νέα της"? αντιλαμβάνεται κανένας πως ο ήρωας της συγκεκριμένης ιστορίας αγγίζει τα όρια αυτού που η επιστήμη θα αποκαλούσε "sociopath"? γιατί αντιμετωπίζετε αυτή την ιστορία σαν κάτι που έχει να κάνει με την υποτακτικότητα ή το bdsm γενικότερα? δίνοντας χώρο σε τέτοια άτομα παραμένει ακόμα ο χώρος του bdsm στη σφαίρα της ανωμαλίας και του περίεργου. και ορισμένες φορές όχι άδικα απ ότι φαίνεται αφού οποιοσδήποτε είναι ανίκανος να αισθανθεί, να δημιουργήσει συναισθηματικούς δεσμούς ή να σκεφτεί τις ανάγκες του άλλου, αυτοαναγορεύεται σε Κυρίαρχο/η και εμείς οι χαζοβιόληδες χειροκροτάμε από κάτω.

 

@vradynoos

θα είχα κάνει κι εγώ θέμα για διάφορα αυτής της ιστορίας. Αν δεν ήταν στο Art and Literature αλλά ήταν στις Εμπειρίες.

Αυτό που εντοπίζεις είναι ότι ουσιαστικά η ιστορία δεν έχει τέλος. Γιατί λες πως μπορεί να συμβαίνει αυτό;

 

Πόσο σίγουροι ήμαστε ότι ένας κυρίαρχος Δεν ερωτεύεται??? Υπάρχει πουθενά κανένας τέτοιος κανόνας?

 

Δεν είπα πως ένας κυρίαρχος δεν ερωτεύεται. Βρίσκω απαράδεκτο να μεταφράζεται η ψυχοπάθεια σε κυριαρχικότητα όμως. @gaby πράγματι, γι αυτό είπα πως ελπίζω να μην είναι και αληθινή. Όμως η ιστορία από μόνη της θα μπορούσε να βρεθεί πέρα από φόρουμ bdsm απ ότι φαίνεται, σε κάποιο φόρουμ με τίτλο "Ιστορίες απ την κρύπτη" ή "Ψυχοπαθείς: Ζουν ανάμεσά μας"

 

Ποια ήταν τα σημεία που σε παρέπεμψαν σε ψυχοπάθεια;

 

"διέκοψε επικοινωνία" "δεν ξανάκουσα νέα της". η παντελής ανικανότητα να δεθεί με κάποιον, η αδιαφορία για την κατάστασή της, το ότι είναι δεδομένο πως αφού δεν είναι πια χρήσιμη ας την πάρει η μάνα της στο χωριό. άσε που πάχυνε κιόλας... αυτά σε συνδυασμό με την "κυριαρχική" συμπεριφορά, η οποία ναι μεν έχει σχέση με το bdsm αποσπασματικά, σαν σύνολο όμως το ψυχογράφημα χτυπάει κόκκινο και κάνει την κυριαρχικότητα που παρουσιάζεται ένα απλό προκάλυμα για την πάθησή του