Η διαμόρφωση της ηθικής του υποτακτικού .

Η αναφορά μου στα ψυχιατρεία (γιατί δεν έγινα σαφής μάλλον παρ' όλη την παρακάτω επεξήγηση με παραδείγματα) ήταν στην περίπτωση των ανισόρροπων Κ που μπορεί να βλάψουν την ψυχοσύνθεση των υ αν αυτά δεν είναι σε θέση να το διακρίνουν (είναι κι αυτός ο έρωτας μερικές φορές που δεν σε αφήνει να δεις την τύφλα σου όμως) και στα υ τα οποία μπορεί να υποβόσκει κάποιο ψ θέμα ή να είναι αυτοκαταστροφικά.
Αφορά μεμονωμένες αλλά πιθανές περιπτώσεις οι οποίες αν το Κ έχει την αντιληπτική ικανότητα και προχωρεί σε αναδόμηση πράττει ανήθικα.
Έγινα κατανοητή τώρα αγαπητή @lexy ?
(το ελπίζω δηλαδή   )

 

Δεν ξέρω αν θα σε κολάκευε, θα σε προβλημάτιζε,θα σε στεναχωρούσε, ή θα σου ήταν αδιάφορος ο θυμός μου.
Ουδείς λόγος ανησυχίας ωστόσο.
Κανείς δεν τον αξίζει, γιατί άραγε να είσαι εσύ ο αποδέκτης?
Δεν υφίσταται τέτοιο θέμα, ούτε γενικώς, ούτε ειδικώς, οι τεχνικές αντιμεταβίβασης ωστόσο, πρέπει να έχουμε υπόψη ότι δεν μπορεί να πιάνουν παντού.
Κάποιοι θα μάς απαντήσουν και χωρίς να θίγονται, στο ίδιο μήκος κύματος με την δική μας τοποθέτηση.
What you give, is what you get darling.  

 

Άνθρωποι χωρίς προσωπικότητα και κρίση, γενικά, δεν υπάρχουν.
Αν ο κ είναι για το ψυχιατρείο, το υ δεν είναι άμοιρο ευθυνών που "έμπλεξε" μαζί τού. Μια πετρια θα την έχει ρε αδερφέ.
Αν ο κ είναι ανήθικος, ομοίως. Αν και η ηθική χρειαζεται να οριστεί.

Γενικά δεν έλκεται από όλους τους κυριαρχικους ένα υ. Ούτε ένα κ έλκεται από όλα τα υποτακτικά.
Είχα πει και σε άλλο νήμα, ότι με κάποια κριτήρια δημιουργείται αυτή η έλξη.
Και εδώ κολλάει το γνωστό "ο όμοιος τον όμοιο".

Εν κατακλείδι, η ηθική επηρεάζεται και από τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων.
Και ο κ επηρεάζει την ηθική του υ και η υ επηρεάζει την ηθική του κ. Το ποιος περισσότερο και ποιος λιγότερο, αποτελεί άλλη συζήτηση. (Μην πέσετε να με φάτε. Βαριέμαι να το αναλύσω)

 

Θα προσθέσω την απορία μου σε όσες ήδη εξέφρασαν η @subwhat και η @lexy.
Τι είναι ή δεν είναι αντικειμενικό κριτήριο, ποιός το κρίνει, πότε, με ποιό γνώμονα; Η ασυμμετρία και τα εκάστοτε κριτήρια της προσλαμβάνονται μόνο μέσα στην ίδια τη σχέση. Οποιαδήποτε κρίση - έτι περαιτέρω, μια ετυμηγορία - "έξω από το χορό" είναι φαιδρή.

 

Ωραία εν γένει τοποθέτηση αλλά δυστυχώς αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι χωρίς δομημένη προσωπικότητα και άνθρωποι χωρίς ισορροπημένη κριτική ικανότητα (όχι επί του θέματος ελπίζω που συζητάμε αλλά υπάρχουν)

 

Το τι είναι δομημένη προσωπικότητα και τι ισορροπημένη κριτική ικανότητα, είναι θέμα συζήτησης από μόνο του.
Παρόλα αυτά, υπάρχει και προσωπικότητα και κριτική ικανότητα. Αυτή που υπάρχει

 

Εεεε, τώρα...!
Τα "πακέτα εκφράσεων"- λέξεις κλειδιά, ως τώρα είναι:
Αντικειμενικό/υποκειμενικό, ηθική, "επιβολή" ηθικής του ενός στον άλλον, ψυχιατρεία/τρελάδικα, διάδραση-αυτοσκοπός (πίπα/πήδος κλπ)...

Ως "πακέτα εκφράσεων"- λέξεις κλειδιά ουσιαστικά απουσιάζουν τα:
Αξιακό σύστημα, στάση ζωής, αντίληψη αξιοπρέπειας...

Στην όποια σχέση που μπορεί να διαμορφωθεί στο όποιο αντιλαμβανόμενο ντι-ες, επικρατεί το πρώτο συνολάκι, επικρατεί ό,τι επικρατεί, δηλαδή κάτι ανάμεσα σε κουρδισμένο σύμπαν και κουρδιστό πορτοκάλι.

Στην όποια σχέση επικρατεί το δεύτερο, τα πράματα απλώς είναι μεστά, ζουμερά και ρέουν..!

 

Ηθική=χαρακτήρας*καύλα/απογοήτευση;

 

Νομίζω ότι έχουν αναφερθεί αυτά που λες ότι απουσιάζουν
Μεμονομένα και φευγαλέα ίσως σε κάποια ποσταρίσματα αλλά και στο αρχικό ποστ πάνω στο οποίο βασίστηκε το νήμα
Εκτός αν εννοείς κάτι άλλο και η νοών δεν νοήτω

 

Λες, εεε..?

 

Μάΐ ουάν γιουροσέντσι, έτσι για την "κουλτούρα" το αφήνω.
Τα περί ηθικού κι ανήθικου στο συγκεκριμένο θέμα τα παραβλέπω.
Αφού μεγάλα παιδάκια είμαστε, το μυαλουδάκι μας το έχουμε και τις επιλογές μας κάνουμε.
Όπως, ότι είμαστε οι κύριοι, αν όχι οι αποκλειστικοί ίσως υπεύθυνοι για τα εαυτά μας.

Ως προς το αν συγκλίνουν ή όχι κάποια πράγματα, που θα δημιουργούσαν το οικοδόμημα της προσωπικής ηθικής του καθενός.
Εγώ το βλέπω σαν αποφυγή σπατάλης χρόνου και ενέργειας, όπως και αποφυγή δημιουργίας "πικριών"/"ζοριών" εκατέρωθεν.
Τώρα αν κάποιος/α θα έβλεπε σαν πρόκληση, το να προσπαθήσει τουλάχιστον να αλλάξει λιγότερο ή περισσότερο εκείνη την διαβόητη ηθική του υ του/της.
Με γειά και χαρά, ζήσαν εκείνοι/ες όπως γούσταραν ή διάλεξαν και σε μένα τουλάχιστον στα αμύγδαλα μου ( κάτι που θα πρότεινα και σε όσους ασχέτους με κείνους/ες τους/τις δύο/τρείς/όσοι είναι εμπλεκομένους )

 

Μια εικόνα, μερικές φορές βαριέμαι να γράφω...